RSSAlle reacties Tagged With: "Daniel E. Prijs"

Islamitische politieke cultuur, Democratie, en mensenrechten

Daniel E. Prijs

Er is beweerd dat de islam autoritarisme faciliteert, in tegenspraak is met de waarden van westerse samenlevingen, en heeft een aanzienlijke invloed op belangrijke politieke resultaten in moslimlanden. Vervolgens, geleerden, commentatoren, en regeringsfunctionarissen wijzen vaak op ‘islamitisch fundamentalisme’ als de volgende ideologische bedreiging voor liberale democratieën. Dit beeld, echter, is voornamelijk gebaseerd op de analyse van teksten, Islamitische politieke theorie, en ad-hocstudies van individuele landen, die geen rekening houden met andere factoren. Het is mijn stelling dat de teksten en tradities van de islam, zoals die van andere religies, kan worden gebruikt ter ondersteuning van een verscheidenheid aan politieke systemen en beleid. Landspecifieke en beschrijvende studies helpen ons niet om patronen te vinden die ons zullen helpen de verschillende relaties tussen de islam en de politiek in de landen van de moslimwereld te verklaren. Vandaar, een nieuwe benadering van de studie van de
verbinding tussen islam en politiek nodig is.
ik stel voor, door een grondige evaluatie van de relatie tussen de islam, democratie, en mensenrechten op grensoverschrijdend niveau, dat er te veel nadruk wordt gelegd op de macht van de islam als politieke kracht. Ik gebruik eerst vergelijkende case studies, die zich richten op factoren die verband houden met de wisselwerking tussen islamitische groepen en regimes, economische invloeden, etnische breuklijnen, en maatschappelijke ontwikkeling, om de variatie in de invloed van de islam op de politiek in acht landen te verklaren. Ik beweer dat veel van de macht
toegeschreven aan de islam als de drijvende kracht achter beleid en politieke systemen in moslimlanden, kan beter worden verklaard door de eerder genoemde factoren. ik vind ook, in tegenstelling tot wat algemeen wordt gedacht, dat de toenemende macht van islamitische politieke groeperingen vaak in verband wordt gebracht met een bescheiden pluralisering van politieke systemen.
Ik heb een index gemaakt van de islamitische politieke cultuur, op basis van de mate waarin de islamitische wet wordt gebruikt en of en, als, hoe,Westerse ideeën, instellingen, en technologieën worden geïmplementeerd, om de aard van de relatie tussen islam en democratie en islam en mensenrechten te testen. Deze indicator wordt gebruikt in statistische analyse, waaronder een steekproef van drieëntwintig overwegend moslimlanden en een controlegroep van drieëntwintig niet-moslim ontwikkelingslanden. Naast vergelijken
Islamitische landen naar niet-islamitische ontwikkelingslanden, statistische analyse stelt me ​​in staat om te controleren voor de invloed van andere variabelen waarvan is vastgesteld dat ze de niveaus van democratie en de bescherming van individuele rechten beïnvloeden. Het resultaat zou een realistischer en nauwkeuriger beeld moeten zijn van de invloed van de islam op politiek en beleid.

Islamitische politieke cultuur, Democratie, en mensenrechten

Daniel E. Prijs

Er is beweerd dat de islam autoritarisme faciliteert, is in tegenspraak met de

waarden van westerse samenlevingen, en heeft een aanzienlijke invloed op belangrijke politieke resultaten

in moslimlanden. Vervolgens, geleerden, commentatoren, en overheid

ambtenaren wijzen vaak op ‘islamitisch fundamentalisme’ als het volgende

ideologische bedreiging voor liberale democratieën. Dit beeld, echter, is voornamelijk gebaseerd

over de analyse van teksten, Islamitische politieke theorie, en ad-hocstudies

van individuele landen, die geen rekening houden met andere factoren. Het is mijn bewering

dat de teksten en tradities van de islam, zoals die van andere religies,

kan worden gebruikt ter ondersteuning van een verscheidenheid aan politieke systemen en beleid. Land

specific and descriptive studies do not help us to find patterns that will help

us explain the varying relationships between Islam and politics across the

countries of the Muslim world. Vandaar, een nieuwe benadering van de studie van de

verbinding tussen islam en politiek nodig is.
ik stel voor, door een grondige evaluatie van de relatie tussen de islam,

democratie, en mensenrechten op grensoverschrijdend niveau, that too much

emphasis is being placed on the power of Islam as a political force. I first

use comparative case studies, which focus on factors relating to the interplay

between Islamic groups and regimes, economische invloeden, etnische breuklijnen,

en maatschappelijke ontwikkeling, to explain the variance in the influence of

Islam on politics across eight nations.

Islamitische politieke cultuur, Democratie, en mensenrechten

Daniel E. Prijs

Er is beweerd dat de islam autoritarisme faciliteert, is in tegenspraak met de

waarden van westerse samenlevingen, en heeft een aanzienlijke invloed op belangrijke politieke resultaten
in moslimlanden. Vervolgens, geleerden, commentatoren, en overheid
ambtenaren wijzen vaak op ‘islamitisch fundamentalisme’ als het volgende
ideologische bedreiging voor liberale democratieën. Dit beeld, echter, is voornamelijk gebaseerd
over de analyse van teksten, Islamitische politieke theorie, en ad-hocstudies
van individuele landen, die geen rekening houden met andere factoren. Het is mijn bewering
dat de teksten en tradities van de islam, zoals die van andere religies,
kan worden gebruikt ter ondersteuning van een verscheidenheid aan politieke systemen en beleid. Land
specific and descriptive studies do not help us to find patterns that will help
us explain the varying relationships between Islam and politics across the
countries of the Muslim world. Vandaar, een nieuwe benadering van de studie van de
verbinding tussen islam en politiek nodig is.
ik stel voor, door een grondige evaluatie van de relatie tussen de islam,
democratie, en mensenrechten op grensoverschrijdend niveau, that too much
emphasis is being placed on the power of Islam as a political force. I first
use comparative case studies, which focus on factors relating to the interplay
between Islamic groups and regimes, economische invloeden, etnische breuklijnen,

en maatschappelijke ontwikkeling, to explain the variance in the influence of

Islam on politics across eight nations.