Alle items in de "Syrische MB" Categorie
Islam, De politieke islam en Amerika
Arabische Insight
Is “Brotherhood” met Amerika Mogelijke?
Khalil al-Anani
“Er is geen kans om te communiceren met elke U.S. administratie zolang de Verenigde Staten handhaaft haar al lang bestaande visie op de islam als een reëel gevaar, een standpunt dat de Verenigde Staten in hetzelfde schuitje zet als de zionistische vijand. We hebben no-pre bedacht begrippen met betrekking tot het Amerikaanse volk of de U.S. samenleving en haar maatschappelijke organisaties en denktanks. We hebben geen probleem te communiceren met het Amerikaanse volk, maar geen voldoende inspanningen worden gedaan om ons dichterbij te brengen,”Zei Dr. Issam al-Iryan, chef van de politieke afdeling van de Moslim Broederschap in een telefonisch interview.
Al-Iryan's woorden vatten de Moslim Broederschap standpunten van het Amerikaanse volk en het Amerikaanse. regering. Andere leden van de Moslim Broederschap zijn het erover eens, zo zou het einde van Hassan al-Banna, die de groep opgericht 1928. al- Banna bekeken het Westen vooral als een symbool van moreel verval. Andere salafisten - een islamitische school van denken die is gebaseerd op voorouders als voorbeeld modellen - hebben dezelfde opvatting van de Verenigde Staten genomen, maar missen de ideologische flexibiliteit aangehangen door de Moslim Broederschap. Terwijl de Moslim Broederschap gelooft in het aangaan van de Amerikanen in dialoog met de burger, andere extremistische groepen te zien geen enkel punt in de dialoog en in stand houden die kracht is de enige manier van omgaan met de Verenigde Staten.
| september 15, 2010 | Reacties 0
ISLAM, DEMOCRATIE & DE VS:
Cordoba Foundation
Abdullah Faliq
Intro ,
In weerwil van het feit dat zowel een vaste en een complex debat, Bogen Quarterly opnieuw bezien theologische en praktische overwegingen, het belangrijke debat over de relatie en de compatibiliteit tussen de islam en democratie, zoals weerspiegeld in de agenda van hoop en verandering Barack Obama. Terwijl veel vieren Obama's overwicht op de Oval Office als een nationale catharsis voor de VS, anderen blijven minder optimistisch van een verschuiving in de ideologie en de aanpak in de internationale arena. Hoewel veel van de spanning en wantrouwen tussen de islamitische wereld en de Verenigde Staten kan worden toegeschreven aan de aanpak van de bevordering van de democratie, meestal ten gunste van dictaturen en marionettenregimes dat lippendienst bewijzen aan de democratische waarden en mensenrechten, de naschok van 9/11 heeft echt verder gecementeerd het twijfels door Amerika's positie op de politieke islam. Het is een muur negativiteit gemaakt zoals gevonden door worldpublicopinion.org, volgens welke 67% van de Egyptenaren geloven dat wereldwijd Amerika een “overwegend negatief” rol speelt.
America's antwoord is dus apt geweest. Door de verkiezing van Obama, veel over de hele wereld hun hoop voor de ontwikkeling van een minder oorlogszuchtige, maar eerlijker buitenlands beleid ten aanzien van de moslimwereld. Th e test voor Obama, als we bespreken, is hoe Amerika en haar bondgenoten bevordering van de democratie. Zal het vergemakkelijken of het opleggen?
Bovendien, kan het belangrijker een eerlijke bemiddelaar in langdurige zones van confl icts? Mobiliseren van de expertise en het inzicht van prolifi
c geleerden, academici, doorgewinterde journalisten en politici, Arches Quarterly brengt om de relatie tussen de islam en democratie en de rol van Amerika licht - evenals de veranderingen teweeggebracht door Obama, bij het zoeken naar de gemeenschappelijke grond. Anas Altikriti, de CEO van Th e Cordoba Foundation biedt de openingszet om deze discussie, waar hij refl ects op de hoop en uitdagingen die rust op pad Obama's. Na Altikriti, de voormalige adviseur van president Nixon, Dr Robert Crane off ers een grondige analyse van de islamitische beginsel van het recht op vrijheid. Anwar Ibrahim, voormalig vice-premier van Maleisië, verrijkt de discussie met de praktische realiteit van de uitvoering van de democratie in de islamitische dominant samenlevingen, namelijk, in Indonesië en Maleisië.
We hebben ook Dr Shireen Hunter, van Georgetown University, VS, die onderzoekt islamitische landen die achterblijven in de democratisering en modernisering. Th is wordt aangevuld met terrorisme schrijver, Dr Nafeez Ahmed's uitleg van de crisis van de post-moderniteit en de
ondergang van de democratie. Dr Daud Abdullah (Directeur van het Midden-Oosten Media Monitor), Alan Hart (voormalig ITN en BBC Panorama correspondent; auteur van het zionisme: Th e echte vijand van de Joden) en Asem Sondos (Redacteur van Egypte Sawt Al Omma wekelijks) concentreren op Obama en zijn rol ten aanzien van de democratie-promotie in de moslimwereld, evenals Amerikaanse betrekkingen met Israël en de Moslim Broederschap.
Minister van Buitenlandse Zaken, Maldiven, Ahmed Shaheed speculeert over de toekomst van de islam en democratie; Cllr. Gerry Maclochlainn
– een Sinn Féin lid dat vier jaar doorstaan in de gevangenis voor het Ierse Republikeinse activiteiten en een voorvechter van de Guildford 4 en Birmingham 6, refl ects over zijn recente reis naar Gaza, waar hij de impact van de brutaliteit en onrechtvaardigheid getuige uitgedeeld tegen Palestijnen; Dr Marie Breen-Smyth, Directeur van het Centrum voor de Studie van radicalisering en hedendaagse politiek geweld bespreekt de uitdagingen van kritisch onderzoek naar de politieke terreur; Dr Khalid al-Mubarak, schrijver en toneelschrijver, bespreekt de vooruitzichten van de vrede in Darfur; en tenslotte journalist en mensenrechtenactivist Ashur Shamis kijkt kritisch naar de democratisering en politisering van de moslims vandaag de dag.
We hopen dat dit alles zorgt voor een begrijpend lezen en een bron voor refl ectie over onderwerpen die aff ect ons allen in een nieuwe dageraad van hoop.
Dank je
| september 07, 2010 | Reacties 0
islamisme revisited
MAHA Azzam
Er is een politiek en veiligheid crisis rond wat wordt aangeduid als islamisme genoemd, een crisis waarvan de antecedenten lang voorafgaan 9/11. In de afgelopen 25 jaar, zijn er verschillende accenten over hoe uit te leggen en te bestrijden islamisme geweest. Analisten en beleidsmakers
in de jaren 1980 en 1990 sprak over de oorzaken van de militante islam als zijnde economische malaise en marginalisering. Meer recent is er een focus op politieke hervormingen is geweest als een middel om het ondermijnen van de aantrekkingskracht van radicalisme. Steeds vandaag, de ideologische en religieuze aspecten van het islamisme moeten worden aangepakt, omdat ze kenmerken van een breder politiek en veiligheid debat zijn geworden. Of het nu in verband met Al-Qaeda terrorisme, politieke hervormingen in de moslimwereld, de nucleaire kwestie in Iran of gebieden van crisis, zoals Palestina en Libanon, Het is gemeengoed te fi nd die ideologie en religie worden gebruikt door partijen tegenover elkaar als bron van legitimatie worden, inspiratie en vijandschap.
De situatie wordt vandaag verder gecompliceerd door de groeiende antagonisme tegen en angst voor de islam in het Westen als gevolg van terreur aanslagen die op hun beurt van invloed zijn op houding ten opzichte van immigratie, religie en cultuur. De grenzen van de umma of de gemeenschap van de gelovigen hebben opgerekt dan moslimstaten naar Europese steden. De umma bestaat potentieel waar er moslimgemeenschappen. De gedeelde gevoel te behoren tot een gemeenschappelijk geloof toeneemt in een omgeving waar het gevoel van integratie in de omringende gemeenschap is onduidelijk en waar de discriminatie duidelijk kan zijn. Hoe groter de verwerping van de waarden van de samenleving,
of in het Westen of zelfs in een islamitische staat, hoe groter de consolidatie van de morele kracht van de islam als een culturele identiteit en de waarde-systeem.
Naar aanleiding van de bomaanslagen in Londen op 7 Juli 2005 werd het steeds duidelijker dat sommige jonge mensen beweren religieuze betrokkenheid als een manier van uitdrukken etniciteit. De banden tussen moslims over de hele wereld en hun perceptie dat moslims kwetsbaar zijn velen in zeer diff Erent delen van de wereld heeft geleid tot hun eigen lokale dilemma's samen te voegen in de bredere islamitische één, met identifi ed cultureel, zijn hoofdzakelijk of gedeeltelijk, met een breed defi ned Islam.
| september 06, 2010 | Reacties 0
Islamitische politieke cultuur, Democratie, en mensenrechten
Daniel E. Prijs
Er is beweerd dat de islam autoritarisme faciliteert, in tegenspraak is met de waarden van westerse samenlevingen, en heeft een aanzienlijke invloed op belangrijke politieke resultaten in moslimlanden. Vervolgens, geleerden, commentatoren, en regeringsfunctionarissen wijzen vaak op ‘islamitisch fundamentalisme’ als de volgende ideologische bedreiging voor liberale democratieën. Dit beeld, echter, is voornamelijk gebaseerd op de analyse van teksten, Islamitische politieke theorie, en ad-hocstudies van individuele landen, die geen rekening houden met andere factoren. Het is mijn stelling dat de teksten en tradities van de islam, zoals die van andere religies, kan worden gebruikt ter ondersteuning van een verscheidenheid aan politieke systemen en beleid. Landspecifieke en beschrijvende studies helpen ons niet om patronen te vinden die ons zullen helpen de verschillende relaties tussen de islam en de politiek in de landen van de moslimwereld te verklaren. Vandaar, een nieuwe benadering van de studie van de
verbinding tussen islam en politiek nodig is.
ik stel voor, door een grondige evaluatie van de relatie tussen de islam, democratie, en mensenrechten op grensoverschrijdend niveau, dat er te veel nadruk wordt gelegd op de macht van de islam als politieke kracht. Ik gebruik eerst vergelijkende case studies, die zich richten op factoren die verband houden met de wisselwerking tussen islamitische groepen en regimes, economische invloeden, etnische breuklijnen, en maatschappelijke ontwikkeling, om de variatie in de invloed van de islam op de politiek in acht landen te verklaren. Ik beweer dat veel van de macht
toegeschreven aan de islam als de drijvende kracht achter beleid en politieke systemen in moslimlanden, kan beter worden verklaard door de eerder genoemde factoren. ik vind ook, in tegenstelling tot wat algemeen wordt gedacht, dat de toenemende macht van islamitische politieke groeperingen vaak in verband wordt gebracht met een bescheiden pluralisering van politieke systemen.
Ik heb een index gemaakt van de islamitische politieke cultuur, op basis van de mate waarin de islamitische wet wordt gebruikt en of en, als, hoe,Westerse ideeën, instellingen, en technologieën worden geïmplementeerd, om de aard van de relatie tussen islam en democratie en islam en mensenrechten te testen. Deze indicator wordt gebruikt in statistische analyse, waaronder een steekproef van drieëntwintig overwegend moslimlanden en een controlegroep van drieëntwintig niet-moslim ontwikkelingslanden. Naast vergelijken
Islamitische landen naar niet-islamitische ontwikkelingslanden, statistische analyse stelt me in staat om te controleren voor de invloed van andere variabelen waarvan is vastgesteld dat ze de niveaus van democratie en de bescherming van individuele rechten beïnvloeden. Het resultaat zou een realistischer en nauwkeuriger beeld moeten zijn van de invloed van de islam op politiek en beleid.
| september 06, 2010 | Reacties 0
Islamitische politieke cultuur, Democratie, en mensenrechten
Daniel E. Prijs
Er is beweerd dat de islam autoritarisme faciliteert, is in tegenspraak met de
waarden van westerse samenlevingen, en heeft een aanzienlijke invloed op belangrijke politieke resultaten
in moslimlanden. Vervolgens, geleerden, commentatoren, en overheid
ambtenaren wijzen vaak op ‘islamitisch fundamentalisme’ als het volgende
ideologische bedreiging voor liberale democratieën. Dit beeld, echter, is voornamelijk gebaseerd
over de analyse van teksten, Islamitische politieke theorie, en ad-hocstudies
van individuele landen, die geen rekening houden met andere factoren. Het is mijn bewering
dat de teksten en tradities van de islam, zoals die van andere religies,
kan worden gebruikt ter ondersteuning van een verscheidenheid aan politieke systemen en beleid. Land
specific and descriptive studies do not help us to find patterns that will help
us explain the varying relationships between Islam and politics across the
countries of the Muslim world. Vandaar, een nieuwe benadering van de studie van de
verbinding tussen islam en politiek nodig is.
ik stel voor, door een grondige evaluatie van de relatie tussen de islam,
democratie, en mensenrechten op grensoverschrijdend niveau, that too much
emphasis is being placed on the power of Islam as a political force. I first
use comparative case studies, which focus on factors relating to the interplay
between Islamic groups and regimes, economische invloeden, etnische breuklijnen,
en maatschappelijke ontwikkeling, to explain the variance in the influence of
Islam on politics across eight nations.
| augustus 24, 2010 | Reacties 0
Islamitische politieke cultuur, Democratie, en mensenrechten
Daniel E. Prijs
Er is beweerd dat de islam autoritarisme faciliteert, is in tegenspraak met de
waarden van westerse samenlevingen, en heeft een aanzienlijke invloed op belangrijke politieke resultaten
in moslimlanden. Vervolgens, geleerden, commentatoren, en overheid
ambtenaren wijzen vaak op ‘islamitisch fundamentalisme’ als het volgende
ideologische bedreiging voor liberale democratieën. Dit beeld, echter, is voornamelijk gebaseerd
over de analyse van teksten, Islamitische politieke theorie, en ad-hocstudies
van individuele landen, die geen rekening houden met andere factoren. Het is mijn bewering
dat de teksten en tradities van de islam, zoals die van andere religies,
kan worden gebruikt ter ondersteuning van een verscheidenheid aan politieke systemen en beleid. Land
specific and descriptive studies do not help us to find patterns that will help
us explain the varying relationships between Islam and politics across the
countries of the Muslim world. Vandaar, een nieuwe benadering van de studie van de
verbinding tussen islam en politiek nodig is.
ik stel voor, door een grondige evaluatie van de relatie tussen de islam,
democratie, en mensenrechten op grensoverschrijdend niveau, that too much
emphasis is being placed on the power of Islam as a political force. I first
use comparative case studies, which focus on factors relating to the interplay
between Islamic groups and regimes, economische invloeden, etnische breuklijnen,
en maatschappelijke ontwikkeling, to explain the variance in the influence of
Islam on politics across eight nations.
| augustus 22, 2010 | Reacties 0
Islamistische oppositiepartijen en het potentieel voor de inzet van de EU
Toby Archer
Heidi Huuhtanen
In het licht van het toenemende belang van islamitische bewegingen in de moslimwereld en
de manier waarop radicalisering heeft beïnvloed gebeurtenissen in de wereld sinds het begin van de eeuw, het
is het belangrijk dat de EU haar beleid ten aanzien van actoren binnen wat los kunnen evalueren
aangeduid als de ‘islamitische wereld’. Het is vooral belangrijk om te vragen of en hoe deel te nemen
met de verschillende islamistische groeperingen.
Dit blijft controversieel zelfs binnen de EU. Sommigen vinden dat de islamitische waarden die
leugen achter islamistische partijen zijn gewoonweg onverenigbaar zijn met de westerse idealen van democratie en
rechten van de mens, terwijl anderen zien engagement als een realistische noodzaak te wijten aan de groeiende
binnenlands belang van islamistische partijen en hun toenemende betrokkenheid bij internationale
zaken. Een ander perspectief is dat de democratisering in de moslimwereld zou toenemen
Europese veiligheid. De geldigheid van deze en andere argumenten over de vraag of en hoe de
EU moet aangaan kan alleen worden getest door het bestuderen van de verschillende islamitische bewegingen en
hun politieke omstandigheden, per land.
Democratisering is een centraal thema van gemeenschappelijke acties buitenlands beleid van de EU, zoals vastgelegd
bedoeld in artikel 11 van het Verdrag betreffende de Europese Unie. Veel van de staten die in dit
rapport zijn niet democratisch, of niet volledig democratisch. In de meeste van deze landen, islamistische
partijen en bewegingen vormen een aanzienlijke weerstand tegen de heersende regimes, en
In sommige vormen ze de grootste oppositiepartij blok. Europese democratieën hebben lang moest
omgaan met betrekking tot regimes die autoritair zijn, maar het is een nieuw fenomeen in de pers
voor democratische hervormingen in staten waar de meest waarschijnlijke begunstigden zou kunnen hebben, van de
het oogpunt van de EU, verschillende en soms problematisch benaderingen van democratie en haar
verwante waarden, zoals de rechten van minderheden en vrouwen en de rechtsstaat. Deze kosten zijn
vaak gelegd tegen islamitische bewegingen, dus het is belangrijk voor de Europese beleidsmakers
hebben een nauwkeurig beeld van het beleid en de filosofieën van potentiële partners.
Ervaringen uit verschillende landen de neiging om te suggereren dat de meer vrijheid islamistische
partijen zijn toegestaan, de meer gematigde ze in hun acties en ideeën. In veel
cases islamistische partijen en groepen hebben allang verschoven van hun oorspronkelijke doel
van de oprichting van een islamitische staat beheerst door de islamitische wet, en zijn gekomen basic te accepteren
de democratische beginselen van electorale concurrentie om de macht, het bestaan van andere politieke
concurrenten, en politiek pluralisme.
| augustus 21, 2010 | Reacties 0
Politieke islam in het Midden-Oosten
Zijn Knudsen
This report provides an introduction to selected aspects of the phenomenon commonly
referred to as “political Islam”. The report gives special emphasis to the Middle East, in
particular the Levantine countries, and outlines two aspects of the Islamist movement that may
be considered polar opposites: democracy and political violence. In the third section the report
reviews some of the main theories used to explain the Islamic resurgence in the Middle East
(Figure 1). In brief, the report shows that Islam need not be incompatible with democracy and
that there is a tendency to neglect the fact that many Middle Eastern countries have been
engaged in a brutal suppression of Islamist movements, causing them, some argue, to take up
arms against the state, and more rarely, foreign countries. The use of political violence is
widespread in the Middle East, but is neither illogical nor irrational. In many cases even
Islamist groups known for their use of violence have been transformed into peaceful political
partijen die met succes deelnemen aan gemeenteraads- en landelijke verkiezingen. niettemin, de islamist
opwekking in het Midden-Oosten blijft gedeeltelijk onverklaard ondanks een aantal theorieën die proberen om
zijn verantwoordelijk voor zijn groei en populaire aantrekkingskracht. In het algemeen, de meeste theorieën stellen dat islamisme een
reactie op relatieve deprivatie, vooral sociale ongelijkheid en politieke onderdrukking. Alternatief
theorieën zoeken het antwoord op de islamistische heropleving binnen de grenzen van de religie zelf en de
krachtig, suggestieve potentieel van religieuze symboliek.
De conclusie pleit ervoor om verder te gaan dan de 'gloom and doom'-benadering die:
beeldt islamisme af als een onwettige politieke uiting en een potentiële bedreiging voor het Westen ("Oud
islamisme”), en van een meer genuanceerd begrip van de huidige democratisering van de islamist
movement that is now taking place throughout the Middle East (“New Islamism”). This
importance of understanding the ideological roots of the “New Islamism” is foregrounded
along with the need for thorough first-hand knowledge of Islamist movements and their
adherents. As social movements, its is argued that more emphasis needs to be placed on
understanding the ways in which they have been capable of harnessing the aspirations not only
of the poorer sections of society but also of the middle class.
| augustus 20, 2010 | Reacties 0
Voor het contact POLITIEKE ISLAM
SHADI HAMID
AMANDA Kadlec
De politieke islam is tegenwoordig de meest actieve politieke kracht in het Midden-Oosten. De toekomst is nauw verbonden met die van de regio. Als de Verenigde Staten en de Europese Unie zich inzetten voor de ondersteuning van politieke hervormingen in de regio, ze zullen beton moeten bedenken, coherente strategieën om islamitische groeperingen te betrekken. Nog, de VS. was over het algemeen niet bereid een dialoog met deze bewegingen aan te gaan. evenzo, EU-betrokkenheid bij islamisten was de uitzondering, niet de regel. Waar contacten op laag niveau bestaan, ze dienen voornamelijk voor het verzamelen van informatie, geen strategische doelstellingen. de VS. en de EU hebben een aantal programma's die zich richten op de economische en politieke ontwikkeling in de regio, waaronder het Midden-Oostenpartnerschapsinitiatief (MEPI), de Millennium Challenge Corporation (Mijn Klantencentrum), de Unie voor de Middellandse Zee, en het Europees nabuurschapsbeleid (ENP) – toch hebben ze weinig te zeggen over hoe de uitdaging van de islamistische politieke oppositie past binnen bredere regionale doelstellingen. VS. en de EU-ondersteuning en programmering voor democratie zijn bijna volledig gericht op autoritaire regeringen zelf of seculiere maatschappelijke groeperingen met minimale steun in hun eigen samenlevingen.
De tijd is rijp voor een herijking van het huidige beleid. Sinds de terroristische aanslagen van september 11, 2001, het ondersteunen van democratie in het Midden-Oosten is belangrijker geworden voor westerse beleidsmakers, die een verband zien tussen gebrek aan democratie en politiek geweld. Er is meer aandacht besteed aan het begrijpen van de variaties binnen de politieke islam. De nieuwe Amerikaanse regering staat meer open voor verbreding van de communicatie met de moslimwereld. In de tussentijd, de overgrote meerderheid van de reguliere islamitische organisaties – waaronder de Moslimbroederschap in Egypte, Jordan's Islamitisch Actiefront (IAF), Marokko's Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (PJD), de islamitische constitutionele beweging van Koeweit, en de Jemenitische Islah-partij – hebben in toenemende mate steun voor politieke hervormingen en democratie tot een centraal onderdeel van hun politieke platforms gemaakt. In aanvulling, velen hebben sterke interesse getoond in het openen van een dialoog met de VS. en EU-regeringen.
De toekomst van de betrekkingen tussen westerse landen en het Midden-Oosten kan grotendeels worden bepaald door de mate waarin eerstgenoemde geweldloze islamitische partijen betrekken bij een brede dialoog over gedeelde belangen en doelstellingen. Er is recentelijk een wildgroei aan onderzoeken geweest over betrokkenheid bij islamisten, maar weinigen gaan duidelijk in op wat het in de praktijk kan inhouden. Als Zoë Nautre, visiting fellow bij de Duitse Raad voor Buitenlandse Betrekkingen, plaatst het, “de EU denkt aan engagement, maar weet niet goed hoe.”1 In de hoop de discussie te verhelderen, we onderscheiden drie niveaus van “betrokkenheid”,” elk met verschillende middelen en doelen: contacten op laag niveau, strategische dialoog, en partnerschap.
| augustus 19, 2010 | Reacties 0
ISLAMISTISCHE BEWEGINGEN EN HET DEMOCRATISCHE PROCES IN DE ARABISCHE WERELD: De grijze zones verkennen
Nathan J. Bruin, Amr Hamzawy,
Marina Ottaway
Tijdens het laatste decennium, Islamitische bewegingen hebben zich gevestigd als belangrijke politieke spelers in het Midden-Oosten. Samen met de overheden, Islamistische bewegingen, zowel gematigd als radicaal, zal bepalen hoe de politiek van de regio zich in de nabije toekomst zal ontwikkelen. Ze hebben laten zien dat ze niet alleen in staat zijn om berichten te maken met een wijdverbreide aantrekkingskracht, maar ook:, en vooral:, om organisaties te creëren met een echte sociale basis en coherente politieke strategieën te ontwikkelen. Andere partijen,
over het algemeen, zijn mislukt op alle accounts.
Het publiek in het Westen en, met name, de Verenigde Staten, is zich pas bewust geworden van het belang van islamistische bewegingen na dramatische gebeurtenissen, zoals de revolutie in Iran en de moord op president Anwar al-Sadat in Egypte. De aandacht is veel groter geworden sinds de terroristische aanslagen van september 11, 2001. Als resultaat, Islamitische bewegingen worden algemeen beschouwd als gevaarlijk en vijandig. Hoewel een dergelijke karakterisering juist is met betrekking tot organisaties aan het radicale einde van het islamistische spectrum, die gevaarlijk zijn vanwege hun bereidheid om hun toevlucht te nemen tot willekeurig geweld bij het nastreven van hun doelen, het is geen nauwkeurige beschrijving van de vele groepen die geweld hebben afgezworen of vermeden. Omdat terroristische organisaties een onmiddellijke
bedreiging, echter, beleidsmakers in alle landen hebben onevenredig veel aandacht besteed aan de gewelddadige organisaties.
Het zijn de reguliere islamitische organisaties, niet de radicale, die de grootste impact zullen hebben op de toekomstige politieke evolutie van het Midden-Oosten. De grootse doelen van de radicalen om een kalifaat te herstellen dat de hele Arabische wereld verenigt, of zelfs het opleggen van wetten en sociale gebruiken aan individuele Arabische landen, geïnspireerd door een fundamentalistische interpretatie van de islam, zijn gewoon te ver verwijderd van de realiteit van vandaag om te worden gerealiseerd. Dit betekent niet dat terroristische groeperingen niet gevaarlijk zijn - ze zouden zelfs bij het nastreven van onmogelijke doelen grote levens kunnen veroorzaken - maar dat het onwaarschijnlijk is dat ze het gezicht van het Midden-Oosten zullen veranderen. Mainstream islamistische organisaties zijn over het algemeen een andere zaak. Ze hebben al een krachtige invloed gehad op de sociale gebruiken in veel landen, het stoppen en omkeren van seculiere trends en het veranderen van de manier waarop veel Arabieren zich kleden en gedragen. En hun onmiddellijke politieke doel, een machtige kracht worden door deel te nemen aan de normale politiek van hun land, is niet onmogelijk. In landen als Marokko wordt het al gerealiseerd, Jordanië, en zelfs Egypte, die nog steeds alle islamitische politieke organisaties verbiedt, maar nu achtentachtig moslimbroeders in het parlement heeft. Politiek, geen geweld, is wat de mainstream islamisten hun invloed geeft.
| augustus 18, 2010 | Reacties 0
ISLAM, ISLAMISTEN, EN HET VERKIEZINGSPRINCIPE IN HET MIDDEN-OOSTEN
James Piscatori
Voor een idee waarvan de tijd zogenaamd is gekomen, ÒdemocratieÓ maskeert een verbazingwekkende
aantal onbeantwoorde vragen en, in de moslimwereld, heeft gegenereerd
een opmerkelijke hoeveelheid warmte. Is het een cultureel specifieke term?, weerspiegeling van westerse
Europese ervaringen gedurende meerdere eeuwen? Bezitten niet-westerse samenlevingen?
hun eigen normen voor deelname en verantwoording (en inderdaad die van henzelf)
ontwikkelingsritmes (die de aandacht trekken), als het geen respect is? Is de islam?,
met zijn nadruk op schriftuurlijk gezag en de centrale plaats van de heilige wet, toestaan
voor flexibele politiek en participatieve overheid?
De antwoorden op deze vragen maken deel uit van een verhalend en tegenverhaal
die zelf een integraal onderdeel zijn van een omstreden discours. Het grotere verhaal
betreft of de 'islam' al dan niet een bedreiging vormt voor het Westen, en de aanvullende
verhaal gaat over de verenigbaarheid van de islam met democratie. de intellectuele
bagage, om de metafoor te veranderen, is nauwelijks neutraal. De discussie zelf heeft
acuut gepolitiseerd worden, gevangen in de gerelateerde controverses over oriëntalisme,
het uitzonderlijke karakter van het Midden-Oosten in het bijzonder en de moslimwereld in het algemeen,
en het modernisme van religieuze 'fundamentalistische' bewegingen.
| augustus 17, 2010 | Reacties 0
Politieke islam en Europees buitenlands beleid
POLITIEKE ISLAM EN HET EUROPEES NABUURSCHAPSBELEID
MICHAEL EMERSON
RICHARD JONGEREN
Sinds 2001 en de internationale gebeurtenissen die volgden, is de aard van de relatie tussen het Westen en de politieke islam een bepalende kwestie geworden voor het buitenlands beleid. In de afgelopen jaren is er een aanzienlijke hoeveelheid onderzoek en analyse gedaan naar de kwestie van de politieke islam. Dit heeft geholpen om een aantal van de simplistische en alarmerende veronderstellingen te corrigeren die eerder in het Westen bestonden over de aard van islamitische waarden en bedoelingen.. Parallel hieraan, de Europese Unie (EU) heeft een aantal beleidsinitiatieven ontwikkeld, voornamelijk het Europees nabuurschapsbeleid(ENP) die zich in principe inzetten voor dialoog en diepere betrokkenheid allemaal(niet gewelddadig) politieke actoren en maatschappelijke organisaties in Arabische landen. Toch klagen veel analisten en beleidsmakers nu over een zekere trofee in zowel conceptueel debat als beleidsontwikkeling. Het is vastgesteld dat de politieke islam een veranderend landschap is, diep getroffen door een reeks van omstandigheden, maar het debat lijkt vaak te zijn blijven hangen op de simplistische vraag 'zijn islamisten democratisch'?’ Toch hebben veel onafhankelijke analisten gepleit voor engagement met islamisten, maar de daadwerkelijke toenadering tussen westerse regeringen en islamitische organisaties blijft beperkt .
| augustus 17, 2010 | Reacties 0
islamitische partijen , ZIJN ZE DEMOCRATEN?? Maakt het uit ?
Tarek Masoud
Gedreven door het gevoel dat “de islamisten komen”,” Journalisten en beleidsmakers zijn de laatste tijd verwikkeld in koortsachtige speculaties over de vraag of islamitische partijen zoals de Egyptische Moslimbroederschap (MB) of Palestina's Hamas gelooft echt in democratie. Terwijl ik probeer de grenzen van de islamistische democratische inzet te schetsen, Ik denk dat het turen in de islamitische ziel een misbruik van energie is. De islamisten komen niet. Bovendien, zoals Adam Przeworski en anderen hebben betoogd, Toezeggingen aan democratie komen vaker voort uit milieubeperkingen dan uit echt geloof. In plaats van zich zorgen te maken of islamisten echte democraten zijn,
ons doel zou moeten zijn om democratische en liberale instellingen en actoren te helpen versterken, zodat geen enkele groep - islamistisch of anderszins - ze kan ondermijnen.
Maar wat is deze beweging over wiens democratische bonafide we ons zorgen maken?? Islamisme is een glibberig begrip. Bijvoorbeeld, als we die partijen die oproepen tot de toepassing van de shari'a als islamistisch bestempelen, we moeten de Turkse Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling uitsluiten (die algemeen als islamistisch wordt beschouwd) en omvatten de regerende Nationale Democratische Partij van Egypte (die actief islamisten onderdrukt). In plaats van verstrikt te raken in definitiekwesties, we zouden er beter aan doen ons te concentreren op een reeks politieke partijen die uit dezelfde historische wortels zijn gegroeid, ontlenen veel van hun doelen en posities aan hetzelfde gedachtegoed, en organisatorische banden met elkaar onderhouden, dat wil zeggen:, die partijen die voortkomen uit de internationale MB. Deze omvatten de Egyptische moederorganisatie (opgericht in 1928), maar ook Hamas, Jordan's Islamitisch Actiefront, De Algerije Beweging voor een Vreedzame Samenleving, de Iraakse Islamitische Partij, Libanon's Islamitische Groep, en anderen.
| augustus 17, 2010 | Reacties 0
De Gematigde Moslim Broederschap
Robert S. aspect
Steven Brooke
De Moslim Broederschap is de oudste ter wereld, grootste, en meest invloedrijke islamitische organisatie. Het is ook de meest controversiële,
veroordeeld door zowel de conventionele opinie in het Westen als de radicale opinie in het Midden-Oosten. Amerikaanse commentatoren hebben de Moslimbroeders "radicale islamisten" en "een essentieel onderdeel van de aanvalsmacht van de vijand" genoemd … diep vijandig tegenover de Verenigde Staten.” Ayman al-Zawahiri van Al Qaeda bespot hen omdat ze “lur .”[ing] duizenden jonge moslimmannen in rijen voor verkiezingen … in plaats van in de trant van de jihad.” Jihadisten hebben een hekel aan de Moslimbroederschap (in het Arabisch bekend als al-Ikhwan al-Muslimeen) voor het afwijzen van de wereldwijde jihad en het omarmen van democratie. Deze posities lijken hen gematigd te maken, precies wat de Verenigde Staten, bondgenoten in de moslimwereld tekort, zoekt.
Maar de Ikhwan valt ook de VS aan. buitenlandse politiek, vooral de steun van Washington aan Israël, en vragen blijven hangen over haar daadwerkelijke inzet voor het democratische proces. Het afgelopen jaar, we hebben tientallen leiders en activisten van de Broederschap uit Egypte ontmoet, Frankrijk, Jordanië, Spanje, Syrië,Tunesië, en het Verenigd Koninkrijk.
| augustus 16, 2010 | Reacties 0
Versterking van de betrekkingen tussen de VS en Syrië: Gebruikmaken van aanvullende diplomatieke voertuigen
Benjamin E. Power,
Andrew Akhlaghi,
Steven Rotchtin
Het vooruitzicht op meer stabiliteit in het Midden-Oosten hangt grotendeels af van het vermogen om Syrië als productieve belanghebbende bij diplomatieke en veiligheidsdiscussies te betrekken, waardoor een dooi nodig is in de minder dan normale staat van de VS. – Syrische betrekkingen. Terwijl Syrië's
belang als hoeksteen van een vredesproces in het Midden-Oosten werd erkend in de 2006 Rapport van de Irak-studiegroep,1 waarin werd opgeroepen tot een verschuiving van belemmeringen naar prikkels bij het zoeken naar constructieve resultaten, alleen in de afgelopen paar maanden is er een aantoonbare verschuiving geweest in de gezindheid van Washington. Recente ontmoetingen tussen hooggeplaatste U.S. ambtenaren en hun tegenhangers in Damascus, en zelfs de aankondiging van het herstellen van een U.S. ambassadeur in Syrië, hebben geleid tot wijdverbreide speculatie in beleidskringen dat er een diplomatieke dooi op komst is.
Dit rapport analyseert de belangrijkste trends in de binnenlandse en regionale sociaal-politieke situatie van Syrië die momenteel functioneren om van Syrië een natuurlijke bondgenoot van de Verenigde Staten te maken.
| augustus 13, 2010 | Reacties 0
Van rebellenbeweging tot politieke partij
Alastair Crooke
De opvatting van velen in het Westen dat de transformatie van een gewapende verzetsbeweging naar een politieke partij lineair zou moeten zijn, moet worden voorafgegaan door het afzweren van geweld, moet worden gefaciliteerd door het maatschappelijk middenveld en bemiddeld door gematigde politici heeft weinig realiteit voor het geval van de Islamitische Verzetsbeweging (Hamas). Dit wil niet zeggen dat Hamas geen politieke transformatie heeft ondergaan: het heeft. Maar die transformatie is bereikt ondanks westerse inspanningen en niet mogelijk gemaakt door die inspanningen. Terwijl het een verzetsbeweging blijft, Hamas is de regering van de Palestijnse Autoriteit geworden en heeft haar militaire houding gewijzigd. Maar deze transformatie heeft een andere koers gevolgd dan die welke is geschetst in traditionele modellen voor conflictoplossing. Hamas en andere islamistische groeperingen blijven zichzelf zien als verzetsbewegingen, maar steeds meer zien ze het vooruitzicht dat hun organisaties kunnen evolueren naar politieke stromingen die gericht zijn op geweldloos verzet. Standaard modellen voor conflictoplossing leunen sterk op westerse ervaring bij conflictoplossing en negeren vaak de verschillen in benadering in de islamitische geschiedenis van vredesopbouw. Niet verrassend, de Hamas-benadering van politieke onderhandelingen is anders in stijl dan die van het Westen. Ook, als een islamitische beweging die de bredere optiek deelt van de impact van het Westen op hun samenlevingen, Hamas has requirements of authenticity and legitimacy within its own constituency that bear on the importance attached to maintaining an armed capability. These factors, together with the overwhelming effect of long term conflict on a community’s psychology (an aspect that receives little attention in Western models that put preponderant weight on political analysis), suggests that the transformation process for Hamas has been very different from the transformation of arms movements in traditional analysis. In aanvulling, the harsh landscape of the Israeli – Palestinian conflict gives the Hamas experience its special characteristics.Hamas is in the midst of an important transformation, but the political currents within Israel, and within the region, make the outcome of this transformation unpredictable. Veel zal afhangen van de koers van het westerse beleid (zijn "Global War on Terror") en hoe dat beleid invloed heeft op heropleving van islamistische groeperingen zoals Hamas, groepen die zich inzetten voor verkiezingen, hervorming en goed bestuur.
| augustus 02, 2010 | Reacties 0
IkhwanScope Op Facebook
Op IkhwanScope Scribd
IkhwanScope Op Twitter