Wszystkie wpisy oznaczone tagiem: "Plecy"

Islam i nowy krajobraz polityczny

W następstwie ataku na World Trade Center w dniu 11 Wrzesień 2001, oraz zamachy bombowe w Madrycie i Londynie w 2004 oraz 2005, literatura, która zajmuje się formami i modalnościami ekspresji religijnej – szczególnie islamskiej ekspresji religijnej – rozkwitła w regionach półcieniowych, które łączą nauki społeczne głównego nurtu z projektowaniem polityki społecznej, think tanki i dziennikarstwo. W dużej mierze próbowano zdefiniować postawy lub predyspozycje ludności muzułmańskiej w określonym miejscu napięcia, takim jak Londyn lub Wielka Brytania (Barnes, 2006; Doradztwo Etnos, 2005; GFK, 2006; GLA, 2006; Populus, 2006), lub skrytykowano poszczególne formy interwencji polityki społecznej (Jasny, 2006a; Mirza i in., 2007). Badania nad islamizmem i dżihadyzmem położyły szczególny nacisk na synkretyczne i złożone powiązania między islamską wiarą religijną a formami ruchu społecznego i mobilizacją polityczną (Husain, 2007; Kepel, 2004, 2006; McRoy, 2006; Neville-Jones i in., 2006, 2007; Phillips, 2006; Roy, 2004, 2006). Umownie, koncentracja analityczna zwróciła uwagę na kulturę islamu, systemy wierzeń wiernych, oraz historyczne i geograficzne trajektorie populacji muzułmańskich na całym świecie w ogóle, a na „Zachodzie” w szczególności (Abbas, 2005; Ansari, 2002; Eade i Garbin, 2002; Hussein, 2006; Modo, 2005; Ramadan, 1999, 2005). W tym artykule akcent jest inny. Twierdzimy, że studia nad islamskim uczestnictwem w życiu politycznym muszą być uważnie kontekstualizowane bez uciekania się do wielkich ogólników na temat kultury i wiary. Dzieje się tak, ponieważ zarówno kultura, jak i wiara są ustrukturyzowane i z kolei strukturyzują kulturę, krajobrazy instytucjonalne i deliberatywne, poprzez które są one artykułowane. W przypadku brytyjskich doświadczeń, ukryte ślady chrześcijaństwa w kształtowaniu się państwa opiekuńczego w ostatnim stuleciu, szybko zmieniająca się kartografia przestrzeni polityczności i rola „organizacji wyznaniowych” w restrukturyzacji świadczeń socjalnych generują materialny kontekst społeczny determinujący możliwości i zarysy nowych form partycypacji politycznej.