Όλες οι εγγραφές με ετικέτα με: "τρομοκρατία"

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ:

Sherifa Zuhur

Ισλάμ και Δημοκρατία

ITAC

The Muslim Brotherhood’s U.S. Network

Zeyno Baran

Σχολιασμός: Κοίλο δαχτυλίδι για δημοκρατία

ARNAUD DE BORCHGRAVE

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟ, Ιούνιος 24 (UPI) — Η σταυροφορία του Λευκού Οίκου για τη δημοκρατία, όπως το βλέπει ο Πρόεδρος Μπους, έχει παράγει “μια κρίσιμη μάζα εκδηλώσεων που το παίρνουν (Μέση Ανατολή) περιοχή με μια ελπιδοφόρα νέα κατεύθυνση.” Και η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις περιόδευσε στην περιοχή, καθιστώντας σαφές σε κάθε στάση κάθε φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ σταθερότητας και δημοκρατίας, η νέα ιδεολογική θεραπεία θα θυσιάσει τη σταθερότητα.

Βετεράνος χέρια που έχουν ασχοληθεί με πέντε περιφερειακούς πολέμους και δύο intifadas κατά τη διάρκεια του περασμένου μισού αιώνα που τρέμει. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, πρώτος μεταξύ τους.

“Για το Ηνωμένο Βασίλειο. η σταυροφορία σε κάθε μέρος του κόσμου για τη διάδοση της δημοκρατίας μπορεί να είναι πέρα ​​από την ικανότητά μας,” αυτος λεει. Οι ΗΠΑ. Σύστημα, εξηγεί, “είναι προϊόν μοναδικών ιστορικών εμπειριών, είναι δύσκολο να αναπαραχθούν ή να μεταμοσχευθούν σε μουσουλμανικές κοινωνίες όπου η κοσμική δημοκρατία έχει σπάνια αναπτυχθεί.” Αν ποτέ.

Εάν η σταθερότητα είχε θυσιάσει τη δημοκρατία, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και ο υφυπουργός των Προέδρων Nixon και Ford δεν θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν με τις μεγάλες αραβο-ισραηλινές συμφωνίες απαλλαγής: Sinai I, Γκόλαν και Σινά ΙΙ. Χωρίς τις αντιδημοκρατικές, καλοπροαίρετη δικτατορική φιγούρα του Anwar Sadat στο τιμόνι στην Αίγυπτο, ή χωρίς τον καθυστερημένο συριακό δικτάτορα και τον κύριο τρομοκράτη Hafez Assad, μια άλλη σελίδα ιστορίας πολέμου θα είχε γραφτεί.

Με ένα δημοκρατικό κοινοβούλιο στην Αίγυπτο 1974, κατά πάσα πιθανότητα κυριαρχείται από τη λαϊκή μουσουλμανική αδελφότητα, Ο Σαντάτ δεν θα μπορούσε να έχει κάνει το θεαματικό του, θρησκευτικό ταξίδι στην Ιερουσαλήμ — και ξαφνικά γίνει ο δημοφιλέστερος ηγέτης στο Ισραήλ. Μια ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ και μεταξύ Ιορδανίας και Ισραήλ ήταν δυνατή μόνο επειδή οι απόλυτοι ηγεμόνες — Sadat και ο τελευταίος βασιλιάς Χουσεΐν, οδήγησε και τις δύο αραβικές χώρες.

Ο Σαντάτ ήξερε ότι η θαρραλέα πράξη πολιτογράφησης του ήταν ισοδύναμη με την υπογραφή του δικού του εντολέα θανάτου. Διεξήχθη στο 1981 — από ισλαμιστές εξτρεμιστές — στην παγκόσμια τηλεόραση.

Η Ράις με υπερηφάνεια διακηρύσσει ότι δεν είναι πλέον ένας πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, αλλά ένας αγώνας για τη δημοκρατία. Είναι περήφανη ότι η κυβέρνηση Μπους δεν επιδιώκει πλέον τη σταθερότητα εις βάρος της δημοκρατίας. Αλλά ήδη η σταυροφορία της δημοκρατίας δεν συναντά μόνο επιδείξεις ταχύτητας, αλλά και οδοφράγματα σε δρόμο προς το πουθενά.

Οι μακραίωνες παλαιστινιακές εκλογές που προγραμματίζονται για τον Ιούλιο έχουν αναβληθεί επ 'αόριστον.

Στο Λίβανο, η βούληση έχει ήδη εξουδετερωθεί από πολιτικές μηχανές. Gen. Michael Aoun, μια λαμπρή αλλά γηρασμένη προοπτική που επέστρεψε από τη γαλλική εξορία για να πάρει το υπόγειο μηχάνημα της Συρίας, έχει ήδη ενώσει τις δυνάμεις του με τη Δαμασκό. Ενώ αρνείται οποιαδήποτε συμφωνία με τη Συρία, οι ηγέτες του στρατηγού παραδέχονται ότι αποζημιώθηκε ολέθρια για τα έτη συνταξιοδότησής του στο Παρίσι από τη θέση του ως στρατιωτικός αρχηγός του προσωπικού και ο χρόνος του ως πρωθυπουργός. Aoun συλλέγονται $22 εκατομμύριο, που περιελάμβανε σύνθετο ενδιαφέρον.

Στην Αίγυπτο, Ρύζι, πιθανώς προσπαθώντας να αποδώσει σεβασμό στους αμφισβητίες του προέδρου Hosni Mubarak, χρειάστηκε χρόνος για να λάβει έναν γνωστό πολιτικό τερλατάνο ο οποίος με την πάροδο των χρόνων είχε εκτεθεί ως κάποιος που σφυρηλατεί τα αποτελέσματα των εκλογών καθώς ανέβηκε στη σκάλα πολλών πολιτικών κομμάτων υπό διάφορες ετικέτες.

Ακόμη και οι εχθροί του Mubarak παραδέχονται ότι ο Ayman Nour κατασκευάστηκε και σφυρηλατούσε τις υπογραφές πολλών 1,187 οι πολίτες να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς για να νομιμοποιήσουν το Ghad (Αύριο) κόμμα. Η σταδιοδρομία του είναι γεμάτη από ψεύτικα ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια, λογοκλοπή, μια σταδιακή απόπειρα δολοφονίας στον εαυτό του, κατηγορίες υπεξαίρεσης από τον εργοδότη του στη Σαουδική Αραβία, και πλατφόρμες πλαστογράφησης εγγράφων.

Η Ράις είχε ακυρώσει ένα προηγούμενο ταξίδι στην Αίγυπτο για να διαμαρτυρηθούν για το κατηγορητήριο και τη φυλάκιση του Νουρ εν αναμονή της δίκης. Και πριν από το πιο πρόσφατο βραβείο του Ράις, η πρώην υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ είχε επίσης βγει από το δρόμο της για να επαινέσει τον κυρίαρχο πολιτικό κώλο της Αιγύπτου. Σας προκαλεί να αναρωτιέστε τι είδους πολιτικές αναφορές προέρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πρεσβεία στο Κάιρο.

Με αυτή τη διπλή επικύρωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, Ο Nour χάνει τη μικρή αγαθά που έχει ακόμα στην Αίγυπτο. Τώρα θεωρείται ως ΗΠΑ. ανδρείκελο, για να προσθέσετε μια μακρά λίστα αποτυχιών.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία είναι παράνομη αλλά ανεκτή από τότε που παραιτήθηκε από την τρομοκρατία, είναι πιο αντιπροσωπευτική της αιγυπτιακής άποψης από την Nour. Υπάρχει επίσης το Kifaya (Αρκετά) κίνημα που συγκεντρώνει τους κορυφαίους διανοούμενους της. Αλλά αρνήθηκαν να συναντηθούν με τη Ράις.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνται σε όλο τον αραβικό κόσμο ως συνώνυμες με το Ισραήλ. Αυτό περιορίζει αυτόματα την ικανότητα της κυβέρνησης Μπους να κερδίζει φίλους και να επηρεάζει τους ανθρώπους. Εκείνοι που αξιοποιούν στο έπακρο τις ΗΠΑ. η πίεση για εκδημοκρατισμό είναι οργανώσεις που απαριθμούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως “τρομοκράτης.” Τόσο η Χαμάς στα παλαιστινιακά εδάφη όσο και η Χεζμπολάχ στο Λίβανο είναι πλέον ευκαιρίες εξόρυξης τόσο πάνω όσο και υπόγεια. Οι ισλαμιστές νομοθέτες στην Ιορδανία ζήτησαν από τον βασιλιά Αμπντουλάχ να επιτρέψει στους ηγέτες της Χαμάς της Ιορδανίας, έξι χρόνια πριν, να έρθει σπίτι. Ο βασιλιάς ακούστηκε αδιάφορα.

Πήρε την Ευρώπη 500 για να φτάσει στο βαθμό πολιτικής ωριμότητας που παρατηρείται από την πρόσφατη κατάρρευση των σχεδίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένα κοινό σύνταγμα. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δήλωσε ότι η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή κυβέρνησης, εκτός από όλες τις άλλες που έχουν δοκιμαστεί. Αλλά ο Τσώρτσιλ είπε επίσης, “Το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας είναι μια συνομιλία πέντε λεπτών με τον μέσο ψηφοφόρο.” Αυτό εξακολουθεί να ισχύει στα παζάρια του αραβικού κόσμου, από το Μαρακές έως το Μουσκάτ.

TERORRIST DIASPORAS IN THE MIDDLE EAST AND SOUTH ASIA

Shannon Peterson

David Goetze

Ever since the Bush administration’s declaration of a global war on terror after 9/11,academics and policymakers have sought ways to counter the global terrorist threat. However asJeffrey Record (2003) has noted, treating terrorism monolithically and failing to discriminatebetween terrorist groups and other actors reduces the ability to produce effectivecounterterrorism strategies. Εξάλλου, it can set actors “on a course of open-ended andgratuitous conflict with states and nonstate entities that pose no serious threat.” If terrorism andterrorist groups are not homogenous entities, then understanding the differences and similaritiesbetween groups is a crucial first step in constructing an effective counterterrorist response.This research seeks to better discriminate between terrorist groups by examining thegoals, tactics and images embedded in the narratives of terrorist or terrorist spawningorganizations. We define narratives as shared understandings of historical events and relevantactors that are used to justify past political actions or mobilize people for contemporary politicalactions as generally expressed through descriptions or charters issued by organizations orthrough statements of organizational leaders.2 Narrative, as noted by Benedict Anderson, formsthe underbelly of an “imagined community:” the glue binding a group of like-minded individualswho, “will never know most of their fellow-members, meet them, or even hear of them, yet inthe minds of each lives the image of their communion” (Άντερσον 6). συνεπώς, we believethat narratives are excellent sources for uncovering group conceptions of “self” and “others” thatare key in attracting and maintaining ties to diaspora communities, as well as related group goals,strategies and tactics. We argue that by comparing the goals, images and tactics embedded in thenarratives of these different organizations, we can shed insight on crucial differences andsimilarities between these terrorist groups. These insights not only help discriminate betweenterrorist groups and other organizations, but also shed insight on the evolution of suchorganizations themselves.Specifically, this research examines the narratives of four groups: the MuslimBrotherhood, Η Χαμάς, Al Qaeda and the Tamil Tigers. Two of these groups, Hamas and AlQaeda, have roots in the Muslim Brotherhood and therefore can be viewed as diasporas of thelatter. Ωστόσο, while the Muslim Brotherhood takes an evolutionary and nonviolent approachto goal attainment, Hamas and Al Qaeda advocate violence and terrorism to advance their cause,tactics that are also promoted by the fourth group in the analysis, the Tamil Tigers. Since theTamil Tigers have no connection with the Muslim Brotherhood, their inclusion in ourcomparative analysis allows us to determine how much of the commonality of goals acrossterrorist organizations pertains to common roots and how much pertains to commonality oforganizational type, function or tactics.

Αξιολόγηση του ισλαμιστικού ρεύματος στην Αίγυπτο και τη Μαλαισία

Πέρα από την «τρομοκρατία» και την «κρατική ηγεμονία»: αξιολογώντας το ισλαμιστικό ρεύμα στην Αίγυπτο και τη Μαλαισία

Ιανουάριος STRONG

International networks of Islamic ‘terrorism’ have served as themost popular explanation to describe the phenomenon of political Islam sincethe 11 September attacks.

This paper argues that both the self-proclaimeddoctrinal Islam of the militants and Western perceptions of a homogeneousIslamist threat need to be deconstructed in order to discover the oftenambiguous manifestations of ‘official’ and ‘opposition’ Islam, of modernity andconservatism.

As a comparison of two Islamic countries, Egypt and Malaysia,which both claim a leading role in their respective regions, shows, moderateIslamic groups have had a considerable impact on processes of democratisationand the emergence of civil society during the quarter century since the ‘Islamicresurgence’.

Shared experiences like coalition building and active participationwithin the political system demonstrate the influence and importance of groupssuch as the Egyptian Muslim Brotherhood, the Islamic Youth Movement of Malaysia (ABIM) or the Islamic Party of Malaysia (PAS).

These groups haveshaped the political landscape to a much larger extent than the current pre-occupation with the ‘terrorist threat’ suggests. The gradual development of a‘culture of dialogue’ has rather revealed new approaches towards politicalparticipation and democracy at the grassroots level.