Mostafa Benhenda
This paper seeks to establish a dialogue between democratic and Islamic political theories.1 The interplay between them is puzzling: na przykład, in order to explain the relationship existing between democracy and their conception of the ideal Islamic political
regime, the Pakistani scholar Abu ‘Ala Maududi coined the neologism “theodemocracy” whereas the French scholar Louis Massignon suggested the oxymoron “secular theocracy”. These expressions suggest that some aspects of democracy are evaluated positively and others are judged negatively. For example, Muslim scholars and activists often endorse the principle of accountability of rulers, co jest cechą definiującą demokrację. Przeciwnie, często odrzucają zasadę rozdziału religii od państwa”, który jest często uważany za część demokracji (przynajmniej, demokracji znanej dziś w Stanach Zjednoczonych). Biorąc pod uwagę tę mieszaną ocenę zasad demokratycznych, interesujące wydaje się określenie koncepcji demokracji leżącej u podstaw islamskich modeli politycznych. Innymi słowy, powinniśmy spróbować dowiedzieć się, co jest demokratyczne w „teodemokracji”. Do tego końca, wśród imponującej różnorodności i pluralizmu islamskich tradycji normatywnej myśli politycznej, zasadniczo skupiamy się na szerokim nurcie myślowym, sięgającym czasów Abu ‘Ala Maududiego i egipskiego intelektualisty Sayyeda Qutba8. Ten szczególny nurt myślowy jest interesujący, ponieważ w świecie muzułmańskim, leży u podstaw jednych z najtrudniejszych opozycji wobec dyfuzji wartości pochodzących z Zachodu. Oparte na wartościach religijnych, trend ten wypracował model polityczny alternatywny dla liberalnej demokracji. Mówiąc ogólnie, koncepcja demokracji zawarta w tym islamskim modelu politycznym ma charakter proceduralny. Z pewnymi różnicami, koncepcja ta jest inspirowana teoriami demokratycznymi głoszonymi przez niektórych konstytucjonalistów i politologów10. Jest szczupła i minimalistyczna, do pewnego momentu. For example, nie opiera się na żadnym pojęciu suwerenności ludu i nie wymaga żadnego rozdziału między religią a polityką”.. Pierwszym celem tego artykułu jest rozwinięcie tej minimalistycznej koncepcji. Dokonujemy tego szczegółowego przeformułowania, aby oddzielić tę koncepcję od jej moralności (liberał) podwaliny, które są kontrowersyjne z punktu widzenia islamskiego rozważanego tutaj. Rzeczywiście, proces demokratyczny wywodzi się zwykle z zasady autonomii osobistej, które nie są popierane przez te teorie islamskie.11 Tutaj, pokazujemy, że taka zasada nie jest konieczna do usprawiedliwienia procesu demokratycznego.
Kristin Mendoza
The last half-century in particular has seen the recurrent use of religious Islam as
ideologia, often referred to as political Islam or Islamism, in groups espousing the
establishment of an Islamic state. Attention was drawn to Afghanistan when it became
the rallying point for Islamists in the 1980s. Jednakże, the earlier appearance of an
Islamist movement in Afghanistan in the 1960s and its subsequent development offer an
instructive, unique lesson in understanding Islam and Islamism in Afghan society.
This overview of the Islamist movement in Afghanistan is divided into three
parts: It begins by defining the differing manifestations of Islam in Afghanistan,
indicating how Islamism differs from or draws upon each manifestation in constructing
its own vision. Then, the broader context of Islamism elsewhere in the Muslim world is
discussed and analyzed. Although the theoretical basis for Islamism was constructed in
the 1960s by Abu ‘Ala Mawdudi in Pakistan and Sayyid Qutb in Egypt, this paper will
show that the Islamist movement in Afghanistan did not mirror those in either of these
countries. To this end, this paper reviews the thought of the above-mentioned
theoreticians of Islamism, and outlines historical and social conditions that colored the
implementation of their models in their respective countries. This leads back to a
discussion of the Afghan context, which makes up the final part of the paper. It is
necessary to review salient aspects of the traditional structure of Afghan society, and the
role Islam has historically played in Afghanistan to understand how the Islamist
experience was shaped and constrained by this structure, as well as how the Islamist
experience has altered it.
As Afghanistan is now faced with the monumental task of rebuilding a state and
legal system, Islamists are attempting to influence the reconstruction. This overview will
underscore for those observing and participating in this process the importance of
understanding the Afghan Islamist perspective, its historical underpinnings, and current
demands.
Research
“We are the umma of the believers, living within a jahili society. As a community of believers we should see ourselves in a state of war with the state and the society. The territory we dwell in is the House of War.”1 These were the words of Sayyid Qutb in an Egyptian military court in April, 1966 before he and two of his companions were sentenced to death by hanging. The offense; conspiring against the government and plotting its overthrow, the evidence used by the state prosecutors in the trial, besides ‘confessions,’ a book, Qutb’s final piece of literature, Ma‘alim fi al-Turuq, Signposts.2 This study does not set out to be a thorough analysis of the political and religious ideology of Sayyid Qutb. Rather it is an attempt to identify the political and social climate in Egypt as the primary motivation which led to the development of Qutb’s radical interpretations of Islam. Notions of Arab nationalism and Arab socialism dominated the political discourse of Qutb’s Egypt and hearts and minds were enraptured by promises of its populist leader, Gamal Abdel Nasser. This chapter in Arab history from the early 1950’s until the late 1960’s is etched in historical memory as the era of pan-Arabism. Jednakże, it was also a vital period in the evolution of fundamentalist Islam into its more radical form which first expressed itself in the 1970’s and is until today at the base of radical fundamentalist Islamic thought worldwide. This piece will
demonstrate the principal role played by Sayyid Qutb in this transformation and reveal that radical interpretations of Islam were given impetus to develop in Egypt during this period due to the nature of Nasser’s regime
Barbara H.E. Zollner
The Muslim Brotherhood is one of the most infl uential Islamist organisations inthe world today. Based in Egypt, its network includes branches in many countriesof the Near and Middle East. Although the organisation has been linked to politicalviolence in the past, it now proposes a politically moderate ideology.This book provides an in-depth analysis of the Muslim Brotherhood duringthe years of al-Hudaybi’s leadership, and how he sought to steer the organisationaway from the radical wing, inspired by Sayyid Qutb, into the more moderateIslamist organisation it is today. It is his legacy which eventually fostered thedevelopment of non-violent political ideas.During the years of persecution, 1954 do 1971, radical and moderate Islamistideas emerged within the Brotherhood’s midst. Sayyid Qutb’s ideas inspired aradical wing evolved which subsequently fed into radical Islamist networks aswe know them today. Już, it was during the same period that al-Hudaybi and hisfollowers proposed a moderate political interpretation, which was adopted by theBrotherhood and which forms its ideological basis today.
Esen Kirdis
.
Pomimo niedawnego zainteresowania naukowców i społeczeństwa brutalnymi transnarodowymi islamskimi sieciami terrorystycznymi,istnieje wiele ruchów islamskich. Ta wielość przedstawia uczonym dwie zagadki. Pierwszą zagadką jest zrozumienie, dlaczego ruchy islamskie zorientowane na kraj, które powstały jako reakcja na ustanowienie świeckich państw narodowych, przeniosły swoje działania i cele w wielowarstwową przestrzeń transnarodową. Druga zagadka polega na zrozumieniu, dlaczego grupy o podobnych celach i celach przyjmują różne strategie stosowania przemocy lub niestosowania przemocy, kiedy „przechodzą na obszar transnarodowy”. Dwa główne pytania, na które odpowie ten artykuł, to:: Dlaczego ruchy islamskie stają się ponadnarodowe?? I, dlaczego przybierają różne formy podczas transnacjonalizacji?? Pierwszy, Twierdzę, że poziom ponadnarodowy stanowi nowe miejsce polityczne dla ruchów islamskich, które mają ograniczone możliwości dochodzenia roszczeń na poziomie krajowym. Drugi, Twierdzę, że transnacjonalizacja powoduje niepewność grup co do ich tożsamości i roszczeń na poziomie transnarodowym. Przyjęte medium, tj. użycie przemocy a niestosowanie przemocy, zależy od rodzaju transnacjonalizacji, aktorzy spotykają się na poziomie transnarodowym, i interpretacje przywódców dotyczące tego, dokąd ruch powinien iść dalej. Aby odpowiedzieć na moje pytania, Przyjrzę się czterem przypadkom: (1) turecki islam, (2) Bractwo Muzułmańskie, (3) Dżemaah Islamiyah, oraz (4) Tablighi Dżamaat
Wszystkie wpisy oznaczone tagiem: "Sayyid Qutb"
IkhwanScope na Facebooku
IkhwanScope na Scribd
IkhwanScope na Twitterze