RSSAlle reacties Tagged With: "Sayyed Qutb"

Islam in het Westen

Jocelyne Cesari

De immigratie van moslims naar Europa, Noord Amerika, en Australië en de complexe sociaal-religieuze dynamiek die zich daarna heeft ontwikkeld, hebben de islam in het Westen tot een dwingend nieuw onderzoeksgebied gemaakt. De zaak Salman Rushdie, hijab controverses, de aanslagen op het World Trade Center, en de furore over de Deense cartoons zijn allemaal voorbeelden van internationale crises die de banden tussen moslims in het Westen en de mondiale moslimwereld aan het licht hebben gebracht.. Deze nieuwe situaties brengen theoretische en methodologische uitdagingen met zich mee voor de studie van de hedendaagse islam, en het is cruciaal geworden dat we de essentialisering van de islam of moslims vermijden en ons verzetten tegen de retorische structuren van discoursen die zich bezighouden met veiligheid en terrorisme.
In dit artikel, Ik betoog dat de islam als religieuze traditie een terra incognita is. Een eerste reden voor deze situatie is dat er geen consensus bestaat over religie als onderzoeksobject. Religie, als academische discipline, is verscheurd tussen historisch, sociologisch, en hermeneutische methodologieën. Met de islam, de situatie is zelfs nog ingewikkelder. In het westen, de studie van de islam begon als een tak van oriëntalistische studies en volgde daarom een ​​aparte en onderscheidende weg van de studie van religies. Hoewel de kritiek op het oriëntalisme centraal stond in de opkomst van de studie van de islam op het gebied van de sociale wetenschappen, De spanningen tussen islamisten en zowel antropologen als sociologen blijven groot. Het onderwerp islam en moslims in het Westen is ingebed in deze strijd. Een implicatie van deze methodologische spanning is dat studenten van de islam die hun academische carrière begonnen, de islam in Frankrijk te bestuderen, Duitsland, of Amerika vindt het een uitdaging om geloofwaardigheid te vestigen als geleerden van de islam, vooral in de Noord-Amerikaanse academische wereld
context.

| september 07, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Islam en democratie: Tekst, Traditie, en geschiedenis

Ahrar Ahmad

Popular stereotypes in the West tend to posit a progressive, rational, and free West against a backward, oppressive, and threatening Islam. Public opinion polls conducted in the United States during the 1990s revealed a consistent pattern of Americans labeling Muslims as “religious fanatics” and considering Islam’s ethos as fundamentally “anti-democratic.”1 These characterizations
and misgivings have, for obvious reasons, significantly worsened since the tragedy of 9/11. Evenwel, these perceptions are not reflected merely in the popular consciousness or crude media representations. Respected scholars also have contributed to this climate of opinion by writing about the supposedly irreconcilable differences between Islam and the West, the famous “clash of civilizations” that is supposed to be imminent and inevitable, and about the seeming incompatibility between Islam and democracy. Bijvoorbeeld, Professor Peter Rodman worries that “we are challenged from the outside by a militant atavistic force driven by hatred of all Western political thought harking back to age-old grievances against Christendom.” Dr. Daniel Pipes proclaims that the Muslims challenge the West more profoundly than the communists ever did, for “while the Communists disagree with our policies, the fundamentalist Muslims despise our whole way of life.” Professor Bernard Lewis warns darkly about “the historic reaction of an ancient rival against our Judeo–Christian heritage, our secular present, and the expansion of both.” Professor Amos Perlmutter asks: “Is Islam, fundamentalist or otherwise, compatible with human-rights oriented Western style representative democracy? The answer is an emphatic NO.” And Professor Samuel Huntington suggests with a flourish that “the problem is not Islamic fundamentalism, but Islam itself.” It would be intellectually lazy and simple-minded to dismiss their positions as based merely on spite or prejudice. In feite, if one ignores some rhetorical overkill, some of their charges, though awkward for Muslims, are relevant to a discussion of the relationship between Islam and democracy in the modern world. Bijvoorbeeld, the position of women or sometimes non-Muslims in some Muslim countries is problematic in terms of the supposed legal equality of all people in a democracy. evenzo, the intolerance directed by some Muslims against writers (e.g., Salman Rushdie in the UK, Taslima Nasrin in Bangladesh, and Professor Nasr Abu Zaid in Egypt) ostensibly jeopardizes the principle of free speech, which is essential to a democracy.
It is also true that less than 10 of the more than 50 members of the Organization of the Islamic Conference have institutionalized democratic principles or processes as understood in the West, and that too, only tentatively. Tot slot, the kind of internal stability and external peace that is almost a prerequisite for a democracy to function is vitiated by the turbulence of internal implosion or external aggression evident in many Muslim countries today (e.g., Somalië, Soedan, Indonesië, Pakistan, Irak, Afghanistan, Algerije, and Bosnia).
| september 04, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Het leven van Hasan al Banna & Syed Qutb.

De Moslim Broederschap (Ikhwan al Muslimeen) was founded by Hasan al-Banna (1906-1949) in the Egyptian town of al- Isma’iliyyah in 1928. The son of an Azharite scholar, who earned his livelihood by repairing watches, Hasan al-Banna showed from his early
school-days an inclination and great zeal for calling people to Islamic values and traditions. His strong sense of religiosity and spiritual awareness drove him to join the Hasafiyyah tariqah, one of many Sufi tariqahs that were widespread in Egypt at that time. Even though he was not formally associated with this tariqah after he founded the Ikhwan, he, nevertheless, maintained a good relation with it, as indeed with other Islamic organizations and religious personalities, and persisted in reciting the litanies (awrad, pl. of wird) of this tariqah until his last days. Though Hasan al-Banna joined a modern-type school of education, he promised his father that he would continue to memorize the Qur’an, which he did, in fact later, at the age of twelve. While at school, he took part in the activities of some religious associations and clubs which were promoting it and calling for the observance of Islamic teachings .
| augustus 20, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Sayyid Qutb: De Karl Marx van de Islamitische Revolutie

Leslie Evans

Sayyid Qutb (oktober 9, 1906-Augustus 29, 1966), de Egyptische literatuurcriticus, filosoof, en theoreticus van de hedendaagse jihadistische beweging wordt de laatste jaren pas een bekende naam in het Westen, maar zijn omvangrijke geschriften hebben een enorme impact gehad en hebben nog steeds een enorme impact in de moslimwereld. Het is niet overdreven om te zeggen dat het nauwelijks mogelijk is om de redenering en doelen van de islamitische militanten te begrijpen zonder enige bekendheid met de vooruitzichten Qutb (uitgesproken als KUH-tahb) uitgesproken.
Een zoekopdracht op Amazon.com levert niet minder dan zeven Engelstalige boeken over Sayyid Qutb op, evenals verzamelingen van zijn geschriften en veel van zijn eigen boeken in vertaling. De twee werken die hier aan bod komen, zijn slechts een willekeurige greep uit een zeer omvangrijke literatuur die weer maar een fractie is van wat er in het Arabisch bestaat. Deze twee zijn behoorlijk verschillend qua reikwijdte en houding. Adnan Ayyub Musallam, een Palestijnse inwoner van Bethlehem, heeft een doctoraat van de Universiteit van Michigan
en is momenteel hoogleraar geschiedenis, politiek, en culturele studies aan de Bethlehem University op de Westelijke Jordaanoever. Zijn over het algemeen sympathieke maar kritische biografie concentreert zich op de evoluerende politiek van Qutb's voorkeuren en gedachten. Het vrij korte en meer kritische stuk van Paul Berman voor de New York Times kijkt naar de theologie van Qutb en helpt zijn argument met het christendom en het westerse secularisme te verduidelijken.
Briljant uit zijn vroegste jeugd, Sayyid Qutb was een onwaarschijnlijke figuur om als inspiratiebron te dienen voor een wereldwijde revolutionaire beweging. Hoewel hij voor een korte periode lid was van de militante Moslimbroeders, waar hij als redacteur diende, niet als organisator, hij bracht het grootste deel van zijn leven door als een eenzame intellectueel. waar Marx, de theoreticus van het wereldcommunisme, werkte in het British Museum, Sayyid Qutb schreef zijn meest invloedrijke werken in een Egyptische gevangenis, waar hij het grootste deel van de laatste elf jaar van zijn leven doorbracht?, tot zijn executie door de regering-Nasser in 1966. Zelfs zijn wending tot de islam op een serieuze manier vond pas plaats toen hij de veertig gepasseerd was, maar in de vijftig produceerde hij in de gevangenis een controversiële heroverweging van de religie die over de hele wereld weergalmt.
Qutb werd geboren in het dorp Musha, tussen Caïro en Aswan in een familie van kleine landeigenaren. Hij werd naar de lokale madrasa gestuurd, de overheidsschool, in plaats van de nog meer religieuze kuttab, de islamitische school, maar hij won een wedstrijd tussen de twee scholen voor de beste memorisatie van de Koran. Hij herinnerde zich zijn leven daar in zijn enige biografische werk, “Kind uit het dorp,” lokale gebruiken en bijgeloof vastleggen. Vanaf die periode kreeg hij een geloof in de wereld van geesten dat hij zijn hele leven met zich meedroeg

| augustus 20, 2010 | Reacties 0
Lees meer

De ichwaan in Noord-Amerika: Een korte geschiedenis

Douglas Farah

Ron Sandee


The current federal court case against the Holy Land Foundation for Relief and Development (HLF) in Dallas, Texas,1 offers an unprecedented inside look into the history of the Muslim Brotherhood in the United States, as well as its goals and structure. The documents discuss recruitment, organization, ideology and the development of the organization in different phases in the United States. The prosecution in the case has presented many internal Muslim Brotherhood documents from the 1980’s and early 1990’s that give a first-ever, public view of the history and ideology behind the operations of the Muslim Brothers (known as the Ikhwan or The Group) in the U.S. over the past four decades. For researchers, the documents have the added weight of being written by the Ikhwan leaders themselves, rather than interpretations of secondary sources.

| Februari 23, 2010 | Reacties 1
Lees meer

ISLAMISME IN ZUIDELIJK EGYPTE

James Toth

For years, religious violence and terrorism in Middle Eastern countries such as Egypthave splashed across the headlines and surged across the screen, announcing yet anotherround of senseless death and destruction. While Arabists and Islamicists attemptto pick their way carefully through the ideological and intellectual minefields to makesense of what is happening, the wider public generally disregards their insights andinstead sticks to what it knows best: deeply ingrained prejudices and biases. Egyptische,Arabisch, Muslim—all are painted in a very unfavorable light. Even in Egypt, manybystanders show the same sorry prejudices. In the end, people simply blame the brutalityon inexplicable backward religious ideas and then move on.Yet comprehending terrorism and violence in places such as Egypt by recourse toan unnuanced religious fundamentalism is generally acknowledged not only to begthe question of why these events actually happen, but also to lead to misunderstandingsand misperceptions, and perhaps even to exacerbating existing tensions.1 Mostscholars agree that such seemingly “irrational” social behavior instead needs to beplaced in its appropriate context to be properly understood, and hence made rational.Analyzing these actions, then, involves situating this violence and destruction in theireconomic, political, and ideological milieu as these have developed historically, forthis so-called Islamic terrorism does not merely arise, ex nihilo, out of a timeless void.What follows, then, is one case study of one portion of the Islamic movement as itemerged principally in southern Egypt and as it was revealed through anthropologicalfieldwork conducted in one of this region’s major cities. This account takes a completelydifferent direction from that of stigmatizing this movement as a sordid collectionof terrorist organizations hell bent on the senseless destruction of Egypt and itsIslamic civilization.2 Because this view is somewhat at odds with the perceptions oflocal spectators, Egyptians in Cairo, and non–Egyptians inside and outside the country,I go to some length not only to discuss the movement itself but also to shed lighton why it might have received such negative publicity.

| Februari 18, 2010 | Reacties 0
Lees meer

De Moslim Broederschap: Hasan al-Hudaybi en ideologie

Hasan Isma>il al-Hudaybi leidde de Vereniging van de Moslim Broederschap tijdens een
tijd van crisis en ontbinding. Slagen Hasan al-Banna ", wie was de oprichter
en fi RST leider van de organisatie, Al-Hudaybi was aan haar hoofd voor meer dan te
twintig jaar. Tijdens zijn leiderschap dat hij geconfronteerd ernstige kritiek van collega-Brothers.
Na de revolutie van juli 1952, hij was opgezet tegen het antagonisme
van >Abd al-Nasir, die steeds infl uential in de Raad van
Gratis toonaangevende producenten Offi. >Abd al-Nasir's vastberadenheid om de oorzaak van de te dwarsbomen
Broederschap en de infl nvloeden op de samenleving was een deel van zijn weg naar absolute heerschappij.
Gezien de aanzienlijk significantie van al-Hudaybi's jaren als leider van de Moslim
Broederschap, Het is verrassend dat er weinig wetenschappelijk werk over het onderwerp.
Wanneer rekening wordt gehouden dat zijn gematigde ideeën nog steeds een sterke infl nvloeden hebben
over het beleid en de houding van Moslim Broederschap vandaag, g. Zijn verzoenend
standpunt ten aanzien van het staatsbestel en zijn weerlegging van radicale ideeën, het feit
dat er zo weinig aandacht wordt besteed aan zijn schrijven is nog meer verrassende. Zeker, er
is belangstelling voor de Moslim Broederschap. Er zijn nogal uitgebreide studies
beschikbaar op Hasan al-Banna ": de oprichter en fi RST leider van de Moslim Broederschap
is beschreven als een model fi guur van de islamitische campagne; anderen weer te geven
hem als de initiator van het bedreigen van politiek activisme in de naam van de islam. Er
is zelfs meer interesse in de ideeën van Sayyid Qutb; Sommigen zien hem als de
ideoloog van het islamistisch radicalisme, waarvan de concepten opgeleid extremistische groeperingen; anderen
beschrijven hem als een slachtoffer van vervolging, die de staat ontwikkelde een theologie van de bevrijding
in reactie op zijn mishandeling. Geen twijfel, Het is belangrijk om het te onderzoeken
werk van deze denkers met het oog op stromen van islamistische ideologie en begrijpen
Islamistische bewegingen. Ongeacht het oordeel over al-Banna en Qutb, Het is een feit
dat bepaalde ideeën van de twee denkers zijn opgenomen in de hedendaagse
Moslim Broederschap. Evenwel, Deze focus heeft geleid tot een onjuiste perceptie dat
de islamitische beweging noodzakelijkerwijs radicaal in zijn denken en / of militant in haar
daden, een aanname die, in de afgelopen jaren, zijn ondervraagd door een aantal
van geleerden, onder hen John L. Edwards, Fred Halliday, Francois Burgat, en
Gudrun Krämer. 1 De volgende studie van de Egyptische Moslim Broederschap onder de
leiding van Hasan al-Hudaybi vormen een aanvulling op deze stellingen, aanpakken
en het herbekijken van het standpunt dat de politieke islam is een monolithisch blok, alles bij elkaar
gezind gewelddadige middelen.
2 Inleiding
Er zijn redenen waarom al-Hudaybi nauwelijks in de literatuur vermeld op de
Moslim Broederschap. De fi rst die bij me opkomt is de constatering dat islamistische
bewegingen zijn, door defi nitie, gezien als fundamenteel radicale, anti-democratische en
anti-westerse. Deze redenering vragen geen onderscheid tussen gematigde islamisme
en haar radicale tegenhanger. Zo luidt de redenering dat beide ten doel hebben de
van de oprichting van een islamitische staat-systeem, dat ze beide op gericht te vervanging van de bestaande
seculier bestuur en dat zij daarom verschillen alleen in de mate van hun methoden,
maar in beginsel niet. Dit boek, echter, duidelijk wordt lid van de wetenschappelijke cirkel op
de politieke islam, which identifi es arguments such as these as neo-Orientalist. Als
Esposito laat, deze benadering van de politieke islam is gebaseerd op wat hij noemt 'seculiere
fundamentalisme '.
De externe weergave van de politieke islam is primair gericht op radicaal denken,
en dit kan te wijten zijn aan de oprichting, aan de zijde van machtspolitiek, van een angst voor
Islam als een religie, die anders is dan, vreemde en schijnbaar in tegenstelling tot
Het westerse denken. Alternatief, kan worden omdat radicale of zelfs militante groeperingen
voortdurend verschijnen in de media op grond van hun acties. In feite, activist
Islamisten daadwerkelijk beogen deze publiciteit. Terwijl radicale gedachte en militante actie
maken het noodzakelijk om extremistische groeperingen studie, de focus op het terrorisme in de naam
van de islam marginaliseert gematigde islamisten. Het maakt het ook moei sekte uit te leggen aan de
verschillen tussen radicale en gematigde islam. In feite, de wetenschappelijke aandacht
op radicale of militante groeperingen versterkt over het algemeen negatieve publieke perceptie
van de islam in het Westen.
Een andere reden waarom al-Hudaybi in het bijzonder niet is onderzocht door de westerse
geleerden heeft te maken met de interne aangelegenheden van de Broederschap. Het is verbazingwekkend
dat zijn naam wordt niet veel genoemd door de schrijvers van de Moslim Broederschap
zelf. Er is geen eenvoudige verklaring voor deze. Een reden kan zijn dat de leden
benadrukken in het bijzonder hun sympathieën voor Al-Banna ", beeltenis van hem als een ideale
leider die stierf voor zijn activistische veroordelingen. Evenwel, zoveel Brothers doorstaan
gevangenisstraf, harde arbeid en zelfs marteling binnen >Abd al-Nasir's gevangenissen en
kampen, hun persoonlijke geschiedenissen hebben geresulteerd in een gebrek aan discours over Hasan
Al-Hudaibiyah. Zo, is er een tendens om al-Hudaybi De periode van leiderschap onthouden
als een tijd van in de buurt van nederlaag en vernietiging. Nog steeds, de ervaringen van de
vervolgd worden gevangen in de dubbelzinnige relatie tussen vergeten en herwaardering.
Veel persoonlijke rekeningen van de tijd zijn verschenen sinds het midden van
1970s, 2 vertellen verhalen van marteling en benadrukt standvastigheid van het geloof. Slechts een
Enkele van de boeken geschreven door Moslimbroeders te nemen van een bredere aanpak, die
omvat de bespreking van een crisis binnen de organisatie en van een deel al-Hudaybi's
daarin. Die auteurs die dit doen kwestie aan te pakken niet alleen het licht van de samenleving zwak
positie ten opzichte van >Abd al-Nasir, maar ook bloot tekenen van desintegratie binnen de
Moslim Broederschap. 3 Dit heeft geleid tot uiteenlopende houdingen ten opzichte van al-Hudaybi, met
de meeste portretteren hem als een incompetente leider ontbreekt de charismatische persoonlijkheid
van zijn voorganger, Al-Banna ". In het bijzonder, Hij werd beschuldigd van het niet commandant
de bevoegdheid tot het samenbrengen van de verschillende vleugels van de Moslim Broederschap
of om een sterke positie in te nemen met betrekking tot de autoritaire staat systeem. In het
laatste opvatting ligt een dubbelzinnigheid, want het lijkt al-Hudaybi show niet alleen als een
Inleiding 3
falen, maar ook als een slachtoffer van de politieke situatie. Tot slot, deze rekeningen blijkt
een ideologische kloof die geopend aan het begin van de periode van vervolging in
1954. Tot op zekere hoogte, Sayyid Qutb fi gelogen deze kloof. Tijdens zijn gevangenschap
ontwikkelde hij een radicale aanpak, afwijzing van de toenmalige state-systeem als onwettig
en 'onislamitische'. Bij de ontwikkeling van een revolutionair concept en uitleg daarbij
de redenen die ten grondslag liggen aan de vervolging, Hij draaide zich om de toestand van slachtofferschap
in een van trots. Zo, Hij gaf vele gevangen Moslimbroeders, in het bijzonder
jonge leden, een ideologie die ze konden vasthouden aan.
Het moet gezegd worden dat al-Hudaybi niet slagvaardig reageren op de situatie van
interne crisis en ontbinding. Inderdaad, tot op zekere hoogte zijn besluiteloosheid geactiveerd
deze situatie. Dit was vooral duidelijk tijdens de periode van vervolging
(1954–71), wanneer hij heeft nagelaten alle richtsnoeren op te stellen om te helpen bij het overwinnen van
het gevoel uitzichtloosheid ingeluid door >Abd al-Nasir massa van opsluitingen. Zijn
reactie op de radicale ideeën die fl in de gevangenissen en kampen ourished onder
bepaalde, vooral jonge, leden kwam vrij laat. Zelfs dan, zijn wetenschappelijke en
juridische argumentatie niet hetzelfde effect als vegen Sayyid Qutb's
geschriften. In 1969, Al-Hudaybi voorgesteld een matige concept in zijn schrijven Du<op
de Qudat (Predikers niet rechters). 4 Dit schrijven, die werd in het geheim verspreid
bij collega-Brothers, wordt beschouwd als de fi rst aanzienlijke weerlegging van Sayyid
Qutb's ideeën. 5 Qutb, die werd opgehangen in 1966, was toen beschouwd als een
martelaar, zijn gedachten al een aanzienlijke infl nvloeden. Dit betekent niet
dat de meerderheid van de Moslimbroeders niet streven naar een gematigde aanpak, maar de
gebrek aan richtlijnen liet hen stemloze en versterkt de perceptie van al-Hudaybi
als een zwakke leider.
Niettemin, Al-Hudayb'is matige dacht dat een impact gehad op zijn collega
Moslimbroeders. Na de algemene amnestie van 1971, Al-Hudaybi speelde een belangrijke
deel aan het opnieuw opzetten van de organisatie. Hoewel hij stierf in 1973, zijn gematigde
en verzoenende ideeën verder relevant te zijn. Het feit dat een nauwe metgezellen
such as Muhammad Hamid Abu Nasr, >Umar al-Tilmisani en Mohammed
Mashhur, die onlangs overleden, volgde hem op als leiders zien de voortzetting van zijn
dacht. Verder, zijn zoon Ma'mun al-Hudaybi heeft een belangrijke rol gespeeld in de
zijn hoedanigheid als secretaris van de Broederschap en woordvoerder. Een andere reden waarom
zijn denken werd belangrijk ligt in de veranderde houding ten opzichte van de moslim
Broederschap sinds voorzitterschap Anwar al-Sadat. Al-Sadat, die erin geslaagd >Abd
Al-Nasir, liet de gevangen broeders en bood de organisatie een half-juridische
hoewel niet offi cieel erkende status. Een periode van reorganisatie (1971–77) gevolgd,
gedurende welke de overheid hief de censuur van boeken geschreven door
Moslimbroeders. Veel memoires van vroeger gevangen leden werden gepubliceerd,
such as Zaynab al-Ghazali’s account or al-Hudaybi’s book Du<waarmee Qudat
(Predikers niet rechters). Omgaan met het verleden, deze boeken heeft niet alleen te behouden
het geheugen van de wreedheden van >Abd al-Nasir de vervolging. Al-Sadat, gevolgd
zijn eigen agenda, toen hij deze publicaties mag fi ll op de markt; deze
was een bewuste politieke list, wat een verandering van richting en gericht op
distantiëren van de regering van de oude nieuwe. De postume publicatie van
Al-Hudaybi's geschriften was niet alleen gericht op het verstrekken van ideologische leidraad voor
4 Inleiding
de Moslimbroeders; ze werden verdeeld op grond van hun verklaringen tegen
radicaal denken, en dus gebruikt om een nieuwe en toenemende probleem aan te pakken, namelijk
de oprichting van islamitische groeperingen, die begon om actief fi ght tegen de
politieke systeem in de vroege jaren 1970. In deze termen, Van<bij la Qudat blijft een
belangrijke kritiek van het radicale denken.
hoofddoel Hasan al-Hudaybi was om de maatschappij te veranderen, i. Egyptische samenleving,
die, in zijn ogen, was zich niet bewust van het politieke karakter van het Islamitische geloof. Zo,
echte verandering alleen tot stand kan worden gebracht door middel van het creëren van bewustzijn en door
aanpakken van het probleem van de islamitische identiteit (in tegenstelling tot een Westerse perceptie). Alleen
door het ontwikkelen van een gevoel van islamitische bewustzijn kan het uiteindelijke doel van de
oprichting van een islamitische samenleving worden bereikt. Aangezien deze aanpak, Al-Hudaibiyah
weerlegd revolutionaire omverwerping, plaats prediking geleidelijke ontwikkeling van
binnen. Een belangrijk punt was dan ook het onderwijs en de maatschappelijke betrokkenheid, alsmede
participatie in het politieke systeem, aantrekkelijk door middel van de missie ( van<wa ) aan de
bewustzijn van de individuele gelovige.
Dit pad van zijn is nu gevolgd door Moslim Broederschap vandaag, die tracht
erkend te worden als een politieke partij en die en beïnvloedt politieke besluitvorming
besluitvorming door infinity ltrating de politieke participatie structuren (Parlement, administratie,
niet-gouvernementele organisaties). Deze studie van de Moslim Broederschap
uit de jaren 1950 tot in de vroege jaren 1970, daarom, is niet alleen een stukje van het onderzoek naar
de moderne politieke geschiedenis van Egypte en een analyse van een religieuze ideologie, maar
heeft ook een relatie met de huidige politiek.

Barbara HE. Zollner

HasanHasan Ismail al-Hudaybi led the Society of the Muslim Brotherhood during a time of crisis and dissolution. Slagen Hasan al-Banna ", who was the founder and first leader of the organisation, al-Hudaybi was to be its head for more than twenty years. Tijdens zijn leiderschap dat hij geconfronteerd ernstige kritiek van collega-Brothers.

Na de revolutie van juli 1952, he was pitted against the antagonism of Abd al-Nasir, who became increasingly infl uential in the council of leading Free Officers. Abd al-Nasir’s determination to thwart the cause of the Brotherhood and its infl uence on society was part of his path to absolute rule. Considering the signifi cance of al-Hudaybi’s years as leader of the Muslim Brotherhood, Het is verrassend dat er weinig wetenschappelijk werk over het onderwerp.

When taking into account that his moderate ideas continue to have a strong infl uence on the policy and attitude of today’s Muslim Brotherhood, g. his conciliatory position towards the state system and his refutation of radical ideas, the fact that so little attention is paid to his writing is even more startling. Zeker, there has been interest in the Muslim Brotherhood.

There are quite extensive studies available on Hasan al-Banna’: the founder and fi rst leader of the Muslim Brotherhood has been described as a model figure of Islamic campaigning; others depict him as the originator of threatening political activism in the name of Islam.

There has been even more interest in the ideas of Sayyid Qutb; some see him as the ideologue of Islamist radicalism, waarvan de concepten opgeleid extremistische groeperingen; others describe him as a victim of state persecution who developed a theology of liberation in reaction to his maltreatment.

Geen twijfel, it is important to examine the work of these thinkers in order to understand currents of Islamist ideology and Islamist movements. Ongeacht het oordeel over al-Banna en Qutb, it is a fact that certain ideas of the two thinkers have been incorporated into the modern-day Muslim Brotherhood.

Evenwel, this focus has led to an incorrect perception that the Islamic movement is necessarily radical in its thinking and/or militant in its deeds, een aanname die, in de afgelopen jaren, been questioned by a number of scholars, onder hen John L. Edwards, Fred Halliday, Francois Burgat, and Gudrun Krämer.

The following study of Egypt’s Muslim Brotherhood under the leadership of Hasan al-Hudaybi will form an addition to these theses, addressing and reassessing the viewpoint that political Islam is a monolithic block, all in all disposed towards violent means.

There are reasons why al-Hudaybi is hardly mentioned in the literature on the Muslim Brotherhood. The fi rst that comes to mind is the observation that Islamist movements are, door defi nitie, gezien als fundamenteel radicale, anti-democratic and anti-Western.

This reasoning questions any distinction between moderate Islamism and its radical counterpart. The argument goes that both have the objective of establishing an Islamic state system, that they both aim to replace existing secular governance and that they therefore differ only in the degree of their methods, maar in beginsel niet.

Dit boek, echter, clearly joins the scholarly circle on political Islam, which identifi es arguments such as these as neo-Orientalist. As Esposito shows, this approach to political Islam is based on what he terms ‘secular fundamentalism’.

De externe weergave van de politieke islam is primair gericht op radicaal denken, en dit kan te wijten zijn aan de oprichting, aan de zijde van machtspolitiek, of a fear of Islam as a religion, die anders is dan, vreemde en schijnbaar in tegenstelling tot

Het westerse denken. Alternatief, it may be because radical or even militant groups are constantly appearing in the media by reason of their actions. In feite, militant Islamists actually seek such publicity.

While radical thought and militant action make it necessary to study extremist groups, the focus on terrorism in the name of Islam marginalises moderate Islamists.

It also makes it difficult to explain the differences between radical and moderate Islamism. In feite, the scholarly focus on radical or militant groups reinforces the generally negative public perception of Islam in the West.

A further reason why al-Hudaybi in particular has not been studied by Western scholars has to do with the internal affairs of the Brotherhood. It is astonishing that his name is not mentioned much by the writers of the Muslim Brotherhood itself. Er is geen eenvoudige verklaring voor deze.

One reason may be that members particularly stress their sympathies for al-Banna’, depicting him as an ideal leader who died for his activist convictions. Evenwel, as many Brothers endured imprisonment, hard labour and even torture insideAbd al-Nasir’s prisons and camps, their personal histories have resulted in a dearth of discourse on Hasan al-Hudaybi.

Zo, there is a tendency to remember al-Hudaybi’s period of leadership as a time of near defeat and destruction. Nog steeds, the experiences of the persecuted are caught in the ambiguous relationship between forgetting and reappraisal.

Many personal accounts of the time have been published since the mid 1970s, 2 vertellen verhalen van marteling en benadrukt standvastigheid van het geloof. Only a few of the books written by Muslim Brothers take a broader approach, which includes discussion of a crisis within the organisation and of al-Hudaybi’s part therein. Those authors who do tackle this issue not only reveal the society’s weak position vis-à-vis Abd al-Nasir, maar ook bloot tekenen van desintegratie binnen de

Moslim Broederschap. 3 Dit heeft geleid tot uiteenlopende houdingen ten opzichte van al-Hudaybi, with most portraying him as an incompetent leader lacking the charismatic personality of his predecessor, Al-Banna ". In het bijzonder, he was accused of not commanding the authority to bring together the different wings of the Muslim Brotherhood or to adopt a strong position in relation to the authoritarian state system.

In the latter view lies an ambiguity, for it would appear to show al-Hudaybi not just as a failure, maar ook als een slachtoffer van de politieke situatie. Tot slot, these accounts reveal an ideological gap which opened at the beginning of the period of persecution in 1954.

Tot op zekere hoogte, Sayyid Qutb fi gelogen deze kloof. During his imprisonment he developed a radical approach, rejecting the then state system as illegitimate and ‘un-Islamic’. In developing a revolutionary concept and explaining thereby the reasons underlying the persecution, he turned the condition of victimisation into one of pride.

Zo, Hij gaf vele gevangen Moslimbroeders, particularly young members, een ideologie die ze konden vasthouden aan.

It has to be said that al-Hudaybi did not react decisively to the situation of internal crisis and dissolution. Inderdaad, to a certain extent his indecisiveness triggered this situation.

Dit was vooral duidelijk tijdens de periode van vervolging (1954–71), when he omitted to provide any guidelines to help in overcoming the feeling hopelessness ushered in by Abd al-Nasir’s mass imprisonments. His reaction to the radical ideas which fl ourished in the prisons and camps among certain, vooral jonge, leden kwam vrij laat.

Zelfs dan, his scholarly and juridical argumentation did not have the same sweeping effect as Sayyid Qutb’s writings. In 1969, al-Hudaybi proposed a moderate concept in his writing Duat la Qudat (Predikers niet rechters).

Dit schrijven, which was secretly distributed among fellow Brothers, is considered the fi rst substantial refutation of Sayyid Qutb’s ideas. 5 Qutb, die werd opgehangen in 1966, was by then considered to be a martyr, zijn gedachten al een aanzienlijke infl nvloeden.

This does not mean that the majority of Muslim Brothers did not pursue a moderate approach, but the lack of guidelines left them voiceless and reinforced the perception of al-Hudaybi as a weak leader.

Niettemin, al-Hudayb’is moderate thought had an impact on his fellow Muslim Brothers. Na de algemene amnestie van 1971, al-Hudaybi played a major part in the re-establishment of the organisation. Hoewel hij stierf in 1973, his moderate and conciliatory ideas continued to be relevant.

The fact that close companions such as Muhammad Hamid Abu Nasr, Umar al-Tilmisani and Muhammad Mashhur, die onlangs overleden, succeeded him as leaders shows the continuance of his thought.

Verder, his son Ma’mun al-Hudaybi has played a major role in his capacity as the Brotherhood’s secretary and spokesman.

Another reason why his thinking became important lies in the changed attitude towards the Muslim Brotherhood since Anwar al-Sadat’s presidency. Al-Sadat, who succeeded Abd al-Nasir, released the imprisoned Brothers and offered the organisation a half-legal though not offi cially recognised status.

Een periode van reorganisatie (1971–77) gevolgd, during which the government lifted the censorship of books written by Muslim Brothers. Veel memoires van vroeger gevangen leden werden gepubliceerd, such as Zaynab al-Ghazali’s account or al-Hudaybi’s book Du<waarmee Qudat (Predikers niet rechters).

Omgaan met het verleden, these books did not merely preserve the memory of the cruelties of Abd al-Nasir’s persecution.

Al-Sadat followed his own agenda when he allowed these publications to fi ll the market; this was a deliberate political stratagem, implying a change of direction and aimed at distancing the new government from the old.

The posthumous publication of al-Hudaybi’s writings was not merely aimed at providing ideological guidance to the Muslim Brothers; they were distributed because of their statements against radical thought, en dus gebruikt om een nieuwe en toenemende probleem aan te pakken, namely the establishment of Islamist groups, which began to fi ght actively against the political system in the early 1970s. In deze termen, Duat la Qudat remains an important critique of radical thought.

hoofddoel Hasan al-Hudaybi was om de maatschappij te veranderen, i. Egyptische samenleving, die, in zijn ogen, was zich niet bewust van het politieke karakter van het Islamitische geloof. Zo, real change could only be brought about through creating awareness and by tackling the issue of Islamic identity (in tegenstelling tot een Westerse perceptie).

Only through developing a sense of Islamic consciousness could the ultimate goal of the establishment of an Islamic society be reached. Aangezien deze aanpak, al-Hudaybi refuted revolutionary overthrow, instead preaching gradual development from within. Een belangrijk punt was dan ook het onderwijs en de maatschappelijke betrokkenheid, as well as participation in the political system, aantrekkelijk door middel van de missie ( dawa ) to the consciousness of the individual believer.

Dit pad van zijn is nu gevolgd door Moslim Broederschap vandaag, which endeavors to be recognised as a political party and which infl uences political decision making by infi ltrating the political participatory structures (Parlement, administratie, niet-gouvernementele organisaties).

This study of the Muslim Brotherhood from the 1950s until the early 1970s, daarom, is not only a piece of research into the modern political history of Egypt and an analysis of a religious ideology, but has also a relationship to current politics.

| December 17, 2009 | Reacties 0
Lees meer