RSSУсе запісы з тэгамі: "Сайед Кутб"

Іслам на Захадзе

Jocelyne Cesari

Іміграцыя мусульман у Еўропу, Паўночная Амерыка, і Аўстраліі, і складаная сацыяльна-рэлігійная дынаміка, якая развілася пасля, зрабіла іслам на Захадзе пераканаўчай новай сферай даследаванняў. Справа Салмана Рушдзі, спрэчкі аб хіджабе, атакі на Сусветны гандлёвы цэнтр, і фурор з-за дацкіх мультфільмаў - усё гэта прыклады міжнародных крызісаў, якія выявілі сувязі паміж мусульманамі на Захадзе і глабальным мусульманскім светам. Гэтыя новыя сітуацыі цягнуць за сабой тэарэтычныя і метадалагічныя праблемы для вывучэння сучаснага ісламу, і стала вельмі важным, каб мы пазбягалі эсэнцыялізацыі ні ісламу, ні мусульман і супраціўляліся рытарычным структурам дыскурсу, якія займаюцца бяспекай і тэрарызмам.
У гэтым артыкуле, Я сцвярджаю, што іслам як рэлігійная традыцыя з'яўляецца terra incognita. Папярэдняя прычына такой сітуацыі — адсутнасць кансенсусу адносна рэлігіі як аб'екта даследавання. Рэлігія, як вучэбная дысцыпліна, стала разрывацца паміж гістарычнымі, сацыялагічныя, і герменеўтычныя метадалогіі. З ісламам, сітуацыя яшчэ больш складаная. На Захадзе, вывучэнне ісламу пачалося як галіна ўсходазнаўства і таму ішло асобным і адметным шляхам ад вывучэння рэлігій. Нягледзячы на ​​тое, што крытыка арыенталізму была цэнтральнай у з'яўленні вывучэння ісламу ў галіне сацыяльных навук, напружанасць застаецца моцнай паміж ісламістамі і як антраполагамі, так і сацыёлагамі. У гэтую барацьбу закладзена тэма ісламу і мусульман на Захадзе. Адным з наступстваў гэтай метадалагічнай напружанасці з'яўляецца тое, што студэнты ісламу, якія пачалі сваю акадэмічную кар'еру, вывучаючы іслам у Францыі, Германіі, або Амерыка, і гэта складана стварыць давер да навукоўцаў ісламу, асабліва ў паўночнаамерыканскіх акадэмічных
кантэкст.

Іслам і дэмакратыя: Тэкст, Традыцыя, і Гісторыя

Ахрара Ahmad

Папулярныя стэрэатыпы на Захадзе, як правіла, сцвярджаюць прагрэсіўнасць, рацыянальны, і свабодны Захад супраць адсталых, прыгнятальны, і пагражаючы ісламу. Апытанні грамадскай думкі, праведзеныя ў Злучаных Штатах на працягу 1990-х гадоў, выявілі паслядоўную мадэль амерыканцаў, якія клеймяць мусульман як «рэлігійных фанатыкаў» і разглядаюць дух ісламу як прынцыпова «антыдэмакратычны».1 Гэтыя характарыстыкі.
і асцярогі ёсць, па зразумелых прычынах, значна пагоршыўся пасля трагедыі в 9/11. Аднак, гэтыя ўяўленні адлюстроўваюцца не толькі ў народнай свядомасці або грубых рэпрэзентацыях СМІ. Паважаныя навукоўцы таксама ўнеслі свой уклад у гэты клімат меркаванняў, пішучы пра нібыта непрымірымыя адрозненні паміж ісламам і Захадам, знакамітае «сутыкненне цывілізацый», якое павінна быць непазбежным і непазбежным, і пра ўяўную несумяшчальнасць паміж ісламам і дэмакратыяй. Напрыклад, Прафесар Пітэр Родман занепакоены тым, што «нам звонку кідае выклік ваяўнічая атавістычная сіла, якой рухае нянавісць да ўсёй заходняй палітычнай думкі, якая ўзыходзіць да даўніх крыўд на хрысціянскі свет». Доктар. Дэніэл Пайпс абвяшчае, што мусульмане кідаюць Захаду больш сур'ёзны выклік, чым камуністы, бо «пакуль камуністы не згодныя з нашай палітыкай, Мусульмане-фундаменталісты пагарджаюць усім нашым ладам жыцця». Прафесар Бернард Льюіс змрочна папярэджвае аб «гістарычнай рэакцыі старажытнага суперніка супраць нашай юдэа-хрысціянскай спадчыны, наша свецкая сучаснасць, і пашырэнне таго і іншага». — пытаецца прафесар Амос Перлмутэр: «Іслам, фундаменталіст ці іншы, сумяшчальны з прадстаўнічай дэмакратыяй заходняга тыпу, арыентаванай на правы чалавека? Адказ - катэгарычнае НЕ». А прафесар Сэмюэл Хантынгтан з вялікім поспехам мяркуе, што «праблема не ў ісламскім фундаменталізме, але сам іслам». Было б інтэлектуальна лянівым і прастадушным адхіляць іх пазіцыі як заснаваныя толькі на злосці або прадузятасці. На самай справе, калі ігнараваць нейкі рытарычны лішак, некаторыя з іх абвінавачванняў, хоць і няёмка для мусульман, маюць дачыненне да абмеркавання ўзаемаадносін паміж ісламам і дэмакратыяй у сучасным свеце. Напрыклад, становішча жанчын, а часам і немусульман у некаторых мусульманскіх краінах з'яўляецца праблематычным з пункту гледжання меркаванай юрыдычнай роўнасці ўсіх людзей у дэмакратычнай краіне. Дакладна, нецярпімасці некаторых мусульман да пісьменнікаў (напр., Салман Рушдзі ў Вялікабрытаніі, Тасліма Насрын у Бангладэш, і прафесар Наср Абу Зайд у Егіпце) нібыта ставіць пад пагрозу прынцып свабоды слова, што вельмі важна для дэмакратыі.
Таксама праўда, што менш чым 10 з больш чым 50 члены Арганізацыі Ісламская Канферэнцыя інстытуцыяналізавалі дэмакратычныя прынцыпы або працэсы, якія разумеюць на Захадзе, і гэта таксама, толькі ўмоўна. Нарэшце, унутраная стабільнасць і знешні мір, якія з'яўляюцца амаль перадумовай для функцыянавання дэмакратыі, парушаны турбулентнасцю ўнутранага разбурэння або знешняй агрэсіі, відавочнай у многіх мусульманскіх краінах сёння (напр., Самалі, Судан, Інданезія, Пакістан, Ірак, Афганістан, Алжыр, і Босніі).

Жыццё Хасана аль Банны & Саед Кутб.

Мусульманскае братэрства " (Іхван аль Муслімін) быў заснаваны Хасанам аль-Банна (1906-1949) у егіпецкім горадзе ал- Ісмаілія ў 1928. Сын ажарыцкага вучонага, які зарабляў сабе на жыццё рамонтам гадзіннікаў, Хасан аль-Банна паказваў з самага пачатку
у школьныя часы схільнасць і вялікая стараннасць заклікаць людзей да ісламскіх каштоўнасцяў і традыцый. Яго моцнае пачуццё рэлігійнасці і духоўная дасведчанасць прымусілі яго далучыцца да хасафійскага тарыка, адзін са шматлікіх суфійскіх тарыкаў, якія былі шырока распаўсюджаныя ў Егіпце ў той час. Нягледзячы на ​​тое, што ён афіцыйна не быў звязаны з гэтым тарыкатам пасля таго, як заснаваў Іхван, ён, тым не менш, падтрымлівалі з ім добрыя адносіны, як і іншыя ісламскія арганізацыі і рэлігійныя дзеячы, і настойліва чытаў літаніі (аўрад, мн. волі) гэтага тарыка да апошніх дзён. Хасан аль-Банна паступіў у школу сучаснага тыпу, ён паабяцаў свайму бацьку, што будзе працягваць вучыць Каран на памяць, што ён і зрабіў, насамрэч пазней, ва ўзросце дванаццаці гадоў. Падчас вучобы ў школе, ён прымаў удзел у дзейнасці некаторых рэлігійных аб'яднанняў і клубаў, якія прапагандавалі гэта і заклікалі да захавання ісламскага вучэння .

Сеід Кутб: Карл Маркс ісламскай рэвалюцыі

Леслі Эванс

Сеід Кутб (Кастрычніцкая 9, 1906-Аўгусту 29, 1966), егіпецкі літаратурны крытык, філосаф, і тэарэтык сучаснага руху джыхадзістаў толькі ў апошнія гады становіцца вядомым імем на Захадзе, але яго аб'ёмныя творы мелі і працягваюць мець велізарны ўплыў на мусульманскі свет. Не будзе перабольшаннем сказаць, што наўрад ці магчыма зразумець разважанні і мэты ісламскіх баевікоў без пэўнага знаёмства з светапоглядам Кутба. (вымаўляецца KUH-tahb) агучаны.
Пошук на Amazon.com дае не менш за сем кніг на англійскай мове пра Саіда Кутба, а таксама зборнікі яго твораў і шмат яго ўласных кніг у перакладзе. Два творы, закранутыя тут, з'яўляюцца толькі выпадковай выбаркай вельмі вялікай літаратуры, якая з'яўляецца толькі дробнай часткай таго, што існуе на арабскай мове. Гэтыя два вельмі розныя па маштабе і стаўленні. Аднан Аюб Мусаллам, палестынец, ураджэнец Віфлеема, мае доктарскую ступень Мічыганскага ўніверсітэта
і ў цяперашні час з'яўляецца прафесарам гісторыі, палітыка, і культуралогіі ў Віфлеемскім універсітэце на Заходнім беразе. Яго ў цэлым сімпатычная, але крытычная біяграфія канцэнтруецца на развіцці палітыкі прыналежнасці і думкі Кутба. Даволі кароткі і больш крытычны артыкул Пола Бермана для New York Times разглядае тэалогію Кутба і дапамагае праясніць яго аргументы з хрысціянствам і заходнім секулярызмам.
Бліскучы з самага ранняга юнацтва, Саід Кутб наўрад ці мог паслужыць натхненнем для глабальнага рэвалюцыйнага руху. Хаця на працягу кароткага перыяду ён быў членам ваяўнічых братоў-мусульман, дзе ён служыў рэдактарам, а не арганізатарам, большую частку свайго жыцця ён правёў як інтэлігент-адзіночак. Дзе Маркс, тэарэтык сусветнага камунізму, працаваў у Брытанскім музеі, Саід Кутб напісаў свае самыя ўплывовыя творы ў егіпецкай турме, дзе ён правёў большую частку апошніх адзінаццаці гадоў свайго жыцця, аж да яго пакарання ўрадам Насера ​​ў 1966. Нават яго сур'ёзны паварот да ісламу не адбыўся, пакуль яму не споўнілася сорак, але ў турме ў свае пяцьдзесят ён зрабіў супярэчлівае пераасэнсаванне рэлігіі, якая гучыць ва ўсім свеце.
Кутб нарадзіўся ў вёсцы Муша, паміж Каірам і Асуанам у сям'ю дробных землеўладальнікаў. Яго накіравалі ў мясцовае медрэсэ, дзяржаўная школа, а не яшчэ больш рэлігійны куттаб, ісламская школа, але ён выйграў конкурс паміж дзвюма школамі на лепшае завучванне Карана на памяць. Пра сваё там жыццё ён успамінаў у сваім адзіным біяграфічным творы, “Дзіця з вёскі,” запіс мясцовых звычаяў і забабонаў. З гэтага перыяду ён набыў веру ў свет духаў, які нёс з сабой усё жыццё

Ikhwan ў Паўночнай Амерыцы: Кароткая гісторыя

Дуглас Фара

Рон Sandee


Цяперашняя справа федэральнага суда супраць Фонду дапамогі і развіцця Святой Зямлі (HLF) у Даласе, Тэхас,1 прапануе беспрэцэдэнтны погляд знутры на гісторыю «Братоў-мусульман» у Злучаных Штатах, а таксама яго мэты і структура. У дакументах абмяркоўваецца прыём на працу, арганізацыі, ідэалогія і развіццё арганізацыі на розных этапах у Злучаных Штатах. Абвінавачванне па гэтай справе прадставіла мноства ўнутраных дакументаў Братоў-мусульман з 1980-х і пачатку 1990-х гадоў, якія даюць першыя ў гісторыі, грамадскі погляд на гісторыю і ідэалогію, якія стаяць за аперацыямі братоў-мусульман (вядомы як Ikhwan або The Group) у ЗША. за апошнія чатыры дзесяцігоддзі. Для даследчыкаў, дакументы маюць дадатковую вагу, бо напісаны самімі лідэрамі Іхвана, а не інтэрпрэтацыі другасных крыніц.

Ісламізм у Паўднёвым Егіпце

Джэймс Тот

Гадамі, Рэлігійны гвалт і тэрарызм у краінах Блізкага Ўсходу, такіх як Егіпет, з'явіліся ў загалоўках і на экране, абвяшчаючы чарговы раунд бессэнсоўнай смерці і разбурэння. У той час як арабісты і ісламісты спрабуюць старанна прабірацца праз ідэалагічныя і інтэлектуальныя мінныя палі, каб асэнсаваць тое, што адбываецца, шырокая грамадскасць звычайна не звяртае ўвагі на іх разуменне і замест гэтага прытрымліваецца таго, што ведае лепш за ўсё: глыбока ўкараніліся забабоны і прадузятасці. егіпцянін,араб, Мусульманскія — усе яны намаляваныя ў вельмі нявыгадным сьвятле. Нават у Егіпце, многія назіральнікі дэманструюць такія ж жаласныя забабоны. У рэшце рэшт, people simply blame the brutalityon inexplicable backward religious ideas and then move on.Yet comprehending terrorism and violence in places such as Egypt by recourse toan unnuanced religious fundamentalism is generally acknowledged not only to begthe question of why these events actually happen, but also to lead to misunderstandingsand misperceptions, and perhaps even to exacerbating existing tensions.1 Mostscholars agree that such seemingly “irrational” social behavior instead needs to beplaced in its appropriate context to be properly understood, and hence made rational.Analyzing these actions, then, involves situating this violence and destruction in theireconomic, political, and ideological milieu as these have developed historically, forthis so-called Islamic terrorism does not merely arise, ex nihilo, out of a timeless void.What follows, then, is one case study of one portion of the Islamic movement as itemerged principally in southern Egypt and as it was revealed through anthropologicalfieldwork conducted in one of this region’s major cities. This account takes a completelydifferent direction from that of stigmatizing this movement as a sordid collectionof terrorist organizations hell bent on the senseless destruction of Egypt and itsIslamic civilization.2 Because this view is somewhat at odds with the perceptions oflocal spectators, Egyptians in Cairo, and non–Egyptians inside and outside the country,I go to some length not only to discuss the movement itself but also to shed lighton why it might have received such negative publicity.

Мусульманскае братэрства ": Хасан аль-Hudaybi і ідэалогія

Хасан Ісмаіл>Іл аль-Hudaybi прывялі грамадства Мусульманскае братэрства "падчас
час крызісу і роспуску. Наступныя Хасан аль-Баннана ", які быў заснавальнікам
і Fi лідэрам першага арганізацыі, аль-Hudaybi павінен быў быць яго кіраўніком больш чым
дваццаць гадоў. Падчас свайго кіраўніцтва ён сутыкнуўся з сур'ёзнай крытыкай з боку іншых братоў.
Пасля ліпеньскай рэвалюцыі 1952, Ён выступіў у якасці праціўніка антаганізм
з >Абд аль-Насир, які становіцца ўсё больш Infl uential ў савет
Бясплатныя вядучых Offi ССВ. >вызначэнне Абд аль-Насир, каб перашкодзіць прычынай
Братэрства і яго Infl uence на грамадства было часткай яго шляху да абсалютнай улады.
Улічваючы істотна cance гадоў аль-Hudaybi як лідэра мусульманскага
Братэрства, Дзіўна, што існуе вельмі мала навуковых работ па тэме.
Калі ўлічыць, што яго ўмеранае ідэі працягваюць аказваць моцнае Infl uence
на палітыку і стаўленне мусульманскіх сённяшняй Брацтва, G. яго прымірэнчы
пазіцыю ў адносінах да дзяржаўнай сістэме і яго абвяржэнне радыкальных ідэй, факт
што так мала ўвагі надаецца яго лісты яшчэ больш дзіўныя. Вядома, ёсць
быў цікавасць да "Мусульманскае братэрства". Ёсць даволі шырокія даследаванні
даступныя на Хасан аль-Баннана ": заснавальнік і кіраўнік першага Fi "Мусульманскага братэрства"
была апісана як мадэль Fi малюнка ісламскай кампаніі; іншыя малююць
яго стваральнік пагражае палітычнай дзейнасці ў імя ісламу. Там
быў нават больш цікавасці да ідэяў Саід Кутб; некаторыя бачаць у ім
ідэолагам ісламскага радыкалізму, канцэпцыі якіх навучанне экстрэмісцкіх груп; іншыя
апісваюць яго як ахвяра дзяржаўнага пераследу, які распрацаваў тэалогіі вызвалення
у адказ на яго жорсткае абыходжанне. Няма сумневу, Важна, каб вывучыць
Праца гэтых мысляроў, каб зразумець, токі ісламісцкай ідэалогіі і
Ісламісцкія руху. Незалежна прысуд у дачыненні аль-Баннана і Кутб, гэта факт
што некаторыя ідэі двух мысляроў былі ўключаныя ў сучаснай
Мусульманскае братэрства ". Аднак, Такая скіраванасць прывяла да няправільным меркаванне, што
Ісламскі рух абавязкова радыкал ў сваім мысленні і / або ў баявой
справы, здагадка, якое мае, У апошнія гады, былі дапытаныя шэраг
навукоўцаў, Сярод іх Джон L. Эспазіта, Фрэд Холлидей, Франсуа Burgat, і
Гудрун Крамер. 1 Далейшага вывучэння "Браты-мусульмане Егіпта па
кіраўніцтвам Хасана аль-Hudaybi будзе форма таго, каб гэтыя тэзісы, рашэння
і пераацэнкі меркаванне, што палітычны іслам з'яўляецца маналітным блокам, усяго
настроены да гвалтоўных сродкаў.
2 Увядзенне
Ёсьць прычыны, чаму аль-Hudaybi ледзь згадваецца ў літаратуры па
Мусульманскае братэрства ". Fi першае, што прыходзіць на розум, з'яўляецца назіранне, што ісламісцкія
руху, па вызначэнні дакладнасці, разглядаць як прынцыпова радыкальнай, антыдэмакратычныя і
антызаходняй. Гэта разважанне пытанні якога-небудзь адрозненні паміж памяркоўнымі ісламізму
і яго радыкальныя калегі. Аргумент, што абодва маюць мэта
ўстанаўлення ісламскага стану сістэмы, што яны абодва з мэтай замены існуючых
свецкага кіравання і што таму яны адрозніваюцца толькі ў ступені іх метады,
але ў прынцыпе не. Гэтая кніга, Аднак, выразна злучае навуковыя круг на
палітычнага ісламу, што ідэнтыфікуе такія аргументы як неаарыенталістычныя. Як
Эспазіта паказвае, такі падыход да палітычнага ісламу заснаваны на тым, што ён называе "свецкім
фундаменталізму ".
Знешні выгляд палітычнага ісламу сканцэнтравана галоўным чынам на радыкальныя думкі,
і гэта можа быць звязана са стварэннем, па частцы палітыкі з пазіцыі сілы, ад страху
Іслам як рэлігія, якая адрозніваецца, дзіўныя і, здавалася б ў апазіцыі да
Заходняй думкі. Па чарзе, гэта можа быць таму, што радыкальныя або нават групы баевікоў
пастаянна з'яўляюцца ў СМІ па прычыне іх дзеянні. На самай справе, актывіст
Ісламістаў на самай справе імкнуцца да такога рэкламы. Хоць радыкальныя думкі і баявой дзеянняў
Зрабіць гэта неабходна для вывучэння экстрэмісцкіх груп, засяродзіць увагу на тэрарызм ва імя
ісламу ізалюе ўмераных ісламістаў. Гэта таксама робіць цяжкасці культ растлумачыць
Адрозненні паміж радыкальным і ўмераным ісламізму. У эфекту, навуковых увагу
на радыкальныя або груп баевікоў ўзмацняе ў цэлым негатыўнае грамадскае ўспрыманне
ісламу на Захадзе.
Яшчэ адна прычына, чаму аль-Hudaybi, у прыватнасці, не быў вывучаны заходнімі
навукоўцаў звязана з унутранымі справамі братэрства. Дзіўна,
што яго імя не згадваецца шмат па пісьменнікаў Мусульманскае братэрства "
сам. Існуе не простае тлумачэнне гэтага. Адной з прычын можа быць тое, што члены
асабліва падкрэсліць іх сімпатыі да аль-Баннана ", якая паказвае яго як ідэал
Лідэр, які памёр за яго перакананні актывіста. Аднак, як шмат братоў перажылі
пазбаўленне волі, катаржныя работы і нават катаванні ўнутры >Абд аль-Насир у турмах і
лагера, іх асабістыя гісторыі прывялі да недахопу дыскурсу на Хасан
аль-Hudaibiyah. Такім чынам, існуе тэндэнцыя да памятаеце перыяд аль-Hudaybi аб кіраўніцтве
як час паблізу паразы і знішчэння. Яшчэ, вопыту
пераследам патрапілі ў двухсэнсоўныя адносіны паміж забываючы і пераацэнка.
Многія асабістыя рахункі часу былі апублікаваныя, пачынаючы з сярэдзіны
1970с, 2 апавядае гісторыі катаванняў і падкрэсліваючы непахіснасць веры. Толькі
Некаторыя з кніг, напісаных Браты-мусульмане "прыняць больш шырокі падыход, якія
ўключае ў сябе абмеркаванне крызісу ў рамках арганізацыі і часткі аль-Hudaybi's
у ім. Тыя аўтары, якія робяць вырашэння гэтага пытання не толькі выявіць слабыя грамадства
становішча ў адносінах да >Абд аль-Насир, але і падвяргаць прыкметы распаду ў
Мусульманскае братэрства ". 3 Гэта прывяло да рознага стаўлення да аль-Hudaybi, з
Найбольш адлюстроўваючы яго як некампетэнтнага лідэра адсутнічае харызматычная асоба
свайго папярэдніка, аль-Баннана ". У прыватнасці, ён быў абвінавачаны не камандзір
ўлады аб'яднаць розныя крылы "Мусульманскага братэрства"
або прымаць моцныя пазіцыі па стаўленні да аўтарытарнай дзяржаўнай сістэмы. У
Апошняя кропка гледжання заключаецца двухсэнсоўнасць, для гэтага, як уяўляецца, паказваюць, аль-Hudaybi не толькі як
Увядзенне 3
правал, але і як ахвяра палітычнай сітуацыі. Нарэшце, гэтыя рахункі паказваюць
ідэалагічнага разрыву які адкрыўся ў пачатку перыяду пераследаў у
1954. У пэўнай ступені, Сейід Кутб Fi lled гэты прабел. Падчас яго турэмнага зняволення
ён распрацаваў радыкальны падыход, адхіленні, то стан сістэмы як незаконныя
і "не-ісламскага". Пры распрацоўцы рэвалюцыйнай канцэпцыі і тлумачачы тым самым
Прычыны, якія ляжаць у аснове пераследу, ён павярнуўся ўмовы виктимизации
ў адзін з гонару. Такім чынам, Ён даў шмат турму Браты-мусульмане ", асабліва
маладых членаў, ідэалогіі, якую яны маглі трымацца за.
Гэта павінна быць сказана, што аль-Hudaybi не дзейнічаць рашуча, каб становішча
ўнутраны крызіс і роспуск. Сапраўды, ў пэўнай ступені яго нерашучасць спрацоўвае
гэтай сітуацыі. Гэта было асабліва відавочна ў перыяд ганенняў
(1954–71), , Калі ён апушчаны даць любыя кіруючыя прынцыпы, каб дапамагчы ў пераадоленні
пачуццё безнадзейнасці адкрылі па >Абд аль-Насир ў вязніцах масы. Яго
рэакцыя на радыкальныя ідэі, якія FL ourished ў турмах і лагерах сярод
вызначаных, асабліва маладых, Члены прыйшоў даволі позна. Нават тады, яго навуковыя і
юрыдычных аргументацыі не было ж радыкальныя эфект як Саід Кутб's
пісаніна. У 1969, аль-Hudaybi прапанаванай канцэпцыі ўмеранай ў яго пісьмовым Du<ў
Qudat (Прапаведнікі не суддзі). 4 Гэты ліст, які быў таемна размеркаваных
сярод братам, лічыцца Fi першага істотнага абвяржэнне Саіда
Кутб ідэі. 5 Кутб, , Які быў павешаны ў 1966, быў да таго часу лічыцца
пакутнік, свае думкі, якія ўжо маюць значны Infl uence. Гэта не азначае,
што большасць Браты-мусульмане "не пераследвалі ўмераны падыход, але
адсутнасць кіруючых прынцыпаў пакінуў іх галасы і ўзмоцненага ўспрымання аль-Hudaybi
як слабы лідэр.
Тым не менш, аль-Hudayb'is ўмеранай думка ўплыў на сваіх калегаў
Браты-мусульмане ". Пасля ўсеагульнай амністыі 1971, аль-Hudaybi гуляе важную
удзел у аднаўленні арганізацыі. Хоць ён і памёр у 1973, яго ўмеранай
і прымірэнчы ідэі працягваюць быць актуальнымі. Той факт, што блізкія таварышы
такіх як Мухамед Хамід Абу Наср, >Умар аль-Tilmisani і Мухамад
Машхур, , Якая нядаўна памерла, змяніў яго ў якасці лідэраў паказвае працяг яго
думкі. Акрамя таго, яго сын аль-Мамун Hudaybi гуляе важную ролю ў
яго якасці сакратар Брацтва і прадстаўнік. Іншая прычына, чаму
яго мысленне стала важным ляжыць у змянілася стаўленне да мусульманскай
Брацтва з старшынствам Анвар аль-Садата. Аль-Садат, якім атрымалася >Абд
аль-Насир, Дата выхаду турму Браты і прапанаваў арганізацыі паўлегальных
хоць і не афіцыйна прызнаны статус асабліва. Перыяд рэарганізацыі (1971–77) варта,
на працягу якога ўрад адмяніў цэнзуры кніг, напісаных
Браты-мусульмане ". Шмат ўспамінаў былых зняволеных у турму членаў былі апублікаваныя,
напрыклад, апавяданне Зайнаб аль-Газалі або кніга аль-Худайбі «Ду».<, Якія дазваляюць Qudat
(Прапаведнікі не суддзі). Зварот з мінулым, гэтыя кнігі не проста захаваць
памяць аб жорсткасці >Абд аль-Насир у перасьледзе. Аль-Садат варта
яго ўласную парадак дня, калі ён дазволіў гэтых публікацый Fi LL рынку; гэта
быў наўмыснай палітычнай хітрасці, якое разумее змена кірунку і накіраваных на
дыстанцыяванне урада ад старога новага. Пасмяротнай публікацыі
пісаніна аль-Hudaybi было не проста, накіраваных на забеспячэнне ідэалагічнай ўказанні
4 Увядзенне
Браты-мусульмане "; яны былі распаўсюджаныя з-за іх заявы, накіраваныя супраць
радыкальнай думкі, і, такім чынам, выкарыстоўвацца для вырашэння новых і расце праблемай, а менавіта
стварэнне ісламісцкіх груповак, якія пачалі Fi GHT актыўна супраць
палітычнай сістэмы ў пачатку 1970-х. У гэтых тэрмінах, З<у Ла Qudat застаецца
важна крытыка радыкальнай думкі.
Асноўная мэта Хасана аль-Hudaybi ў тым, каб змяніць грамадства, Я. Егіпецкім грамадстве,
якія, На яго думку,, не было вядома пра палітычны характар ісламскай веры. Такім чынам,
рэальныя змены могуць быць прад'яўленыя толькі аб шляхам стварэння дасведчанасці і
вырашэнні пытання аб ісламскай ідэнтычнасці (у адрозненне ад заходніх ўспрымання). Толькі
шляхам развіцця пачуцці ісламскага свядомасці можа канчатковая мэта
стварэнне ісламскай грамадства быць дасягнута. Пры такім падыходзе, аль-Hudaibiyah
абвергнутыя рэвалюцыйнае звяржэнне, замест пропаведзі паступовае развіццё ад
ў. Асноўныя пункты Таму адукацыю і сацыяльнае ўзаемадзеянне, а таксама
Удзел у палітычнай сістэме, прывабным з дапамогай місіі ( з<Вашынгтон ) да
свядомасць вернікаў.
Гэты шлях яго ў цяперашні час ідуць мусульманскія сённяшняй Брацтва, якая імкнецца
быць прызнаным у якасці палітычнай партыі і якія Infl uences палітычнае рашэнне
рашэнняў бясконца ltrating палітычнага ўдзелу структур (парламент, адміністрацыі,
няўрадавых арганізацый). Гэта даследаванне "Мусульманскага братэрства"
з 1950 да пачатку 1970-х, Таму, гэта не толькі частка даследаванні ў
сучаснай палітычнай гісторыі Егіпта і аналіз рэлігійнай ідэалогіі, але
мае таксама стаўленне да бягучай палітыцы.

Барбара Яго правасхадзіцельства. Zollner

HasanХасан Ісмаіл аль-Худайбі кіраваў Таварыствам Братоў-мусульман у перыяд крызісу і распаду. Наступныя Хасан аль-Баннана ", які быў заснавальнікам і першым кіраўніком арганізацыі, аль-Худайбі павінен быў быць яго кіраўніком больш за дваццаць гадоў. Падчас свайго кіраўніцтва ён сутыкнуўся з сур'ёзнай крытыкай з боку іншых братоў.

Пасля ліпеньскай рэвалюцыі 1952, ён быў супрацьстаяў антаганізму Абд ан-Насіра, які станавіўся ўсё больш уплывовым у радзе вядучых вольных афіцэраў. Рашучасць Абд ан-Насіра перашкодзіць справе Братэрства і яго ўплыву на грамадства была часткай яго шляху да абсалютнага кіравання. Улічваючы значэнне гадоў аль-Худэйбі ў якасці лідэра Братоў-мусульман, Дзіўна, што існуе вельмі мала навуковых работ па тэме.

Прымаючы да ўвагі, што яго памяркоўныя ідэі па-ранейшаму аказваюць моцны ўплыў на палітыку і стаўленне сучасных Братоў-мусульман, G. яго згодніцкая пазіцыя ў адносінах да дзяржаўнага ладу і абвяржэнне радыкальных ідэй, той факт, што так мала ўвагі надаецца яго творам, яшчэ больш уражвае. Вядома, была цікавасць да Братоў-мусульман.

Пра Хасана аль-Бану ёсць даволі шырокія даследаванні.: заснавальнік і першы лідэр Братоў-мусульман быў названы ўзорам ісламскай кампаніі; іншыя малююць яго як пачынальніка пагрозлівай палітычнай актыўнасці ў імя ісламу.

Цікавасць да ідэй Саіда Кутба стала яшчэ большай; некаторыя бачаць у ім ідэолага ісламісцкага радыкалізму, канцэпцыі якіх навучанне экстрэмісцкіх груп; іншыя апісваюць яго як ахвяру дзяржаўнага пераследу, якая распрацавала тэалогію вызвалення ў адказ на жорсткае абыходжанне з ім.

Няма сумневу, важна вывучыць працы гэтых мысляроў, каб зразумець плыні ісламісцкай ідэалогіі і ісламісцкіх рухаў. Незалежна прысуд у дачыненні аль-Баннана і Кутб, гэта факт, што некаторыя ідэі двух мысляроў былі ўключаны ў сучасныя Браты-мусульмане.

Аднак, гэтая ўвага прывяла да няправільнага ўспрымання таго, што ісламскі рух абавязкова радыкальны ў сваім мысленні і/або ваяўнічы ў сваіх дзеяннях, здагадка, якое мае, У апошнія гады, быў пастаўлены пад сумнеў шэрагам навукоўцаў, Сярод іх Джон L. Эспазіта, Фрэд Холлидей, Франсуа Burgat, і Гудрун Крэмер.

Наступнае даследаванне Братоў-мусульман Егіпта пад кіраўніцтвам Хасана аль-Худайбі стане дадаткам да гэтых тэзісаў, разгляд і пераацэнка пункту гледжання, што палітычны іслам - гэта маналітны блок, all in all disposed towards violent means.

There are reasons why al-Hudaybi is hardly mentioned in the literature on the Muslim Brotherhood. The fi rst that comes to mind is the observation that Islamist movements are, па вызначэнні дакладнасці, разглядаць як прынцыпова радыкальнай, anti-democratic and anti-Western.

This reasoning questions any distinction between moderate Islamism and its radical counterpart. The argument goes that both have the objective of establishing an Islamic state system, that they both aim to replace existing secular governance and that they therefore differ only in the degree of their methods, але ў прынцыпе не.

Гэтая кніга, Аднак, clearly joins the scholarly circle on political Islam, што ідэнтыфікуе такія аргументы як неаарыенталістычныя. As Esposito shows, this approach to political Islam is based on what he terms ‘secular fundamentalism’.

Знешні выгляд палітычнага ісламу сканцэнтравана галоўным чынам на радыкальныя думкі, і гэта можа быць звязана са стварэннем, па частцы палітыкі з пазіцыі сілы, of a fear of Islam as a religion, якая адрозніваецца, дзіўныя і, здавалася б ў апазіцыі да

Заходняй думкі. Па чарзе, гэта можа быць таму, што радыкальныя ці нават ваяўнічыя групы пастаянна з'яўляюцца ў СМІ па прычыне іх дзеянняў. На самай справе, ваяўнічыя ісламісты на самой справе імкнуцца да такой агалоскі.

У той час як радыкальная думка і баявыя дзеянні прымушаюць вывучаць экстрэмісцкія групоўкі, акцэнт на тэрарызме ў імя ісламу маргіналізуе ўмераных ісламістаў.

Гэта таксама ўскладняе тлумачэнне адрозненняў паміж радыкальным і ўмераным ісламізмам. У эфекту, навуковы акцэнт на радыкальных або ваяўнічых групоўках умацоўвае ў цэлым негатыўнае грамадскае ўспрыманне ісламу на Захадзе.

Яшчэ адна прычына, па якой асабліва аль-Худэйбі не вывучаўся заходнімі навукоўцамі, звязана з унутранымі справамі Братэрства. Дзіўна, што яго імя мала згадваецца аўтарамі самога Братоў-мусульман. Існуе не простае тлумачэнне гэтага.

Адной з прычын можа быць тое, што сябры асабліва падкрэсліваюць свае сімпатыі да аль-Баны, малюючы яго як ідэальнага лідэра, які загінуў за свае актывістскія перакананьні. Аднак, столькі ж братоў вытрымалі зняволенне, цяжкая праца і нават катаванні ў турмах і лагерах Абд ан-Насіра, іх асабістыя гісторыі прывялі да дэфіцыту дыскурсу пра Хасана аль-Худайбі.

Такім чынам, існуе тэндэнцыя ўзгадваць перыяд кіраўніцтва аль-Худайбі як час блізкага паражэння і разбурэння. Яшчэ, вопыт пераследуемых знаходзіцца ў неадназначнай сувязі паміж забыццём і пераацэнкай.

З сярэдзіны 1970-х гадоў было апублікавана шмат асабістых справаздач таго часу, 2 апавядае гісторыі катаванняў і падкрэсліваючы непахіснасць веры. Толькі некаторыя з кніг, напісаных Братамі-мусульманамі, выкарыстоўваюць больш шырокі падыход, які ўключае абмеркаванне крызісу ўнутры арганізацыі і ўдзелу аль-Худайбі ў ёй. Тыя аўтары, якія закранаюць гэтую праблему, ня толькі выяўляюць слабасьць грамадзтва ў дачыненьні да Абд аль-Насіра., але і падвяргаць прыкметы распаду ў

Мусульманскае братэрства ". 3 Гэта прывяло да рознага стаўлення да аль-Hudaybi, большасць з іх малюе яго як некампетэнтнага лідэра, якому не хапае харызматычнай асобы яго папярэдніка, аль-Баннана ". У прыватнасці, яго абвінавацілі ў тым, што ён не загадваў уладзе аб'яднаць розныя крылы Братоў-мусульман або заняць моцную пазіцыю ў адносінах да аўтарытарнай дзяржаўнай сістэмы.

У апошнім меркаванні крыецца неадназначнасць, бо гэта, здавалася б, паказвае аль-Худэйбі не проста як правал, але і як ахвяра палітычнай сітуацыі. Нарэшце, гэтыя справаздачы выяўляюць ідэалагічны разрыў, які адкрыўся ў пачатку перыяду пераследу ў 1954.

У пэўнай ступені, Сейід Кутб Fi lled гэты прабел. Падчас зняволення ён выпрацаваў радыкальны падыход, адхіленне тагачаснай дзяржаўнай сістэмы як нелегітымнай і «неісламскай». У распрацоўцы рэвалюцыйнай канцэпцыі і тлумачэнні тым самым прычын пераследу, ён ператварыў стан ахвяры ў пачуццё гонару.

Такім чынам, Ён даў шмат турму Браты-мусульмане ", асабліва маладых удзельнікаў, ідэалогіі, якую яны маглі трымацца за.

Трэба сказаць, што аль-Худайбі не адрэагаваў рашуча на сітуацыю ўнутранага крызісу і распаду. Сапраўды, у пэўнай ступені яго нерашучасць спрычынілася да гэтай сітуацыі.

Гэта было асабліва відавочна ў перыяд ганенняў (1954–71), калі ён не дае ніякіх рэкамендацый, якія дапамогуць пераадолець пачуццё безнадзейнасці, выкліканае масавым зняволеннем Абд аль-Насіра. Ягоная рэакцыя на радыкальныя ідэі, якія ўспыхнулі ў турмах і лягерах сярод некаторых, асабліва маладых, Члены прыйшоў даволі позна.

Нават тады, яго навуковая і юрыдычная аргументацыя не мела такога шырокага эфекту, як творы Саіда Кутба. У 1969, аль-Худайбі прапанаваў умераную канцэпцыю ў сваім творы «Дуат ла Кудат». (Прапаведнікі не суддзі).

Гэты ліст, які таемна распаўсюджваўся сярод братоў-братоў, лічыцца першым істотным абвяржэннем ідэй Саіда Кутба. 5 Кутб, , Які быў павешаны ў 1966, да таго часу лічыўся пакутнікам, свае думкі, якія ўжо маюць значны Infl uence.

Гэта не значыць, што большасць братоў-мусульман не прытрымліваліся ўмеранага падыходу, але адсутнасць кіруючых прынцыпаў пакінула іх без голасу і ўмацавала ўспрыманне аль-Худайбі як слабага лідэра.

Тым не менш, Умераная думка аль-Худайбіса паўплывала на яго братоў-мусульман. Пасля ўсеагульнай амністыі 1971, аль-Худайбі адыграў важную ролю ў аднаўленні арганізацыі. Хоць ён і памёр у 1973, яго памяркоўныя і прымірэнчыя ідэі працягвалі заставацца актуальнымі.

Справа ў тым, што блізкія паплечнікі, такія як Мухамед Хамід Абу Наср, Умар ат-Тільмісані і Мухамад Машхур, , Якая нядаўна памерла, змянілі яго ў якасці лідэраў паказвае працяг яго думкі.

Акрамя таго, яго сын Мамун аль-Худайбі адыграў важную ролю ў якасці сакратара і прэс-сакратара Братэрства.

Яшчэ адна прычына, чаму яго думкі сталі важнымі, заключаецца ў змяненні стаўлення да Братоў-мусульман пасля прэзідэнцтва Анвара аль-Садата. Аль-Садат, які змяніў Абд ан-Насіра, вызваліў зняволеных Братоў і прапанаваў арганізацыі напаўлегальны, але афіцыйна не прызнаны статус.

Перыяд рэарганізацыі (1971–77) варта, падчас якога ўрад адмяніў цэнзуру кніг, напісаных братамі-мусульманамі. Шмат ўспамінаў былых зняволеных у турму членаў былі апублікаваныя, напрыклад, апавяданне Зайнаб аль-Газалі або кніга аль-Худайбі «Ду».<, Якія дазваляюць Qudat (Прапаведнікі не суддзі).

Зварот з мінулым, гэтыя кнігі не проста захавалі памяць аб жорсткасці пераследу Абд ан-Насіра.

Аль-Садат прытрымліваўся ўласнай праграмы, калі дазволіў гэтым выданням запоўніць рынак; гэта была наўмысная палітычная хітрасць, якія прадугледжваюць змену кірунку і накіраваны на дыстанцыяванне новай улады ад старой.

Пасмяротная публікацыя твораў аль-Худайбі была накіравана не толькі на ідэалагічнае кіраўніцтва Братам-мусульманам; іх распаўсюджвалі за выступы супраць радыкальнай думкі, і, такім чынам, выкарыстоўвацца для вырашэння новых і расце праблемай, а менавіта стварэнне ісламісцкіх груповак, якая з пачатку 1970-х пачала актыўную барацьбу з палітычнай сістэмай. У гэтых тэрмінах, Duat la Qudat застаецца важнай крытыкай радыкальнай думкі.

Асноўная мэта Хасана аль-Hudaybi ў тым, каб змяніць грамадства, Я. Егіпецкім грамадстве, якія, На яго думку,, не было вядома пра палітычны характар ісламскай веры. Такім чынам, сапраўдныя змены могуць быць зроблены толькі шляхам павышэння дасведчанасці і вырашэння праблемы ісламскай ідэнтычнасці (у адрозненне ад заходніх ўспрымання).

Толькі праз развіццё пачуцця ісламскай свядомасці можа быць дасягнута канчатковая мэта стварэння ісламскага грамадства. Пры такім падыходзе, аль-Худайбі абверг рэвалюцыйнае звяржэнне, замест таго, каб прапаведаваць паступовае развіццё знутры. Асноўныя пункты Таму адукацыю і сацыяльнае ўзаемадзеянне, а таксама ўдзел у палітычнай сістэме, прывабным з дапамогай місіі ( Дава ) да свядомасці асобнага верніка.

Гэты шлях яго ў цяперашні час ідуць мусульманскія сённяшняй Брацтва, якая імкнецца быць прызнанай палітычнай партыяй і якая ўплывае на прыняцце палітычных рашэнняў шляхам інфітрацыі ў структуры палітычнага ўдзелу (парламент, адміністрацыі, няўрадавых арганізацый).

Гэта даследаванне Братоў-мусульман з 1950-х да пачатку 1970-х гг, Таму, гэта не толькі даследаванне сучаснай палітычнай гісторыі Егіпта і аналіз рэлігійнай ідэалогіі, але таксама мае дачыненне да бягучай палітыкі.