Wszystkie wpisy oznaczone tagiem: "muzułmański"
Arabskie jutro
DAVID B. OTTAWAY
Październik 6, 1981, miał być dniem świętowania w Egipcie. To była rocznica największego zwycięstwa Egiptu w trzech konfliktach arabsko-izraelskich, kiedy słabsza armia kraju przebiła się przez Kanał Sueski w pierwszych dniach 1973 Wojna Jom Kippur i wysłał wojska izraelskie do odwrotu. Na fajne, bezchmurny poranek, Stadion w Kairze był pełen egipskich rodzin, które przyjechały, aby zobaczyć sprzęt wojskowy. Na stoisku przeglądowym, Prezydent Anwar el-Sadat,architekt wojny, patrzył z satysfakcją, jak ludzie i maszyny paradują przed nim. byłem w pobliżu, nowo przybyły korespondent zagraniczny. Nagle, jedna z wojskowych ciężarówek zatrzymała się bezpośrednio przed trybuną przeglądową w chwili, gdy sześć odrzutowców Mirage przeleciało nad głową w akrobatycznym przedstawieniu, malując niebo długimi smugami czerwieni, żółty, fioletowy,i zielony dym. Sadat wstał, najwyraźniej przygotowuje się do wymiany salutów z jeszcze innym kontyngentem wojsk egipskich?. Stał się idealnym celem dla czterech islamskich zabójców, którzy wyskoczyli z ciężarówki, szturmem podium, i podziurawił jego ciało kulami. Gdy zabójcy kontynuowali, jak się wydawało, wieczność, spryskując trybunę swoim śmiertelnym ogniem, Zastanawiałem się przez chwilę, czy uderzyć w ziemię i ryzykować zadeptaniem na śmierć przez spanikowanych widzów, czy też pozostać na piechotę i zaryzykować wzięcie zabłąkanej kuli. Instynkt kazał mi pozostać na nogach, a moje poczucie dziennikarskiego obowiązku skłoniło mnie do zbadania, czy Sadat jest żywy, czy martwy.
Polityka USA Hamasu blokuje pokój na Bliskim Wschodzie
Henryk Siegman
Powrót do islamizmu
MAHA AZZAM
Irak i przyszłość politycznego islamu
James Piscatori
Islamofobia i antymuzułmańskie przestępstwa z nienawiści
JONATHAN GITHENS-MAZER
ROBERT LAMBERT MBE
Korzenie nacjonalizmu w świecie muzułmańskim
Szabir Ahmed
Demokracja w islamskiej myśli politycznej
Azzam S. Tamimi
Islamska kultura polityczna, Demokracja, i prawa człowieka
Daniele. Cena £
ISLAMSKA WIARA W AMERYCE
JAKUBA. BEVERLEY
Partie Islamskie : wracając do początków
Husain Haqqani
Hillel Fradkin
Niemieccy konwertyci na islam i ich ambiwalentne relacje z imigrantami muzułmańskimi
Esra Ozyurek
WYBIERZ BIBLIOGRAFIĘ O ISLAMIE I DEMOKRACJI
Saliba Sarsar
Aleksander Keller
Bractwo Muzułmańskie w Jordanii
The Islamic movement in Jordan came to international attention in thewake of the April 1989 disturbances and the subsequent November 1989 wybory parlamentarne. These developments highlighted the movement’s political clout and raised the spectre in the West of an Iranian-style Islamic revolution in Jordan, fuelled by radical Islamic movements such as those of Egypt and the Maghrib. While various political trends competed for influence during the months prior to the elections, the Muslim Brotherhood had a clear advantage; its infrastructure in the mosques, the Qur’anicschools and the universities gave it a ready-made political base. The leftistand pro-regime groups, on the other hand, had to create de facto politicalparties—still legally banned—and to build their organizational base almostex nihilo, or to transform a clandestine infrastructure into an overt politicalone. There should have been very little surprise, therefore, when the Muslim Brotherhood and other Islamist candidates won a windfall of 32 of the 80seats in Parliament.Politicization of Islam is not new in Jordan.1 Since the foundation of the Emirate of Trans jordan by ‘Abdallah, Islam has served as one of the building blocks of regime legitimacy and of nation-building. The genealogy of the Hashemite family as scions of the Prophet’s tribe was an important source of legitimacy for its rule in Syria, Iraq and Jordan, as it had been inthe Hijaz. The ideology of the “Great Arab Revolt” was no less Islamic than it was Arab, and the control of Jerusalem after 1948 was interpretedby the regime as an Islamic responsibility and not only an Arab one.2King ‘Abdallah and his grandson Hussein, took care to present themselvesas believing Muslims, appearing at rituals and prayers, performing the pilgrimage to Mecca and embellishing their speeches with Islamic motifs.3The status of Islam in the Kingdom was also formalized in the Jordanian constitution (1952) by stipulating that Islam is the religion of the kingdom and that the king must be a Muslim and of Muslim parents. prawo islamskie(Shari‘a) is defined in the constitution as one of the pillars of legislation in the kingdom, while family law is in the exclusive hands of the Shari‘a courts.
Przejmowanie Centrum: Islam polityczny w okresie przejściowym
Jan L. Esposito
W latach 90. polityczny islam, jak niektórzy nazywają? “fundamentalizm islamski,” pozostaje znaczącą obecnością w rządzie i polityce opozycyjnej od Afryki Północnej po Azję Południowo-Wschodnią. Islam polityczny u władzy i w polityce wywołał wiele problemów i pytań: “Czy islam jest przeciwieństwem modernizacji??,” “Czy islam i demokracja są nie do pogodzenia??,” “Jakie są implikacje rządu islamskiego dla pluralizmu?, mniejszości i prawa kobiet,” “Jak reprezentatywni są islamiści?,” “Czy istnieją umiarkowani islamscy??,” “Czy Zachód powinien bać się ponadnarodowego zagrożenia islamskiego lub zderzenia cywilizacji??” Współczesne odrodzenie islamskie Dzisiejszy krajobraz świata muzułmańskiego ujawnia powstawanie nowych republik islamskich (Iran, Sudan, Afganistan), rozprzestrzenianie się ruchów islamskich, które działają jako główni aktorzy polityczni i społeczni w ramach istniejących systemów, i konfrontacyjną politykę radykalnych brutalnych ekstremistów. W przeciwieństwie do lat 80., kiedy polityczny islam był po prostu utożsamiany z rewolucyjnym Iranem lub tajnymi grupami o nazwach takich jak islamski dżihad lub Armia Boga, świat muzułmański w latach 90. to taki, w którym islamiści uczestniczyli w procesie wyborczym i są widoczni jako premierzy, urzędnicy gabinetowi, mówcy zgromadzeń narodowych, parlamentarzyści, i burmistrzowie w krajach tak różnych jak Egipt, Sudan, Indyk, Iran, Liban, Kuwejt, Jemen, Jordania, Pakistan, Bangladesz, Malezja, Indonezja, i Izrael/Palestyna. U progu XXI wieku, polityczny islam nadal jest główną siłą porządkującą i zamęt w globalnej polityce, taki, który uczestniczy w procesie politycznym, ale także w aktach terroryzmu, wyzwanie dla świata muzułmańskiego i Zachodu. Zrozumienie natury politycznego islamu dzisiaj, a w szczególności kwestie i pytania, które wyłoniły się z doświadczeń niedawnej przeszłości, pozostaje krytyczna dla rządów, decydenci, i studenci polityki międzynarodowej.
POWSTANIE „DEMOKRACJI MUZUŁMAŃSKIEJ””
Vali Nasr
A specter is haunting the Muslim world. This particular specter is notthe malign and much-discussed spirit of fundamentalist extremism, nor yet the phantom hope known as liberal Islam. Instead, the specter that I have in mind is a third force, a hopeful if still somewhat ambiguoustrend that I call—in a conscious evocation of the political tradition associated with the Christian Democratic parties of Europe—“Muslim Democracy.”The emergence and unfolding of Muslim Democracy as a “fact on the ground” over the last fifteen years has been impressive. This is so even though all its exponents have thus far eschewed that label1 and even though the lion’s share of scholarly and political attention has gone to the question of how to promote religious reform within Islam as a prelude to democratization.2 Since the early 1990s, political openings in anumber of Muslim-majority countries—all, admittedly, outside the Arabworld—have seen Islamic-oriented (but non-Islamist) parties vying successfullyfor votes in Bangladesh, Indonezja, Malezja, Pakistan (beforeits 1999 military coup), and Turkey.Unlike Islamists, with their visions of rule by shari‘a (prawo islamskie) oreven a restored caliphate, Muslim Democrats view political life with apragmatic eye. They reject or at least discount the classic Islamist claim that Islam commands the pursuit of a shari‘a state, and their main goaltends to be the more mundane one of crafting viable electoral platform sand stable governing coalitions to serve individual and collective interests—Islamic as well as secular—within a democratic arena whosebounds they respect, win or lose. Islamists view democracy not as something deeply legitimate, but at best as a tool or tactic that may be useful in gaining the power to build an Islamic state.
INSTYTUCJE MUZUŁMAŃSKIE A MOBILIZACJA POLITYCZNA
SARA SILVESTRI
W Europie, i większość zachodniego świata, Obecność muzułmanów w sferze publicznej jest nowym zjawiskiem, które charakteryzowało ostatnią dekadę XX wieku i głęboko naznaczyło początek XXI wieku.. Ta widzialna obecność, co sprowadza się do czegoś pomiędzy 15 oraz 20 milionindywiduów, najlepiej można je przeanalizować, jeśli podzieli się je na kilka elementów. Pierwsza część tego rozdziału ilustruje, gdzie, kiedy i dlaczego zorganizowane muzułmańskie głosy i instytucje pojawiły się w Europie?, i jacy aktorzy byli zaangażowani?. Druga część jest bardziej schematyczna i analityczna, polega na tym, że stara się zidentyfikować na podstawie tej dynamiki proces, dzięki któremu muzułmanie stają się aktorami politycznymi i jak odnoszą się do innych, często niekonkurujące siły polityczne i priorytety. Czyni to poprzez obserwację celów i różnorodności strategii, które muzułmanie przyjęli, aby wyrazić swoje obawy wobec różnych kontekstów i rozmówców. Wnioski zawierają wstępną ocenę wpływu i konsekwencji mobilizacji muzułmanów i tworzenia instytucji społeczeństwo i tworzenie polityki.