RSSTë gjitha Entries tagged Me: "Indonezi"

zealous democrats : ISLAMISM AND DEMOCRACY IN EGYPT, INDONESIA AND TURKEY

Anthony Bubalo
Greg Fealy
Whit Mason

The fear of Islamists coming to power through elections has long been an obstacle to democratisation in authoritarian states of the Muslim world. Islamists have been, and continue to be, the best organised and most credible opposition movements in many of these countries.

They are also commonly, if not always correctly, assumed to be in the best position to capitalise on any democratic opening of their political systems. Në të njëjtën kohë, the commitment of Islamists to democracy is often questioned. Me të vërtetë, when it comes to democracy, Islamism’s intellectual heritage and historical record (in terms of the few examples of Islamist-led states, such as Sudan and Iran) have not been reassuring. The apparent strength of Islamist movements, combined with suspicions about Islamism’s democratic compatibility, has been used by authoritarian governments as an argument to defl ect both domestic and international calls for political reform and democratisation.

Domestically, secular liberals have preferred to settle for nominally secular dictatorships over potentially religious ones. Internationally, Western governments have preferred friendly autocrats to democratically elected, but potentially hostile, Islamist-led governments.

The goal of this paper is to re-examine some of the assumptions about the risks of democratisation in authoritarian countries of the Muslim world (and not just in the Middle East) where strong Islamist movements or parties exist.

INDONESIA’S ELECTIONS

Bernhard Platzdasch

AS INDONESIA gears up for its elections next April, making sense of developments can be a challenge.
Take, për shembull, the latest election forecasts. In a recent opinion poll, the Indonesian Survey Institute named President Susilo Bambang Yudhoyono’s DemocratsParty (PD) as the leading contender with an approval rating of 16.8 per cent. The party was followed by Vice-President Jusuf Kalla’s Golkar Party with 15.9 per cent and Ms Megawati Sukarnoputri’s Indonesian Democratic Party-Struggle (PDI-P) me 14.2 per cent. But several surveys had earlier this year put PDI-P and
Golkar first and second, with PD taking third or fourth place. Another noteworthy difference in the latest survey is the meagre 4.9 per cent for the Islamist Justice and Welfare Party (VFD). Earlier surveys put the PKSshare a few points higher and the party has even claimed that it can achieve some 20 per cent of the total vote.
Without forgetting that the forecasts have limited credibility due to the large number of undecided voters, what conclusions can be drawn from the varying results of these surveys?
I parë, it is almost certain that no party will secure an outright victory, thus paving the way for yet anotherand again potentially brittlecoalition government. With no party gaining an absolute majority, contenders for the presidential elections in July
will need the endorsement of other parties. As for Dr Yudhoyono, he and Golkar will probably continue their partnership. But Ms Megawati has already made it clear that she is not willing to serve as vice-president. This means a coalition made up of Golkar
and the PDI-P is unlikely.

NË MES TË GLOBAL DHE LOKAL

Anthony Bubalo

Greg FEALY

Në sfondin e "luftës kundër terrorit",shumë njerëz kanë arritur ta shohin islamizmin si lëvizje ideologjike amonolitike që përhapet nga qendra e botës myslimane, Lindja e Mesme, në vendet muslimane anembanë globit. Për të huazuar një frazë nga Abdullah Azzam, xhihadisti legjendar që luftoi për të dëbuar Bashkimin Sovjetik nga Afganistani në vitet 1980, shumë sot i shohin të gjithë islamistët si bashkëudhëtarë në një karvan global fundamentalist. Ky punim vlerëson të vërtetën e këtij perceptimi. E bën këtë duke ekzaminuar përhapjen e dy kategorive të gjera të të menduarit dhe aktivizmit islam – islamizmit të përqendruar më shumë politikisht dhe ‘neo-fundamentalizmit’ më të fokusuar fetarisht – nga Lindja e Mesme në Indonezi., një vend i përmendur shpesh si shembull i një komuniteti paqësor mysliman të radikalizuar nga ndikimet e jashtme. Islamizmi është një term i njohur për shumë njerëz. Më së shpeshti përdoret për të kategorizuar idetë dhe format e aktivizmit që e konceptojnë Islamin si një ideologji politike.. sot, një gamë e gjerë grupesh klasifikohen si islamiste, nga Vëllazëria Myslimane egjiptiane te al-ka'da. Ndërsa një kategorizim i tillë mbetet i përshtatshëm në shumë raste,Islamizmi duket më pak i dobishëm si etiketë për ato grupe që nuk e shohin Islamin si një ideologji politike dhe kryesisht e shmangin aktivizmin politik - edhe nëse aktivizmi i tyre ndonjëherë ka implikime politike. Të përfshira në këtë kategori janë grupet që kanë të bëjnë kryesisht me misionin islam - IV Be t e e n t h e G l o b a l a n d t h e L o c a l : Islamism, Lindja e Mesme , a n d aktivitet indonezian, por do të përfshinte gjithashtu një grup të tillë si asal-kaida, aktet e terrorizmit të të cilit nuk janë të nxitura nga objektiva konkrete politike sesa nga frymëzimi fetar,edhe pse në një formë të gabuar. Prandaj ky punim përdor termin 'neo-fundamentalist', zhvilluar nga studiuesi francez Olivier Roy, për të përshkruar këto grupe dhe do të studiojë transmetimin e ideve islamiste dhe neofundamentaliste në Indonezi.

Progresive islamike menduar, shoqërisë civile dhe të lëvizjes Gulen në kontekstin kombëtar

Greg Barton

Fethullah Gulen (i lindur 1941), ose Hodjaeffendi pasi ai është i njohur affectionately nga qindra mijëra njerëz në vendlindjen e tij në Turqi dhe jashtë vendit, është një nga mendimtarët më të rëndësishme islame dhe aktivistët për të janë shfaqur në shekullin e njëzetë. Mendimi i tij optimiste dhe largpamëse, me theksin e tij në zhvillimin e vetë të dyja zemrës dhe mendjes përmes edukimit, të angazhohen në mënyrë proaktive dhe pozitive me botën moderne dhe e arritur në dialog dhe një frymë e bashkëpunimit midis komuniteteve fetare, shtresat sociale dhe kombet mund të lexohet si një riformulim bashkëkohore të mësimeve të Jalaluddin Rumi, Yunus Emre, dhe të tjera mësues sufi klasike (michel, 2005një, 2005b; Sarıtoprak, 2003; 2005një; 2005b; Unal dhe Williams, 2005). Më specifikisht, Gulen mund të shihet të mbante në ku Said Nursi (1876-1960), një intelektual i madh Anatolian Islamik, la off: mënyrë chartinga për aktivistët myslimanë në Turqi dhe më gjerë në mënyrë efektive për të kontribuar në zhvillimin e shoqërisë moderne që shmang kurthet dhe kompromiset e aktivizmit partiak-politik dhe zëvendëson Ngushtësia e islamike menduar me një kuptim të vërtetë gjithëpërfshirës dhe humanitare e rolin e fesë në botën moderne (Abu-Rabi, 1995; Markham dhe Ozdemir, 2005; Vahide, 2005, Yavuz, 2005një).