RSSAlle reacties Tagged With: "HEZBOLLAH"

De Arabische Morgen

DAVID B. Ottaway

oktober 6, 1981, was bedoeld als een feestdag in Egypte. Het was de verjaardag van de mooiste moment van de Egyptische overwinning in drie Arabisch-Israëlische conflict, toen het land de underdog leger stuwkracht over het Suezkanaal in de opening dagen Ofthe 1973 Yom Kippoer-oorlog en stuurde de Israëlische troepen afgehaspeld in retraite. Op een koele, wolkenloze ochtend, het Cairo stadion zat vol met Egyptische gezinnen die waren gekomen om te zien de militaire strut haar hardware.On het toetsen stand, President Anwar el-Sadat,architect van de oorlog, keek met voldoening als mannen en machines voor hem paradeerden. Ik was in de buurt, een pas gearriveerde buitenlandse correspondent.Suddenly, een van het leger vrachtwagens gestopt direct voor de herziening stand net zoals zes Mirage jets overhead brulde in een acrobatische voorstelling, het schilderen van de hemel met lange paden van rood, geel, Purper,en groene rook. Sadat stond op, blijkbaar bereidt zich voor om te wisselen salutes met nog een contingent van de Egyptische troepen. Hij maakte zich een perfect doelwit voor vier islamitische moordenaars die uit de vrachtwagen gesprongen, bestormden het podium, en bezaaid zijn lichaam met bullets.As de moordenaars bleef voor wat leek een eeuwigheid om de stand te spuiten met hun dodelijke brand, Ik overwoog een ogenblik of op de grond en het risico getroffen te worden vertrapt tot de dood door paniek toeschouwers of blijven te voet en het nemen van risico een verdwaalde kogel. Instinct vertelde me om te verblijven op mijn voeten, en mijn gevoel voor journalistieke plicht dreef me om te gaan erachter te komen of Sadat was levend of dood.

| september 26, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Hezbollah politiek manifest 2009

Na de Tweede Wereldoorlog, de Verenigde Staten werd het centrum van polarisatie en hegemonie in de wereld; als een dergelijk project getuige geweest van een enorme ontwikkeling op het niveau van dominantie en onderwerping die ongekend is in de geschiedenis, gebruik te maken en te profiteren van de veelzijdige prestaties op de verschillende niveaus van kennis, cultuur, technologie, economie, evenals het militair niveau- die worden ondersteund door een economisch-politieke systeem dat alleen beschouwt de wereld als markten die moeten houden aan de Amerikaanse visie.
Het gevaarlijkste aspect in de westerse hegemonie-the American een nauwkeurig- is dat ze zichzelf beschouwen als eigenaars van de wereld en daarom, dit expandin strategie samen met de economische-kapitalistische project is uitgegroeid tot een “westelijk uitbreidende strategie” die zich tot een internationale regeling van onbegrensde hebzucht. Savage kapitalisme krachten- voornamelijk neergelegd in internationale monopolie netwerken o fcompanies dat de landen en continenten over te steken, netwerken van verschillende internationale instellingen vooral op financieel gebied ondersteund door een superieure militaire macht hebben geleid tot meer tegenstellingen en conflicten die niet minder belangrijk zijn de conflicten van identiteiten, culturen, beschavingen, in aanvulling op de conflicten van armoede en rijkdom. Deze wilde kapitalisme krachten zijn uitgegroeid tot mechanismen van het zaaien van verdeeldheid en het vernietigen van identiteiten, alsmede het opleggen van de meest gevaarlijke vorm van culturele,
nationaal, economische als sociale diefstal .
| augustus 27, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Islamistische oppositiepartijen en het potentieel voor de inzet van de EU

Toby Archer

Heidi Huuhtanen

In het licht van het toenemende belang van islamitische bewegingen in de moslimwereld en

de manier waarop radicalisering heeft beïnvloed gebeurtenissen in de wereld sinds het begin van de eeuw, het

is het belangrijk dat de EU haar beleid ten aanzien van actoren binnen wat los kunnen evalueren

aangeduid als de ‘islamitische wereld’. Het is vooral belangrijk om te vragen of en hoe deel te nemen

met de verschillende islamistische groeperingen.

Dit blijft controversieel zelfs binnen de EU. Sommigen vinden dat de islamitische waarden die

leugen achter islamistische partijen zijn gewoonweg onverenigbaar zijn met de westerse idealen van democratie en

rechten van de mens, terwijl anderen zien engagement als een realistische noodzaak te wijten aan de groeiende

binnenlands belang van islamistische partijen en hun toenemende betrokkenheid bij internationale

zaken. Een ander perspectief is dat de democratisering in de moslimwereld zou toenemen

Europese veiligheid. De geldigheid van deze en andere argumenten over de vraag of en hoe de

EU moet aangaan kan alleen worden getest door het bestuderen van de verschillende islamitische bewegingen en

hun politieke omstandigheden, per land.

Democratisering is een centraal thema van gemeenschappelijke acties buitenlands beleid van de EU, zoals vastgelegd

bedoeld in artikel 11 van het Verdrag betreffende de Europese Unie. Veel van de staten die in dit

rapport zijn niet democratisch, of niet volledig democratisch. In de meeste van deze landen, islamistische

partijen en bewegingen vormen een aanzienlijke weerstand tegen de heersende regimes, en

In sommige vormen ze de grootste oppositiepartij blok. Europese democratieën hebben lang moest

omgaan met betrekking tot regimes die autoritair zijn, maar het is een nieuw fenomeen in de pers

voor democratische hervormingen in staten waar de meest waarschijnlijke begunstigden zou kunnen hebben, van de

het oogpunt van de EU, verschillende en soms problematisch benaderingen van democratie en haar

verwante waarden, zoals de rechten van minderheden en vrouwen en de rechtsstaat. Deze kosten zijn

vaak gelegd tegen islamitische bewegingen, dus het is belangrijk voor de Europese beleidsmakers

hebben een nauwkeurig beeld van het beleid en de filosofieën van potentiële partners.

Ervaringen uit verschillende landen de neiging om te suggereren dat de meer vrijheid islamistische

partijen zijn toegestaan, de meer gematigde ze in hun acties en ideeën. In veel

cases islamistische partijen en groepen hebben allang verschoven van hun oorspronkelijke doel

van de oprichting van een islamitische staat beheerst door de islamitische wet, en zijn gekomen basic te accepteren

de democratische beginselen van electorale concurrentie om de macht, het bestaan ​​van andere politieke

concurrenten, en politiek pluralisme.

| augustus 21, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Politieke islam in het Midden-Oosten

Zijn Knudsen

This report provides an introduction to selected aspects of the phenomenon commonly

referred to as “political Islam”. The report gives special emphasis to the Middle East, in

particular the Levantine countries, and outlines two aspects of the Islamist movement that may

be considered polar opposites: democracy and political violence. In the third section the report

reviews some of the main theories used to explain the Islamic resurgence in the Middle East

(Figure 1). In brief, the report shows that Islam need not be incompatible with democracy and

that there is a tendency to neglect the fact that many Middle Eastern countries have been

engaged in a brutal suppression of Islamist movements, causing them, some argue, to take up

arms against the state, and more rarely, foreign countries. The use of political violence is

widespread in the Middle East, but is neither illogical nor irrational. In many cases even

Islamist groups known for their use of violence have been transformed into peaceful political

partijen die met succes deelnemen aan gemeenteraads- en landelijke verkiezingen. niettemin, de islamist

opwekking in het Midden-Oosten blijft gedeeltelijk onverklaard ondanks een aantal theorieën die proberen om

zijn verantwoordelijk voor zijn groei en populaire aantrekkingskracht. In het algemeen, de meeste theorieën stellen dat islamisme een

reactie op relatieve deprivatie, vooral sociale ongelijkheid en politieke onderdrukking. Alternatief

theorieën zoeken het antwoord op de islamistische heropleving binnen de grenzen van de religie zelf en de

krachtig, suggestieve potentieel van religieuze symboliek.

De conclusie pleit ervoor om verder te gaan dan de 'gloom and doom'-benadering die:

beeldt islamisme af als een onwettige politieke uiting en een potentiële bedreiging voor het Westen ("Oud

islamisme”), en van een meer genuanceerd begrip van de huidige democratisering van de islamist

movement that is now taking place throughout the Middle East (“New Islamism”). This

importance of understanding the ideological roots of the “New Islamism” is foregrounded

along with the need for thorough first-hand knowledge of Islamist movements and their

adherents. As social movements, its is argued that more emphasis needs to be placed on

understanding the ways in which they have been capable of harnessing the aspirations not only

of the poorer sections of society but also of the middle class.

| augustus 20, 2010 | Reacties 0
Lees meer

islamitische partijen : waarom ze niet democratisch kunnen zijn?

Bassam Tibi

Noting Islamism’s growing appeal and strength on the ground, many

Western scholars and officials have been grasping for some way to take

an inclusionary approach toward it. In keeping with this desire, het heeft

become fashionable contemptuously to dismiss the idea of insisting on

clear and rigorous distinctions as “academic.” When it comes to Islam

and democracy, this deplorable fashion has been fraught with unfortunate

consequences.

Intelligent discussion of Islamism, democratie, and Islam requires

clear and accurate definitions. Without them, analysis will collapse into

confusion and policy making will suffer. My own view, formed after

thirty years of study and reflection regarding the matter, is that Islam and

democracy are indeed compatible, provided that certain necessary religious

reforms are made. The propensity to deliver on such reforms is what

I see as lacking in political Islam. My own avowed interest—as an Arab-

Muslim prodemocracy theorist and practitioner—is to promote the establishment

of secular democracy within the ambit of Islamic civilization.

In order to help clear away the confusion that all too often surrounds

this topic, I will lay out several basic points to bear in mind. The first is

that, so far, Western practices vis-`a-vis political Islam have been faulty

because they have lacked the underpinning of a well-founded assessment.

Unless blind luck intervenes, no policy can be better than the assessment

upon which it is based. Proper assessment is the beginning of

all practical wisdom.

| augustus 20, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Van rebellenbeweging tot politieke partij

Alastair Crooke

De opvatting van velen in het Westen dat de transformatie van een gewapende verzetsbeweging naar een politieke partij lineair zou moeten zijn, moet worden voorafgegaan door het afzweren van geweld, moet worden gefaciliteerd door het maatschappelijk middenveld en bemiddeld door gematigde politici heeft weinig realiteit voor het geval van de Islamitische Verzetsbeweging (Hamas). Dit wil niet zeggen dat Hamas geen politieke transformatie heeft ondergaan: het heeft. Maar die transformatie is bereikt ondanks westerse inspanningen en niet mogelijk gemaakt door die inspanningen. Terwijl het een verzetsbeweging blijft, Hamas is de regering van de Palestijnse Autoriteit geworden en heeft haar militaire houding gewijzigd. Maar deze transformatie heeft een andere koers gevolgd dan die welke is geschetst in traditionele modellen voor conflictoplossing. Hamas en andere islamistische groeperingen blijven zichzelf zien als verzetsbewegingen, maar steeds meer zien ze het vooruitzicht dat hun organisaties kunnen evolueren naar politieke stromingen die gericht zijn op geweldloos verzet. Standaard modellen voor conflictoplossing leunen sterk op westerse ervaring bij conflictoplossing en negeren vaak de verschillen in benadering in de islamitische geschiedenis van vredesopbouw. Niet verrassend, de Hamas-benadering van politieke onderhandelingen is anders in stijl dan die van het Westen. Ook, als een islamitische beweging die de bredere optiek deelt van de impact van het Westen op hun samenlevingen, Hamas has requirements of authenticity and legitimacy within its own constituency that bear on the importance attached to maintaining an armed capability. These factors, together with the overwhelming effect of long term conflict on a community’s psychology (an aspect that receives little attention in Western models that put preponderant weight on political analysis), suggests that the transformation process for Hamas has been very different from the transformation of arms movements in traditional analysis. In aanvulling, the harsh landscape of the Israeli – Palestinian conflict gives the Hamas experience its special characteristics.Hamas is in the midst of an important transformation, but the political currents within Israel, and within the region, make the outcome of this transformation unpredictable. Veel zal afhangen van de koers van het westerse beleid (zijn "Global War on Terror") en hoe dat beleid invloed heeft op heropleving van islamistische groeperingen zoals Hamas, groepen die zich inzetten voor verkiezingen, hervorming en goed bestuur.

| augustus 02, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Uitdagingen voor de democratie in de Arabische en moslimwereld

Alon Ben-Meir

President Bush’s notions that democratizing Iraq will have a ripple effect on the rest ofthe Arab world, bringing prosperity and peace to the region, and that democracy is the panaceafor Islamic terrorism are unsubstantiated as well as grossly misleading. Even a cursory review of the Arab political landscape indicates that the rise of democracy will not automatically translateinto the establishment of enduring liberal democracies or undermine terrorism in the region. Thesame conclusion may be generally made for the Muslim political landscape. In feite, given theopportunity to compete freely and fairly in elections, Islamic extremist organizations will mostlikely emerge triumphant. In the recent elections in Lebanon and Egypt, Hezbollah and the Muslim Brotherhood respectively, won substantial gains, and in Palestine Hamas won thenational Parliamentary elections handedly. That they did so is both a vivid example of the today’spolitical realities and an indicator of future trends. And if current sentiments in the Arab statesoffer a guide, any government formed by elected Islamist political parties will be more antagonistic to the West than the authoritarian regimes still in power. In aanvulling, there are noindications that democracy is a prerequisite to defeating terrorism or any empirical data tosupport the claim of linkage between existing authoritarian regimes and terrorism.

| Februari 26, 2010 | Reacties 0
Lees meer

Terroristische en extremistische bewegingen in het Midden-Oosten

Anthony H. Cordesman

Terrorisme en asymmetrische oorlogvoering zijn nauwelijks nieuwe kenmerken van het militaire evenwicht in het Midden-Oosten, en islamitisch
extremisme is nauwelijks de enige bron van extremistisch geweld. Er zijn veel ernstige etnische en sektarische verschillen
in het midden Oosten, en deze hebben lang geleid tot sporadisch geweld binnen bepaalde staten, en soms tot grote civiele
conflicten. De burgeroorlogen in Jemen en de Dhofar-opstand in Oman zijn voorbeelden, net als de lange geschiedenis van de civiele
oorlog in Libanon en de gewelddadige onderdrukking door Syrië van islamitische politieke groeperingen die zich verzetten tegen het regime van Hafez al-
Asad. De opkomende macht van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) leidde in september tot een burgeroorlog in Jordanië
1970. De Iraanse revolutie in 1979 werd gevolgd door serieuze politieke gevechten, en een poging om een ​​theocratische
revolutie die de oorlog tussen Iran en Irak heeft veroorzaakt. Bahrein en Saoedi-Arabië hebben beide burgeroorlogen gehad tussen hun
Soennitische heersende elites en vijandige sjiieten en deze botsingen leidden tot aanzienlijk geweld in het geval van Saoedi-Arabië.
Daar ook, echter, is een lange geschiedenis van gewelddadig islamitisch extremisme in de regio, soms aangemoedigd door
regimes die later het doelwit werden van de islamisten die ze aanvankelijk steunden. Sadat probeerde islamitisch te gebruiken
bewegingen als tegenwicht voor zijn seculiere oppositie in Egypte, maar werd vermoord door een dergelijke beweging na die van hem
vredesakkoord met Israël. Israël vond het veilig om daarna islamitische bewegingen te sponsoren 1967 als tegenhanger van de
PLO, alleen om de snelle opkomst van gewelddadige anti-Israëlische groepen te zien. Noord- en Zuid-Jemen waren het toneel van
staatsgrepen en burgeroorlogen sinds het begin van de jaren zestig, en het was een burgeroorlog in Zuid-Jemen die uiteindelijk tot de ineenstorting leidde
van zijn regime en zijn fusie met Noord-Jemen in 1990.
De val van de sjah leidde tot een islamitische overname in Iran, en verzet tegen de Sovjet-invasie van Afghanistan veroorzaakt
een islamistische reactie die nog steeds het Midden-Oosten en de hele islamitische wereld beïnvloedt. Saoedi-Arabië had te maken met
een opstand in de Grote Moskee in Mekka in 1979. Het religieuze karakter van deze opstand had veel elementen gemeen
van de bewegingen die ontstonden na de Sovjetterugtrekking uit Afghanistan en de Golfoorlog in 1991.
Algerijnse pogingen om de overwinning van islamitische politieke partijen bij democratische verkiezingen in 1992 werden gevolgd door
een burgeroorlog die sindsdien duurt. Egypte vocht een lange en grotendeels succesvolle strijd met zijn eigen islamitische
extremisten in de jaren 90, maar Egypte is er alleen in geslaagd om dergelijke bewegingen te onderdrukken in plaats van uit te roeien
hen. In de rest van de Arabische wereld, de burgeroorlogen in Kosovo en Bosnië hielpen nieuwe islamitische extremistische kaders te creëren.
Saudi-Arabië leed eerder aan twee grote terroristische aanslagen 2001. Deze aanvallen sloegen toe op een Nationale Garde
Trainingscentrum en USAF-kazerne in Al Khobar, en ten minste één lijkt het resultaat te zijn geweest van de islam
extremisten. Marokko, Libië, Tunesië, Jordanië, Bahrein, Katar, Oman, en Jemen hebben allemaal harde islamisten gezien
bewegingen worden een ernstige nationale bedreiging.
Hoewel niet direct onderdeel van de regio, Soedan heeft een 15-jarige burgeroorlog uitgevochten die waarschijnlijk meer dan twee heeft gekost
miljoen levens, en deze oorlog werd gesteund door islamitische elementen van de harde lijn in het Arabische noorden. Somalië heeft ook
sindsdien het toneel van een burgeroorlog geweest 1991 waardoor islamitische cellen in dat land kunnen opereren

Terrorisme en asymmetrische oorlogvoering zijn nauwelijks nieuwe kenmerken van het militaire evenwicht in het Midden-Oosten, en islamitisch extremisme is nauwelijks de enige bron van extremistisch geweld. Er zijn veel ernstige etnische en sektarische verschillen in het Midden-Oosten, en deze hebben lang geleid tot sporadisch geweld binnen bepaalde staten, en soms tot grote burgerconflicten. De burgeroorlogen in Jemen en de Dhofar-opstand in Oman zijn voorbeelden, evenals de lange geschiedenis van burgeroorlog in Libanon en de gewelddadige onderdrukking door Syrië van islamitische politieke groeperingen die zich verzetten tegen het regime van Hafez al-Asad. De opkomende macht van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) leidde tot een burgeroorlog in Jordanië in september 1970. De Iraanse revolutie in 1979 werd gevolgd door serieuze politieke gevechten, en een poging om een ​​theocratische revolutie te exporteren die de oorlog tussen Iran en Irak heeft veroorzaakt. Bahrein en Saoedi-Arabië hebben beide civiele botsingen gehad tussen hun soennitische heersende elites en vijandige sjiieten en deze botsingen leidden tot aanzienlijk geweld in het geval van Saoedi-Arabië., echter, is een lange geschiedenis van gewelddadig islamitisch extremisme in de regio, soms aangemoedigd door regimes die later het doelwit werden van de islamisten die ze aanvankelijk steunden. Sadat probeerde islamitische bewegingen te gebruiken als tegenwicht voor zijn seculiere oppositie in Egypte, maar werd vermoord door een dergelijke beweging na zijn vredesakkoord met Israël. Israël vond het veilig om daarna islamitische bewegingen te sponsoren 1967 als tegenhanger van de PLO, alleen om de snelle opkomst van gewelddadige anti-Israëlische groepen te zien. Noord- en Zuid-Jemen waren sinds het begin van de jaren zestig het toneel van staatsgrepen en burgeroorlogen, en het was een burgeroorlog in Zuid-Jemen die uiteindelijk leidde tot de ineenstorting van het regime en de fusie met Noord-Jemen in 1990. De val van de sjah leidde tot een islamitische machtsovername in Iran, en verzet tegen de Sovjet-invasie in Afghanistan leidde tot een islamistische reactie die nog steeds het Midden-Oosten en de hele islamitische wereld beïnvloedt. Saudi-Arabië had te maken met een opstand in de Grote Moskee in Mekka in 1979. Het religieuze karakter van deze opstand deelde veel elementen van de bewegingen die ontstonden na de Sovjetterugtrekking uit Afghanistan en de Golfoorlog in 1991. Algerijnse pogingen om de overwinning van islamitische politieke partijen bij democratische verkiezingen in 1992 werden gevolgd door een burgeroorlog die sindsdien heeft geduurd. Egypte voerde in de jaren negentig een lange en grotendeels succesvolle strijd met zijn eigen islamistische extremisten, maar Egypte is er alleen in geslaagd om dergelijke bewegingen te onderdrukken in plaats van ze uit te roeien. In de rest van de Arabische wereld, de burgeroorlogen in Kosovo en Bosnië hielpen bij het creëren van nieuwe islamitische extremistische kaders. Saoedi-Arabië leed eerder onder twee grote terroristische aanslagen 2001. Deze aanvallen troffen een National Guard Trainingscentrum en USAF-kazerne in Al Khobar, en ten minste één lijkt het resultaat te zijn geweest van islamitisch-extremisten. Marokko, Libië, Tunesië, Jordanië, Bahrein, Katar, Oman, en Jemen hebben allemaal gezien dat harde islamistische bewegingen een ernstige nationale bedreiging zijn geworden. Hoewel ze geen direct deel uitmaken van de regio, Soedan heeft een 15-jarige burgeroorlog uitgevochten die waarschijnlijk meer dan twee miljoen levens heeft gekost, en deze oorlog werd gesteund door islamitische elementen van de harde lijn in het Arabische noorden. Somalië is sindsdien ook het toneel van een burgeroorlog 1991 waardoor islamitische cellen in dat land kunnen opereren.

| Februari 13, 2010 | Reacties 0
Lees meer