All Entries Tagged Með: "frelsi"
Konur í íslam
Amira Burghul
Alræðishyggja jihadista íslamisma og áskorun hans til Evrópu og íslams
Bassam TIBI
Frjálslynt lýðræði og pólitískt íslam: Leitin að sameiginlegum vettvangi.
Mostapha Benhenda
Íslamskt siðaskipti
Adnan Khan
PRECISION IN THE GLOBAL WAR ON TERROR:
Sherifa Zuhur
MILLI GÆR OG Í DAG
HASAN AL-BANNA
Lýðræði í íslamskri pólitískri hugsun
Azzam S. Tamimi
Íslamsk stjórnmálamenning, Lýðræði, og mannréttindi
Daniel E. Verð
Íslamsk stjórnmálamenning, Lýðræði, og mannréttindi
Daniel E. Verð
Pólitískt íslam í Miðausturlöndum
Eru Knudsen
Íslamistaflokkar : hvers vegna þeir geta ekki verið lýðræðislegir
Bassam Tibi
Íslamistaflokkar : fara aftur til upprunans
Husain Haqqani
Hillel Fradkin
íslamistaflokkar : Þrenns konar hreyfingar
Tamara Cofman
Pólitískt íslam: Tilbúinn fyrir trúlofun?
Emad El-Din Shahin
Það er Stefnan, Heimskur
John L. Edwards
US foreign policy and political Islam today are deeply intertwined. Every US president since Jimmy Carter has had to deal with political Islam; none has been so challenged as George W. Bush. Policymakers, particularly since 9/11, have demonstrated an inability and/or unwillingness to distinguish between radical and moderate Islamists. They have largely treated political Islam as a global threat similar to the way that Communism was perceived. Hins vegar, even in the case of Communism, foreign policymakers eventually moved from an ill-informed, broad-brush, and paranoid approach personified by Senator Joseph McCarthy in the 1950s to more nuanced, pragmatic, and reasonable policies that led to the establishment of relations with China in the 1970s, even as tensions remained between the United States and the Soviet Union.
As Islamist parties continue to rise in prominence across the globe, it is necessary that policymakers learn to make distinctions and adopt differentiated policy approaches. This requires a deeper understanding of what motivates and informs Islamist parties and the support they receive, including the ways in which some US policies feed the more radical and extreme Islamist movements while weakening the appeal of the moderate organizations to Muslim populations. It also requires the political will to adopt approaches of engagement and dialogue. This is especially important where the roots of political Islam go deeper than simple anti-Americanism and where political Islam is manifested in non-violent and democratic ways. The stunning electoral victories of HAMAS in Palestine and the Shi’a in Iraq, the Muslim Brotherhood’s emergence as the leading parliamentary opposition in Egypt, and Israel’s war against HAMAS and Hizbollah go to the heart of issues of democracy, hryðjuverk, and peace in the Middle East.
Global terrorism has also become the excuse for many Muslim autocratic rulers and Western policymakers to backslide or retreat from democratization. They warn that the promotion of a democratic process runs the risk of furthering Islamist inroads into centers of power and is counterproductive to Western interests, encouraging a more virulent anti-Westernism and increased instability. Svona, til dæmis, despite HAMAS’ victory in free and democratic elections, the United States and Europe failed to give the party full recognition and support.
In relations between the West and the Muslim world, phrases like a clash of civilizations or a clash of cultures recur as does the charge that Islam is incompatible with democracy or that it is a particularly militant religion. But is the primary issue religion and culture or is it politics? Is the primary cause of radicalism and anti-Westernism, especially anti-Americanism, extremist theology or simply the policies of many Muslim and Western governments?
Bræðralag múslima í Egyptalandi
William Thomasson
Er íslam trú ofbeldis? Er sú útbreidda staðalímynd að allir múslimar séu ofbeldisfullir andvígir „vantrúuðum“ vestrænum menningu rétt? Heimurinn í dag stendur frammi fyrir tveimur andstæðum andlitum íslams; einn er friðsæll, aðlögunarhæfni, nútímavæddur íslam, og hitt er stranglega bókstafstrúarlegt og á móti öllu sem er óíslamskt eða sem gæti spillt íslamskri menningu. Bæði eintökin, þó að því er virðist á móti, blandast saman og tengjast innbyrðis, og eru rætur ruglsins yfir raunverulegri sjálfsmynd nútíma íslams. Víðáttur íslams gerir það erfitt að greina, en maður getur einbeitt sér að ákveðnu íslömsku svæði og lært mikið um íslam í heild sinni. Einmitt, maður getur gert þetta með Egyptalandi, sérstaklega sambandið milli bókstafstrúarsamfélagsins sem kallast múslimska bræðralagið og egypskra stjórnvalda og íbúa. Tvö andstæð andlit íslams eru sýnd í Egyptalandi í viðráðanlegum hluta, bjóða upp á minni fyrirmynd af almennri fjölþjóðlegri baráttu íslams nútímans. Í viðleitni til að sýna hlutverk íslamskra bókstafstrúarmanna, og tengsl þeirra við íslamskt samfélag í heild sinni í umræðunni um hvað íslam er, þessi ritgerð mun bjóða upp á sögu Félags múslimskra bræðra, lýsing á því hvernig stofnunin er til komin, virkaði, og var skipulagður, og samantekt um starfsemi bróðurins og áhrif á egypska menningu. Svo sannarlega, með því að gera það, maður getur öðlast dýpri skilning á því hvernig íslamskir bókstafstrúarmenn túlka íslam