RSSУсе запісы з тэгамі: "Фетхуллах Гюлен"

ГЛАБАЛІЗАЦЫЯ І ПАЛІТЫЧНЫ ІСЛАМ: САЦЫЯЛЬНЫЯ АСНОВЫ ПАРТЫІ ДАБРАБЫТАННЯ ТУРЦЫІ

Haldun Gulalp

Political Islam has gained heightened visibility in recent decades in Turkey. Large numbers of female students have begun to demonstrate their commitment by wearing the banned Islamic headdress on university campuses, and influential pro-Islamist TV
channels have proliferated. This paper focuses on the Welfare (Refah) Party as the foremost institutional representative of political Islam in Turkey.
The Welfare Party’s brief tenure in power as the leading coalition partner from mid-1996 to mid-1997 was the culmination of a decade of steady growth that was aided by other Islamist organizations and institutions. These organizations and institutions
included newspapers and publishing houses that attracted Islamist writers, numerous Islamic foundations, an Islamist labor-union confederation, and an Islamist businessmen’s association. These institutions worked in tandem with, and in support of, Welfare as the undisputed leader and representative of political Islam in Turkey, even though they had their own particularistic goals and ideals, which often diverged from Welfare’s political projects. Focusing on the Welfare Party, then, allows for an analysis of the wider social base upon which the Islamist political movement rose in Turkey. Since Welfare’s ouster from power and its eventual closure, the Islamist movement has been in disarray. This paper will, Таму, be confined to the Welfare Party period.
Welfare’s predecessor, the National Salvation Party, дзейнічаў у 1970-я гады, але быў зачынены ваенным рэжымам у 1980. Дабрабыт быў заснаваны ў в 1983 і набыў вялікую папулярнасць у 1990-я гг. Пачынаючы з а 4.4 працэнтаў галасоў на муніцыпальных выбарах 1984, Партыя дабрабыту няўхільна павялічвала сваю паказальнасць і павялічвала колькасць галасоў амаль у пяць разоў за дванаццаць гадоў. Гэта насцярожыла свецкі істэблішмент Турцыі першым на муніцыпальных выбарах у 1994, з 19 працэнтаў усіх галасоў па ўсёй краіне і пасады мэра як у Стамбуле, так і ў Анкары, затым на ўсеагульных выбарах г 1995 калі ён выйграў мноства с 21.4 працэнтаў нацыянальных галасоў. Тым не менш, Партыя дабрабыту толькі ненадоўга змагла ўзначаліць кааліцыйны ўрад у партнёрстве з правай Партыяй праўдзівага шляху Тансу К'ілера.

Апазіцыйныя партыі ісламістаў і патэнцыял для ўдзелу ў ЕС

Тобі Арчер

Хайдзі Huuhtanen

У святле ўсё большага значэння ісламісцкіх рухаў у мусульманскім свеце і

тое, як радыкалізацыя паўплывала на глабальныя падзеі з пачатку стагоддзя, гэта

для ЕС важна ацаніць сваю палітыку ў дачыненні да суб'ектаў у межах таго, што можа быць свабодна

называюць "ісламскім светам". Асабліва важна спытаць, ці трэба і як удзельнічаць

з рознымі ісламісцкімі групамі.

Гэта застаецца спрэчным нават унутры ЕС. Некаторыя лічаць, што іслам гэта цэніць

ляжаць за ісламісцкімі партыямі проста несумяшчальныя з заходнімі ідэаламі дэмакратыі і

правы чалавека, у той час як іншыя разглядаюць удзел як рэальную неабходнасць у сувязі з ростам

унутранае значэнне ісламісцкіх партый і іх павелічэнне ўдзелу ў міжнародных

спраў. Іншая перспектыва - павелічэнне дэмакратызацыі ў мусульманскім свеце

Еўрапейская бяспека. Абгрунтаванасць гэтых і іншых аргументаў наконт таго, як і як

ЕС павінен удзельнічаць можа быць правераны толькі шляхам вывучэння розных ісламісцкіх рухаў і

іх палітычныя абставіны, краіна за краінай.

Дэмакратызацыя з'яўляецца цэнтральнай тэмай агульных знешнепалітычных дзеянняў ЕС, як паклаў

з артыкула 11 Дагавора аб Еўрапейскім Саюзе. У гэтым разглядаліся многія дзяржавы

справаздачы не дэмакратычныя, альбо не цалкам дэмакратычны. У большасці гэтых краін, Ісламіст

партыі і рухі складаюць значную апазіцыю пануючым рэжымам, і

у некаторых яны складаюць найбуйнейшы апазіцыйны блок. Еўрапейскія дэмакратыі даўно павінны былі

мець справу з рэжымамі кіравання, якія з'яўляюцца аўтарытарнымі, але гэта новая з'ява для прэсы

за дэмакратычныя рэформы ў дзяржавах, дзе найбольш верагодныя бенефіцыяры могуць мець, ад

Пункт гледжання ЕС, розныя і часам праблемныя падыходы да дэмакратыі і яе

звязаныя значэнні, такія як правы меншасцей і жанчын і вяршэнства закона. Гэтыя абвінавачванні ёсць

часта выступаў супраць ісламісцкіх рухаў, таму для еўрапейскіх палітыкаў важна

мець дакладнае ўяўленне пра палітыку і філасофію патэнцыяльных партнёраў.

Вопыт розных краін, як правіла, мяркуе, што тым больш свабоды ісламіст

вечарыны дазволены, тым больш умераныя яны ў сваіх дзеяннях і ідэях. У многіх

справы ісламісцкія партыі і групы даўно адышлі ад сваёй першапачатковай мэты

стварэння ісламскай дзяржавы, якая рэгулюецца ісламскім заканадаўствам, і прынялі асноўнае

дэмакратычныя прынцыпы выбарчай канкурэнцыі за ўладу, існаванне іншых паліт

канкурэнты, і палітычны плюралізм.

Ісламісцкія партыі : удзел без улады

Маліка Зегал

За апошнія два дзесяцігоддзі, сацыяльныя і палітычныя рухі, заснаваныя на ісламскай ідэалогіі, імкнуліся стаць легальнымі палітычнымі партыямі ў многіх краінах Блізкага Усходу і Паўночнай Афрыкі. Некаторыя з гэтых ісламісцкіх рухаў атрымалі дазвол на законны ўдзел у выбарчай барацьбе. Сярод найбольш вядомых - Партыя справядлівасці і развіцця Турцыі (ПСР), які атрымаў парламенцкую большасць у 2002 і з таго часу ўзначальваў урад. Партыя справядлівасці і развіцця ў Марока (ПСР) была легальнай з сяр- 1990і мае значны блок месцаў у парламенце. У Егіпце, Браты-мусульмане (мегабайт) has never been authorized to form a political party, but in spite of state repression it has successfully run candidates as nominal independents in both national and local elections.
Since the early 1990s, this trend has gone hand-in-hand with official policies of limited political liberalization. Together, the two trends have occasioned a debate about whether these movements are committed to “democracy.” A vast literature has sprung up to underline the paradoxes as well as the possible risks and benefits of including Islamist parties in the electoral process. The main paradigm found in this body of writing focuses on the consequences that might ensue when Islamists use democratic instruments, and seeks to divine the “true” intentions that Islamists will manifest if they come to power.

the 500 самыя ўплывовыя мусульмане

Джон Эспазіта

Ібрагім Калін

Публікацыя, якую вы трымаеце ў руках, з'яўляецца першай з, як мы спадзяемся, штогадовай серыі, якая дае акно ў рухомыя фактары мусульманскага свету. Мы імкнуліся вылучыць людзей, якія з'яўляюцца ўплывовымі як мусульмане, гэта, людзі, чый уплыў паходзіць ад іх практыкі ісламу або ад таго, што яны мусульмане. Мы лічым, што гэта дае каштоўную інфармацыю аб розных спосабах уплыву мусульман на свет, а таксама паказвае разнастайнасць таго, як людзі сёння жывуць як мусульмане. Уплыў - складаная канцэпцыя. Яго значэнне паходзіць ад лацінскага слова influens, што азначае ўцякаць, паказваючы на ​​старую астралагічную ідэю, што нябачныя сілы (як месяц) паўплываць на чалавецтва. Лічбы ў гэтым спісе таксама могуць уплываць на чалавецтва. Рознымі спосабамі кожны чалавек у гэтым спісе аказвае ўплыў на жыццё вялікай колькасці людзей на зямлі. The 50 прафіляваны найбольш уплывовыя фігуры. Іх уплыў зыходзіць з розных крыніц; аднак яны аб'яднаны тым фактам, што кожны з іх уплывае на велізарныя масы чалавецтва. Затым мы разбілі 500 лідэры ст 15 катэгорыі—Навуковы, Палітычны,Адміністрацыйная, Радавод, Прапаведнікі, жанчыны, Моладзь, Філантропія, Развіццё,Навука і тэхналогіі, Мастацтва і культура, сродкі масавай інфармацыі, Радыкалы, Міжнародныя ісламскія сеткі, і "Праблемы дня" - каб дапамагчы вам зразумець, як іслам і мусульмане ўплываюць на сучасны свет. Два зводныя спісы паказваюць, як па-рознаму дзейнічае ўплыў: Міжнародныя ісламскія сеткі паказваюць людзей, якія ўзначальваюць важныя транснацыянальныя сеткі мусульман, і «Праблемы дня» асвятляюць асоб, чыя важнасць звязана з актуальнымі праблемамі, якія закранаюць чалавецтва.

Акрамя постісламізму

Ихсан Йылмаз


З ростам міжнароднай вядомасці Турцыі і яе паспяховага і паважанага на міжнародным узроўні ўрада Партыі АК, увага акадэмікаў была сканцэнтравана на вопыце турэцкага ісламізму. Турцыя ўжо разглядалася як амаль унікальны выпадак у адносінах да ісламска-дзяржаўна-секулярыстычнай дэмакратыі, але нядаўняя трансфармацыя турэцкага ісламізму ў спалучэнні з глабальнай калатнечаю ў свеце пасля 11 верасня зрабіла турэцкую справу значна важнейшай. "нядаўнія пераўтварэнні, якія прывялі да іх уздыму да ўлады, былі апладзіраваны ў краіне і за мяжой, даследаванняў, якія аналізуюць іх трансфармацыю з улікам унікальнага вопыту турэцкага ісламізму, пачынаючы з 18-га, адносна вельмі мала & 19Асманская секулярызацыя стагоддзяў, Маладыя асманы 1860-х гадоў і асманская канстытуцыяналізм і дэмакратыя. Прычым, некаторыя дынамікі, якія паўплывалі на змены ў ісламскіх нарматыўных рамках турэцкіх ісламістаў, не былі падрабязна прааналізаваны. Такім чынам, гэта даследаванне імкнецца прааналізаваць асноўныя фактары нядаўна ўзніклай талерантнай нарматыўнай базы лідэраў партыі АК, якія раней былі ісламістамі. Паказаўшы, што ёсць важкія гістарычныя прычыны, якія вынікаюць з асманскага досведу секулярызму і дэмакратыі, і паспрачаўшыся на аснове кароткага тэарэтычнага абмеркавання мноства ісламізма, ён сцвярджае, што турэцкі ісламізм заўсёды адрозніваўся ад іншага досведу ісламізму. Таму, у гэтым даследаванні, праводзіцца падрабязная ацэнка турэцкага ісламісцкага досведу, пачынаючы з маладых асманаў. Тады, гэты артыкул спрабуе паказаць, што фізічнае і дыскурсіўнае ўзаемадзеянне ісламскіх груп стала важным фактарам пераўтварэння турэцкага ісламізму. Асноўная перадумова гэтага артыкула заключаецца ў тым, што рух Гюлена быў найбольш уплывовым фактарам, які дапамог лідэрам партыі АК распрацаваць больш талерантную нарматыўную базу і ў рэшце рэшт адмовіцца ад свайго ісламізму. Вядома, складана ўсталяваць выпадковыя сувязі паміж двума сацыяльнымі з'явамі, але можна падкрэсліць карэляцыю. Паколькі асноўная гіпотэза заключаецца ў тым, што рух Гюлена быў найбольш уплывовым фактарам нарматыўнай трансфармацыі ментальных рам былых ісламістаў і іх рэлігійна-палітычнага светапогляду, гэты артыкул забяспечвае параўнальны аналіз дыскурсу паміж ідэямі Фетхулаха Гюлена і ісламістаў па некалькіх пытаннях, якія былі актуальныя як для ісламізму, так і для новага постісламізму.. Каб вызначыць гэтыя адпаведныя праблемы (секулярызм, плюралізм,дэмакратыя, вяршэнства закона, нацыяналізм, дзяржавы, ісламізм, рэлігійнасць, другі, межы і дыялог),артыкул дае кароткае тэарэтычнае абмеркаванне ісламізму і постісламізму, якое таксама дапаможа чытачу зразумець асноўныя адрозненні паміж ісламізмам і думкай Гюлена.

ІСЛАМСКАЯ СУЧАСНАСЦЬ: ФЕТХУЛАХ ГЮЛЕН і СУЧАСНЫ ІСЛАМ

Фергюсон Caki

The Nurju movement1, being the oldest moderate Islamist movement which is probably peculiar to Modern Turkey, was broken into several groups since Said Nursi, the founder of the movement, passed away in 1960. At the present time, there are more than ten nurcu groups with different agendas and strategies. Despite all their differences, today the Nurju groups seem to acknowledge each other’s identity and try to keep a certain level of solidarity. Theplace of the Fethullah Gulen group within the Nurju movement, Аднак, seems to be a bit shaky.Fethullah Gulen (b.1938) split himself, at least in appearance, from the overall Nurju movement in 1972 and succeeded in establishing his own group with a strong organizational structure in the 1980’s and the 90’s. Due to the development of its broad school network both in Turkey and abroad2, his group attracted attention. Those schools fascinated not only Islamist businessmen and middle classes but also a large number of secularist intellectuals and politicians. Although it originally emerged out of the overall Nurju movement, some believe that the number of the followers of the Fethullah Gulen group is much larger than that of the total of the rest of the nurju groups. Усё ж, there seems to be enough reason to think that there was a price to pay for this success: alienation from other Islamist groups as well as from the overall Nurju movement of which the Fethullah Gulen group3 itself is supposed to be a part.

Прагрэсіўная ісламская думка, грамадзянская супольнасць і рух Гюлена ў нацыянальным кантэксце

Greg Barton

Фетхуллах Гюлен (born 1941), or Hodjaeffendi as he is known affectionately by hundreds of thousands of people in his native Turkey and abroad, is one of the most significant Islamic thinkers and activists to have emerged in the twentieth century. His optimistic and forward-looking thought, with its emphasis on self development of both heart and mind through education, of engaging proactively and positively with the modern world and of reaching out in dialogue and a spirit of cooperation between religious communities, social strata and nations can be read as a contemporary reformulation of the teachings of Jalaluddin Rumi, Yunus Emre, and other classic Sufi teachers (Michel, 2005а, 2005б; Saritoprak, 2003; 2005а; 2005б; Unal and Williams, 2005). More specifically, Gulen can be seen to be carrying on where Said Nursi (1876-1960), another great Anatolian Islamic intellectual, left off: chartinga way for Muslim activists in Turkey and beyond to effectively contribute to the development of modern society that avoids the pitfalls and compromises of party-political activism and replaces the narrowness of Islamist thought with a genuinely inclusive and humanitarian understanding of religion’s role in the modern world (Abu-Rabi, 1995; Markham and Ozdemir, 2005; Vahide, 2005, Yavuz, 2005а).