RSSAll Entries Tagged Með: "Evrópa"

Iraq and the Future of Political Islam

James Piscatori

Sixty-five years ago one of the greatest scholars of modern Islam asked the simple question, “whither Islam?", where was the Islamic world going? It was a time of intense turmoil in both the Western and Muslim worlds – the demise of imperialism and crystallisation of a new state system outside Europe; the creation and testing of the neo- Wilsonian world order in the League of Nations; the emergence of European Fascism. Sir Hamilton Gibb recognised that Muslim societies, unable to avoid such world trends, were also faced with the equally inescapable penetration of nationalism, secularism, and Westernisation. While he prudently warned against making predictions – hazards for all of us interested in Middle Eastern and Islamic politics – he felt sure of two things:
(a) the Islamic world would move between the ideal of solidarity and the realities of division;
(b) the key to the future lay in leadership, or who speaks authoritatively for Islam.
Today Gibb’s prognostications may well have renewed relevance as we face a deepening crisis over Iraq, the unfolding of an expansive and controversial war on terror, and the continuing Palestinian problem. In this lecture I would like to look at the factors that may affect the course of Muslim politics in the present period and near-term future. Although the points I will raise are likely to have broader relevance, I will draw mainly on the case of the Arab world.
Assumptions about Political Islam There is no lack of predictions when it comes to a politicised Islam or Islamism. ‘Islamism’ is best understood as a sense that something has gone wrong with contemporary Muslim societies and that the solution must lie in a range of political action. Often used interchangeably with ‘fundamentalism’, Islamism is better equated with ‘political Islam’. Several commentators have proclaimed its demise and the advent of the post-Islamist era. They argue that the repressive apparatus of the state has proven more durable than the Islamic opposition and that the ideological incoherence of the Islamists has made them unsuitable to modern political competition. The events of September 11th seemed to contradict this prediction, yet, unshaken, they have argued that such spectacular, virtually anarchic acts only prove the bankruptcy of Islamist ideas and suggest that the radicals have abandoned any real hope of seizing power.
| september 04, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Átök um moskur í Evrópu

Stefano Nemendur

As the reader will immediately see, the present study is the only one in the series not to have a general point of reference. Instead of addressing a broad issue such as places of worship, it focuses right from the outset on a single issue: the question of mosques, which is identified as a separate issue with its own specific characteristics.
This approach faithfully reflects the current state of affairs, as we will demonstrate in the pages below. Although forms of discrimination on the basis of religion are not completely absent – in particular, cases of discrimination towards certain minority religions or religious beliefs, some of which have even come before the European courts – in no country and in no other case has the opening of places of worship taken on such a high profile in the public imagination as the question of mosques and Islamic places of worship. With the passage of time, the question of mosques has led to more and more frequent disputes, debates, conflicts and posturing, even in countries where such conflicts were previously unknown and mosques were already present. This simple fact already puts us on a road that we might define as ‘exceptionalism’ with reference to Islam: a tendency to see Islam and Muslims as an exceptional case rather than a standard one; a case that does not sit comfortably with others relating to religious pluralism, og
which therefore requires special bodies, actions and specifically targeted reactions, unlike those used for other groups and religious minorities, og (as in the present study) specific research. 8 Conflicts over mosques in Europe An example of this exceptionalism is seen in the forms of representation of Islam in various European countries, which vary from case to case but differ, sérstaklega, with respect to the recognized practices of relations between states and religious denominations in general. The most symbolic case is the creation in various countries, such as France, Spánn, Belgium and Italy, of collective bodies of Islamic representation, with forms that often contradict the principles of non‑interference in the internal affairs of religious communities proclaimed and enshrined for other denominations and religious minorities. Forms of exceptionalism from a legal, political and social perspective are, þó, present in many other fields, following a pervasive trend which affects countries with the widest range of state structures and which appears to be in a phase of further growth.
This situation, together with the increasingly evident emergence into the public arena of the dynamics of a conflict involving Islam (a kind of conflict in which the construction of mosques is the most frequent and widespread cause of disagreement), led to a desire to analyse recent cases of conflict, including clashes in countries that are regarded as peripheral within the European Union (EU) eða
that lie beyond its borders. Af þessari ástæðu, we have chosen, contrary to the usual practice, to pay closest attention to the least studied and analysed countries, for which scientific literature is least abundant. Setting off on this supposition, we believe that meaningful data for the interpretation of broader dynamics may emerge from an extensive analysis of the frequency and pervasiveness of these conflicts, which are also affecting countries with a long history of immigration and are more generally affecting the relationship between Islam and Europe.For this reason we conducted a set of empirical investigations across seven European countries that are among the least studied and least known in this respect. We selected three Mediterranean countries which in certain respects vary greatly from one another: two countries in similar situations, where there is new immigration from Muslim countries and the memory of ancient historical domination (Spain and Italy); and one in which there is new immigration
from Muslim countries along with a significant historical Islamic presence (the memory of Turkish Ottoman domination) that poses a number of problems (Greece). Also chosen were two countries which have a very significant historical Islamic presence but which also face a number of new problems (Austria and Bosnia‑Herzegovina); the Nordic country with the largest Islamic presence (Sweden); and a central European country which has a long history of immigration and a particular institutional nature (Belgía). The last of these is also notable for its markedly local management of conflicts, which from a methodological perspective makes it an interesting control group.

| september 02, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Íslamsk stjórnmálamenning, Lýðræði, og mannréttindi

Daniel E. Verð

Því hefur verið haldið fram að íslam auðveldi forræðishyggju, stangast á við

gildi vestrænna samfélaga, og hefur veruleg áhrif á mikilvægar pólitískar niðurstöður

í múslimskum þjóðum. Þar af leiðandi, fræðimenn, álitsgjafar, og ríkisstjórn

embættismenn benda oft á „íslamska bókstafstrú“ sem næsta

hugmyndafræðileg ógn við frjálslynd lýðræðisríki. Þetta útsýni, þó, byggist fyrst og fremst á

um greiningu texta, Íslamsk stjórnmálakenning, og sértækar rannsóknir

einstakra landa, sem taka ekki tillit til annarra þátta. Það er mín röksemdafærsla

að textar og hefðir íslams, eins og annarra trúarbragða,

hægt að nota til að styðja við margvísleg stjórnmálakerfi og stefnur. Land

sérstakar og lýsandi rannsóknir hjálpa okkur ekki að finna mynstur sem munu hjálpa

við útskýrið mismunandi tengsl á milli íslams og stjórnmála um allt land

löndum múslimaheimsins. Þess vegna, ný nálgun við rannsókn á

tengsl milli íslams og stjórnmála eru kallaðar.
ég legg til, með ströngu mati á tengslum íslams,

lýðræði, og mannréttindi á þverþjóðlegum vettvangi, það of mikið

áhersla er lögð á mátt íslams sem stjórnmálaafls. Ég fyrst

nota samanburðarrannsóknir, sem einblína á þætti sem tengjast samspilinu

milli íslamskra hópa og stjórnvalda, efnahagsleg áhrif, þjóðernisbrot,

og samfélagsþróun, to explain the variance in the influence of

Islam on politics across eight nations.

| Ág 24, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Toby Archer

Heidi Huuhtanen

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB, Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB. Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB.

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB. Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

mannréttindi, Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum. innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum. innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum, innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum.

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum, innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum 11 innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum. innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum, innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum. innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum, Íslamista

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum, og

innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum. innlent mikilvægi íslamistaflokka og vaxandi þátttöku þeirra í alþjóðamálum

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg, takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg, takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg, takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg, takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg. takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg, takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg.

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg, takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg. takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

takast á við stjórnarfar sem eru einræðisleg

að stofna íslamskt ríki sem lýtur íslömskum lögum, að stofna íslamskt ríki sem lýtur íslömskum lögum

að stofna íslamskt ríki sem lýtur íslömskum lögum, að stofna íslamskt ríki sem lýtur íslömskum lögum

að stofna íslamskt ríki sem lýtur íslömskum lögum, að stofna íslamskt ríki sem lýtur íslömskum lögum.

| Ág 21, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

ISLAMIST RADICALISATION

PREFACE
RICHARD YOUNGS
MICHAEL EMERSON

Issues relating to political Islam continue to present challenges to European foreign policies in the Middle East and North Africa (MENA). As EU policy has sought to come to terms with such challenges during the last decade or so political Islam itself has evolved. Experts point to the growing complexity and variety of trends within political Islam. Some Islamist organisations have strengthened their commitment to democratic norms and engaged fully in peaceable, mainstream national politics. Others remain wedded to violent means. And still others have drifted towards a more quietist form of Islam, disengaged from political activity. Political Islam in the MENA region presents no uniform trend to European policymakers. Analytical debate has grown around the concept of ‘radicalisation’. This in turn has spawned research on the factors driving ‘de-radicalisation’, and conversely, ‘re-radicalisation’. Much of the complexity derives from the widely held view that all three of these phenomena are occurring at the same time. Even the terms themselves are contested. It has often been pointed out that the moderate–radical dichotomy fails fully to capture the nuances of trends within political Islam. Some analysts also complain that talk of ‘radicalism’ is ideologically loaded. At the level of terminology, we understand radicalisation to be associated with extremism, but views differ over the centrality of its religious–fundamentalist versus political content, and over whether the willingness to resort to violence is implied or not.

Such differences are reflected in the views held by the Islamists themselves, as well as in the perceptions of outsiders.

| Ág 17, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Það er Stefnan, Heimskur

John L. Edwards

US foreign policy and political Islam today are deeply intertwined. Every US president since Jimmy Carter has had to deal with political Islam; none has been so challenged as George W. Bush. Policymakers, particularly since 9/11, have demonstrated an inability and/or unwillingness to distinguish between radical and moderate Islamists. They have largely treated political Islam as a global threat similar to the way that Communism was perceived. Hins vegar, even in the case of Communism, foreign policymakers eventually moved from an ill-informed, broad-brush, and paranoid approach personified by Senator Joseph McCarthy in the 1950s to more nuanced, pragmatic, and reasonable policies that led to the establishment of relations with China in the 1970s, even as tensions remained between the United States and the Soviet Union.

As Islamist parties continue to rise in prominence across the globe, it is necessary that policymakers learn to make distinctions and adopt differentiated policy approaches. This requires a deeper understanding of what motivates and informs Islamist parties and the support they receive, including the ways in which some US policies feed the more radical and extreme Islamist movements while weakening the appeal of the moderate organizations to Muslim populations. It also requires the political will to adopt approaches of engagement and dialogue. This is especially important where the roots of political Islam go deeper than simple anti-Americanism and where political Islam is manifested in non-violent and democratic ways. The stunning electoral victories of HAMAS in Palestine and the Shi’a in Iraq, the Muslim Brotherhood’s emergence as the leading parliamentary opposition in Egypt, and Israel’s war against HAMAS and Hizbollah go to the heart of issues of democracy, hryðjuverk, and peace in the Middle East.

Global terrorism has also become the excuse for many Muslim autocratic rulers and Western policymakers to backslide or retreat from democratization. They warn that the promotion of a democratic process runs the risk of furthering Islamist inroads into centers of power and is counterproductive to Western interests, encouraging a more virulent anti-Westernism and increased instability. Svona, til dæmis, despite HAMAS’ victory in free and democratic elections, the United States and Europe failed to give the party full recognition and support.

In relations between the West and the Muslim world, phrases like a clash of civilizations or a clash of cultures recur as does the charge that Islam is incompatible with democracy or that it is a particularly militant religion. But is the primary issue religion and culture or is it politics? Is the primary cause of radicalism and anti-Westernism, especially anti-Americanism, extremist theology or simply the policies of many Muslim and Western governments?


| Sjór 28, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Travels meðal múslima NEIGHBOURS EUROPE'S

Joost Lagendijk

JAN marinus WIERSMA

„Vinahringur í kringum sambandið […], frá Marokkó til Rússlands“. Svona, seint 2002, þáverandi forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins, Romano Prodi, lýst lykiláskoruninni sem Evrópa stendur frammi fyrir í kjölfar fyrirhugaðrar stækkunar á 2004. Aðildarferlið hafði byggt upp skriðþunga, og fyrrum kommúnistalönd Mið-Evrópu höfðu náð stöðugleika og voru að breytast í lýðræðisríki. Aðild að ESB var ekki beint á dagskrá fyrir lönd handan stækkunartímans, þó. Hvernig gæti Evrópa komið í veg fyrir að nýjar deilingar myndist við landamæri þess? Hvernig gæti Evrópusambandið tryggt stöðugleika, öryggi og friður á jaðri þess? Þessar spurningar voru ef til vill mest viðeigandi fyrir nágranna ESB í suðurhlutanum. Síðan 11 September 2001, sérstaklega, Samskipti okkar við íslamska heiminn hafa verið gegnsýrð af brýnni tilfinningu. Pólitísk þróun í íslömskum nágrannalöndum okkar sem liggja að Miðjarðarhafi gæti haft gríðarleg áhrif á öryggi Evrópu.. Þó að svæðið sé nálægt, pólitíska fjarlægðin er mikil. Innan um ógnandi orðalag um „árekstra siðmenningar“, ESB dró fljótt þá ályktun að sátt og samvinna, frekar en árekstra, var besta stefnan í samskiptum við nágranna sína í suðri.

| Febrúar 17, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Bræðralag múslima í Belgíu

Steve Merley,
Senior Analyst


Alþjóða múslimska bræðralagið hefur verið til staðar í Evrópu síðan 1960 þegar SaidRamadan, barnabarn Hassan Al-Banna, stofnaði mosku í München.1 Síðan þá,Bræðralagssamtök hafa verið stofnuð í næstum öllum ESB -löndunum, sem og ríki utan ESB eins og Rússland og Tyrkland. Þrátt fyrir að starfa undir öðrum nöfnum, Sum samtakanna í stærri löndunum eru viðurkennd sem hluti af alþjóðlegri múslimabróður. Til dæmis, samband íslamskra samtaka í Frakklandi (UOIF) er almennt litið á sem hluta af Bræðralagi múslima í Frakklandi. Netið er einnig að verða þekkt í sumum smærri ríkjanna eins og Hollandi, þar sem nýleg skýrsla NEFA Foundation lýsti starfsemi múslimska bræðralagsins þar í landi.2 Nágrannaborgin er einnig orðin mikilvæg miðstöð múslima bræðralags í Evrópu. A 2002 skýrsla leyniþjónustunefndar belgíska þingsins útskýrði hvernig bræðralagið starfar í Belgíu:„Öryggisþjónusta ríkisins hefur fylgst með starfsemi InternationalMuslim Brotherhood í Belgíu síðan 1982. Alþjóðlega múslimabróðurinn hefur haft leynilega uppbyggingu í næstum því 20 ár. Auðkenni félagsmanna er leyndarmál; þeir starfa að mestu geðþótta. Þeir leitast við að breiða út hugmyndafræði sína innan íslamska samfélagsins í Belgíu og þeir draga sérstaklega úr unglingum annarrar og þriðju kynslóðar innflytjenda. Í Belgíu eins og í öðrum Evrópulöndum, þeir reyna að ná stjórn á trúarbrögðunum, félagslegt, and sports associations and establish themselves asprivileged interlocutors of the national authorities in order to manage Islamicaffairs. The Muslim Brotherhood assumes that the national authorities will bepressed more and more to select Muslim leaders for such management and,í þessu samhengi, they try to insert within the representative bodies, individualsinfluenced by their ideology.

| Febrúar 14, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

The Muslim Brotherhood in Europe

Brigi t Te Marshal
Shumuliyyat al-islam (Islam as encompassing every aspect of life) is the first of twenty principles laid out by the
founder of the Muslim Brotherhood movement, Hassan al-banna, to teach his followers the proper understanding
of Islam. Even though this principle, usually translated as the “comprehensive way of life,” still remains integral
to the teachings of the members of the Brotherhood, bæði í Egyptalandi og í Evrópu, það er merkilegt nokk
hvorki umsagnir í fræðiheimildum né almenningi. Þegar Samtök íslamskra
Samtök í Evrópu (FIOE, fulltrúi hreyfingar múslimska bræðralagsins á evrópskum vettvangi) kynnti evrópska múslimasamninginn fyrir alþjóðlegum fjölmiðlum í janúar 2008, enginn benti á þessa „alhliða vídd“ skilnings síns á íslam þrátt fyrir hugsanlega spennu eða jafnvel ósamræmi, bæði pólitísk og
löglegt, sem þetta hugtak gæti haft um orðræðu um aðlögun og borgaravitund. Hvað segja múslimskir bræður jafnan um þetta hugtak og hvernig réttlæta þeir ákall sitt um það? Hverjir eru efnisþættir þess
og gildissvið þess? Eru einhverjar verulegar breytingar á hugtakinu þegar reynt er að setja það í samhengi innan fjölhyggju Evrópu?

| Febrúar 14, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira

Landvinningur múslimska bræðralagsins í Evrópu

Lorenzo Vidin


Frá stofnun þess í 1928, múslimska bræðralagið (Hizb al-Ikhwan al-Muslimun) hefur haft mikil áhrif á stjórnmálalíf Miðausturlanda. Einkunnarorð þess er að segja: “Allah er markmið okkar. Spámaðurinn er leiðtogi okkar. Kóraninn er lögmál okkar. Jihad er leið okkar. Að deyja á vegi Allah er okkar æðsta von.”

Þó að róttækar hugmyndir Bræðralagsins hafi mótað viðhorf kynslóða íslamista, undanfarna tvo áratugi, það hefur misst nokkuð af krafti sínu og aðdráttarafl í Miðausturlöndum, kúgaður niður af harðri kúgun frá staðbundnum stjórnum og hnuplað af yngri kynslóðum íslamista sem vilja oft frekar róttækari samtök.

En Miðausturlönd eru aðeins einn hluti af múslimaheiminum. Evrópa er orðin útungunarstöð fyrir íslamíska hugsun og pólitíska þróun. Frá því snemma á sjöunda áratugnum, Meðlimir múslimska bræðralagsins og samúðarmenn hafa flutt til Evrópu og hægt og bítandi komið á fót breiðu og vel skipulögðu neti moskum, góðgerðarmála, og íslömsk samtök. Ólíkt stærra íslamska samfélagi, Endanlegt markmið múslimska bræðralagsins er kannski ekki einfaldlega “að hjálpa múslimum að vera bestu borgararnir sem þeir geta verið,” heldur að útvíkka íslömsk lög um alla Evrópu og Bandaríkin.[2]

Fjögurra áratuga kennsla og ræktun hefur skilað árangri. Flóttamannanemar sem fluttu frá Mið-Austurlöndum fyrir fjörutíu árum og afkomendur þeirra leiða nú samtök sem eru fulltrúar múslimasamfélaga á staðnum í tengslum þeirra við stjórnmálaelítuna í Evrópu.. Styrkt af rausnarlegum framlagi frá Persaflóa, þeir stjórna miðstýrðu neti sem nær yfir næstum öll Evrópulönd.

Þessi samtök tákna sig sem almenna, jafnvel þó þeir haldi áfram að aðhyllast róttækar skoðanir Bræðralagsins og viðhalda tengslum við hryðjuverkamenn. Með hófsamri orðræðu og vel talaða þýsku, Hollenska, og frönsku, þeir hafa hlotið viðurkenningu meðal evrópskra stjórnvalda og fjölmiðla jafnt. Stjórnmálamenn þvert á pólitíska litrófið flýta sér að ráða þá hvenær sem mál sem snertir múslima koma upp eða, meira þjóðfélagslega, þegar þeir sækjast eftir atkvæði hins vaxandi múslimasamfélags.

En, tala arabísku eða tyrknesku á undan bræðrum sínum múslimum, þeir sleppa framhliðinni og aðhyllast róttækni. Á meðan fulltrúar þeirra tala um þvertrúarsamræður og samþættingu í sjónvarpi, Moskur þeirra boða hatur og vara tilbiðjendur við illsku vestræns samfélags. Á meðan þeir fordæma opinberlega morð á ferðamönnum í Madríd og skólabörnum í Rússlandi, þeir halda áfram að safna peningum fyrir Hamas og önnur hryðjuverkasamtök. Evrópubúar, fús til að skapa samræður við sífellt óánægðari múslimska minnihlutahópinn, horfa framhjá þessum tvískinnungi. Málið er sérstaklega áberandi í Þýskalandi, sem heldur mikilvægu sæti í Evrópu, ekki aðeins vegna staðsetningar sinnar í hjarta Evrópu, en einnig vegna þess að það var gestgjafi fyrstu stóru bylgju innflytjenda múslimska bræðralagsins og er gestgjafi best skipulögðu bræðralagsins.. Viðbrögð þýskra stjórnvalda eru einnig lærdómsrík þó ekki væri nema til að sýna hættuna af því að samþykkja orðræðu múslimska bræðralagsins að nafnvirði., án þess að skoða víðtækara umfang starfsemi þess.

| Febrúar 13, 2010 | Athugasemdir 0
Lesa meira