RSSTë gjitha Entries tagged Me: "Al Kaidës"

Nga Lëvizja Rebel të Partive Politike

Alastair Crooke

The view held by many in the West that transformation from an armed resistance movement to political party should be linear, should be preceded by a renunciation of violence, should be facilitated by civil society and brokered by moderate politicians has little reality for the case of the Islamic Resistance Movement (Hamasit). This is not to suggest that Hamas has not been subject to a political transformation: it has. But that transformation has been achieved in spite of Western efforts and not facilitated by those efforts. While remaining a resistance movement, Hamas has become the government of the Palestinian Authority and has modified its military posture. But this transformation has taken a different course from the one outlined in traditional conflict resolution models. Hamas and other Islamist groups continue to see themselves as resistance movements, but increasingly they see the prospect that their organizations may evolve into political currents that are focused on non-violent resistance.Standard conflict resolution models rely heavily on Western experience in conflict resolution and often ignore the differences of approach in the Islamic history of peace-making. Not surprisingly, the Hamas approach to political negotiation is different in style to that of the West. Gjithashtu, as an Islamist movement that shares the wider optic of the impact of the West on their societies, Hamas has requirements of authenticity and legitimacy within its own constituency that bear on the importance attached to maintaining an armed capability. These factors, together with the overwhelming effect of long term conflict on a community’s psychology (an aspect that receives little attention in Western models that put preponderant weight on political analysis), suggests that the transformation process for Hamas has been very different from the transformation of arms movements in traditional analysis. Veç, the harsh landscape of the Israeli – Palestinian conflict gives the Hamas experience its special characteristics.Hamas is in the midst of an important transformation, but the political currents within Israel, and within the region, make the outcome of this transformation unpredictable. Much will depend on the course of Western policy (its “Global War on Terror”) and how that policy effects revivalist Islamist groups such as Hamas, groups that are committed to elections, reform and good-governance.

Lëvizja terroriste dhe ekstremistë në Lindjen e Mesme

Anthony H. Cordesman

Terrorizmit dhe luftës asimetrike janë fare tipare të reja të bilancit ushtarake e Lindjes së Mesme, dhe islamike
ekstremizëm është zor se i vetmi burim i dhunës ekstremiste. Ka shumë ndryshime serioze etnike dhe sektare
në Lindjen e Mesme, dhe këto kanë çuar të gjatë për dhunën sporadike brenda shteteve të dhënë, dhe nganjëherë të mëdha civile
konflikteve. Luftrat civile në Jemen dhe rebelimit Dhofar në Oman janë shembuj, siç janë histori të gjatë e civile
të luftës në Liban dhe Siri shtypjen e dhunshme të grupeve politike islamike që janë kundër regjimit të Hafez al-
Asad. Pushtetit në rritje të Organizatës Çlirimtare palestinez (PLO) çoi në një luftë civile në Jordani në shtator
1970. E revolucionit iranian në 1979 u pasua nga luftimet serioze politike, dhe një përpjekje për të eksportuar një teokratik
revolucionit që ndihmoi të shkaktojë Luftës Iran-Irak. Bahreini dhe Arabia Saudite kanë të dy kishin përleshjet civile në mes të tyre
elitat në pushtet suni dhe shiitë armiqësore dhe këto përleshje të çuar në dhunën e rëndësishme në rastin e Arabisë Saudite.
Ka gjithashtu, megjithatë, ka qenë një histori të gjatë të ekstremizmit të dhunshëm islamik në rajon, inkurajuar ndonjëherë nga
regjimet që më vonë u bë objekt i shumë islamikë ata fillimisht e mbështetën. Sadat tentativë për të përdorur islamike
lëvizjet si një kundër për kundërshtimin e tij laike në Egjipt vetëm të jetë i vrarë nga një lëvizje e tillë pas tij
marrëveshjen e paqes me Izraelin. Izraeli mendohet se e sigurt për të sponsorizojë lëvizjet islamike, pas 1967 si në kundërshtim me të
PLO, vetëm për të parë shfaqjen e shpejtë të grupeve të dhunshme anti-izraelite. Veriut dhe Jugut Jemen ishin skena të
grushtet dhe luftrave civile që prej fillimit të viteve 1960, dhe kjo ishte një luftë civile në Jemen Afrika e Jugut në fund të fundit që çuan në rrëzimin
e regjimit të saj dhe bashkimin e saj me të Veriut në Jemen 1990.
Rënia e Shah çuan në marrjen e kontrollit islamike në Iran, dhe rezistenca ndaj pushtimit sovjetik të Afganistanit shkaktuar
një reaksion islamike që ende ndikon në Lindjen e Mesme dhe të gjithë botën islame. Arabia Saudite kishte për t'u marrë me
kryengritje në Xhaminë e Madhe në Mekë në 1979. Karakteri fetar i këtij kryengritje të përbashkët shumë elemente
e lëvizjet që u ngrit pas tërheqjes sovjetike nga Afganistani dhe Luftës së Gjirit në 1991.
përpjekjet algjerian për të shtypur fitoren e partive politike islame në një zgjedhje demokratike në 1992 u pasuan nga
një luftë civile që ka zgjatur ndonjëherë që nga. Egjipti luftoi një betejë të gjatë dhe kryesisht i suksesshëm me vet islame
ekstremistët në vitet 1990, por Egjipti ka arritur vetëm të ketë të shtypur lëvizjet e tilla në vend se çrrënjosen
ata. Në pjesën tjetër të Botës Arabe, luftrat civile në Kosovë dhe Bosnje ndihmoi në krijimin e kuadrove të reja ekstremiste islamike.
Arabia Saudite vuajtur nga dy sulme të mëdha terroriste para 2001. Këto sulme i goditur në një Gardës Kombëtare
Qendra e trajnimeve dhe kazermat USAF në Al Khobar, dhe të paktën një duket të ketë qenë rezultat i islamike
ekstremistët. Marok, Libi, Tunizi, Jordan, Bahrain, Katar, Oman, dhe Jemen kanë parë të gjithë vijës islamike
lëvizjeve të bëhet një kërcënim serioz kombëtar.
Ndërsa një pjesë jo të drejtpërdrejtë të rajonit, Sudani ka luftuar një luftë 15-vjeçare, civile që ka gjasa të kushtojë mbi dy
milion jeton, dhe kjo luftë ka qenë i mbështetur nga të vijës së elementeve islamike në veri arabe. Somalia ka edhe
qenë skena e një lufte civile që 1991 se ka lejuar qelizat islamike për të vepruar në atë vendit.Një

Terrorizmit dhe luftës asimetrike janë fare tipare të reja të bilancit ushtarake e Lindjes së Mesme, dhe Islamicextremism është thuajse i vetmi burim i dhunës ekstremiste. Ka shumë differencesin serioze etnike dhe sektare në Lindjen e Mesme, dhe këto kanë çuar të gjatë për dhunën sporadike brenda shteteve të dhënë, dhe nganjëherë të civilconflicts të mëdha. Luftrat civile në Jemen dhe rebelimit Dhofar në Oman janë shembuj, siç janë histori të gjatë të civilwar në Liban dhe Siri shtypjen e dhunshme të grupeve politike islamike që janë kundër regjimit të Hafez Basher al-Asad. Pushtetit në rritje të Organizatës Çlirimtare palestinez (PLO) çoi në një luftë civile në Jordani në September1970. E revolucionit iranian në 1979 u pasua nga luftimet serioze politike, dhe një përpjekje për të eksportuar një theocraticrevolution që ndihmoi të shkaktojë Lufta Iran-Irak. Bahreini dhe Arabia Saudite kanë të dy kishin përleshjet civile në mes të elitave në pushtet theirSunni dhe shiitë armiqësore dhe këto përleshje të çuar në dhunën e rëndësishme në rastin e Arabisë Arabia.There edhe, megjithatë, ka qenë një histori të gjatë të ekstremizmit të dhunshëm islamik në rajon, inkurajuar ndonjëherë byregimes që më vonë u bë objekt i shumë islamistë që fillimisht e mbështetën. Sadat tentativë për të përdorur Islamicmovements si një kundër për kundërshtimin e tij laike në Egjipt vetëm të jetë i vrarë nga një lëvizje e tillë pas marrëveshjes hispeace me Izraelin. Izraeli mendohet se e sigurt për të sponsorizojë lëvizjet islamike, pas 1967 si në kundërshtim me thePLO, vetëm për të parë shfaqjen e shpejtë të grupeve të dhunshme anti-izraelite. Veriut dhe Jugut Jemen ishin ofcoups skena dhe luftrave civile që prej fillimit të viteve 1960, dhe kjo ishte një luftë civile në Evropën Jemen që çoi në fund të fundit për të collapseof regjimin e saj dhe bashkimin e saj me të Veriut në Jemen 1990.The rënies së Shah çuan në marrjen e kontrollit islamike në Iran, dhe rezistenca ndaj pushtimit sovjetik të Afganistanit islamike reagimi triggeredan se ende ndikon në Lindjen e Mesme dhe të gjithë botën islame. Arabia Saudite kishte për t'u marrë kryengritjes withan pranë xhamisë së Madhe në Mekë në 1979. Karakteri fetar i kësaj kryengritje ndante shumë elementë të lëvizjeve që u ngritën pas tërheqjes sovjetike nga Afganistani dhe Luftës së Gjirit në vitin 1991. Përpjekjet algjeriane për të shtypur fitoren e partive politike islamike në zgjedhjet demokratike në 1992 u pasuan bya të luftës civile që ka zgjatur ndonjëherë që nga. Egjipti luftoi një betejë të gjatë dhe kryesisht të suksesshme me Islamicextremists e vet në vitet 1990, por Egjipti ka arritur vetëm të ketë të shtypur lëvizjet e tilla në vend se eradicatedthem. Në pjesën tjetër të Botës Arabe, luftrat civile në Kosovë dhe Bosnje ndihmoi në krijimin e ri islamik ekstremist cadres.Saudi Saudite vuajtur nga dy sulme të mëdha terroriste para 2001. Këto sulme i goditur në një qendër GuardTraining Kombëtare dhe kazermat USAF në Al Khobar, dhe të paktën një duket të ketë qenë rezultat i Islamicextremists. Marok, Libi, Tunizi, Jordan, Bahrain, Katar, Oman, dhe Jemen kanë parë të gjithë vijës Islamistmovements të bëhet një threat.While serioze kombëtare e jo direkt pjesë e rajonit, Sudani ka luftuar një luftë 15-vjeçare, civile që ka të ngjarë të kushtojë mbi jetën twomillion, dhe kjo luftë ka qenë i mbështetur nga të vijës së elementeve islamike në veri arabe. Somalia ka alsobeen skena e një lufte civile që 1991 se ka lejuar qelizat islamike për të vepruar në atë vend.

TERORRIST DIASPORAS IN THE MIDDLE EAST AND SOUTH ASIA

Shannon Peterson

David Goetze


Ever since the Bush administration’s declaration of a global war on terror after 9/11,academics and policymakers have sought ways to counter the global terrorist threat. However asJeffrey Record (2003) has noted, treating terrorism monolithically and failing to discriminatebetween terrorist groups and other actors reduces the ability to produce effectivecounterterrorism strategies. Për më tepër, it can set actors “on a course of open-ended andgratuitous conflict with states and nonstate entities that pose no serious threat.” If terrorism andterrorist groups are not homogenous entities, then understanding the differences and similaritiesbetween groups is a crucial first step in constructing an effective counterterrorist response.This research seeks to better discriminate between terrorist groups by examining thegoals, tactics and images embedded in the narratives of terrorist or terrorist spawningorganizations. We define narratives as shared understandings of historical events and relevantactors that are used to justify past political actions or mobilize people for contemporary politicalactions as generally expressed through descriptions or charters issued by organizations orthrough statements of organizational leaders.2 Narrative, as noted by Benedict Anderson, formsthe underbelly of an “imagined community:” the glue binding a group of like-minded individualswho, “will never know most of their fellow-members, meet them, or even hear of them, yet inthe minds of each lives the image of their communion” (Anderson 6). Si pasojë, we believethat narratives are excellent sources for uncovering group conceptions of “self” and “others” thatare key in attracting and maintaining ties to diaspora communities, as well as related group goals,strategies and tactics. We argue that by comparing the goals, images and tactics embedded in thenarratives of these different organizations, we can shed insight on crucial differences andsimilarities between these terrorist groups. These insights not only help discriminate betweenterrorist groups and other organizations, but also shed insight on the evolution of suchorganizations themselves.Specifically, this research examines the narratives of four groups: the MuslimBrotherhood, Hamasit, Al Qaeda and the Tamil Tigers. Two of these groups, Hamas and AlQaeda, have roots in the Muslim Brotherhood and therefore can be viewed as diasporas of thelatter. Megjithatë, while the Muslim Brotherhood takes an evolutionary and nonviolent approachto goal attainment, Hamas and Al Qaeda advocate violence and terrorism to advance their cause,tactics that are also promoted by the fourth group in the analysis, the Tamil Tigers. Since theTamil Tigers have no connection with the Muslim Brotherhood, their inclusion in ourcomparative analysis allows us to determine how much of the commonality of goals acrossterrorist organizations pertains to common roots and how much pertains to commonality oforganizational type, function or tactics.