L-Iskrizzjonijiet kollha fil- "Il-Libanu" Kategorija
L-Għarab Għarbi
DAVID B. OTTAWAY
Ottubru 6, 1981, kien maħsub li jkun jum ta’ ċelebrazzjoni fl-Eġittu. Immarka l-anniversarju tal-akbar mument ta’ rebħa tal-Eġittu fi tliet kunflitti Għarab-Iżraeljani, meta l-armata underdog tal-pajjiż imbuttat tul il-Kanal ta 'Suez fil-ġranet tal-ftuħ tal- 1973 Il-Gwerra ta’ Yom Kippur u bagħtet truppi Iżraeljani tkebbib f’irtir. Fuq jibred, filgħodu bla sħab, l-istadium tal-Kajr kien ippakkjat bil-familji Eġizzjani li kienu ġew biex jaraw il-militar jissawwab il-hardware tiegħu.Fuq l-istand tar-reviżjoni, President Anwar el-Sadat,il-perit tal-gwerra, raw b'sodisfazzjon kif irġiel u magni parad quddiemu. Kont fil-qrib, korrispondent barrani li għadu kif wasal.F’daqqa waħda, wieħed mit-trakkijiet tal-armata waqaf direttament quddiem l-istand tar-reviżjoni eżatt kif sitt ġettijiet Mirage ħarġu fuq rashom fi prestazzjoni akrobatika, pittura s-sema bi traċċi twal aħmar, isfar, vjola,u duħħan aħdar. Sadat qam bil-wieqfa, milli jidher qed jipprepara biex jiskambja tislima ma’ kontinġent ieħor ta’ truppi Eġizzjani. Huwa għamel lilu nnifsu mira perfetta għal erba’ assassini Iżlamiċi li qabżu minn fuq it-trakk, daħlet fuq il-podju, u mifni ġismu bil-balal. Hekk kif il-qattiela komplew għal dik li dehret eternità biex isprejjaw l-istand bin-nar fatali tagħhom, Jien ikkunsidrajt għal instant jekk għandux nolqot l-art u nirriskjax li niġi maqtula sal-mewt minn spettaturi ippanikjati jew jekk nibqax bil-mixi u nirriskja li nieħu balla mitlufa. L-istint qalli biex nibqa’ fuq saqajja, u s-sens ta’ dmir ġurnalistiku tiegħi ġegħluni biex immur insir naf jekk Sadat kienx ħaj jew mejjet.
Challenging Authoritarianism, Kolonjaliżmu, and Disunity: The Islamic Political Reform Movements of al-Afghani and Rida
Ahmed Ali Salem
These reformers perceived the decline of the Muslim world in general,
and of the Ottoman Empire in particular, to be the result of an increasing
disregard for implementing the Shari`ah (Islamic law). Madankollu, since the
late eighteenth century, an increasing number of reformers, sometimes supported
by the Ottoman sultans, began to call for reforming the empire along
modern European lines. The empire’s failure to defend its lands and to
respond successfully to the West’s challenges only further fueled this call
for “modernizing” reform, which reached its peak in the Tanzimat movement
in the second half of the nineteenth century.
Other Muslim reformers called for a middle course. On the one hand,
they admitted that the caliphate should be modeled according to the Islamic
sources of guidance, especially the Qur’an and Prophet Muhammad’s
teachings (Sunnah), and that the ummah’s (the world Muslim community)
unity is one of Islam’s political pillars. Minn naha l-ohra, they realized the
need to rejuvenate the empire or replace it with a more viable one. Tabilħaqq,
their creative ideas on future models included, but were not limited to, il
following: replacing the Turkish-led Ottoman Empire with an Arab-led
caliphate, building a federal or confederate Muslim caliphate, establishing
a commonwealth of Muslim or oriental nations, and strengthening solidarity
and cooperation among independent Muslim countries without creating
a fixed structure. These and similar ideas were later referred to as the
Muslim league model, which was an umbrella thesis for the various proposals
related to the future caliphate.
Two advocates of such reform were Jamal al-Din al-Afghani and
Muhammad `Abduh, both of whom played key roles in the modern
Islamic political reform movement.1 Their response to the dual challenge
facing the Muslim world in the late nineteenth century – European colonization
and Muslim decline – was balanced. Their ultimate goal was to
revive the ummah by observing the Islamic revelation and benefiting
from Europe’s achievements. Madankollu, they disagreed on certain aspects
and methods, as well as the immediate goals and strategies, of reform.
While al-Afghani called and struggled mainly for political reform,
`Abduh, once one of his close disciples, developed his own ideas, which
emphasized education and undermined politics.
Organizational Continuity in Egypt’s Muslim Brotherhood
Tess Lee Eisenhart
Sekulariżmu, Ermenewtika, and Empire: The Politics of Islamic Reformation
Saba Mahmood
Hizbollah’s Political Manifesto 2009
Kultura Politika Iżlamika, Demokrazija, u Drittijiet tal-Bniedem
Daniele. Prezz
Kultura Politika Iżlamika, Demokrazija, u Drittijiet tal-Bniedem
Daniele. Prezz
Partiti tal-Oppożizzjoni Iżlamiċi u l-Potenzjal għall-Impenn tal-UE
Toby Archer
Heidi Huuhtanen
Islam politiku fil-Lvant Nofsani
Huma Knudsen
Partiti Iżlamiċi : why they can’t be democratic
Bassam Tibi
STRATEĠIJI GĦALL-IMPENĠĠ TAL-IŻLAM POLITIKU
SHADI HAMID
AMANDA KADLEC
MOVIMENTI IŻLAMISTI U L-PROĊESS DEMOKRATIKU FID-DINJA Għarbija: Nesploraw iż-Żoni Griżi
Nathan J. Kannella, Amr Hamzawy,
Marina Ottaway
Iżlam Politiku u Politika Barranija Ewropea
L-IŻLAM POLITIKU U L-POLITIKA EWROPEA TAL-Viċinat
MICHAEL EMERSON
RICHARD YOUNGS
Peress li 2001 u l-avvenimenti internazzjonali li seħħew in-natura tar-relazzjoni bejn il-Punent u l-Iżlam politiku saret kwistjoni ta' definizzjoni għall-politika barranija. F'dawn l-aħħar snin sar ammont konsiderevoli ta' riċerka u analiżi dwar il-kwistjoni tal-Iżlam politiku. Dan għen biex jikkoreġi xi wħud mis-suppożizzjonijiet simplistiċi u allarmisti li qabel kienu miżmuma fil-Punent dwar in-natura tal-valuri u l-intenzjonijiet Iżlamiċi.. Parallel għal dan, l-Unjoni Ewropea (UE) żviluppat għadd ta’ inizjattivi ta’ politika primarjament il-Politika Ewropea tal-Viċinat(ENP) li fil-prinċipju jimpenjaw ruħhom għal djalogu u impenn aktar profond kollha(mhux vjolenti) atturi politiċi u organizzazzjonijiet tas-soċjetà ċivili fil-pajjiżi Għarab. Madankollu ħafna analisti u dawk li jfasslu l-politika issa jilmentaw minn ċertu trofew kemm fid-dibattitu kunċettwali kif ukoll fl-iżvilupp tal-politika. Ġie stabbilit li l-Iżlam politiku huwa pajsaġġ li qed jinbidel, affettwati ħafna minn firxa ta’ ċirkostanzi, imma d-dibattitu ta’ spiss jidher li żamm fuq il-kwistjoni simplistika ta’ ‘huma l-Iżlamisti demokratiċi?’ Ħafna analisti indipendenti madankollu kienu favur l-involviment mal-Iżlamisti, iżda l-avviċinament attwali bejn il-gvernijiet tal-Punent u l-organizzazzjonijiet Iżlamiċi għadu limitat .
DEĊIŻJONIJIET IŻLAMIĊI DWAR IL-GWERRA
L-Istati Uniti bla dubju se tkun involuta fil-Lvant Nofsani għal bosta deċennji. Biex tkun ċert, is-soluzzjoni tat-tilwima Iżraeljana-Palestinjana jew it-tnaqqis tal-faqar jistgħu jgħinu biex jitrażżnu l-mewġ tar-radikaliżmu Iżlamiku u s-sentiment anti-Amerikan. Imma fuq livell ideoloġiku, irridu niffaċċjaw interpretazzjoni speċifika tal-liġi Iżlamika, l-istorja,u l-iskrittura li hija periklu kemm għall-Istati Uniti kif ukoll għall-alleati tagħha. Biex tirbaħ dik il-gwerra ideoloġika, irridu nifhmu s-sorsi kemm tar-radikaliżmu Iżlamiku kif ukoll tal-liberaliżmu. Irridu nifhmu aktar bir-reqqa l-modi li bihom il-militanti jinterpretaw ħażin u jippervertu l-Iskrittura Iżlamika. L-Al-Qaeda pproduċiet il-grupp tagħha ta’ kelliema li jippruvaw jipprovdu leġittimità reliġjuża lin-nihiliżmu li jippridkaw. Ħafna spiss jikkwotaw mill-Quran u l-hadith (il-kliem u l-għemil tal-Profeta Muhammad) b’mod preġudikat biex iġibu ġustifikazzjoni għall-kawża tagħhom. Logutenent Kmandant Youssef Aboul-Enein u Dr. Sherifa Zuhur tidħol fil-Koran u l-hadith biex tartikola mezz li bih il-militanza Iżlamika tista’ tiġi miġġielda ideoloġikament, jiġbdu ħafna mill-għarfien tagħhom minn dawn u testi Islamiċi klassiċi oħra. Meta tagħmel hekk, jesponu kontradizzjonijiet u approċċi alternattivi fil-prinċipji ewlenin li jħaddnu gruppi bħall-al-Qaeda. L-awturi sabu li l-użu xieraq tal-Iskrittura Iżlamika fil-fatt jiskredita t-tattiċi tal-al-Qaeda u organizzazzjonijiet ġiħadisti oħra. Din il-monografija tipprovdi bażi biex tħeġġeġ lill-alleati Musulmani tagħna biex jisfidaw it-teoloġija appoġġjata mill-militanti Iżlamiċi. Żerriegħa ta’ dubju mħawla fl-imħuħ tal-bombi suwiċida jistgħu jiddiswaduhom milli jwettqu l-missjonijiet tagħhom. L-Istitut tal-Istudji Strateġiċi bi pjaċir joffri dan l-istudju dwar id-deċiżjonijiet Iżlamiċi dwar il-gwerra lill-komunità tad-difiża nazzjonali bħala sforz biex jikkontribwixxi għad-dibattitu li għaddej dwar kif tegħleb il-militanza Iżlamika.
From Rebel Movement to Political Party
Alastair Crooke
The view held by many in the West that transformation from an armed resistance movement to political party should be linear, should be preceded by a renunciation of violence, should be facilitated by civil society and brokered by moderate politicians has little reality for the case of the Islamic Resistance Movement (Hamas). This is not to suggest that Hamas has not been subject to a political transformation: it has. But that transformation has been achieved in spite of Western efforts and not facilitated by those efforts. While remaining a resistance movement, Hamas has become the government of the Palestinian Authority and has modified its military posture. But this transformation has taken a different course from the one outlined in traditional conflict resolution models. Hamas and other Islamist groups continue to see themselves as resistance movements, but increasingly they see the prospect that their organizations may evolve into political currents that are focused on non-violent resistance.Standard conflict resolution models rely heavily on Western experience in conflict resolution and often ignore the differences of approach in the Islamic history of peace-making. Not surprisingly, the Hamas approach to political negotiation is different in style to that of the West. Also, as an Islamist movement that shares the wider optic of the impact of the West on their societies, Hamas has requirements of authenticity and legitimacy within its own constituency that bear on the importance attached to maintaining an armed capability. These factors, together with the overwhelming effect of long term conflict on a community’s psychology (an aspect that receives little attention in Western models that put preponderant weight on political analysis), suggests that the transformation process for Hamas has been very different from the transformation of arms movements in traditional analysis. Barra minn hekk, the harsh landscape of the Israeli – Palestinian conflict gives the Hamas experience its special characteristics.Hamas is in the midst of an important transformation, but the political currents within Israel, and within the region, make the outcome of this transformation unpredictable. Much will depend on the course of Western policy (its “Global War on Terror”) and how that policy effects revivalist Islamist groups such as Hamas, groups that are committed to elections, reform and good-governance.
Arab Reform Bulletin
group of researchers
L-Eġittu: Regression in the Muslim Brotherhood’s Party Platform?
Amr hamzawy