Allar Færslur í "Jórdanía" Flokkur
The Arab Tomorrow
DAVID B. ÚTTAKA
október 6, 1981, átti að vera hátíðardagur í Egyptalandi. Það markaði afmæli stórkostlegustu sigurstundar Egyptalands í þremur átökum araba og Ísraela., þegar fátækur her landsins lagðist yfir Súez-skurðinn á opnunardögum landsins 1973 Yom Kippur-stríðið og sendi ísraelska hermenn að hörfa. Á svala, skýlaus morgun, Kaíró leikvangurinn var troðfullur af egypskum fjölskyldum sem höfðu komið til að sjá herinn stinga vélbúnaði sínum., Anwar el-Sadat forseti,arkitekt stríðsins, horfði með ánægju þegar menn og vélar gengu fram fyrir hann. Ég var nálægt, nýkominn erlendur fréttaritari.Skyndilega, einn af herflutningabílunum stöðvaði beint fyrir framan yfirlitssýninguna rétt þegar sex Mirage þotur öskruðu yfir höfuð í loftfimleikum, að mála himininn með löngum rauðum slóðum, gulur, fjólublár,og grænan reyk. Sadat stóð upp, að því er virðist að búa sig undir að skiptast á kveðjum við enn einn lið egypskra hermanna. Hann gerði sig að fullkomnu skotmarki fyrir fjóra íslamista morðingja sem stukku úr vörubílnum, ruddist inn á pallinn, og þeytti líkama hans með byssukúlum. Þegar morðingjarnir héldu áfram í það sem virtist heila eilífð að úða stallinum með banvænum eldi sínum, Ég velti því fyrir mér í augnabliki hvort ég ætti að lenda í jörðu og eiga á hættu að verða troðinn til bana af skelfingu lostnum áhorfendum eða halda áfram og eiga á hættu að taka villandi byssukúlu. Eðlishvöt sagði mér að halda mér á fætur, og blaðamannaskylda mín varð til þess að ég fór að komast að því hvort Sadat væri á lífi eða dáinn.
Íslam, Stjórnmála Íslam og Ameríku
Arab Insight
Er „Bræðralag“ með Ameríku mögulegt?
khalil al-anani
Íslamismi endurskoðaður
Maha AZZAM
ISLAM OG LÖGREGLU
Í nútíma vestrænu samfélagi okkar, ríkisskipulögð lögfræðileg kerfi draga venjulega sérstaka línu sem aðgreinir trúarbrögð og lög. Öfugt, það eru fjöldi íslamskra svæðisbundinna samfélaga þar sem trú og lög eru eins nátengd og samtvinnuð í dag eins og þau voru fyrir upphaf nútímans. Á sama tíma, það hlutfall sem trúarlög eru í (shariah á arabísku) og almannarétt (lögin) eru blandaðir mismunandi eftir löndum. Hvað er meira, staða íslams og þar af leiðandi einnig íslamskra laga. Samkvæmt upplýsingum frá Samtökum íslamska ráðstefnunnar (OIC), það eru eins og er 57 Íslamsk ríki um allan heim, skilgreind sem lönd þar sem íslam er trúarbrögð (1) ríkið, (2) meirihluti íbúanna, eða (3) mikill minnihluti. Allt þetta hefur áhrif á þróun og form íslamskra laga.
Íslamsk stjórnmálamenning, Lýðræði, og mannréttindi
Daniel E. Verð
Islam and Democracy
ITAC
Að ögra forræðishyggju, Nýlendustefnunnar, og sundurlyndi: Íslamskar stjórnmálaumbótahreyfingar al-Afghani og Rida
Ahmed Ali Salem
These reformers perceived the decline of the Muslim world in general,
and of the Ottoman Empire in particular, to be the result of an increasing
disregard for implementing the Shari`ah (Islamic law). Hins vegar, since the
late eighteenth century, an increasing number of reformers, sometimes supported
by the Ottoman sultans, began to call for reforming the empire along
modern European lines. The empire’s failure to defend its lands and to
respond successfully to the West’s challenges only further fueled this call
for “modernizing” reform, which reached its peak in the Tanzimat movement
in the second half of the nineteenth century.
Other Muslim reformers called for a middle course. On the one hand,
they admitted that the caliphate should be modeled according to the Islamic
sources of guidance, especially the Qur’an and Prophet Muhammad’s
teachings (Sunnah), and that the ummah’s (the world Muslim community)
unity is one of Islam’s political pillars. On the other hand, they realized the
need to rejuvenate the empire or replace it with a more viable one. Einmitt,
their creative ideas on future models included, but were not limited to, the
following: replacing the Turkish-led Ottoman Empire with an Arab-led
caliphate, building a federal or confederate Muslim caliphate, establishing
a commonwealth of Muslim or oriental nations, and strengthening solidarity
and cooperation among independent Muslim countries without creating
a fixed structure. These and similar ideas were later referred to as the
Muslim league model, which was an umbrella thesis for the various proposals
related to the future caliphate.
Two advocates of such reform were Jamal al-Din al-Afghani and
Muhammad `Abduh, both of whom played key roles in the modern
Islamic political reform movement.1 Their response to the dual challenge
facing the Muslim world in the late nineteenth century – European colonization
and Muslim decline – was balanced. Their ultimate goal was to
revive the ummah by observing the Islamic revelation and benefiting
from Europe’s achievements. Hins vegar, they disagreed on certain aspects
and methods, as well as the immediate goals and strategies, of reform.
While al-Afghani called and struggled mainly for political reform,
`Abduh, once one of his close disciples, developed his own ideas, which
emphasized education and undermined politics.
Egyptaland á Tipping Point ?
Skipulagssamfella í múslimska bræðralagi Egyptalands
Tess Lee Eisenhart
Múslímskur eyjaklasi
Max L. Gross
Democracy in Islamic Political Thought
Azzam S. Tamimi
Íslamsk stjórnmálamenning, Lýðræði, og mannréttindi
Daniel E. Verð
Íslamsk stjórnmálamenning, Lýðræði, og mannréttindi
Daniel E. Verð
Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB
Toby Archer
Heidi Huuhtanen
Pólitískt íslam í Miðausturlöndum
Eru Knudsen
STEFNI TIL AÐ TAKA PÓLITÍSKA ÍSLAM
SHADI HAMID
AMANDA KADLEC