Όλες οι συμμετοχές στο "Malysia" Κατηγορία

ΜΑΣ. Οι προσπάθειες για την προώθηση της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή έχουν από καιρό παραλύσει από το «ισλαμικό δίλημμα»: θεωρητικά, θέλουμε δημοκρατία, αλλά, στην πράξη, φόβος ότι τα ισλαμικά κόμματα θα είναι οι κύριοι ωφελούμενοι οποιουδήποτε πολιτικού ανοίγματος. Η πιο τραγική εκδήλωση αυτού ήταν η καταστροφή της Αλγερίας 1991 και 1992, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες στάθηκαν σιωπηλά, ενώ οι στρατευμένοι κοσμικοί στρατιώτες ακύρωσαν τις εκλογές αφού ένα ισλαμιστικό κόμμα κέρδισε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Πιο πρόσφατα, η κυβέρνηση Μπους υπαναχώρησε από την «ατζέντα της για την ελευθερία» αφού οι ισλαμιστές τα πήγαν εκπληκτικά καλά στις εκλογές σε ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, Σαουδική Αραβία, και των παλαιστινιακών εδαφών.

Αλλά ακόμη και ο φόβος μας για τα ισλαμικά κόμματα -και η συνακόλουθη άρνηση να εμπλακούμε μαζί τους- ήταν ασυνεπής, ισχύει για ορισμένες χώρες αλλά όχι για άλλες. Όσο περισσότερο μια χώρα θεωρείται ζωτικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας, τόσο λιγότερο πρόθυμες ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες να δεχτούν ισλαμιστικές ομάδες να έχουν εξέχοντα πολιτικό ρόλο εκεί. Ωστόσο, σε χώρες που θεωρούνται λιγότερο στρατηγικά σημαντικές, και όπου διακυβεύονται λιγότερα, the United States has occasionally taken a more nuanced approach. But it is precisely where more is at stake that recognizing a role for nonviolent Islamists is most important, και, here, American policy continues to fall short.

Throughout the region, the United States has actively supported autocratic regimes and given the green light for campaigns of repression against groups such as the Egyptian Muslim Brotherhood, the oldest and most influential political movement in the region. In March 2008, during what many observers consider to be the worst period of anti-Brotherhood repression since the 1960s, Secretary of State Condoleezza Rice waived a $100 million congressionally mandated reduction of military aid to Egypt. The situation in Jordan is similar. The Bush administration and the Democratic congress have hailed the country as a “model” of Arab reform at precisely the same time that it has been devising new ways to manipulate the electoral process to limit Islamist representation, and just as it held elections plagued by widespread allegations of outright fraud

and rigging.1 This is not a coincidence. Egypt and Jordan are the only two Arab countries that have signed peace treaties with Israel. Εξάλλου, they are seen as crucial to U.S. efforts to counter Iran, stabilize Iraq, and combat terrorism.