RSSهمه ورودی ها در "مالزی" دسته بندی

Islam and the Making of State Power

سید ولی رضا نصر

In 1979 General Muhammad Zia ul-Haq, the military ruler of Pakistan, declared that Pakistan would become an Islamic state. Islamic values and norms would serve as the foundation of national identity, law, economy, and social relations, and would inspire all policy making. In 1980 Mahathir Muhammad, the new prime minister of Malaysia, introduced a similar broad-based plan to anchor state policy making in Islamic values, and to bring his country’s laws and economic practices in line with the teachings of Islam. Why did these rulers choose the path of “Islamization” for their countries? و چگونه دولت‌های سکولار پسااستعماری، عامل اسلامی‌سازی و منادی دولت اسلامی واقعی شدند.?
مالزی و پاکستان از اواخر دهه 1970 تا اوایل دهه 1980 مسیر منحصر به فردی را برای توسعه دنبال کرده اند که با تجربیات سایر کشورهای جهان سوم متفاوت است.. در این دو کشور هویت دینی در ایدئولوژی دولتی ادغام شد تا هدف و روند توسعه را با ارزش های اسلامی بیان کند.
این اقدام همچنین تصویر بسیار متفاوتی از رابطه اسلام و سیاست در جوامع مسلمان ارائه کرده است. در مالزی و پاکستان, این نهادهای دولتی بوده اند تا فعالان اسلامگرا (کسانی که طرفدار قرائت سیاسی از اسلام هستند; به احیاگرها یا بنیادگرایان نیز معروف است) that have been the guardians of Islam and the defenders of its interests. This suggests a
very different dynamic in the ebbs and flow of Islamic politics—in the least pointing to the importance of the state in the vicissitudes of this phenomenon.
What to make of secular states that turn Islamic? What does such a transformation mean for the state as well as for Islamic politics?
This book grapples with these questions. This is not a comprehensive account of Malaysia’s or Pakistan’s politics, nor does it cover all aspects of Islam’s role in their societies and politics, although the analytical narrative dwells on these issues considerably. This book is rather a social scientific inquiry into the phenomenon of secular postcolonial states becoming agents of Islamization, و به طور گسترده تر چگونه فرهنگ و مذهب در خدمت نیازهای قدرت و توسعه دولتی است. تحلیل در اینجا متکی بر مباحث نظری است
در علوم اجتماعی رفتار دولتی و نقش فرهنگ و مذهب در آن. مهمتر, از موارد مورد بررسی استنباط می کند تا نتیجه گیری های گسترده تری را که مورد علاقه رشته ها است، بدست آورد.

| سپتامبر 25, 2010 | نظرات 0
ادامه مطلب

ISLAM, DEMOCRACY & THE USA:

Cordoba Foundation

عبدالله Faliq

Intro ,


In spite of it being both a perennial and a complex debate, Arches Quarterly reexamines from theological and practical grounds, the important debate about the relationship and compatibility between Islam and Democracy, as echoed in Barack Obama’s agenda of hope and change. Whilst many celebrate Obama’s ascendancy to the Oval Office as a national catharsis for the US, others remain less optimistic of a shift in ideology and approach in the international arena. While much of the tension and distrust between the Muslim world and the USA can be attributed to the approach of promoting democracy, typically favoring dictatorships and puppet regimes that pay lip-service to democratic values and human rights, the aftershock of 9/11 has truly cemented the misgivings further through America’s position on political Islam. It has created a wall of negativity as found by worldpublicopinion.org, according to which 67% of Egyptians believe that globally America is playing a “mainly negative” role.
America’s response has thus been apt. By electing Obama, many around the world are pinning their hopes for developing a less belligerent, but fairer foreign policy towards the Muslim world. Th e test for Obama, as we discuss, is how America and her allies promote democracy. Will it be facilitating or imposing?
علاوه بر این, can it importantly be an honest broker in prolonged zones of confl icts? Enlisting the expertise and insight of prolifi
c scholars, academics, seasoned journalists and politicians, Arches Quarterly brings to light the relationship between Islam and Democracy and the role of America – as well as the changes brought about by Obama, in seeking the common ground. Anas Altikriti, the CEO of Th e Cordoba Foundation provides the opening gambit to this discussion, where he refl ects on the hopes and challenges that rests on Obama’s path. Following Altikriti, the former advisor to President Nixon, Dr Robert Crane off ers a thorough analysis of the Islamic principle of the right to freedom. Anwar Ibrahim, former Deputy Prime Minister of Malaysia, enriches the discussion with the practical realities of implementing democracy in Muslim dominant societies, برای مثال, in Indonesia and Malaysia.
We also have Dr Shireen Hunter, of Georgetown University, ایالات متحده آمریکا, who explores Muslim countries lagging in democratisation and modernisation. Th is is complemented by terrorism writer, Dr Nafeez Ahmed’s explanation of the crisis of post-modernity and the
demise of democracy. Dr Daud Abdullah (Director of Middle East Media Monitor), Alan Hart (former ITN and BBC Panorama correspondent; author of Zionism: Th e Real Enemy of the Jews) and Asem Sondos (Editor of Egypt’s Sawt Al Omma weekly) concentrate on Obama and his role vis-à-vis democracy-promotion in the Muslim world, as well as US relations with Israel and the Muslim Brotherhood.
Minister of Foreign Aff airs, Maldives, Ahmed Shaheed speculates on the future of Islam and Democracy; Cllr. Gerry Maclochlainn
– a Sinn Féin member who endured four years in prison for Irish Republican activities and a campaigner for the Guildford 4 and Birmingham 6, refl ects on his recent trip to Gaza where he witnessed the impact of the brutality and injustice meted out against Palestinians; Dr Marie Breen-Smyth, Director of the Centre for the Study of Radicalisation and Contemporary Political Violence discusses the challenges of critically researching political terror; Dr Khalid al-Mubarak, writer and playwright, discusses prospects of peace in Darfur; and fi nally journalist and human rights activist Ashur Shamis looks critically at the democratisation and politicisation of Muslims today.
We hope all this makes for a comprehensive reading and a source for refl ection on issues that aff ect us all in a new dawn of hope.
Thank you

| سپتامبر 07, 2010 | نظرات 0
ادامه مطلب

A Muslim Archipelago

حداکثر L. درشت

This book has been many years in the making, as the author explains in his Preface, though he wrote most of the actual text during his year as senior Research Fellow with the Center for Strategic Intelligence Research. The author was for many years Dean of the School of Intelligence Studies at the Joint Military Intelligence College. Even though it may appear that the book could have been written by any good historian or Southeast Asia regional specialist, this work is illuminated by the author’s more than three decades of service within the national Intelligence Community. His regional expertise often has been applied to special assessments for the Community. With a knowledge of Islam unparalleled among his peers and an unquenchable thirst for determining how the goals of this religion might play out in areas far from the focus of most policymakers’ current attention, the author has made the most of this opportunity to acquaint the Intelligence Community and a broader readership with a strategic appreciation of a region in the throes of reconciling secular and religious forces.
This publication has been approved for unrestricted distribution by the Office of Security Review, Department of Defense.

| اوت 27, 2010 | نظرات 0
ادامه مطلب

Islamist Opposition Parties and the Potential for EU Engagement

توبی آرچر

هایدی Huuhtanen

In light of the increasing importance of Islamist movements in the Muslim world and

the way that radicalisation has influenced global events since the turn of the century, it

is important for the EU to evaluate its policies towards actors within what can be loosely

termed the ‘Islamic world’. It is particularly important to ask whether and how to engage

with the various Islamist groups.

This remains controversial even within the EU. Some feel that the Islamic values that

lie behind Islamist parties are simply incompatible with western ideals of democracy and

حقوق بشر, while others see engagement as a realistic necessity due to the growing

اهمیت داخلی احزاب اسلام گرا و مشارکت فزاینده آنها در عرصه بین الملل

امور. دیدگاه دیگر این است که دموکراتیک شدن در جهان اسلام افزایش خواهد یافت

امنیت اروپا. اعتبار این استدلال ها و دلایل دیگر در مورد اینکه آیا و چگونه

اتحادیه اروپا باید درگیر شود تنها با مطالعه جنبش‌های اسلام‌گرای مختلف قابل آزمایش است

شرایط سیاسی آنها, کشور به کشور.

دموکراتیک شدن موضوع اصلی اقدامات مشترک سیاست خارجی اتحادیه اروپا است, همانطور که گذاشته شد

در مقاله 11 معاهده اتحادیه اروپا. بسیاری از ایالات در نظر گرفته شده در این

گزارش ها دموکراتیک نیستند, یا کاملاً دموکراتیک نیست. در اکثر این کشورها, اسلام گرا

احزاب و جنبش‌ها اپوزیسیون قابل توجهی با رژیم‌های حاکم تشکیل می‌دهند, و

در برخی آنها بزرگترین بلوک مخالف را تشکیل می دهند. دموکراسی های اروپایی مدت هاست که مجبور بوده اند

deal with governing regimes that are authoritarian, but it is a new phenomenon to press

for democratic reform in states where the most likely beneficiaries might have, from the

EU’s point of view, different and sometimes problematic approaches to democracy and its

related values, such as minority and women’s rights and the rule of law. These charges are

often laid against Islamist movements, so it is important for European policy-makers to

have an accurate picture of the policies and philosophies of potential partners.

Experiences from different countries tends to suggest that the more freedom Islamist

parties are allowed, the more moderate they are in their actions and ideas. In many

cases Islamist parties and groups have long since shifted away from their original aim

of establishing an Islamic state governed by Islamic law, and have come to accept basic

democratic principles of electoral competition for power, the existence of other political

competitors, and political pluralism.

| اوت 21, 2010 | نظرات 0
ادامه مطلب

حل معضل اسلام گرای آمریکا: درس هایی از جنوب و جنوب شرقی آسیا

شادی حمید
ایالات متحده قرار گرفت. تلاش‌ها برای ترویج دموکراسی در خاورمیانه مدت‌هاست که به دلیل «معضل اسلام‌گرایی» فلج شده است.: در تئوری, ما دموکراسی می خواهیم, ولی, در عمل, بیم آن است که احزاب اسلام گرا ذینفعان اصلی هر گشایش سیاسی باشند. غم انگیزترین جلوه آن، ناکامی الجزایر بود 1991 و 1992, زمانی که ایالات متحده در سکوت ایستاده بود در حالی که ارتش سکولار سرسخت انتخابات را پس از کسب اکثریت پارلمانی یک حزب اسلامگرا لغو کرد.. اخیرا, دولت بوش پس از اینکه اسلامگرایان در انتخابات در سراسر منطقه به طرز شگفت انگیزی خوب عمل کردند، از "برنامه آزادی" خود عقب نشینی کرد., از جمله در مصر, عربستان سعودی, و سرزمین های فلسطینی.
اما حتی ترس ما از احزاب اسلام‌گرا - و در نتیجه امتناع از تعامل با آنها - به خودی خود ناسازگار بوده است., برای برخی از کشورها صادق است اما برای برخی دیگر نه. هر چه بیشتر یک کشور برای منافع امنیت ملی آمریکا حیاتی تلقی شود, ایالات متحده تمایل کمتری به پذیرش گروه های اسلام گرا داشته است که نقش سیاسی برجسته ای در آنجا داشته باشند. با این حال, در کشورهایی که از نظر استراتژیک کمتر مرتبط هستند, و جایی که کمتر در خطر است, ایالات متحده گاهی رویکرد ظریف تری را در پیش گرفته است. اما این دقیقا همان جایی است که به رسمیت شناختن نقش اسلامگرایان غیرخشونت طلب مهمتر است., و, اینجا, سیاست آمریکا همچنان کوتاه است.
در سراسر منطقه, ایالات متحده به طور فعال از رژیم های خودکامه حمایت کرده و برای کمپین های سرکوب گروه هایی مانند اخوان المسلمین مصر چراغ سبز نشان داده است., قدیمی ترین و تاثیرگذارترین جنبش سیاسی در منطقه. در ماه مارس 2008, در دورانی که بسیاری از ناظران آن را بدترین دوره سرکوب ضد اخوان از دهه 1960 می دانند., کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه، از الف $100 کاهش کمک های نظامی به مصر توسط کنگره به میلیون ها نفر محکوم شد. وضعیت در اردن نیز مشابه است. دولت بوش و کنگره دموکرات از کشور به عنوان "الگوی" اصلاحات عربی استقبال کرده اند، دقیقاً در همان زمانی که در حال ابداع راه های جدیدی برای دستکاری در روند انتخابات برای محدود کردن نمایندگی اسلام گرایان بوده است., و درست همانطور که انتخاباتی را با اتهامات گسترده تقلب آشکار برگزار کرد
و تقلب.1 این تصادفی نیست. مصر و اردن تنها دو کشور عربی هستند که با اسرائیل پیمان صلح امضا کرده اند. علاوه بر این, آنها برای ایالات متحده حیاتی تلقی می شوند. تلاش برای مقابله با ایران, عراق را باثبات کند, و مبارزه با تروریسم.
| اوت 19, 2010 | نظرات 0
ادامه مطلب