Allar Færslur í "Austurlönd fjær" Flokkur

Íslam og myndun ríkisvalds

seyyed Brugðu æsir Vála Reza Nasr

ÍSLAM, LÝÐRÆÐI & BANDARÍKIN:

Cordoba Foundation

Abdullah Faliq

Intro ,

Múslímskur eyjaklasi

Max L. Gross

Íslamskir stjórnarandstöðuflokkar og möguleiki á þátttöku í ESB

Toby Archer

Heidi Huuhtanen

Uppleysing America's Íslamista Dilemma: Lexíur frá Suður-og Suðaustur-Asíu

Milli GLOBAL og staðbundna

Anthony BUBALO

Greg FEALY

Against the background of the ‘war on terror’,many people have come to view Islamism as amonolithic ideological movement spreading from thecenter of the Muslim world, the Middle East, toMuslim countries around the globe. To borrow aphrase from Abdullah Azzam, the legendary jihadistwho fought to expel the Soviet Union fromAfghanistan in the 1980s, many today see all Islamistsas fellow travellers in a global fundamentalist caravan.This paper evaluates the truth of that perception. Itdoes so by examining the spread of two broad categoriesof Islamic thinking and activism — the morepolitically focused Islamism and more religiouslyfocused ‘neo-fundamentalism’ — from the MiddleEast to Indonesia, a country often cited as an exampleof a formerly peaceful Muslim community radicalizedby external influences.Islamism is a term familiar to many.Most commonly itis used to categorize ideas and forms of activism thatconceive of Islam as a political ideology. Today, a widerange of groups are classified as Islamist, from theEgyptian Muslim Brotherhood to al-qa‘ida.While sucha categorization remains appropriate in many cases,Islamism seems less useful as a label for those groupsthat do not see Islam as a political ideology and largelyeschew political activism — even if their activism sometimeshas political implications. Included in this categoryare groups concerned primarily with Islamic mission-IV Be t w e e n t h e G l o b a l a n d t h e L o c a l : Íslam, the Mi d d l e E a s t , a n d Indonesiaary activity, but it would also include a group such asal-qa‘ida whose acts of terrorism are arguably drivenless by concrete political objectives than religious inspiration,albeit of a misguided form. This paper thereforeuses the term ‘neo-fundamentalist’, developed by theFrench scholar Olivier Roy, to describe these groups andwill study the transmission of both Islamist and neofundamentalistideas to Indonesia.

Íslamskt MODERNITIES: Fethullah Gulen og samtíma íslamska

Honorary CAKI

The Nurju movement1, að elstu meðallagi Íslamista hreyfing sem er sennilega einkennilegur til nútíma Tyrkland, var brotist inn í nokkra hópa þar sem Said Nursi, stofnandi the hreyfing, lést í 1960. Um þessar mundir, það eru fleiri en tíu hópa nurcu með mismunandi dagskrá og áætlanir. Þrátt fyrir allt eru öðruvísi, í dag Nurju hópa virðast til að viðurkenna sérstöðu hvers annars og reyna að halda a viss láréttur flötur af samstöðu. Theplace af Fethullah Gulen hópur innan Nurju hreyfing, þó, virðast til vera a hluti shaky.Fethullah Gulen (b.1938) split himself, að minnsta kosti í útliti, frá heildar Nurju hreyfingu í 1972 og tókst að koma á fót eigin hóp hans með sterk skipulagi í 1980 og í 90's. Vegna þess að þróun á víðtækri skóla net bæði í Tyrklandi og abroad2, hópur hans vakti athygli. Þessir skólar heillaðist ekki bara Íslamista kaupsýslumaður og miðstigi en einnig fjölda menntamanna secularist og stjórnmálamenn. Þó að það komu upphaflega út á almennan Nurju hreyfing, sumir trúa því að tala um fylgjendur þeirra Fethullah Gulen hópur er miklu stærri en heildarfjöldi the hvíla af the nurju hópa. Samt, það virðist vera nóg ástæða til þess að hugsa að það var verð að borga fyrir þessa velgengni: firringu frá öðrum Íslamista hópa sem og frá almennri Nurju för sem Fethullah Gulen group3 sig er ætlað að vera hluti.

Progressive íslamska hugsun, borgaralegs samfélags og Gulen hreyfing í the þjóðlegur samhengi

Greg Barton

Fethullah Gulen (fædd 1941), eða Hodjaeffendi eins og hann er þekktur affectionately af hundruðum þúsunda fólks í móðurmáli Tyrkland hans og erlendis, er einn mikilvægasti íslamska hugsuðir og aðgerðasinnar að hafa komið fram á tuttugustu öldinni. Hans er bjartsýnn og framsýn hugsun, með áherslu sína á sjálf þróun bæði hjarta og sál í gegnum menntun, um að taka þátt stanslaust og jákvætt við nútíma heiminn og að ná fram í samráði og anda samvinnu milli trúarlega samfélag, mega sín og þjóðir er hægt að lesa sem nútíma reformulation á kenningum Jalaluddin Rumi, Yunus Emre, og öðrum klassískum Sufi kennara (Michel, 2005a, 2005b; Saritoprak, 2003; 2005a; 2005b; Unal og Williams, 2005). Nánar tiltekið, Gulen má sjá að stunda þar Said Nursi (1876-1960), annar mikill Anatolian íslamska vitsmunalegum, horfið: chartinga way for Muslim activists in Turkey and beyond to effectively contribute to the development of modern society that avoids the pitfalls and compromises of party-political activism and replaces the narrowness of Islamist thought with a genuinely inclusive and humanitarian understanding of religion’s role in the modern world (Abu-Rabi, 1995; Markham og Ozdemir, 2005; Aðþrengdar, 2005, Yavuz, 2005a).

Bandaríkin og Egyptaland

A Conference Report

The study of bilateral relations has fallen deeply out of favor in the academiccommunity. Political science has turned to the study of international state systemsrather than relations between individual states; anthropologists and sociologists arefar more interested in non-state actors; and historians have largely abandonedstates altogether. It is a shame, because there is much to be learned from bilateralrelationships, and some such relationships are vital—not only to the countriesinvolved, but also to a broader array of countries.One such vital relationship is that between the United States and Egypt. Forgedduring the Cold War almost entirely on the issue of Arab-Israeli peacemaking, theU.S.-Egyptian bilateral relationship has deepened and broadened over the lastquarter century. Egypt remains one of the United States’ most important Arab allies,and the bilateral relationship with Washington remains the keystone of Egypt’sforeign policy. Strong U.S.-Egyptian bilateral relations are also an important anchorfor states throughout the Middle East and for Western policy in the region. Therelationship is valuable for policymakers in both countries; doing without it isunthinkable.To explore this relationship, the CSIS Middle East Program, in cooperation with theAl-Ahram Center for Political and Strategic Studies in Cairo, convened a one-dayconference on June 26, 2003, entitled, “The United States and Egypt: Building thePartnership.” The goal of the meeting was to brainstorm how that partnership mightbe strengthened.Participants agreed that much needs to be done on the diplomatic, political, herinn,and economic levels. Although all did not agree on a single course forward, theparticipants unanimously concurred that a stronger U.S.-Egyptian relationship is verymuch in the interests of both countries, and although it will require a great deal ofwork to achieve, the benefits are worth the effort.

Vilja Tyrkland hafa Íslamista forseti?

Michael Rubin

Íslamskar hreyfingar og beiting ofbeldis:

Esen Kirdis

.

Þrátt fyrir nýlega fræðilega og vinsæla áherslu á ofbeldisfull fjölþjóðleg íslömsk hryðjuverkanet,það er fjöldi íslamskra hreyfinga. Þessi margbreytileiki setur fræðimönnum fyrir tveimur þrautum. Fyrsta ráðgátan er að skilja hvers vegna innanlandsmiðaðar íslamskar hreyfingar sem mynduðust sem viðbrögð við stofnun veraldlegra þjóðríkja færðu starfsemi sína og markmið yfir á marglaga fjölþjóðlegt rými.. Önnur þrautin er að skilja hvers vegna hópar með svipuð markmið og markmið tileinka sér mismunandi aðferðir við að beita ofbeldi eða ofbeldi þegar þeir „fara yfir þjóðarbrot“. Tvær meginspurningar sem þessi grein mun fjalla um eru: Hvers vegna verða íslamskar hreyfingar þverþjóðlegar? Og, hvers vegna taka þeir á sig mismunandi myndir þegar þeir fjölþjóðast? First, Ég held því fram að fjölþjóðastigið skapi nýjan pólitískan vettvang fyrir íslamskar hreyfingar sem eru takmarkaðar í kröfugerð sinni á innlendum vettvangi. Í öðru lagi, Ég held því fram að þjóðernisvæðing skapi óvissu fyrir hópa um sjálfsmynd sína og fullyrðingar á fjölþjóðlegum vettvangi. Miðillinn samþykktur, þ.e.a.s. ofbeldi gegn ofbeldi, er háð tegund þjóðernisvæðingar, leikararnir kynnast á fjölþjóðlegum vettvangi, og túlkanir forystunnar á því hvert hreyfingin ætti að fara næst. Til að svara spurningum mínum, Ég mun skoða fjögur mál: (1) tyrkneska íslam, (2) múslimska bræðralagið, (3) Jemaah Islamiyah, og (4) Tablighi Jamaat

Mat lagt á Íslamista almennum í Egyptalandi og Malasía

Handan „Hryðjuverka“ og „StateHegemony“: að meta almenna íslamista í Egyptalandi og Malasíu

Janúar STRONG

Alþjóðleg net íslamskra „hryðjuverka“ hafa þjónað sem vinsælasta skýringin til að lýsa fyrirbæri pólitísks íslams síðan 11 september árásir.

This paper argues that both the self-proclaimeddoctrinal Islam of the militants and Western perceptions of a homogeneousIslamist threat need to be deconstructed in order to discover the oftenambiguous manifestations of ‘official’ and ‘opposition’ Islam, of modernity andconservatism.

As a comparison of two Islamic countries, Egypt and Malaysia,which both claim a leading role in their respective regions, shows, moderateIslamic groups have had a considerable impact on processes of democratisationand the emergence of civil society during the quarter century since the ‘Islamicresurgence’.

Shared experiences like coalition building and active participationwithin the political system demonstrate the influence and importance of groupssuch as the Egyptian Muslim Brotherhood, Íslamska ungmennahreyfingin í Malasíu (ABIM) eða Íslamski flokkurinn í Malasíu (EKKI).

Þessir hópar hafa mótað hið pólitíska landslag í mun meira mæli en núverandi upptaka af „hryðjuverkaógninni“ gefur til kynna. Smám saman þróun „samræðumenningarinnar“ hefur fremur leitt í ljós nýjar aðferðir til stjórnmálaþátttöku og lýðræðis á grasrótarstigi.