RSSΌλες οι συμμετοχές στο "Αλλα" Κατηγορία

ΟΙ ΙΡΑΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ansiia Khaz allii


Έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα χρόνια από τον θρίαμβο της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν, ωστόσο παραμένουν α πολλές ερωτήσεις και ασάφειες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η Ισλαμική Δημοκρατία και οι νόμοι της σύγχρονα προβλήματα και τρέχουσες συνθήκες, ιδίως όσον αφορά τις γυναίκες και τα δικαιώματα των γυναικών. Αυτή η σύντομη εργασία θα ρίξει φως σε αυτά τα ζητήματα και θα μελετήσει την τρέχουσα θέση της γυναίκας σε διάφορους τομείς, συγκρίνοντας αυτό με την κατάσταση πριν από την Ισλαμική Επανάσταση. Έχουν χρησιμοποιηθεί αξιόπιστα και επικυρωμένα δεδομένα όποτε είναι δυνατόν. Η εισαγωγή συνοψίζει μια σειρά από θεωρητικές και νομικές μελέτες που παρέχουν βάση για την επακόλουθη πιο πρακτική ανάλυση και είναι οι πηγές από τις οποίες έχουν ληφθεί τα δεδομένα.
Η πρώτη ενότητα εξετάζει τις στάσεις της ηγεσίας της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν απέναντι στις γυναίκες και ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, και στη συνέχεια ρίχνει μια περιεκτική ματιά στους νόμους που εκδόθηκαν από την Ισλαμική Επανάσταση που αφορούν τις γυναίκες και τη θέση τους στην κοινωνία. Η δεύτερη ενότητα εξετάζει το γυναικείο πολιτισμικό και εκπαιδευτικές εξελίξεις από την Επανάσταση και τις συγκρίνει με την προεπαναστατική κατάσταση. ο third section looks at women’s political, social and economic participation and considers both quantative and qualitative aspects of their employment. The fourth section then examines questions of the family, ο relationship between women and the family, and the family’s role in limiting or increasing women’s rights in the Islamic Republic of Iran.

| Σεπτ 19, 2010 | Σχόλια 0
Διαβάστε περισσότερα

Σχετικά με το Αμερικανικό Σύνταγμα από την άποψη του Κορανίου και του Συμφώνου της Μαντίνα

Imad-ad-Dean Ahmad

This paper is by no means an exhaustive comparison of the American Constitution with the Qur’an and the Madinah Covenant. Μάλλον, it explores the kinds of insights that a comparison between these two documents may suggest. Accordingly, the constitutional topics selected are those in which the author or the commentators on earlier drafts perceived an assessment within the Islamic sources.4 This paper should be taken as an invitation for future studies with more systematic comparisons. In addition to rational inference from the text of the Qur’an and of the Madinah Covenant, I shall draw on the views of the Prophet’s Companions as recorded in the leading Hadith books. Analogously, the views of the Founding Fathers of the American Republic on constitutional
matters are articulated in The Federalist Papers.We shall begin by reviewing the Madinah Covenant, and then evaluate the Constitution’s goals as expressed in the preamble. After that, we shall explore a variety of topics in the main body of the text that lend themselves to the examination proposed here. Συγκεκριμένα, these are the roles of the branches of government according to the separation of powers, the role of elections in determining the next head of state, the penalty for treason, the existence of the slave trade and racism, the republican form of government, the provisions for amending the Constitution, religious tests, and the Bill of Rights. Τελικά, we consider the Madisonian arguments on how the Constitution may be considered a model for avoiding fitnah.
The Madinah Covenant That Muslims attach great significance to their organization as a political community can be seen in the fact that their calendar is dated neither from the birth nor the death of the Prophet, but from the establishment of the first Muslim polity in the city-state of Madinah in 622. Before Madinah was founded, the Arabs had no state to “establish justice, insure domestic
tranquility, provide for the common defense, promote the general welfare, and secure the blessings of liberty …” The custom at that time was that those who were too weak to protect themselves became clients of a protector (wali). Muhammad, himself an orphan, was brought up under the protection of his uncle Abu Talib.
After his uncle’s death in 619, Muhammad received an invitation from Yathrib’s feuding Arab tribes to govern there. Once in Yathrib, he entered into a covenant with all of its residents, whether they had accepted Islam or not. Even the Jews living on the city’s outskirts subscribed to it.

| Σεπτ 09, 2010 | Σχόλια 0
Διαβάστε περισσότερα

Η πολιτική της Χαμάς των ΗΠΑ εμποδίζει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή

Henry Siegman


Αποτυχημένες διμερείς συνομιλίες για το παρελθόν 16 χρόνια έχουν δείξει ότι μια ειρηνευτική συμφωνία στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί από τα ίδια τα μέρη. Οι ισραηλινές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι μπορούν να αψηφήσουν τη διεθνή καταδίκη του παράνομου αποικιακού σχεδίου τους στη Δυτική Όχθη, επειδή μπορούν να βασίζονται στις ΗΠΑ ότι θα αντιταχθούν στις διεθνείς κυρώσεις. Διμερείς συνομιλίες που δεν πλαισιώνονται από παραμέτρους που διατυπώνονται από τις ΗΠΑ (βασίζεται σε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις συμφωνίες του Όσλο, την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία, τον «οδικό χάρτη» και άλλες προηγούμενες ισραηλινοπαλαιστινιακές συμφωνίες) δεν μπορεί να πετύχει. Η κυβέρνηση του Ισραήλ πιστεύει ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ δεν θα επιτρέψει σε έναν Αμερικανό πρόεδρο να εκδώσει τέτοιες παραμέτρους και να απαιτήσει την αποδοχή τους. Τι ελπίδα υπάρχει για τις διμερείς συνομιλίες που θα επαναληφθούν στην Ουάσιγκτον τον Σεπτέμβριο 2 εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον Πρόεδρο Ομπάμα να αποδείξει ότι αυτή η πεποίθηση είναι εσφαλμένη, και για το αν οι «προτάσεις γεφύρωσης» που έχει υποσχεθεί, εάν οι συνομιλίες φτάσουν σε αδιέξοδο, αποτελούν ευφημισμό για την υποβολή αμερικανικών παραμέτρων. Μια τέτοια πρωτοβουλία των ΗΠΑ πρέπει να προσφέρει στο Ισραήλ σιδερένιες διαβεβαιώσεις για την ασφάλειά του εντός των προ του 1967 συνόρων του, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις δεν είναι διαθέσιμες εάν το Ισραήλ επιμένει να αρνηθεί στους Παλαιστίνιους ένα βιώσιμο και κυρίαρχο κράτος στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Αυτό το έγγραφο εστιάζει στο άλλο σημαντικό εμπόδιο για μια συμφωνία μόνιμου καθεστώτος: η απουσία ενός αποτελεσματικού παλαιστίνιου συνομιλητή. Αντιμετώπιση των νόμιμων παραπόνων της Χαμάς – και όπως σημειώνεται σε πρόσφατη έκθεση της CENTCOM, Η Χαμάς έχει εύλογα παράπονα – θα μπορούσε να οδηγήσει στην επιστροφή της σε μια παλαιστινιακή κυβέρνηση συνασπισμού που θα παρείχε στο Ισραήλ έναν αξιόπιστο ειρηνευτικό εταίρο. Εάν αυτή η προσέγγιση αποτύχει λόγω της απόρριψης της Χαμάς, η ικανότητα του οργανισμού να αποτρέψει μια λογική συμφωνία που διαπραγματεύτηκαν άλλα παλαιστινιακά πολιτικά κόμματα θα έχει παρεμποδιστεί σημαντικά. Εάν η κυβέρνηση Ομπάμα δεν ηγηθεί μιας διεθνούς πρωτοβουλίας για τον καθορισμό των παραμέτρων μιας Ισραηλινο-Παλαιστινιακής συμφωνίας και την ενεργή προώθηση της παλαιστινιακής πολιτικής συμφιλίωσης, Η Ευρώπη πρέπει να το κάνει, και ελπίζω ότι η Αμερική θα ακολουθήσει. Δυστυχώς, Δεν υπάρχει ασημένια σφαίρα που να μπορεί να εγγυηθεί τον στόχο «δύο κράτη να ζήσουν δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια».
Αλλά η τρέχουσα πορεία του Προέδρου Ομπάμα το αποκλείει απολύτως.

| Σεπτ 07, 2010 | Σχόλια 0
Διαβάστε περισσότερα

Η ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΠΙΣΤΗ στην ΑΜΕΡΙΚΗ

JAMES A. Beverley

AMERICA BEGINS A NEW MILLENNIUM AS ONE OF THE MOST RELIGIOUSLY diverse nations of all time. Nowhere else in the world do so many people—offered a choice free from government influence—identify with such a wide range of religious and spiritual communities. Nowhere else has the human search for meaning been so varied. In America today, there are communities and centers for worship representing all of the world’s religions.
The American landscape is dotted with churches, temples, synagogues, and mosques. Zen Buddhist zendos sit next to Pentecostal tabernacles. Hasidic Jews walk the streets with Hindu swamis. Most amazing of all, relatively little conflict has occurred among religions in America. This fact, combined with a high level of tolerance of each other’s beliefs and practices, has let America produce people of goodwill ready to try to resolve any tensions that might emerge. The Faith in America series celebrates America’s diverse religious heritage.
People of faith and ideals who longed for a better world have created a unique society where freedom of religious expression is a keynote of culture. The freedom that America offers to people of faith means that not only have ancient religions found a home
here, but that newer ways of expressing spirituality have also taken root. From huge churches in large cities to small spiritual communities in towns and villages, faith in America has never been stronger. The paths that different religions have taken through
American history is just one of the stories readers will find in this series. Like anything people create, religion is far from perfect. Ωστόσο, its contribution to the culture and its ability to help people are impressive, and these accomplishments will be found in all the books in the series. Meanwhile, awareness and tolerance of the different paths our neighbors take to the spiritual life has become an increasingly important part of citizenship in America.
Today, περισσότερο από ποτέ, America as a whole puts its faith in freedom—the freedom to believe.

| Αύγουστο 21, 2010 | Σχόλια 0
Διαβάστε περισσότερα

Ο TAYYIP ERDOĞAN ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΑΣΕΡ

Hurriyet DailyNews
Μουσταφά Ακιόλ

Last Thursday night, Turkish Prime Minister Tayyip Erdoğan suddenly became the focus of all the news channels in the country. The reason was that he had stormed the diplomatic scene at a World Economic Forum panel in Davos by accusing Israeli President Shimon Peres for “killing people,” and reminding the biblical commandment, “Thou shall not kill.”

This was not just breaking news to the media, but also music to the ears of millions of Turks who were deeply touched by the recent bloodshed that Israel caused in the Gaza Strip. Some of them even hit the streets in order to welcome Erdoğan, who had decided to come to Istanbul right away after the tense debate. Χιλιάδες αυτοκίνητα κατευθύνθηκαν προς το αεροδρόμιο Ατατούρκ στη μέση της νύχτας για να υποδεχτούν “ο κατακτητής του Νταβός.

” «Η Τουρκία είναι περήφανη για σένα»

Εγώ προσωπικά είχα ένα πιο κοσμικό πρόβλημα εκείνη τη στιγμή. Για να πιάσω το δικό μου 5 είμαι. πτήση, Είχα φύγει από το σπίτι σε αρκετά λογική ώρα, 2.30 είμαι. Αλλά η κυκλοφορία προς το αεροδρόμιο ήταν εντελώς κλειδωμένη λόγω του εκπληκτικού αριθμού των αυτοκινήτων που προορίζονταν προς αυτό. Έτσι, αφού άφησε το ταξί στην εκκίνηση του μεγάλου ποταμού των οχημάτων, Έπρεπε να περπατήσω στον αυτοκινητόδρομο για περίπου δύο χιλιόμετρα, τα χέρια μου στις αποσκευές μου και τα μάτια μου στο πλήθος. Όταν τελικά ο Ερντογάν βγήκε από το τερματικό, ενώ μόλις μπαίνω σε αυτό, χιλιάδες τον χειροκρότησαν και άρχισαν να ψέλνουν, “Η Τουρκία είναι περήφανη για σένα!”

| Αύγουστο 01, 2010 | Σχόλια 0
Διαβάστε περισσότερα