L-Iskrizzjonijiet kollha fil- "MB Ġordaniż" Kategorija
Iżlam, Iżlam politiku u l-Amerika
Għarfien Għarbi
Hija "Fratellanza" ma 'l-Amerika Possibbli?
khalil al-anani
“M'hemm l-ebda ċans li tikkomunika ma' xi U.S. amministrazzjoni sakemm l-Istati Uniti żżomm il-ħarsa fit-tul tagħha tal-Islam bħala periklu reali, fehma li tpoġġi lill-Istati Uniti fl-istess dgħajsa tal-għadu Żjonista. M'għandna l-ebda ideat minn qabel dwar il-poplu Amerikan jew l-Istati Uniti. is-soċjetà u l-organizzazzjonijiet ċiviċi u t-think tanks tagħha. M'għandna l-ebda problema biex nikkomunikaw mal-poplu Amerikan iżda m'huma qed isiru l-ebda sforzi adegwati biex iressquna eqreb,” qal Dr. Issam al-Iryan, kap tad-dipartiment politiku tal-Fratellanza Musulmana f’intervista bit-telefon.
Kliem Al-Iryan jiġbor il-fehmiet tal-Fratellanza Musulmana dwar il-poplu Amerikan u l-Istati Uniti.. gvern. Membri oħra tal-Fratellanza Musulmana jaqblu, kif kien il-mibki Hassan al-Banna, li waqqaf il-grupp fi 1928. Al- Banna qieset il-Punent l-aktar bħala simbolu ta’ tħassir morali. Salafi oħra – skola ta’ ħsieb Iżlamiku li tiddependi fuq l-antenati bħala mudelli eżemplari – ħadu l-istess fehma tal-Istati Uniti, iżda m'għandhomx il-flessibbiltà ideoloġika mħaddna mill-Fratellanza Musulmana. Filwaqt li l-Fratellanza Musulmana temmen fl-involviment tal-Amerikani fi djalogu ċivili, gruppi estremisti oħra ma jaraw l-ebda punt fid-djalogu u jsostnu li l-forza hija l-uniku mod kif tittratta l-Istati Uniti.
| Settembru 15, 2010 | Kummenti 0
Iżlamiżmu rivedut
MAHA AZZAM
Hemm kriżi politika u ta’ sigurtà madwar dak li jissejjaħ l-Iżlamiżmu, kriżi li l-anteċedenti tagħha ħafna qabel 9/11. Matul il-passat 25 snin, kien hemm enfasi differenti dwar kif tispjega u tiġġieled l-Iżlamiżmu. Analisti u dawk li jfasslu l-politika
fis-snin tmenin u disgħin tkellmu dwar il-kawżi ewlenin tal-militanza Iżlamika bħala mard ekonomiku u emarġilizzazzjoni. Iktar reċentement kien hemm enfasi fuq ir-riforma politika bħala mezz biex jimmina l-appell tar-radikaliżmu. Illum dejjem aktar, l-aspetti ideoloġiċi u reliġjużi tal-Iżlamiżmu jeħtieġ li jiġu indirizzati għaliex saru karatteristiċi ta’ dibattitu politiku u ta’ sigurtà usa’. Kemm jekk b’rabta mat-terroriżmu tal-Al-Qaeda, riforma politika fid-dinja Musulmana, il-kwistjoni nukleari fl-Iran jew żoni ta’ kriżi bħall-Palestina jew il-Libanu, sar komuni li ssib li l-ideoloġija u r-reliġjon jintużaw minn partiti opposti bħala sorsi ta’ leġittimizzazzjoni, ispirazzjoni u mibdija.
Is-sitwazzjoni hija kkumplikata aktar illum bl-antagoniżmu dejjem jikber lejn u l-biża’ tal-Iżlam fil-Punent minħabba attakki terroristiċi li mbagħad jolqtu l-attitudnijiet lejn l-immigrazzjoni., reliġjon u kultura. Il-konfini tal-umma jew tal-komunità tal-fidili jiġġebbed lil hinn mill-istati Musulmani għal bliet Ewropej. L-umma potenzjalment teżisti kull fejn hemm komunitajiet Musulmani. Is-sens kondiviż ta’ appartenenza għal fidi komuni jiżdied f’ambjent fejn is-sens ta’ integrazzjoni fil-komunità tal-madwar mhuwiex ċar u fejn id-diskriminazzjoni tista’ tkun apparenti. Iktar ma jkun kbir iċ-ċaħda tal-valuri tas-soċjetà,
kemm jekk fil-Punent jew anke fi stat Musulman, akbar tkun il-konsolidazzjoni tal-forza morali tal-Iżlam bħala identità kulturali u sistema ta’ valuri.
Wara l-bumbardamenti f’Londra fuq 7 Lulju 2005 deher aktar ċar li xi żgħażagħ kienu qed jasserixxu l-impenn reliġjuż bħala mod kif jesprimu l-etniċità. Ir-rabtiet bejn il-Musulmani madwar id-dinja u l-perċezzjoni tagħhom li l-Musulmani huma vulnerabbli wasslu lil ħafna f’partijiet differenti ħafna tad-dinja biex jingħaqdu l-qagħdiet lokali tagħhom stess f’wieħed Musulman usa’., wara li identifika kulturalment, jew primarjament jew parzjalment, b’Islam definit b’mod wiesa’.
| Settembru 06, 2010 | Kummenti 0
Islam and Democracy
ITAC
If one reads the press or listens to commentators on international affairs, it is often said – and even more often implied but not said – that Islam is not compatible with democracy. In the nineties, Samuel Huntington set off an intellectual firestorm when he published The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order, in which he presents his forecasts for the world – writ large. In the political realm, he notes that while Turkey and Pakistan might have some small claim to “democratic legitimacy” all other “… Muslim countries were overwhelmingly non-democratic: monarchies, one-party systems, military regimes, personal dictatorships or some combination of these, usually resting on a limited family, clan, or tribal base”. The premise on which his argument is founded is that they are not only ‘not like us’, they are actually opposed to our essential democratic values. He believes, as do others, that while the idea of Western democratization is being resisted in other parts of the world, the confrontation is most notable in those regions where Islam is the dominant faith.
The argument has also been made from the other side as well. An Iranian religious scholar, reflecting on an early twentieth-century constitutional crisis in his country, declared that Islam and democracy are not compatible because people are not equal and a legislative body is unnecessary because of the inclusive nature of Islamic religious law. A similar position was taken more recently by Ali Belhadj, an Algerian high school teacher, preacher and (in this context) leader of the FIS, when he declared “democracy was not an Islamic concept”. Perhaps the most dramatic statement to this effect was that of Abu Musab al-Zarqawi, leader of the Sunni insurgents in Iraq who, when faced with the prospect of an election, denounced democracy as “an evil principle”.
But according to some Muslim scholars, democracy remains an important ideal in Islam, with the caveat that it is always subject to the religious law. The emphasis on the paramount place of the shari’a is an element of almost every Islamic comment on governance, moderate or extremist. Only if the ruler, who receives his authority from God, limits his actions to the “supervision of the administration of the shari’a” is he to be obeyed. If he does other than this, he is a non-believer and committed Muslims are to rebel against him. Herein lies the justification for much of the violence that has plagued the Muslim world in such struggles as that prevailing in Algeria during the 90s
| Settembru 04, 2010 | Kummenti 0
Kultura Politika Iżlamika, Demokrazija, u Drittijiet tal-Bniedem
Daniele. Prezz
Ġie argumentat li l-Iżlam jiffaċilita l-awtoritarjaniżmu, contradicts the
values of Western societies, and significantly affects important political outcomes
in Muslim nations. Konsegwentement, studjużi, kummentaturi, and government
officials frequently point to ‘‘Islamic fundamentalism’’ as the next
ideological threat to liberal democracies. Din il-fehma, madankollu, is based primarily
on the analysis of texts, Teorija politika Islamika, and ad hoc studies
of individual countries, li ma jqisux fatturi oħra. It is my contention
that the texts and traditions of Islam, bħal dawk ta’ reliġjonijiet oħra,
jistgħu jintużaw biex jappoġġjaw varjetà ta’ sistemi u politiki politiċi. Country
specific and descriptive studies do not help us to find patterns that will help
us explain the varying relationships between Islam and politics across the
countries of the Muslim world. Għalhekk, approċċ ġdid għall-istudju tal-
konnessjoni bejn l-Islam u l-politika hija mitluba.
Nissuġġerixxi, permezz ta’ evalwazzjoni rigoruża tar-relazzjoni bejn l-Islam,
demokrazija, u d-drittijiet tal-bniedem fil-livell transnazzjonali, that too much
emphasis is being placed on the power of Islam as a political force. I first
use comparative case studies, which focus on factors relating to the interplay
between Islamic groups and regimes, influwenzi ekonomiċi, qsim etniku,
u l-iżvilupp tas-soċjetà, to explain the variance in the influence of
Islam on politics across eight nations.
| Awissu 24, 2010 | Kummenti 0
Kultura Politika Iżlamika, Demokrazija, u Drittijiet tal-Bniedem
Daniele. Prezz
Ġie argumentat li l-Iżlam jiffaċilita l-awtoritarjaniżmu, contradicts the
values of Western societies, and significantly affects important political outcomes
in Muslim nations. Konsegwentement, studjużi, kummentaturi, and government
officials frequently point to ‘‘Islamic fundamentalism’’ as the next
ideological threat to liberal democracies. Din il-fehma, madankollu, is based primarily
on the analysis of texts, Teorija politika Islamika, and ad hoc studies
of individual countries, li ma jqisux fatturi oħra. It is my contention
that the texts and traditions of Islam, bħal dawk ta’ reliġjonijiet oħra,
jistgħu jintużaw biex jappoġġjaw varjetà ta’ sistemi u politiki politiċi. Country
specific and descriptive studies do not help us to find patterns that will help
us explain the varying relationships between Islam and politics across the
countries of the Muslim world. Għalhekk, approċċ ġdid għall-istudju tal-
konnessjoni bejn l-Islam u l-politika hija mitluba.
Nissuġġerixxi, permezz ta’ evalwazzjoni rigoruża tar-relazzjoni bejn l-Islam,
demokrazija, u d-drittijiet tal-bniedem fil-livell transnazzjonali, that too much
emphasis is being placed on the power of Islam as a political force. I first
use comparative case studies, which focus on factors relating to the interplay
between Islamic groups and regimes, influwenzi ekonomiċi, qsim etniku,
u l-iżvilupp tas-soċjetà, to explain the variance in the influence of
Islam on politics across eight nations.
| Awissu 22, 2010 | Kummenti 0
Islam politiku fil-Lvant Nofsani
Huma Knudsen
This report provides an introduction to selected aspects of the phenomenon commonly
referred to as “political Islam”. The report gives special emphasis to the Middle East, fi
particular the Levantine countries, and outlines two aspects of the Islamist movement that may
be considered polar opposites: democracy and political violence. In the third section the report
reviews some of the main theories used to explain the Islamic resurgence in the Middle East
(Figure 1). In brief, the report shows that Islam need not be incompatible with democracy and
that there is a tendency to neglect the fact that many Middle Eastern countries have been
engaged in a brutal suppression of Islamist movements, causing them, some argue, to take up
armi kontra l-istat, u aktar rari, pajjiżi barranin. L-użu tal-vjolenza politika huwa
mifruxa fil-Lvant Nofsani, imma la hija illoġika u lanqas irrazzjonali. F'ħafna każijiet anke
Gruppi Iżlamiċi magħrufa għall-użu tagħhom tal-vjolenza ġew trasformati f’politiċi paċifiċi
partiti li kkontestaw b’suċċess l-elezzjonijiet muniċipali u nazzjonali. Madankollu, l-Iżlamista
qawmien mill-ġdid fil-Lvant Nofsani jibqa’ parzjalment mhux spjegat minkejja numru ta’ teoriji li qed ifittxu
kont għat-tkabbir tagħha u l-appell popolari. Ġeneralment, il-biċċa l-kbira tat-teoriji jsostnu li l-Iżlamiżmu huwa a
reazzjoni għal deprivazzjoni relattiva, speċjalment l-inugwaljanza soċjali u l-oppressjoni politika. Alternattiva
teoriji jfittxu t-tweġiba għall-qawmien mill-ġdid Iżlamiku fil-konfini tar-reliġjon nnifisha u l-
qawwija, potenzjal evokattiv tas-simboliżmu reliġjuż.
The conclusion argues in favour of moving beyond the “gloom and doom” approach that
portrays Islamism as an illegitimate political expression and a potential threat to the West (“Old
Islamism”), and of a more nuanced understanding of the current democratisation of the Islamist
movement that is now taking place throughout the Middle East (“New Islamism”). This
importance of understanding the ideological roots of the “New Islamism” is foregrounded
along with the need for thorough first-hand knowledge of Islamist movements and their
adherents. As social movements, its is argued that more emphasis needs to be placed on
understanding the ways in which they have been capable of harnessing the aspirations not only
tas-sezzjonijiet ifqar tas-soċjetà imma wkoll tal-klassi tan-nofs.
| Awissu 20, 2010 | Kummenti 0
STRATEĠIJI GĦALL-IMPENĠĠ TAL-IŻLAM POLITIKU
SHADI HAMID
AMANDA KADLEC
L-Iżlam Politiku huwa l-aktar forza politika waħda attiva fil-Lvant Nofsani llum. Il-futur tagħha huwa marbut mill-qrib ma’ dak tar-reġjun. Jekk l-Istati Uniti u l-Unjoni Ewropea huma impenjati li jappoġġaw ir-riforma politika fir-reġjun, se jkollhom bżonn ifasslu l-konkrit, strateġiji koerenti għall-involviment ta' gruppi Iżlamiċi. Madankollu, l-U.S. ġeneralment ma kienx lest li jiftaħ djalogu ma’ dawn il-movimenti. Bl-istess mod, L-impenn tal-UE mal-Iżlamisti kien l-eċċezzjoni, mhux ir-regola. Fejn jeżistu kuntatti ta’ livell baxx, huma prinċipalment iservu għal skopijiet ta' ġbir ta' informazzjoni, mhux għanijiet strateġiċi. L-U.S. u l-UE għandhom għadd ta’ programmi li jindirizzaw l-iżvilupp ekonomiku u politiku fir-reġjun – fosthom l-Inizjattiva ta’ Sħubija fil-Lvant Nofsani (MEPI), il-Korporazzjoni tal-Isfida tal-Millenju (MCC), l-Unjoni għall-Mediterran, u l-Politika Ewropea tal-Viċinat (ENP) – iżda ftit għandhom xi jgħidu dwar kif l-isfida tal-oppożizzjoni politika Iżlamista tidħol fi ħdan objettivi reġjonali usa'. L-Istati Uniti. u l-assistenza u l-ipprogrammar tad-demokrazija tal-UE huma diretti kważi kollha kemm lejn gvernijiet awtoritarji nfushom jew gruppi sekulari tas-soċjetà ċivili b’appoġġ minimu fis-soċjetajiet tagħhom stess..
Wasal iż-żmien għal valutazzjoni mill-ġdid tal-politiki attwali. Mill-attakki terroristiċi ta’ Settembru 11, 2001, l-appoġġ għad-demokrazija fil-Lvant Nofsani ħa importanza akbar għal dawk li jfasslu l-politika tal-Punent, li jaraw rabta bejn in-nuqqas ta’ demokrazija u l-vjolenza politika. Attenzjoni akbar ġiet iddedikata għall-fehim tal-varjazzjonijiet fi ħdan l-Islam politiku. L-amministrazzjoni l-ġdida Amerikana hija aktar miftuħa biex twessa’ l-komunikazzjoni mad-dinja Musulmana. Sadanittant, il-maġġoranza l-kbira tal-organizzazzjonijiet Islamisti mainstream – inkluż il-Fratellanza Musulmana fl-Eġittu, Front ta’ Azzjoni Iżlamika tal-Ġordan (IAF), Partit tal-Ġustizzja u l-Iżvilupp tal-Marokk (PJD), il-Moviment Kostituzzjonali Iżlamiku tal-Kuwajt, u l-Jemen Islah Party – għamlu dejjem aktar l-appoġġ għar-riforma politika u d-demokrazija komponent ċentrali fil-pjattaformi politiċi tagħhom. Barra minn hekk, ħafna wrew interess qawwi fil-ftuħ ta’ djalogu mal-U.S. u l-gvernijiet tal-UE.
Il-futur tar-relazzjonijiet bejn in-nazzjonijiet tal-Punent u l-Lvant Nofsani jista’ jkun iddeterminat fil-biċċa l-kbira mill-grad sa liema l-ewwel jimpenjaw partiti Iżlamiċi mhux vjolenti fi djalogu wiesa’ dwar interessi u għanijiet kondiviżi.. Kien hemm proliferazzjoni riċenti ta 'studji dwar l-involviment mal-Iżlamisti, iżda ftit jindirizzaw b'mod ċar x'jista' jinvolvi fil-prattika. Bħala Zoe Nautre, sħabi viżitatur fil-Kunsill Ġermaniż dwar ir-Relazzjonijiet Barranin, tpoġġiha, “l-UE qed taħseb dwar l-impenn iżda ma tafx verament kif.”1 Bit-tama li tiċċara d-diskussjoni, niddistingwu bejn tliet livelli ta’ “ingaġġ,” kull wieħed b’mezzi u għanijiet differenti: kuntatti ta’ livell baxx, djalogu strateġiku, u sħubija.
| Awissu 19, 2010 | Kummenti 0
Partiti Iżlamiċi : Tliet tipi ta 'movimenti
Tamara Cofman
Bejn 1991 u 2001, id-dinja tal-Islam politiku saret sinifikament aktar diversa. Illum, it-terminu “Iżlamista”—użat biex jiddeskrivi perspettiva politika infurmata ċentralment minn sett ta’ interpretazzjonijiet u impenji reliġjużi—jista’ jiġi applikat għal firxa tant wiesgħa ta’ gruppi li tkun kważi bla sens. Tinkludi lil kulħadd mit-terroristi li tellgħu ajruplani fil-World Trade Center sa leġiżlaturi eletti b'mod paċifiku fil-Kuwajt li vvutaw favur il-vot tan-nisa..
Madankollu, il-prominenza tal-movimenti Iżlamiċi—legali u illegali, vjolenti u paċifiċi—fil-gradi tal-oppożizzjonijiet politiċi madwar id-dinja Għarbija tagħmel ovvja l-ħtieġa li jsiru distinzjonijiet rilevanti. Id-diskors reliġjuż tal-Iżlamisti issa huwa inevitabilment ċentrali għall-politika Għarbija. Id-diskussjonijiet ta’ politika konvenzjonali jsejħu lill-Iżlamisti bħala “moderati” jew “radikali”.,” ġeneralment jikkategorizzahom skont żewġ kriterji pjuttost laxki u mhux ta’ għajnuna. L-ewwel hija l-vjolenza: Ir-radikali jużawha u l-moderati le. Dan iqajjem il-mistoqsija dwar kif jiġu kklassifikati gruppi li ma jagħmlux vjolenza huma stess iżda li japprovaw, tiġġustifika, jew saħansitra jappoġġjaw b’mod attiv il-vjolenza ta’ ħaddieħor. It-tieni, kriterju kemmxejn aktar restrittiv biss huwa jekk il-gruppi jew l-individwi inkwistjoni
jaċċetta r-regoli tal-logħba elettorali demokratika. Is-sovranità popolari mhix konċessjoni żgħira għall-Iżlamisti tradizzjonali, ħafna minnhom jiċħdu gvernijiet eletti demokratikament bħala usurpaturi tas-sovranità t’Alla.
Iżda l-impenn għar-regoli proċedurali tal-elezzjonijiet demokratiċi mhuwiex l-istess bħall-impenn għall-politika jew il-governanza demokratiċi.
| Awissu 18, 2010 | Kummenti 0
Partiti Iżlamiċi : Barka jew diżastru għad-demokrazija?
Amr Hamzawy
Nathan J. Kannella
Xi rwol għandhom il-movimenti Iżlamiċi fil-politika Għarbija? Bil-messaġġi popolari tagħhom u s-segwitu wiesa 'fi ħdan is-soċjetajiet Għarab, l-inkorporazzjoni tagħhom bħala atturi politiċi normali tkun ta’ ġid għad-demokratizzazzjoni jew il-ħsara tad-demokrazija? Għal żmien twil wisq, ippruvajna nwieġbu mistoqsijiet bħal dawn biss billi spekulajna dwar l-intenzjonijiet veri ta’ dawn il-movimenti u l-mexxejja tagħhom. Il-movimenti politiċi Iżlamiċi fid-dinja Għarbija qed jintalbu dejjem aktar—kemm minn osservaturi minn barra kif ukoll minn membri tas-soċjetajiet tagħhom stess—dwar l-intenzjonijiet veri tagħhom.
Imma biex tismagħhom jgħidulha, il-mexxejja tal-movimenti Islamisti Għarab mainstream mhumiex il-problema. Huma jaraw lilhom infushom bħala demokrati f'artijiet mhux demokratiċi, impenjat bis-sħiħ għal proċessi elettorali nodfa u ġusti, ikunu xi jkunu r-riżultati li jistgħu jġibu magħhom. Huma l-ħakkiema u r-reġimi li għandhom jiġu ppressati biex jimpenjaw ruħhom għad-demokrazija, jgħidu l-Iżlamisti, mhux l-oppożizzjonijiet tagħhom. M'għandniex għalfejn nieħdu mexxejja Iżlamiċi bħal dawn fuq kelmthom. Tabilħaqq, għandna nirrealizzaw li hemm daqstant li xi kliemhom jista’ jagħmel biex iwieġeb il-mistoqsija dwar ir-relazzjoni bejn dawn il-movimenti u l-prospetti għad-demokrazija.
Filwaqt li l-kliem tagħhom huma dejjem aktar numerużi (Il-movimenti Iżlamiċi għandhom tendenza li jkunu pjuttost lokwaċi) u t-tweġibiet tagħhom dwar id-demokrazija dejjem aktar speċifiċi, il-kapaċità tagħhom li jsolvu l-ambigwitajiet kollha hija limitata. L-ewwel, sakemm ma jkollhomx il-poter—kif huma ħafna minnhom, u x’aktarx li jibqgħu għal xi żmien—huma qatt mhu se juru lilhom infushom bis-sħiħ. Ħafna mexxejja Iżlamiċi nfushom probabbilment ma jafux kif jaġixxu kieku jaslu għall-poter.
| Awissu 18, 2010 | Kummenti 0
MOVIMENTI IŻLAMISTI U L-PROĊESS DEMOKRATIKU FID-DINJA Għarbija: Nesploraw iż-Żoni Griżi
Nathan J. Kannella, Amr Hamzawy,
Marina Ottaway
Matul l-aħħar għaxar snin, Il-movimenti Iżlamiċi stabbilixxew lilhom infushom bħala atturi politiċi ewlenin fil-Lvant Nofsani. Flimkien mal-gvernijiet, Movimenti Iżlamiċi, moderat kif ukoll radikali, se jiddetermina kif il-politika tar-reġjun tiżvolġi fil-futur prevedibbli. Urew il-ħila mhux biss li jfasslu messaġġi b'appell popolari mifrux iżda wkoll, u l-aktar importanti, biex jinħolqu organizzazzjonijiet b'bażijiet soċjali ġenwini u jiġu żviluppati strateġiji politiċi koerenti. Partijiet oħra,
b'mod ġenerali, fallew fuq il-kontijiet kollha.
Il-pubbliku e fil-Punent u, partikolarment, l-Istati Uniti, sar konxju biss tal-importanza tal-movimenti Iżlamiċi wara avvenimenti drammatiċi, bħar-rivoluzzjoni fl-Iran u l-qtil tal-President Anwar al-Sadat fl-Eġittu. L-attenzjoni kienet ferm aktar sostnuta mill-attakki terroristiċi ta’ Settembru 11, 2001. B'riżultat ta 'dan, Il-movimenti Iżlamiċi huma ġeneralment meqjusa bħala perikolużi u ostili. Filwaqt li tali karatterizzazzjoni hija preċiża fir-rigward tal-organizzazzjonijiet fl-aħħar radikali tal-ispettru Iżlamiku, li huma perikolużi minħabba r-rieda tagħhom li jirrikorru għal vjolenza indiskriminata biex isegwu l-għanijiet tagħhom, mhijiex karatterizzazzjoni preċiża tal-ħafna gruppi li rrinunzjaw jew evitaw il-vjolenza. Għax organizzazzjonijiet terroristiċi joħolqu immedjat
theddida, madankollu, dawk li jfasslu l-politika fil-pajjiżi kollha taw attenzjoni sproporzjonata lill-organizzazzjonijiet vjolenti.
Huwa l-organizzazzjonijiet Islamisti mainstream, mhux dawk radikali, li se jkollu l-akbar impatt fuq l-evoluzzjoni politika futura tal-Lvant Nofsani. L-għanijiet grandjużi tar-radikali li jerġgħu jistabbilixxu kalifat li jgħaqqad id-dinja Għarbija kollha, jew saħansitra li jiġu imposti fuq pajjiżi Għarab individwali liġijiet u drawwiet soċjali ispirati minn interpretazzjoni fundamentalista tal-Iżlam huma sempliċement 'il bogħod wisq mir-realtà tal-lum biex jiġu realizzati. Dan ma jfissirx li l-gruppi terroristiċi mhumiex perikolużi—jistgħu jikkawżaw telf kbir ta’ ħajjiet anke fl-insegwiment ta’ miri impossibbli—iżda li x’aktarx ma jbiddlux il-wiċċ tal-Lvant Nofsani.. L-organizzazzjonijiet Islamisti mainstream huma ġeneralment kwistjoni differenti. Diġà kellhom impatt qawwi fuq id-drawwiet soċjali f'ħafna pajjiżi, iwaqqaf u jreġġa’ lura x-xejriet sekularisti u jbiddel il-mod kif ħafna Għarab jilbsu u jġibu ruħhom. U l-għan politiku immedjat tagħhom, biex issir forza qawwija billi tipparteċipa fil-politika normali ta’ pajjiżhom, mhix waħda impossibbli. Diġà qed jiġi realizzat f'pajjiżi bħall-Marokk, Il-Ġordan, u anke l-Eġittu, li għadha tipprojbixxi l-organizzazzjonijiet politiċi Iżlamiċi kollha iżda issa għandha tmienja u tmenin Musulmani Brother fil-Parlament. Politika, mhux vjolenza, huwa dak li jagħti lill-Iżlamisti mainstream l-influwenza tagħhom.
| Awissu 18, 2010 | Kummenti 0
RADIKALIZZAZZJONI IŻLAMISTA
DAĦLA
RICHARD YOUNGS
MICHAEL EMERSON
Kwistjonijiet relatati mal-Iżlam politiku jkomplu jippreżentaw sfidi għall-politiki barranin Ewropej fil-Lvant Nofsani u l-Afrika ta' Fuq (MENA). Hekk kif il-politika tal-UE fittxet li tilqa’ ma’ sfidi bħal dawn matul l-aħħar għaxar snin jew hekk, l-Islam politiku nnifsu evolva. L-esperti jindikaw il-kumplessità u l-varjetà dejjem tikber ta 'xejriet fi ħdan l-Iżlam politiku. Xi organizzazzjonijiet Iżlamiċi saħħew l-impenn tagħhom għal normi demokratiċi u impenjaw ruħhom bis-sħiħ fil-paċi, politika nazzjonali prinċipali. Oħrajn jibqgħu miżżewġin ma’ mezzi vjolenti. U oħrajn għaddew lejn forma aktar kwietista tal-Iżlam, diżingaġġat mill-attività politika. L-Iżlam politiku fir-reġjun MENA ma jippreżenta l-ebda tendenza uniformi għal dawk li jfasslu l-politika Ewropej. Id-dibattitu analitiku kiber madwar il-kunċett ta’ ‘radikalizzazzjoni’. Dan imbagħad wassal għal riċerka dwar il-fatturi li jmexxu 'd-diżradikalizzazzjoni', u bil-maqlub, ‘ri-radikalizzazzjoni’. Ħafna mill-kumplessità ġejja mill-fehma mifruxa ħafna li dawn it-tliet fenomeni qed iseħħu fl-istess ħin. Anke t-termini nfushom huma kkontestati. Ħafna drabi ġie rrimarkat li d-dikotomija moderat-radikali tonqos bis-sħiħ milli taqbad l-isfumaturi tax-xejriet fl-Islam politiku. Xi analisti jilmentaw ukoll li t-taħdit dwar ‘radikaliżmu’ huwa ideoloġikament mgħobbi. Fil-livell tat-terminoloġija, nifhmu li r-radikalizzazzjoni hija assoċjata mal-estremiżmu, iżda l-fehmiet ivarjaw fuq iċ-ċentralità tal-kontenut reliġjuż–fundamentalist tiegħu versus politiku, u fuq jekk ir-rieda li wieħed jirrikorri għall-vjolenza hijiex implikata jew le.
Differenzi bħal dawn huma riflessi fil-fehmiet li għandhom l-Iżlamisti nfushom, kif ukoll fil-perċezzjonijiet tal-barranin.
| Awissu 17, 2010 | Kummenti 0
L-ISLAM, IŻLAMTI, U L-PRINĊIPJU ELETTORALI FIL-LVANT NOFSANI
James Piscatori
Għal idea li suppost wasal iż-żmien tagħha, ÒdemokrazijaÓ taħbi għaġeb
numru ta’ mistoqsijiet mhux imwieġba u, fid-dinja Musulmana, iġġenerat
ammont notevoli ta 'sħana. Huwa terminu kulturalment speċifiku, jirrifletti tal-Punent
esperjenzi Ewropej matul diversi sekli? Is-soċjetajiet mhux tal-Punent għandhom
l-istandards tagħhom ta' parteċipazzjoni u responsabbiltà—u tabilħaqq tagħhom
ritmi ta' żviluppÑli jikkmandaw l-attenzjoni, jekk mhux rispett? Jagħmel l-Islam,
bl-enfasi tagħha fuq l-awtorità skritturali u ċ-ċentralità tal-liġi sagra, jippermettu
għal politika flessibbli u gvern parteċipattiv?
It-tweġibiet għal dawn il-mistoqsijiet jiffurmaw parti minn narrattiva u kontronarrattiva
li huma stess huma parti integrali minn diskors ikkontestat. L-istorja akbar
jitħasseb jekk l-ÒIslamÓ jikkostitwixxix theddida għall-Punent jew le, u l-supplimentari
L-istorja tinvolvi l-kompatibbiltà tal-Islam mad-demokrazija. L-intellettwali
bagalji, biex tibdel il-metafora, bilkemm huwa newtrali. Id-diskussjoni nnifisha għandha
isiru politizzati akut, maqbuda fil-kontroversji relatati dwar l-Orjentaliżmu,
l-eċċezzjonaliżmu tal-Lvant Nofsani b'mod partikolari u tad-dinja Musulmana b'mod ġenerali,
u l-moderniżmu tal-movimenti reliġjużi ÒfundamentalistiÓ.
| Awissu 17, 2010 | Kummenti 0
Iżlam Politiku u Politika Barranija Ewropea
L-IŻLAM POLITIKU U L-POLITIKA EWROPEA TAL-Viċinat
MICHAEL EMERSON
RICHARD YOUNGS
Peress li 2001 u l-avvenimenti internazzjonali li seħħew in-natura tar-relazzjoni bejn il-Punent u l-Iżlam politiku saret kwistjoni ta' definizzjoni għall-politika barranija. F'dawn l-aħħar snin sar ammont konsiderevoli ta' riċerka u analiżi dwar il-kwistjoni tal-Iżlam politiku. Dan għen biex jikkoreġi xi wħud mis-suppożizzjonijiet simplistiċi u allarmisti li qabel kienu miżmuma fil-Punent dwar in-natura tal-valuri u l-intenzjonijiet Iżlamiċi.. Parallel għal dan, l-Unjoni Ewropea (UE) żviluppat għadd ta’ inizjattivi ta’ politika primarjament il-Politika Ewropea tal-Viċinat(ENP) li fil-prinċipju jimpenjaw ruħhom għal djalogu u impenn aktar profond kollha(mhux vjolenti) atturi politiċi u organizzazzjonijiet tas-soċjetà ċivili fil-pajjiżi Għarab. Madankollu ħafna analisti u dawk li jfasslu l-politika issa jilmentaw minn ċertu trofew kemm fid-dibattitu kunċettwali kif ukoll fl-iżvilupp tal-politika. Ġie stabbilit li l-Iżlam politiku huwa pajsaġġ li qed jinbidel, affettwati ħafna minn firxa ta’ ċirkostanzi, imma d-dibattitu ta’ spiss jidher li żamm fuq il-kwistjoni simplistika ta’ ‘huma l-Iżlamisti demokratiċi?’ Ħafna analisti indipendenti madankollu kienu favur l-involviment mal-Iżlamisti, iżda l-avviċinament attwali bejn il-gvernijiet tal-Punent u l-organizzazzjonijiet Iżlamiċi għadu limitat .
| Awissu 17, 2010 | Kummenti 0
The Moderate Muslim Brotherhood
Robert S.. Leiken
Steven Brooke
The Muslim Brotherhood is the world’s oldest, largest, and most influential Islamist organization. It is also the most controversial,
condemned by both conventional opinion in the West and radical opinion in the Middle East. American commentators have called the Muslim Brothers “radical Islamists” and “a vital component of the enemy’s assault force … deeply hostile to the United States.” Al Qaeda’s Ayman al-Zawahiri sneers at them for “lur[ing] thousands of young Muslim men into lines for elections … instead of into the lines of jihad.” Jihadists loathe the Muslim Brotherhood (known in Arabic as al-Ikhwan al-Muslimeen) for rejecting global jihad and embracing democracy. These positions seem to make them moderates, the very thing the United States, short on allies in the Muslim world, seeks.
But the Ikhwan also assails U.S. politika barranija, especially Washington’s support for Israel, and questions linger about its actual commitment to the democratic process. Over the past year, we have met with dozens of Brotherhood leaders and activists from Egypt, Franza, Il-Ġordan, Spanja, Is-Sirja,It-Tuneżija, and the United Kingdom.
| Awissu 16, 2010 | Kummenti 0
The Management of Islamic Activism: Salafis, Il-Fratellanza Musulmana, and State Power in Jordan
Faisal Ghori
In his first book, The Management of Islamic Activism, Quintan Wiktorowicz examines the Jordanian Muslim Brotherhood and the Salafis through the lens of social movement theory. Unlike some political scientists who dismiss Islamic movements because of their informal networks, Wiktorowicz contends that social movement theory is an apt framework through which Islamic movements can be examined and studied. F'dan ir-rigward, his work leads the field. Yet for all its promise, this book largely fails to deliver.
The book is divided into four primary sections, through which he tries to construct his conclusion: Jordanian political liberalization has occurred because of structural necessities, not because of its commitment to democratization. Barra minn hekk, the state has been masterful in what he dubs the “management of collective action,” (p. 3) which has, for all practical purposes, stifled any real opposition. While his conclusion is certainly tenable, given his extensive fieldwork, the book is poorly organized and much of the evidence examined earlier in the work leaves many questions unanswered.
| Awissu 14, 2010 | Kummenti 0
What Leads Voters to Support the Opposition under Authoritarianism ?
Michael D.H. Robbins
Elections have become commonplace in most authoritarian states. While this may seem to be a contradiction in terms, in reality elections play an important role in these regimes. While elections for positions of real power tend to be non-competitive, many
elections—including those for seemingly toothless parliaments—can be strongly contested.
The existing literature has focused on the role that elections play in supporting the regime. Pereżempju, they can help let off steam, help the regime take the temperature of society, or can be used to help a dominant party know which individuals it should promote (Schedler 2002; Blaydes 2006). Madankollu, while the literature has focused on the supply-side of elections in authoritarian states, there are relatively few systematic studies of voter behavior in these elections (see Lust-Okar 2006 for an exception). Anzi, most analyses have argued that patronage politics are the norm in these societies and that ordinary citizens tend to be very cynical about these exercises given that they cannot bring any real change (Kassem 2004; Desposato 2001; Zaki 1995). While the majority of voters in authoritarian systems may behave in this manner, not all do. Fil-fatt, at times, even the majority vote against the regime leading to
significant changes as has occurred recently in Kenya, the Ukraine and Zimbabwe. Madankollu, even in cases where opposition voters make up a much smaller percentage of voters, it is important to understand who these voters are and what leads them to vote against the
reġim.
| Awissu 14, 2010 | Kummenti 0
IkhwanScope Fuq Facebook
IkhwanScope On Scribd
IkhwanScope Fuq Twitter