Arabskie jutro
DAVID B. OTTAWAY
Październik 6, 1981, miał być dniem świętowania w Egipcie. To była rocznica największego zwycięstwa Egiptu w trzech konfliktach arabsko-izraelskich, kiedy słabsza armia kraju przebiła się przez Kanał Sueski w pierwszych dniach 1973 Wojna Jom Kippur i wysłał wojska izraelskie do odwrotu. Na fajne, bezchmurny poranek, Stadion w Kairze był pełen egipskich rodzin, które przyjechały, aby zobaczyć sprzęt wojskowy. Na stoisku przeglądowym, Prezydent Anwar el-Sadat,architekt wojny, patrzył z satysfakcją, jak ludzie i maszyny paradują przed nim. byłem w pobliżu, nowo przybyły korespondent zagraniczny. Nagle, jedna z wojskowych ciężarówek zatrzymała się bezpośrednio przed trybuną przeglądową w chwili, gdy sześć odrzutowców Mirage przeleciało nad głową w akrobatycznym przedstawieniu, malując niebo długimi smugami czerwieni, żółty, fioletowy,i zielony dym. Sadat wstał, najwyraźniej przygotowuje się do wymiany salutów z jeszcze innym kontyngentem wojsk egipskich?. Stał się idealnym celem dla czterech islamskich zabójców, którzy wyskoczyli z ciężarówki, szturmem podium, i podziurawił jego ciało kulami. Gdy zabójcy kontynuowali, jak się wydawało, wieczność, spryskując trybunę swoim śmiertelnym ogniem, Zastanawiałem się przez chwilę, czy uderzyć w ziemię i ryzykować zadeptaniem na śmierć przez spanikowanych widzów, czy też pozostać na piechotę i zaryzykować wzięcie zabłąkanej kuli. Instynkt kazał mi pozostać na nogach, a moje poczucie dziennikarskiego obowiązku skłoniło mnie do zbadania, czy Sadat jest żywy, czy martwy.
| Sep 26, 2010 | Uwagi 0
Islam i tworzenie władzy państwowej
seyyed vali reza nasr
W 1979 Generał Muhammad Zia ul-Haq, wojskowy władca Pakistanu, oświadczył, że Pakistan stanie się państwem islamskim. Wartości i normy islamskie służyłyby jako podstawa tożsamości narodowej, prawo, gospodarka, i relacje społeczne, i zainspirowałby wszystkie decyzje polityczne. W 1980 Mahathir Muhammad, nowy premier Malezji, wprowadził podobny szeroko zakrojony plan zakotwiczenia polityki państwa w wartościach islamskich, oraz dostosować prawa i praktyki gospodarcze swojego kraju do nauk islamu. Dlaczego ci władcy wybrali ścieżkę „islamizacji” dla swoich krajów?? I jak niegdyś świeckie państwa postkolonialne stały się agentami islamizacji i zwiastunem „prawdziwego” państwa islamskiego?
Malezja i Pakistan od końca lat 70. i początku lat 80. podążają wyjątkową ścieżką rozwoju, która odbiega od doświadczeń innych państw Trzeciego Świata. W tych dwóch krajach tożsamość religijna została zintegrowana z ideologią państwową, aby informować o celu i procesie rozwoju wartościami islamskimi.
Przedsięwzięcie to pokazało również bardzo odmienny obraz relacji między islamem a polityką w społeczeństwach muzułmańskich.”. W Malezji i Pakistanie, były to instytucje państwowe, a nie działacze islamscy (ci, którzy opowiadają się za politycznym odczytaniem islamu; znani również jako odrodzenie lub fundamentaliści) that have been the guardians of Islam and the defenders of its interests. This suggests a
very different dynamic in the ebbs and flow of Islamic politics—in the least pointing to the importance of the state in the vicissitudes of this phenomenon.
What to make of secular states that turn Islamic? What does such a transformation mean for the state as well as for Islamic politics?
This book grapples with these questions. This is not a comprehensive account of Malaysia’s or Pakistan’s politics, nor does it cover all aspects of Islam’s role in their societies and politics, although the analytical narrative dwells on these issues considerably. Ta książka jest raczej społeczno-naukowym badaniem fenomenu świeckich państw postkolonialnych, które stają się agentami islamizacji, i szerzej, jak kultura i religia służą potrzebom władzy i rozwoju państwa”. Analiza tutaj opiera się na dyskusjach teoretycznych
w naukach społecznych o zachowaniu państwa i roli w nim kultury i religii. Ważniejsze, wyciąga wnioski z badanych przypadków, aby wyciągnąć szersze wnioski interesujące dla dyscyplin;.
| Sep 25, 2010 | Uwagi 0
FEMINIZM MIĘDZY SEKULARYZMEM A ISLAMIZMEM: PRZYPADEK PALESTYNY
dr, Islah Jad
Wybory parlamentarne na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy w 2006 doprowadził do władzy ruch islamski Hamas, który następnie utworzył większość Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, a także pierwszy większościowy rząd Hamasu. W wyniku tych wyborów mianowano pierwszą kobietę pastorem Hamasu, która została Ministrem Spraw Kobiet. Między marcem 2006 i czerwiec 2007, dwie różne pastorki Hamasu objęły to stanowisko, ale obaj mieli trudności z zarządzaniem Ministerstwem, ponieważ większość jego pracowników nie była członkami Hamasu, ale należała do innych partii politycznych”., a większość była członkami Fatah, dominujący ruch kontrolujący większość instytucji Autonomii Palestyńskiej. Napięty okres walki między kobietami Hamasu w Ministerstwie Spraw Kobiet a członkiniami Fatah dobiegł końca po przejęciu władzy przez Hamas w Strefie Gazy i związanym z tym upadku jego rządu na Zachodnim Brzegu – walka które czasami przybierały gwałtowny obrót. Jednym z powodów, które później przytoczono, aby wyjaśnić tę walkę, była różnica między świeckim dyskursem feministycznym a islamistycznym dyskursem o problemach kobiet. W kontekście palestyńskim spór ten nabrał niebezpiecznego charakteru, gdyż służył do usprawiedliwiania kontynuowania krwawej walki politycznej, usunięcie kobiet Hamasu z ich stanowisk lub stanowisk, oraz podziały polityczne i geograficzne panujące w tym czasie zarówno na Zachodnim Brzegu, jak i w okupowanej Strefie Gazy.
Ta walka rodzi szereg ważnych pytań: czy powinniśmy ukarać ruch islamski, który doszedł do władzy?, czy też powinniśmy rozważyć przyczyny, które doprowadziły do porażki Fatah na arenie politycznej?? Czy feminizm może zaoferować kobietom kompleksowe ramy?, niezależnie od ich przynależności społecznej i ideologicznej? Czy dyskurs na temat wspólnej płaszczyzny dla kobiet może pomóc im w realizacji i uzgodnieniu wspólnych celów?? Czy paternalizm jest obecny tylko w ideologii islamistycznej?, a nie w nacjonalizmie i patriotyzmie? Co rozumiemy przez feminizm?? Czy jest tylko jeden feminizm, czy kilka feminizmów? Co rozumiemy przez islam? – czy to ruch znany pod tą nazwą czy religia?, filozofia, czy system prawny? Musimy zejść do sedna tych kwestii i dokładnie je rozważyć, i musimy się na nie zgodzić, abyśmy mogli później zdecydować, jako feministki, jeśli nasza krytyka paternalizmu powinna być skierowana przeciwko religii? (wiara), które powinny być ograniczone do serca wierzącego i nie pozwalać na przejęcie kontroli nad światem w całości, lub orzecznictwo, który odnosi się do różnych szkół wiary, które wyjaśniają system prawny zawarty w Koranie i wypowiedziach Proroka – Sunny.
| Sep 19, 2010 | Uwagi 0
AKTYWIZM ISLAMSKICH KOBIET W OJĘTEJ PALESTYNIE
Wywiady Khaleda Amayreh
Wywiad z Sameerą Al-Halayka
Sameera Al-Halayka jest wybraną członkinią Palestyńskiej Rady Legislacyjnej. Ona była
urodzony we wsi Shoyoukh niedaleko Hebronu w In 1964. Ma licencjat z szariatu (islamski
Prawoznawstwo) z Uniwersytetu w Hebronie. Pracowała jako dziennikarka z 1996 do 2006 gdy
weszła do Palestyńskiej Rady Legislacyjnej jako członek z wyboru w 2006 wybory.
Jest mężatką i ma siedmioro dzieci.
Q: W niektórych krajach zachodnich panuje ogólne wrażenie, jakie odbierają kobiety
gorsze traktowanie w islamskich grupach oporu, takich jak Hamas. Czy to prawda?
Jak traktowane są aktywistki w Hamasie??
Prawa i obowiązki muzułmańskich kobiet wywodzą się przede wszystkim z islamskiego szariatu lub prawa.
Nie są to dobrowolne ani charytatywne działania ani gesty, które otrzymujemy od Hamasu lub kogokolwiek innego
w przeciwnym razie. Zatem, jeśli chodzi o zaangażowanie polityczne i aktywizm, kobiety na ogół mają
te same prawa i obowiązki, co mężczyźni. W sumie, kobiety przynajmniej nadrabiają 50 procent
społeczeństwo. W pewnym sensie, są całym społeczeństwem, ponieważ rodzą, i podnieś,
Nowa generacja.
W związku z tym, Mogę powiedzieć, że status kobiet w Hamasie jest z nią w pełni zgodny
status w samym islamie. Oznacza to, że jest pełnoprawnym partnerem na wszystkich poziomach. Rzeczywiście, to byłby
niesprawiedliwe i niesprawiedliwe dla islamu (lub islamistą, jeśli wolisz) kobieta być partnerem w cierpieniu
podczas gdy jest wykluczona z procesu decyzyjnego. Dlatego rola kobiety w
Hamas zawsze był pionierem.
Q: Czy uważasz, że pojawienie się politycznego aktywizmu kobiet w Hamasie jest?
naturalny rozwój zgodny z klasycznymi koncepcjami islamu
dotyczące statusu i roli kobiet, czy jest to tylko niezbędna odpowiedź na?
naciski nowoczesności i wymogi działań politycznych i kontynuacji
okupacja izraelska?
W orzecznictwie islamskim ani w Karcie Hamasu nie ma tekstu, który utrudniałby kobietom
Udział polityczny. Uważam, że jest odwrotnie — istnieje wiele wersetów Koranu
i wypowiedzi proroka Mahometa wzywające kobiety do aktywności politycznej i publicznej
problemy dotykające muzułmanów. Ale prawdą jest również, że dla kobiet, jak to jest dla mężczyzn, aktywizm polityczny
nie jest obowiązkowe, ale dobrowolne, i jest w dużej mierze ustalana w świetle umiejętności każdej kobiety,
kwalifikacje i indywidualne okoliczności. Niemniej jednak, okazywanie troski o opinię publiczną
sprawy są obowiązkowe dla każdego muzułmanina i każdego muzułmanina. Prorok
Mahomet powiedział: „Ten, kto nie troszczy się o sprawy muzułmanów, nie jest muzułmaninem”.
Ponadto, Palestyńskie kobiety-islamistki muszą wziąć pod uwagę wszystkie obiektywne czynniki w terenie
konto przy podejmowaniu decyzji o dołączeniu do polityki lub zaangażowaniu się w działalność polityczną.
| Sep 19, 2010 | Uwagi 0
IRAŃSKIE KOBIETY PO REWOLUCJI ISLAMSKIEJ
Ansiia Khaz Allii
Minęło ponad trzydzieści lat od triumfu rewolucji islamskiej w Iranie, jednak pozostaje wiele pytań i niejasności dotyczących sposobu, w jaki radzą sobie Islamska Republika i jej prawa współczesne problemy i aktualne okoliczności, szczególnie w odniesieniu do kobiet i praw kobiet. Ten krótki artykuł rzuci światło na te kwestie i zbada obecną pozycję kobiet w różnych sferach, porównując to do sytuacji przed Rewolucją Islamską. Wykorzystano wiarygodne i uwierzytelnione dane gdziekolwiek to możliwe. We wstępie podsumowano szereg opracowań teoretycznych i prawniczych, które dostarczają podstawą do dalszych, bardziej praktycznych analiz i są źródłami, z których uzyskano dane.
W pierwszej części omówiono postawy przywódców Islamskiej Republiki Iranu wobec kobiet i prawa kobiet, and then takes a comprehensive look at the laws promulgated since the Islamic Revolution concerning women and their position in society. The second section considers women’s cultural and educational developments since the Revolution and compares these to the pre-revolutionary situation. The third section looks at women’s political, social and economic participation and considers both quantative and qualitative aspects of their employment. The fourth section then examines questions of the family, ten relationship between women and the family, and the family’s role in limiting or increasing women’s rights in the Islamic Republic of Iran.
| Sep 19, 2010 | Uwagi 0
Kobiety w islamie
Amira Burghul
Pomimo dużego konsensusu wśród dużej liczby filozofów i historyków, że
zasady i nauki islamu spowodowały fundamentalną zmianę pozycji kobiet
w porównaniu do panującej wówczas sytuacji w krajach zarówno Wschodu, jak i Zachodu, i pomimo
zgoda dużej liczby myślicieli i ustawodawców, że kobiety w okresie
prorok (PBUH) otrzymali prawa i przywileje prawne, które nie zostały przyznane przez prawa ustanowione przez człowieka do czasu
ostatnio, kampanie propagandowe ludzi Zachodu i ludzi z zachodnią perspektywą
konsekwentnie oskarżają islam o niesprawiedliwość wobec kobiet, nakładania na nich ograniczeń, oraz
marginalizując swoją rolę w społeczeństwie.
Sytuację pogorszyła atmosfera i warunki panujące w całym kraju
Świat muzułmański, gdzie ignorancja i bieda doprowadziły do ograniczonego zrozumienia religii
oraz rodziny i relacji międzyludzkich, które wykluczają sprawiedliwość i cywilizowany sposób życia”, w szczególności
między mężczyznami i kobietami. Niewielka grupa osób, którym przyznano możliwość:
zdobyć wykształcenie i umiejętności również wpadły w pułapkę przekonania, że osiągnięcie sprawiedliwości
dla kobiet i wykorzystanie ich zdolności zależy od odrzucenia religii i pobożności oraz
przyjęcie zachodniego stylu życia, z jednej strony w wyniku powierzchownych studiów nad islamem
i wpływ rozrywek życiowych na innych.
Tylko bardzo niewielkiej liczbie osób z tych dwóch grup udało się uciec i wyrzucić
ich płaszcze ignorancji i tradycji. Ci ludzie dogłębnie przestudiowali swoje dziedzictwo
i szczegółowo, i z otwartym umysłem przyjrzeliśmy się skutkom zachodnich doświadczeń. Oni mają
rozróżniał pszenicę od plew w przeszłości i teraźniejszości, i załatwiłem
naukowo i obiektywnie z powstałymi problemami. Oni obalili fałsz
oskarżenia przeciwko islamowi z wymownymi argumentami, i przyznali się do ukrytych wad.
Ponownie przeanalizowali również wypowiedzi i zwyczaje Nieomylnych, aby:
rozróżnić między tym, co ustalone i święte, a tym, co zostało zmienione i zniekształcone;.
Odpowiedzialne zachowanie tej grupy wyznaczyło nowe kierunki i nowe sposoby postępowania
z kwestią kobiet w społeczeństwach islamskich. Najwyraźniej nie rozwiązali jeszcze wszystkich problemów
i znaleźli ostateczne rozwiązania dla wielu luk i niedociągnięć legislacyjnych, ale oni położyli
grunt dla pojawienia się nowego modelu dla muzułmańskich kobiet, którzy są zarówno silni, jak i
zaangażowani w prawne i skuteczne fundamenty swojego społeczeństwa.
Z triumfem rewolucji islamskiej w Iranie i błogosławieństwem jej przywódców, który jest
główny autorytet religijny w zakresie udziału kobiet i ich skutecznej politycznej i społecznej
udział, pole do ostrej debaty na temat kobiet w islamie zostało znacznie rozszerzone.
Model muzułmańskich kobiet w Iranie rozprzestrzenił się na islamskie ruchy oporu w Libanie,
Palestyna inne kraje arabskie, a nawet świat zachodni, i w rezultacie, propaganda
kampanie przeciwko islamowi do pewnego stopnia osłabły.
Pojawienie się salafickich ruchów islamskich, takich jak talibowie w Afganistanie i podobnych
Ruchy salafickie w Arabii Saudyjskiej i Afryce Północnej, i ich fanatyczny sposób traktowania kobiet,
sprowokowali nerwowych obserwatorów obawiających się odrodzenia islamu do rozpoczęcia nowej propagandy
kampanie oskarżające islam o inspirowanie terroryzmu oraz bycie zacofanym i niesprawiedliwym wobec
kobiety.
| Sep 17, 2010 | Uwagi 0
smużenie: Jak islamofobowie sieją strach, bigoteria i dezinformacja
SPRAWIEDLIWY
Julie Hollar
Jim Naureckas
Wprowadzanie islamofobii do głównego nurtu:
Jak napastnicy muzułmańscy rozpowszechniają swoją bigoterię?
Niezwykła rzecz wydarzyła się w National Book Critics Circle (NBCC) nominacje w lutym 2007: Normalnie arogancka i tolerancyjna grupa nominowana do najlepszej książki w dziedzinie krytyki, książka powszechnie postrzegana jako oczerniająca całą grupę religijną.
Nominacja Bruce Bawer’s While Europe Slept: Jak radykalny islam niszczy Zachód od wewnątrz nie obyło się bez kontrowersji. Wcześniej nominowany Eliot Weinberger potępił książkę na dorocznym zgromadzeniu NBCC, nazywając to „rasizmem jako krytyką” (New York Times, 2/8/07). Prezes zarządu NBCC John Freeman napisał na blogu grupy (Masa Krytyczna, 2/4/07): ''Nigdy nie byłem
bardziej zawstydzony wyborem niż byłem z Bruce Bawer’s While Europe Slept…. Jego hiperwentylowana retoryka prowadzi od rzeczywistej krytyki do islamofobii”.
Chociaż ostatecznie nie zdobył nagrody, Podczas gdy uznanie Europe Slept w najwyższych kręgach literackich było symbolem włączenia islamofobii do głównego nurtu, nie tylko w wydawnictwach amerykańskich, ale w szerszych mediach. Niniejszy raport to świeże spojrzenie na islamofobię w dzisiejszych mediach i jej sprawców, nakreślenie niektórych zakulisowych połączeń, które są rzadko eksplorowane w mediach. Raport zawiera również cztery migawki, lub „studia przypadków,” opisujący, w jaki sposób islamofobowie nadal manipulują mediami, aby malować muzułmanów szerokim, nienawistny pędzel. Naszym celem jest udokumentowanie smearcastingu: publiczne pisma i wystąpienia islamofobicznych aktywistów i ekspertów, którzy celowo i regularnie sieją strach, bigoteria i dezinformacja. Termin „islamofobia” odnosi się do wrogości wobec islamu i muzułmanów, która ma tendencję do odczłowieczania całej wiary, przedstawianie go jako zasadniczo obcego i przypisywanie mu nieodłącznego, niezbędny zestaw negatywnych cech, takich jak irracjonalność, nietolerancja i przemoc. I podobnie jak zarzuty zawarte w klasycznym dokumencie o antysemityzmie, Protokoły mędrców Syjonu, niektóre z bardziej zjadliwych wyrażeń islamofobii–jak podczas gdy Europa spała–obejmują przywoływanie islamskich projektów, aby zdominować Zachód.
Instytucje islamskie i muzułmanie, oczywiście, powinien podlegać takiej samej kontroli i krytyce jak wszyscy inni. Na przykład, kiedy Norweska Rada Islamska debatuje, czy geje i lesbijki powinni zostać straceni, można zdecydowanie potępić osoby lub grupy podzielające tę opinię bez wciągania w to wszystkich europejskich muzułmanów, podobnie jak post Bawer’s Pajamas Media (8/7/08),
„Debata europejskich muzułmanów”: Czy geje powinni być straceni??”
podobnie, ekstremiści, którzy usprawiedliwiają swoje brutalne działania, powołując się na jakąś szczególną interpretację islamu, mogą być krytykowani bez ingerowania w niezwykle zróżnicowaną populację muzułmanów na całym świecie. W sumie, reporterom udało się opisać zamach bombowy w Oklahoma City przez Timothy'ego McVeigh–wyznawca rasistowskiej sekty Chrześcijańskiej Tożsamości–bez uciekania się do uogólnionych stwierdzeń o „chrześcijańskim terroryzmie”. Podobnie, media relacjonowały akty terroryzmu ze strony fanatyków, którzy są Żydami–na przykład masakra w Hebronie dokonana przez Barucha Goldsteina (Dodatkowy!, 5/6/94)–bez implikowania całości judaizmu.
| Sep 16, 2010 | Uwagi 0
Totalitaryzm dżihadystycznego islamizmu i jego wyzwanie dla Europy i islamu
BAS DLA CIEBIE
Czytając większość tekstów składających się na ogromną literaturę publikowaną przez samozwańczych ekspertów od politycznego islamu, łatwo przeoczyć fakt, że powstał nowy ruch. Dalej, literatura ta nie wyjaśnia w zadowalający sposób faktu, że ideologia, która ją napędza, opiera się na określonej interpretacji islamu, i że w ten sposób jest to upolityczniona wiara religijna”.,
nie świecki?. Jedyną książką, w której polityczny islam jest traktowany jako forma totalitaryzmu, jest książka Paula Bermana, Terror i liberalizm (2003). Autorem jest, jednakże, nie ekspert, nie mogę czytać źródeł islamskich, and therefore relies on the selective use of one or two secondary sources, thus failing to grasp the phenomenon.
Jednym z powodów takich niedociągnięć jest fakt, że większości tych, którzy starają się poinformować nas o „zagrożeniu dżihadystycznym” – a Berman jest typowym dla tego stypendium – nie tylko nie posiada umiejętności językowych, by czytać źródła wytwarzane przez ideologów polityki. islam, ale też brak wiedzy o kulturowym wymiarze ruchu. Ten nowy ruch totalitarny jest pod wieloma względami nowością
w historii polityki, ponieważ ma swoje korzenie w dwóch równoległych i powiązanych ze sobą zjawiskach: pierwszy, kulturalizacja polityki, która prowadzi do konceptualizacji polityki jako systemu kulturowego (pogląd zapoczątkowany przez Clifforda Geertza); i po drugie powrót sacrum, czyli „ponowne zaczarowanie” świata, jako reakcja na jej intensywną sekularyzację wynikającą z globalizacji”.
Analiza ideologii politycznych opartych na religiach, i w konsekwencji może wywierać atrakcyjność jako religia polityczna, obejmuje zrozumienie w naukach społecznych roli religii odgrywanej przez politykę światową, zwłaszcza po tym, jak dwubiegunowy system zimnej wojny ustąpił miejsca wielobiegunowemu światu. W projekcie prowadzonym w Instytucie Hannah Arendt na temat zastosowania totalitaryzmu w badaniu religii politycznych, Zaproponowałem rozróżnienie między świeckimi ideologiami, które działają jako substytut religii, i ideologie religijne oparte na autentycznej wierze religijnej, tak jest w przypadku fundamentalizmu religijnego (patrz uwaga
24). Kolejny projekt „Religia polityczna”, przeprowadzone na Uniwersytecie w Bazylei, wyjaśnił, że nowe podejście do polityki staje się konieczne, gdy wiara religijna przywdziewa strój polityczny. Opierając się na autorytatywnych źródłach politycznego islamu, artykuł ten sugeruje, że wielką różnorodność organizacji inspirowanych ideologią islamską należy konceptualizować zarówno jako religie polityczne, jak i ruchy polityczne. Wyjątkową cechą politycznego islamu jest fakt, że opiera się on na ponadnarodowej religii (patrz uwaga 26).
| Sep 15, 2010 | Uwagi 0
islam, Islam polityczny i Ameryka
Arabski Wgląd
Czy „Braterstwo” z Ameryką jest możliwe??
khalil al-anani
„nie ma szans na komunikowanie się z jakimikolwiek USA. tak długo, jak Stany Zjednoczone od dawna postrzegają islam jako realne zagrożenie, pogląd, który stawia Stany Zjednoczone na tym samym wózku co syjonistyczny wróg. Nie mamy żadnych z góry przyjętych wyobrażeń dotyczących narodu amerykańskiego lub USA. społeczeństwo i jego organizacje obywatelskie oraz think tanki. Nie mamy problemu z komunikowaniem się z Amerykanami, ale nie podejmujemy odpowiednich wysiłków, aby nas zbliżyć,” powiedział Dr. Issam al-Iryan, szef wydziału politycznego Bractwa Muzułmańskiego w rozmowie telefonicznej.
Słowa Al-Iryana podsumowują poglądy Bractwa Muzułmańskiego na Amerykanów i USA. rząd. Inni członkowie Bractwa Muzułmańskiego zgodziliby się, jak zmarły Hassan al-Banna, kto założył grupę w 1928. Glin- Banna postrzegał Zachód głównie jako symbol upadku moralnego. Inni salafici – islamska szkoła myśli, która opiera się na przodkach jako wzorcowych modelach – przyjęli ten sam pogląd na Stany Zjednoczone, ale brakuje im ideologicznej elastyczności, za którą opowiada się Bractwo Muzułmańskie. Podczas gdy Bractwo Muzułmańskie wierzy w angażowanie Amerykanów w dialog obywatelski, inne grupy ekstremistów nie widzą sensu w dialogu i utrzymują, że siła jest jedynym sposobem radzenia sobie ze Stanami Zjednoczonymi”..
| Sep 15, 2010 | Uwagi 0
Uwagi o dziedzictwie izokratycznym i islamskiej myśli politycznej: Przykład edukacji
JAMES MUIR
Niefortunną cechą historii ludzkości jest skłonność do różnic religijnych i konfliktów, które żywią się trującym naparem ignorancji i uprzedzeń.. Chociaż czasami można zrobić wiele, aby zmniejszyć uprzedzenia, wydaje mi się, że uczeni i edukatorzy powinni być przede wszystkim zainteresowani bardziej podstawowym i trwałym celem zmniejszenia ignorancji. Powodzenie w zmniejszaniu ignorancji — w tym własnej — będzie zależał od własnych motywów.
Badanie islamskiej filozofii edukacyjnej może być motywowane aktualnymi praktycznymi problemami: pragnienie brytyjskich muzułmanów, aby mieć islamskie szkoły, finansowane prywatnie lub przez państwo, to jeden z aktualnych przykładów. Z perspektywy filozofii edukacyjnej, jednakże, taki motyw jest niezmiernie wąski, ograniczone pojęciami i kategoriami lokalnych sporów politycznych w danej chwili. Dla tych, których motywuje pragnienie poznania i zrozumienia tradycji spoza ich własnej, jest bardzo wątpliwe, czy jakiekolwiek studiowanie filozofii islamu, ograniczone aktualnymi problemami praktycznymi, może być w ogóle produktywne”.. Nie ma prostej zależności między wiedzą a „trafnością”.
Tam musi, jednakże, być jakimś połączeniem między dwiema tradycjami myśli i praktyki, jeśli ma istnieć punkt wyjścia, i punkt wejścia, co pozwala uczonemu przechodzić od jednej tradycji do drugiej. Jednym z takich punktów wyjścia może być spuścizna Izokratesa, które pomogą nam zrozumieć związek między dwiema tradycjami, klasyczny grecki i islamski. Dominacja dziedzictwa izokratycznego w edukacji zachodniej jest dobrze ugruntowana i powszechnie znana wśród historyków, klasycy
i filozofowie polityczni, chociaż świadomość tego dopiero zaczyna się pojawiać wśród pedagogów2., Izokratyczna spuścizna edukacji (oraz bogatą tradycję arabskiego platonizmu w filozofii) ma wpływ na myśl islamską, chociaż w sposób, który jest
nadal nie jest jeszcze dobrze zrozumiany. Intencją tego artykułu jest zasugerowanie, że zmodyfikowana forma izokratycznej tradycji edukacyjnej jest fundamentalnym składnikiem islamskiej myśli politycznej, mianowicie, Islamska myśl edukacyjna. To ogólne sformułowanie intencji tego artykułu w kontekście islamskiej myśli politycznej może wywołać nieporozumienie. islam, oczywiście, jest uważany przez swoich zwolenników za ujednolicony i uniwersalny system wierzeń i zachowań”..
| Sep 09, 2010 | Uwagi 0
Liberalna demokracja i polityczny islam: Poszukiwanie wspólnej płaszczyzny.
Mostafa Benhenda
This paper seeks to establish a dialogue between democratic and Islamic political theories.1 The interplay between them is puzzling: na przykład, in order to explain the relationship existing between democracy and their conception of the ideal Islamic political
regime, the Pakistani scholar Abu ‘Ala Maududi coined the neologism “theodemocracy” whereas the French scholar Louis Massignon suggested the oxymoron “secular theocracy”. These expressions suggest that some aspects of democracy are evaluated positively and others are judged negatively. For example, Muslim scholars and activists often endorse the principle of accountability of rulers, co jest cechą definiującą demokrację. Przeciwnie, często odrzucają zasadę rozdziału religii od państwa”, który jest często uważany za część demokracji (przynajmniej, demokracji znanej dziś w Stanach Zjednoczonych). Biorąc pod uwagę tę mieszaną ocenę zasad demokratycznych, interesujące wydaje się określenie koncepcji demokracji leżącej u podstaw islamskich modeli politycznych. Innymi słowy, powinniśmy spróbować dowiedzieć się, co jest demokratyczne w „teodemokracji”. Do tego końca, wśród imponującej różnorodności i pluralizmu islamskich tradycji normatywnej myśli politycznej, zasadniczo skupiamy się na szerokim nurcie myślowym, sięgającym czasów Abu ‘Ala Maududiego i egipskiego intelektualisty Sayyeda Qutba8. Ten szczególny nurt myślowy jest interesujący, ponieważ w świecie muzułmańskim, leży u podstaw jednych z najtrudniejszych opozycji wobec dyfuzji wartości pochodzących z Zachodu. Oparte na wartościach religijnych, trend ten wypracował model polityczny alternatywny dla liberalnej demokracji. Mówiąc ogólnie, koncepcja demokracji zawarta w tym islamskim modelu politycznym ma charakter proceduralny. Z pewnymi różnicami, koncepcja ta jest inspirowana teoriami demokratycznymi głoszonymi przez niektórych konstytucjonalistów i politologów10. Jest szczupła i minimalistyczna, do pewnego momentu. For example, nie opiera się na żadnym pojęciu suwerenności ludu i nie wymaga żadnego rozdziału między religią a polityką”.. Pierwszym celem tego artykułu jest rozwinięcie tej minimalistycznej koncepcji. Dokonujemy tego szczegółowego przeformułowania, aby oddzielić tę koncepcję od jej moralności (liberał) podwaliny, które są kontrowersyjne z punktu widzenia islamskiego rozważanego tutaj. Rzeczywiście, proces demokratyczny wywodzi się zwykle z zasady autonomii osobistej, które nie są popierane przez te teorie islamskie.11 Tutaj, pokazujemy, że taka zasada nie jest konieczna do usprawiedliwienia procesu demokratycznego.
| Sep 09, 2010 | Uwagi 0
O amerykańskiej konstytucji z perspektywy Koranu i przymierza z Medyną
Imad-ad-Dean Ahmad
Ten artykuł nie jest w żadnym wypadku wyczerpującym porównaniem Konstytucji Amerykańskiej z Koranem i Przymierzem z Medyny. Raczej, bada rodzaje spostrzeżeń, jakie może sugerować porównanie tych dwóch dokumentów. Odpowiednio, wybrane tematy konstytucyjne to te, w których autor lub komentatorzy wcześniejszych projektów dostrzegli ocenę w źródłach islamskich4. Niniejszy artykuł należy traktować jako zaproszenie do dalszych badań z bardziej systematycznymi porównaniami. Oprócz racjonalnego wnioskowania z tekstu Koranu i Przymierza z Medyny, Będę czerpał z poglądów Towarzyszy Proroka, zapisanych w wiodących księgach hadisów. Analogicznie, poglądy Ojców Założycieli Republiki Amerykańskiej na temat konstytucji
sprawy są wyartykułowane w The Federalist Papers. Zaczniemy od przeglądu Paktu z Medyny, a następnie ocenić cele Konstytucji wyrażone w preambule. Po tym, w głównej części tekstu omówimy różnorodne tematy, które nadają się do proponowanego tutaj badania. W szczególności, takie są role organów władzy zgodnie z podziałem władz, rola wyborów w wyłonieniu kolejnej głowy państwa”, kara za zdradę, istnienie handlu niewolnikami i rasizmu, republikańska forma rządu, przepisy dotyczące zmiany Konstytucji, testy religijne, i Karta Praw. Wreszcie, rozważamy argumenty Madisona dotyczące tego, jak Konstytucję można uznać za model unikania fitny.
Przymierze z Medyny, że muzułmanie przywiązują wielką wagę do swojej organizacji jako wspólnoty politycznej, można dostrzec w fakcie, że ich kalendarz nie jest datowany ani od narodzin, ani od śmierci Proroka, ale od ustanowienia pierwszego ustroju muzułmańskiego w mieście-państwie Medyna in 622. Przed założeniem Medyny, Arabowie nie mieli państwa, aby „ustanowić sprawiedliwość”, ubezpieczyć krajową
spokój, zapewnić wspólną obronę,, promować ogólny dobrobyt, i zapewnij sobie błogosławieństwa wolności …”Wówczas obyczaj polegał na tym, że ci, którzy byli zbyt słabi, by się bronić, stali się klientami protektora” (wali). Mahomet, sam jest sierotą, wychowywał się pod opieką swojego wuja Abu Talib.
Po śmierci wuja w 619, Mahomet otrzymał zaproszenie od zwaśnionych plemion arabskich Jatriba, by tam rządziły. Raz w Yathrib, zawarł przymierze ze wszystkimi jego mieszkańcami”, czy przyjęli islam, czy nie. Podpisali się pod nim nawet Żydzi mieszkający na obrzeżach miasta.
| Sep 09, 2010 | Uwagi 0
ISLAM I DEMOKRACJA LIBERALNA
Robin Wright
Ze wszystkich wyzwań stojących przed demokracją w latach 90., jedno z największych kłamstw w świecie islamu. Tylko garstka z ponad czterdziestu krajów, w większości muzułmańskich, poczyniła znaczące postępy w kierunku ustanowienia systemów demokratycznych. Wśród tej garstki–w tym Albania, Bangladesz, Jordania, Kirgistan, Liban, Mali, Pakistan, i Turcji–nikt jeszcze nie osiągnął pełni, stabilny, lub zabezpiecz demokrację. A największy pojedynczy blok regionalny, walczący z globalnym trendem w kierunku pluralizmu politycznego, obejmuje muzułmańskie kraje Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej.
Jednak opór wobec zmian politycznych związany z blokiem islamskim niekoniecznie jest funkcją wiary muzułmańskiej. Rzeczywiście, dowody wskazują na coś wręcz przeciwnego. Władcy niektórych z najbardziej antydemokratycznych reżimów w świecie islamskim–takie jak Brunei, Indonezja, Irak, Oman, Katar, Syria, i Turkmenistan–są świeckimi autokratami, którzy odmawiają dzielenia się władzą ze swoimi braćmi.
Ogólny, przeszkody dla pluralizmu politycznego w krajach islamskich nie różnią się od problemów, z jakimi borykano się wcześniej w innych częściach świata: świeckie ideologie, takie jak Baas w Iraku i Syrii, Pancasila w Indonezji, lub utrzymujący się komunizm w niektórych byłych sowieckich państwach Azji Środkowej nie toleruje żadnego realnego sprzeciwu. Ironicznie, wiele z tych ideologii zostało zaadaptowanych z Zachodu; Baatyzm, na przykład, został zainspirowany europejskim socjalizmem lat 30. i 40. XX wieku. Sztywne kontrole rządowe nad wszystkim, od komunikacji w Arabii Saudyjskiej i Brunei po zagranicznych gości w Uzbekistanie i Indonezji, również izolują ich ludzi od demokratycznych idei i debaty na temat upodmiotowienia społeczeństwa. W największych i najbiedniejszych krajach muzułmańskich, co więcej, problemy wspólne dla [Strona końcowa 64] kraje rozwijające się, od analfabetyzmu i choroby do ubóstwa, spraw, aby proste przetrwanie stało się priorytetem, a demokratyczna polityka stała się pozornym luksusem. Wreszcie, jak ich niemuzułmańscy sąsiedzi w Azji i Afryce, większość społeczeństw muzułmańskich nie ma lokalnej historii demokracji, z której można by czerpać. Ponieważ demokracja rozkwitła w państwach zachodnich w ciągu ostatnich trzech stuleci, Społeczeństwa muzułmańskie zwykle żyły pod rządami władców kolonialnych, królowie, lub przywódcy plemion i klanów.
Innymi słowy, ani islam, ani jego kultura nie są główną przeszkodą dla politycznej nowoczesności, nawet jeśli niedemokratyczni władcy czasami używają islamu jako swojej wymówki. 1 W Arabii Saudyjskiej, na przykład, rządzący Dom Saudów oparł się na wahhabizmie, purytańska odmiana islamu sunnickiego, najpierw zjednoczyć plemiona Półwyspu Arabskiego, a potem uzasadnić panowanie dynastyczne. Podobnie jak inne religie monoteistyczne, Islam oferuje obszerne i czasami sprzeczne instrukcje. W Arabii Saudyjskiej, Zasady islamu zostały selektywnie ukształtowane w celu utrzymania autorytarnej monarchii.
| Sep 08, 2010 | Uwagi 2
Islam i nowy krajobraz polityczny
Plecy, Michael Keith, Azra Chan,
Kalbir Shukra i John Solomos
W następstwie ataku na World Trade Center w dniu 11 Wrzesień 2001, oraz zamachy bombowe w Madrycie i Londynie w 2004 oraz 2005, literatura, która zajmuje się formami i modalnościami ekspresji religijnej – szczególnie islamskiej ekspresji religijnej – rozkwitła w regionach półcieniowych, które łączą nauki społeczne głównego nurtu z projektowaniem polityki społecznej, think tanki i dziennikarstwo. W dużej mierze próbowano zdefiniować postawy lub predyspozycje ludności muzułmańskiej w określonym miejscu napięcia, takim jak Londyn lub Wielka Brytania (Barnes, 2006; Doradztwo Etnos, 2005; GFK, 2006; GLA, 2006; Populus, 2006), lub skrytykowano poszczególne formy interwencji polityki społecznej (Jasny, 2006a; Mirza i in., 2007). Badania nad islamizmem i dżihadyzmem położyły szczególny nacisk na synkretyczne i złożone powiązania między islamską wiarą religijną a formami ruchu społecznego i mobilizacją polityczną (Husain, 2007; Kepel, 2004, 2006; McRoy, 2006; Neville-Jones i in., 2006, 2007; Phillips, 2006; Roy, 2004, 2006). Umownie, koncentracja analityczna zwróciła uwagę na kulturę islamu, systemy wierzeń wiernych, oraz historyczne i geograficzne trajektorie populacji muzułmańskich na całym świecie w ogóle, a na „Zachodzie” w szczególności (Abbas, 2005; Ansari, 2002; Eade i Garbin, 2002; Hussein, 2006; Modo, 2005; Ramadan, 1999, 2005). W tym artykule akcent jest inny. Twierdzimy, że studia nad islamskim uczestnictwem w życiu politycznym muszą być uważnie kontekstualizowane bez uciekania się do wielkich ogólników na temat kultury i wiary. Dzieje się tak, ponieważ zarówno kultura, jak i wiara są ustrukturyzowane i z kolei strukturyzują kulturę, krajobrazy instytucjonalne i deliberatywne, poprzez które są one artykułowane. W przypadku brytyjskich doświadczeń, ukryte ślady chrześcijaństwa w kształtowaniu się państwa opiekuńczego w ostatnim stuleciu, szybko zmieniająca się kartografia przestrzeni polityczności i rola „organizacji wyznaniowych” w restrukturyzacji świadczeń socjalnych generują materialny kontekst społeczny determinujący możliwości i zarysy nowych form partycypacji politycznej.
| Sep 08, 2010 | Uwagi 0
Zasada ruchu w strukturze islamu
dr. Muhammad Iqbal |
Jako ruch kulturowy islam odrzuca stary, statyczny pogląd na wszechświat, i osiąga dynamiczny widok. Jako emocjonalny system jednoczący uznaje wartość jednostki jako takiej, i odrzuca pokrewieństwo jako podstawę ludzkiej jedności”. Związek krwi to zakorzenienie ziemskie. Poszukiwanie czysto psychologicznego fundamentu ludzkiej jedności staje się możliwe tylko dzięki dostrzeżeniu, że całe ludzkie życie ma swoje źródło duchowe1. Taka percepcja jest twórcą nowych lojalności bez żadnego ceremoniału podtrzymującego je przy życiu., i umożliwia człowiekowi wyzwolenie się z ziemi”.. Chrześcijaństwo, które pierwotnie pojawiło się jako zakon monastyczny, zostało wypróbowane przez Konstantyna jako system zjednoczenia2. Jego niepowodzenie w funkcjonowaniu jako taki system skłoniło cesarza Juliana3 do powrotu do dawnych bogów Rzymu, na których próbował dokonywać interpretacji filozoficznych. Współczesny historyk cywilizacji przedstawił w ten sposób stan cywilizowanego świata w czasach, gdy islam pojawił się na scenie Historii: Wydawało się wtedy, że wielka cywilizacja, której zbudowanie zajęło cztery tysiące lat, była na skraju rozpadu, i że ludzkość prawdopodobnie powróci do stanu barbarzyństwa, w którym każde plemię i sekta były przeciwko następnym”., a prawo i porządek były nieznane . . . The
stare sankcje plemienne straciły moc. Stąd stare imperialne metody przestałyby działać. Nowe sankcje stworzone przez
Chrześcijaństwo zamiast jedności i porządku działało na podział i zniszczenie. To był czas pełen tragedii. Cywilizacja, jak gigantyczne drzewo, którego liście przesłoniły świat i którego gałęzie wydały złote owoce sztuki, nauki i literatury, stał chwiejny, jego pień nie żyje już od płynących soków oddania i czci, ale zgniły do rdzenia, rozdarty przez burze wojny, i trzymane razem tylko powrozami dawnych zwyczajów i praw, który może pęknąć w każdej chwili. Czy była jakaś kultura emocjonalna, którą można było wprowadzić?, aby ponownie zgromadzić ludzkość w jedności i ocalić cywilizację? Ta kultura musi być czymś nowego typu, bo stare sankcje i ceremonie były martwe, a budowanie innych tego samego rodzaju byłoby pracą
wieków”. Następnie pisarz mówi nam, że świat potrzebował nowej kultury, która zastąpiłaby kulturę tronu, i systemy zjednoczenia oparte na pokrewieństwie.
To jest niesamowite, on dodaje, że taka kultura powinna powstać z Arabii właśnie w momencie, gdy była najbardziej potrzebna. Jest, jednakże, nic niesamowitego w tym zjawisku. Życie na świecie intuicyjnie widzi własne potrzeby, i w krytycznych momentach wyznacza własny kierunek. Co to jest, w języku religii, nazywamy objawieniem proroczym. To naturalne, że islam przemknął przez świadomość prostych ludzi, nietkniętych przez żadną ze starożytnych kultur”., i zajmując położenie geograficzne, w którym spotykają się trzy kontynenty. Nowa kultura odnajduje fundament jedności świata w zasadzie Tauhâd”5. Islam, jako ustroj, jest tylko praktycznym sposobem uczynienia tej zasady żywym czynnikiem w intelektualnym i emocjonalnym życiu ludzkości”. Wymaga lojalności wobec Boga, nie do tronów. A ponieważ Bóg jest ostateczną duchową podstawą wszelkiego życia…, lojalność wobec Boga praktycznie sprowadza się do lojalności człowieka wobec własnej idealnej natury”.. Ostateczna duchowa podstawa wszelkiego życia, według koncepcji islamu, jest wieczna i objawia się w różnorodności i zmianie. Społeczeństwo oparte na takiej koncepcji Rzeczywistości musi się pogodzić, w swoim życiu, kategorie trwałości i zmiany. Musi posiadać wieczne zasady regulujące jego zbiorowe życie, bo wieczność daje nam przyczółek w świecie nieustannej zmiany”..
| Sep 08, 2010 | Uwagi 0
Islamska reformacja
Adnan Khan
Premier Włoch, Silvio Berlusconi chwalił się po wydarzeniach z 9/11:
„…musimy mieć świadomość wyższości naszej cywilizacji, system, który gwarantował
dobre samopoczucie, poszanowanie praw człowieka i – w przeciwieństwie do krajów islamskich – Poszanowanie
o prawa religijne i polityczne, system, który ma swoje wartości rozumienie różnorodności
i tolerancja… Zachód podbije narody, jakby podbił komunizm, Nawet jeśli to
oznacza konfrontację z inną cywilizacją, islamski, utknął tam, gdzie to było
1,400 lata temu…”1
I w 2007 raport zadeklarowany przez instytut RAND:
„Walka tocząca się w dużej części świata muzułmańskiego jest zasadniczo wojną
pomysły. Jego wynik określi przyszły kierunek świata muzułmańskiego”.
Budowanie umiarkowanych sieci muzułmańskich, Instytut RAND
Pojęcie „islah” (reforma) jest pojęciem nieznanym muzułmanom. Nigdy nie istniało przez cały
historia cywilizacji islamskiej; nigdy nie było to dyskutowane ani nawet rozważane. Pobieżne spojrzenie na klasykę
Literatura islamska pokazuje nam, że kiedy klasyczni uczeni położyli podwaliny pod usul, i skodyfikowane
ich islamskie orzeczenia (fiqh) szukali tylko zrozumienia zasad islamu, aby:
zastosuj je. Podobna sytuacja miała miejsce, gdy ustalono reguły dla hadisów, tafsiir i
język arabski. Uczeni, myśliciele i intelektualiści w całej historii islamu spędzali dużo czasu
zrozumienie objawienia Allaha – Koranu i zastosowanie ajaat do rzeczywistości i ukutych
zasady i dyscypliny w celu ułatwienia zrozumienia. Stąd Koran pozostał podstawą
studia i wszystkie dyscypliny, które się rozwinęły, zawsze opierały się na Koranie. Ci, którzy stali się
oczarowani filozofią grecką, na przykład filozofami muzułmańskimi i niektórymi spośród Mut'azilah
uważano, że opuścili owczarnię islamu, ponieważ Koran przestał być dla nich podstawą studiów. Tak więc dla
każdy muzułmanin próbujący wydedukować zasady lub zrozumieć, jakie stanowisko należy zająć w stosunku do konkretnego
wydanie Koranu jest podstawą tego badania.
Pierwsza próba reformy islamu miała miejsce na przełomie XIX i XX wieku. Na przełomie
W wieku Ummah znajdowała się w długim okresie upadku, w którym zmieniła się globalna równowaga sił
od Kalifahu do Wielkiej Brytanii. Narastające problemy ogarnęły Kalifah, podczas gdy Europa Zachodnia była w
w środku rewolucji przemysłowej. Ummah straciła swoje dziewicze zrozumienie islamu, oraz
próbując odwrócić upadek ogarniający Uthmani (Osmanowie) niektórzy muzułmanie zostali wysłani do
Zachód, i w rezultacie zostali oczarowani tym, co zobaczyli. Rifa'a Rafi' al-Tahtawi z Egiptu (1801-1873),
po powrocie z Paryża, napisał książkę biograficzną pod tytułem Takhlis al-ibriz ila talkhis Bariz (The
Wydobycie złota, czyli przegląd Paryża, 1834), chwaląc ich czystość, miłość do pracy, i powyżej
cała moralność społeczna. Oświadczył, że musimy naśladować to, co się dzieje w Paryżu, opowiadanie się za zmianami
społeczeństwo islamskie od liberalizacji kobiet do systemów rządzenia. Ta myśl, i inni to lubią,
zapoczątkował nowy trend w islamie.
| Sep 07, 2010 | Uwagi 0
IkhwanScope na Facebooku
IkhwanScope na Scribd
IkhwanScope na Twitterze