De Arabische Morgen

DAVID B. Ottaway

oktober 6, 1981, was bedoeld als een feestdag in Egypte. Het was de verjaardag van de mooiste moment van de Egyptische overwinning in drie Arabisch-Israëlische conflict, toen het land de underdog leger stuwkracht over het Suezkanaal in de opening dagen Ofthe 1973 Yom Kippoer-oorlog en stuurde de Israëlische troepen afgehaspeld in retraite. Op een koele, wolkenloze ochtend, het Cairo stadion zat vol met Egyptische gezinnen die waren gekomen om te zien de militaire strut haar hardware.On het toetsen stand, President Anwar el-Sadat,architect van de oorlog, keek met voldoening als mannen en machines voor hem paradeerden. Ik was in de buurt, een pas gearriveerde buitenlandse correspondent.Suddenly, een van het leger vrachtwagens gestopt direct voor de herziening stand net zoals zes Mirage jets overhead brulde in een acrobatische voorstelling, het schilderen van de hemel met lange paden van rood, geel, Purper,en groene rook. Sadat stond op, blijkbaar bereidt zich voor om te wisselen salutes met nog een contingent van de Egyptische troepen. Hij maakte zich een perfect doelwit voor vier islamitische moordenaars die uit de vrachtwagen gesprongen, bestormden het podium, en bezaaid zijn lichaam met bullets.As de moordenaars bleef voor wat leek een eeuwigheid om de stand te spuiten met hun dodelijke brand, Ik overwoog een ogenblik of op de grond en het risico getroffen te worden vertrapt tot de dood door paniek toeschouwers of blijven te voet en het nemen van risico een verdwaalde kogel. Instinct vertelde me om te verblijven op mijn voeten, en mijn gevoel voor journalistieke plicht dreef me om te gaan erachter te komen of Sadat was levend of dood.