Liberale democratie en politieke islam: de Search for Common Ground.

Deze paper tracht een dialoog tussen de democratische en islamitische politieke theories.1 De wisselwerking tussen hen is een raadsel stellen: bijvoorbeeld, om de relatie die bestaat tussen democratie en hun opvatting over de ideale verklaren islamitische politieke

regime, de Pakistaanse geleerde Abu ‘Ala Maududi bedacht het neologisme‘theodemocracy’, terwijl de Franse geleerde Louis Massignon stelde de oxymoron‘seculiere theocratie’. Deze uitdrukkingen suggereren dat sommige aspecten van de democratie positief geëvalueerd en anderen zijn negatief beoordeeld. Bijvoorbeeld, Moslimgeleerden en activisten onderschrijven vaak het principe van verantwoording van de heersers, dat is een kenmerk van democratie. Integendeel, zij verwerpen vaak het principe van de scheiding tussen religie en staat, die vaak wordt beschouwd als een onderdeel van de democratie (minstens, van de democratie zoals bekend in de Verenigde Staten vandaag). Gezien deze gemengde beoordeling van de democratische beginselen, lijkt het interessant om de opvatting van democratie bepalen onderliggende islamitische politieke modellen. Met andere woorden, we moeten proberen om erachter te komen wat democratisch “theodemocracy” is. Daartoe, onder de indrukwekkende diversiteit en pluraliteit van de islamitische tradities van normatieve politieke denken, we voornamelijk richten op de brede stroom van het denken terug te gaan naar Abu ‘Ala Maududi en de Egyptische intellectueel Sayyed Qutb.8 Deze bijzondere trend van denken is interessant omdat in de moslimwereld, het ligt aan de basis van een aantal van de meest uitdagende tegenstellingen tot de verspreiding van de waarden afkomstig van de West. Op basis van de religieuze waarden, deze trend uitgewerkt een politiek model alternatief voor de liberale democratie. In grote lijnen, de opvatting van democratie in deze islamitische politieke model is procedureel. Met een aantal verschillen, deze voorstelling is geïnspireerd door democratische theorieën bepleit door een aantal grondwettelijke en politieke scientists.10 Het is dun en minimalistisch, tot op zekere hoogte. Bijvoorbeeld, Het is niet afhankelijk van elke notie van volkssoevereiniteit en het heeft geen scheiding tussen religie en politiek vereisen. Het eerste doel van dit artikel is om dit in een minimalistische opvatting uitwerken. We maken een gedetailleerde aanpassing van het in om deze opvatting te isoleren van de morele (liberaal) stichtingen, die controversiële uit de bijzondere islamitische standpunt hier gedacht aan. Inderdaad, het democratiseringsproces gewoonlijk afgeleid van een beginsel van persoonlijke autonomie, die niet door deze islamitische theories.11 Hier wordt onderschreven, laten we zien dat een dergelijk principe is het niet nodig om een ​​democratisch proces te rechtvaardigen.