اسلام و چشم انداز سیاسی جدید
| سپتامبر 08, 2010 | نظرات 0
در پی حمله به مرکز تجارت جهانی در 11 سپتامبر 2001, و بمباران مادرید و لندن 2004 و 2005, ادبیاتی که به اشکال و روشهای بیان دینی – بهویژه بیان دینی اسلامی – میپردازد، در مناطق نیمهجمعی که جریان اصلی علوم اجتماعی را به طراحی سیاستهای اجتماعی مرتبط میکند، شکوفا شده است., اتاق های فکر و روزنامه نگاری. بسیاری از کارها تلاش کرده اند نگرش ها یا استعدادهای یک جمعیت مسلمان را در یک مکان خاص تنش مانند لندن یا بریتانیا تعریف کنند. (بارنز, 2006; مشاوره اتنوس, 2005; GFK, 2006; GLA, 2006; پوپولوس, 2006), یا اشکال خاصی از مداخله در سیاست اجتماعی را نقد کرد (روشن, 2006آ; میرزا و همکاران, 2007). مطالعات اسلام گرایی و جهادگرایی تمرکز ویژه ای بر پیوندهای ترکیبی و پیچیده بین ایمان دینی اسلامی و اشکال جنبش اجتماعی و بسیج سیاسی ایجاد کرده است. (حسین, 2007; کپل, 2004, 2006; مک روی, 2006; نویل جونز و همکاران, 2006, 2007; فیلیپس, 2006; روی, 2004, 2006). به صورت متعارف, تمرکز تحلیلی، فرهنگ اسلام را مورد توجه قرار داده است, سیستم های اعتقادی مؤمنان, و سیر تاریخی و جغرافیایی جمعیت های مسلمان در سراسر جهان به طور کلی و در غرب به طور خاص. (عباس, 2005; انصاری, 2002; ایاد و گاربین, 2002; حسین, 2006; حالت ها, 2005; رمضان, 1999, 2005). در این مقاله تاکید متفاوت است. ما استدلال میکنیم که مطالعات مشارکت سیاسی اسلامی بدون توسل به کلیات کلان در مورد فرهنگ و ایمان باید با دقت زمینهسازی شود.. این به این دلیل است که فرهنگ و ایمان هر دو توسط فرهنگ ساخته شده اند و به نوبه خود ساختار فرهنگی دارند, مناظر نهادی و مشورتی که از طریق آنها بیان می شوند. در مورد تجربه بریتانیا, ردپای پنهان مسیحیت در شکل گیری دولت رفاه در قرن گذشته, the rapidly changing cartography of spaces of the political and the role of ‘faith organizations’ in the restructuring of welfare provision generate the material social context determining the opportunities and the outlines of new forms of political participation.
در زمینه: ویژه • اخوان المسلمین • مطالعات & تحقیق و پژوهش
About the Author: