Politieke islam en Europees buitenlands beleid

POLITIEKE ISLAM EN HET EUROPEES NABUURSCHAPSBELEID

MICHAEL EMERSON

RICHARD JONGEREN

Sinds 2001 en de internationale gebeurtenissen die volgden, is de aard van de relatie tussen het Westen en de politieke islam een ​​bepalende kwestie geworden voor het buitenlands beleid. In de afgelopen jaren is er een aanzienlijke hoeveelheid onderzoek en analyse gedaan naar de kwestie van de politieke islam. Dit heeft geholpen om een ​​aantal van de simplistische en alarmerende veronderstellingen te corrigeren die eerder in het Westen bestonden over de aard van islamitische waarden en bedoelingen.. Parallel hieraan, de Europese Unie (EU) heeft een aantal beleidsinitiatieven ontwikkeld, voornamelijk het Europees nabuurschapsbeleid(ENP) die zich in principe inzetten voor dialoog en diepere betrokkenheid allemaal(niet gewelddadig) politieke actoren en maatschappelijke organisaties in Arabische landen. Toch klagen veel analisten en beleidsmakers nu over een zekere trofee in zowel conceptueel debat als beleidsontwikkeling. Het is vastgesteld dat de politieke islam een ​​veranderend landschap is, diep getroffen door een reeks van omstandigheden, maar het debat lijkt vaak te zijn blijven hangen op de simplistische vraag 'zijn islamisten democratisch'?’ Toch hebben veel onafhankelijke analisten gepleit voor engagement met islamisten, maar de daadwerkelijke toenadering tussen westerse regeringen en islamitische organisaties blijft beperkt .