Leven met democratie in Egypte

Daniel Trooster

Hosni Mubarek werd in september bijna gekozen tot president van Egypte 2005. Niet dat de zevenenzeventigjarige seculiere autocraat die de afgelopen vierentwintig jaar over dat land heeft geregeerd, de verkiezingen heeft verloren; volgens de officiële telling, hij nam bijna 85 procent van de stemmen.Zijn naaste concurrent, Ayman Nour, de parvenu hoofd van de jonge oppositiepartij al-Ghad ("Morgen"),minder dan beheerd 8 procent. De enige andere kandidaat die een significante uitslag kreeg, was de bejaarde NomanGamaa van de eerbiedwaardige al-Wafd ("Delegatie")partij, wie slaagde er minder dan? 3 procent. De Ikhwanal-Moslimeen ("Moslims Broederschap"), door veel westerlingen gevreesd vanwege de puristische islamitische sociale en politieke agenda, niet eens een kandidaat binnen. De beslissende overwinning van Mubarek lijkt de meeste mensen gerust te stellen, vooral seculiere Amerikanen, die zich zorgen maken over de toekomst van de weinige westers vriendelijke,gematigde Arabische regimes, bedreigd als ze zijn door de islamisering van de politiek in de regio. De regering-Bush lijkt ook reden te hebben om tevreden te zijn, gezien de recente verandering van mening over de Arabische democratie. De ontbrekende chemische wapens in Irak en de daaropvolgende rechtvaardiging van de oorlog als precedent voor democratisering hebben het Witte Huis geïnspireerd om aan te dringen op zoveel mogelijk verkiezingen in de regio. In feite, toen minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice in juni sprak op de American University in Caïro, kondigde ze tot enige verbazing aan dat de Verenigde Staten zich “zestig jaar lang” hadden vergist in[ing] stabiliteit ten koste van de democratie in het Midden-Oosten. Voor generaties, VS. experts waren er zeker van dat de "Arabische straat" niet kon worden vertrouwd met de stemming, omdat ze de macht zouden kunnen overdragen aan communisten of fundamentalistische islamisten. Realpolitik dicteerde dat autocraten en dictators, zoals Mubarek en Saddam Hoessein, moest worden vertroeteld om de "stabiliteit" in de regio te behouden. Als ze dan verkiezingen zouden organiseren of ze helemaal zouden afschaffen?, vrijheid van meningsuiting ontkennen,en laat de geheime politie los om de bevolking te terroriseren,het Witte Huis zou waarschijnlijk een oogje dichtknijpen. Maar als Mubarek nu een echt democratisch mandaat zou kunnen claimen,dat zou het beste van alle werelden zijn.