Προκλήσεις για τη Δημοκρατία στον Αραβικό και Μουσουλμανικό Κόσμο

Alon Ben-Meir

President Bush’s notions that democratizing Iraq will have a ripple effect on the rest ofthe Arab world, bringing prosperity and peace to the region, and that democracy is the panaceafor Islamic terrorism are unsubstantiated as well as grossly misleading. Even a cursory review of the Arab political landscape indicates that the rise of democracy will not automatically translateinto the establishment of enduring liberal democracies or undermine terrorism in the region. Thesame conclusion may be generally made for the Muslim political landscape. In fact, given theopportunity to compete freely and fairly in elections, Οι ισλαμικές εξτρεμιστικές οργανώσεις θα αναδυθούν κατά πάσα πιθανότητα θριαμβευτές. Στις πρόσφατες εκλογές σε Λίβανο και Αίγυπτο, Η Χεζμπολάχ και η Μουσουλμανική Αδελφότητα αντίστοιχα, κέρδισε σημαντικά κέρδη, και στην Παλαιστίνη η Χαμάς κέρδισε τις εθνικές κοινοβουλευτικές εκλογές με το χέρι. Το ότι το έκαναν αυτό είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας και ένας δείκτης των μελλοντικών τάσεων. Και αν τα σημερινά αισθήματα στα αραβικά κράτη προσφέρουν έναν οδηγό, οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματίζεται από εκλεγμένα ισλαμιστικά πολιτικά κόμματα θα είναι πιο ανταγωνιστική προς τη Δύση από τα αυταρχικά καθεστώτα που εξακολουθούν να είναι στην εξουσία. Επιπλέον, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η δημοκρατία αποτελεί προϋπόθεση για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ή οποιαδήποτε εμπειρικά δεδομένα που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό της σύνδεσης μεταξύ των υπαρχόντων αυταρχικών καθεστώτων και της τρομοκρατίας.