TUSSEN DE globale en het lokale

ANTHONY BUBALO

GREG FEALY

Tegen de achtergrond van de ‘oorlog tegen terreur’,veel mensen zijn het islamisme gaan beschouwen als een amonolithische ideologische beweging die zich verspreidt vanuit het centrum van de moslimwereld, het Midden-Oosten, naar moslimlanden over de hele wereld. Om een ​​uitdrukking te lenen van Abdullah Azzam, de legendarische jihadist die in de jaren tachtig vocht om de Sovjet-Unie uit Afghanistan te verdrijven, velen zien tegenwoordig alle islamisten als medereizigers in een wereldwijde fundamentalistische karavaan. Dit artikel evalueert de waarheid van die perceptie. Het doet dit door de verspreiding van twee brede categorieën van islamitisch denken en activisme - het meer politiek gerichte islamisme en het meer religieus gerichte 'neofundamentalisme' - van het Midden-Oosten tot Indonesië te onderzoeken., een land dat vaak wordt aangehaald als een voorbeeld van een voorheen vreedzame moslimgemeenschap die door externe invloeden is geradicaliseerd. islamisme is een term die velen bekend zijn. wordt meestal gebruikt om ideeën en vormen van activisme te categoriseren die de islam als een politieke ideologie beschouwen. Vandaag, een groter aantal groepen wordt als islamistisch aangemerkt, van de Egyptische Moslimbroederschap tot al-Qa'ida. hoewel een dergelijke indeling in veel gevallen passend blijft,Islamisme lijkt minder bruikbaar als label voor die groepen die de islam niet als een politieke ideologie zien en politiek activisme grotendeels mijden - ook al heeft hun activisme soms politieke implicaties. Inbegrepen in deze categorie zijn groepen die zich primair bezighouden met islamitische missie-IV Be t w e e n t h e G l o b a l a n d t h e L o c a l : Islamisme, het Midden-Oosten , en Indonesische activiteit, maar het zou ook een groep als al-qa'ida omvatten wiens terroristische daden aantoonbaar niet worden aangedreven door concrete politieke doelstellingen dan door religieuze inspiratie,zij het van een misleide vorm. Dit artikel gebruikt daarom de term ‘neo-fundamentalistische’, ontwikkeld door de Franse geleerde Olivier Roy, om deze groepen te beschrijven en de overdracht van zowel islamistische als neofundamentalistische ideeën naar Indonesië te bestuderen.