The Muslim Brotherhood in Pursuit of Legal Existence and Intellectual Development in Egypt

Manar Hassan

Í kjölfar hins hrikalega jarðskjálfta sem nötraði hina þrengdu höfuðborg Egyptalands og nágrannaborga hennar í október sl. 1992, sjálfboðaliðasamtökum einkaaðila - þar sem íslamistar drottna yfir - tókst að leiða hjálparstarfið töluvert á nokkrum klukkustundum, sem skilur sitjandi stjórn eftir þjáða af skrifræðislega óhagkvæmni sinni. Takmarkanir stjórnvalda á því að veita mikilvæga rekstrarþjónustu á tímum hamfara er aðeins dæmi um minnkandi trúverðugleika hennar meðal fjöldans. Ennfremur, Viðbrögð þess við þessari almennu vandræði voru enn strangari - samþykkt tilskipunar um að banna beinar hjálparaðgerðir af hálfu PVO og því neyddist öll aðstoð til að veruleika í gegnum ríkisstjórnina.. En þar sem hindranir stjórnvalda eru enn yfirvofandi, the regime struggled to meet the needs of the victimsin time which led to riots and posed as a mere reminder of the incessant exasperation thatEgyptians have faced in their recent history. Þess vegna, it became apparent that Mubarak’sattempts to salvage his image in order to corroborate his grip on power had by and largealienated vital forces within Egypt’s civil society.The civil society has, therefore, been a crucial source through which oppositionists –predominantly the Muslim Brotherhood – derive the power of popular appeal. Being one of thelargest and most influential oppositionist organization, the Muslim Brotherhood cuts acrossestranged social structures such as the modern working class, the urban poor, the young, and thenew middle class, which form a support base. Sumir af þekktustu meðlimum bræðralagsins sjálfir tilheyra nýju millistéttinni og tengjast því í gegnum al-niqabatal-mihaniyyah (Fagfélög). Eitt dæmi er Dr. Ahmad el-Malt, sem var fyrrverandi staðgengill æðsta leiðsögumanns bræðralagsins og einnig forseti læknasamtakanna áður en hann lést