RSSWszystkie wpisy oznaczone tagiem: "Sekularyzm"

FEMINIZM MIĘDZY SEKULARYZMEM A ISLAMIZMEM: PRZYPADEK PALESTYNY

dr, Islah Jad

Wybory parlamentarne na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy w 2006 doprowadził do władzy ruch islamski Hamas, który następnie utworzył większość Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, a także pierwszy większościowy rząd Hamasu. W wyniku tych wyborów mianowano pierwszą kobietę pastorem Hamasu, która została Ministrem Spraw Kobiet. Między marcem 2006 i czerwiec 2007, dwie różne pastorki Hamasu objęły to stanowisko, ale obaj mieli trudności z zarządzaniem Ministerstwem, ponieważ większość jego pracowników nie była członkami Hamasu, ale należała do innych partii politycznych”., a większość była członkami Fatah, dominujący ruch kontrolujący większość instytucji Autonomii Palestyńskiej. Napięty okres walki między kobietami Hamasu w Ministerstwie Spraw Kobiet a członkiniami Fatah dobiegł końca po przejęciu władzy przez Hamas w Strefie Gazy i związanym z tym upadku jego rządu na Zachodnim Brzegu – walka które czasami przybierały gwałtowny obrót. Jednym z powodów, które później przytoczono, aby wyjaśnić tę walkę, była różnica między świeckim dyskursem feministycznym a islamistycznym dyskursem o problemach kobiet. W kontekście palestyńskim spór ten nabrał niebezpiecznego charakteru, gdyż służył do usprawiedliwiania kontynuowania krwawej walki politycznej, usunięcie kobiet Hamasu z ich stanowisk lub stanowisk, oraz podziały polityczne i geograficzne panujące w tym czasie zarówno na Zachodnim Brzegu, jak i w okupowanej Strefie Gazy.
Ta walka rodzi szereg ważnych pytań: czy powinniśmy ukarać ruch islamski, który doszedł do władzy?, czy też powinniśmy rozważyć przyczyny, które doprowadziły do ​​porażki Fatah na arenie politycznej?? Czy feminizm może zaoferować kobietom kompleksowe ramy?, niezależnie od ich przynależności społecznej i ideologicznej? Czy dyskurs na temat wspólnej płaszczyzny dla kobiet może pomóc im w realizacji i uzgodnieniu wspólnych celów?? Czy paternalizm jest obecny tylko w ideologii islamistycznej?, a nie w nacjonalizmie i patriotyzmie? Co rozumiemy przez feminizm?? Czy jest tylko jeden feminizm, czy kilka feminizmów? Co rozumiemy przez islam? – czy to ruch znany pod tą nazwą czy religia?, filozofia, czy system prawny? Musimy zejść do sedna tych kwestii i dokładnie je rozważyć, i musimy się na nie zgodzić, abyśmy mogli później zdecydować, jako feministki, jeśli nasza krytyka paternalizmu powinna być skierowana przeciwko religii? (wiara), które powinny być ograniczone do serca wierzącego i nie pozwalać na przejęcie kontroli nad światem w całości, lub orzecznictwo, który odnosi się do różnych szkół wiary, które wyjaśniają system prawny zawarty w Koranie i wypowiedziach Proroka – Sunny.

ISLAM, DEMOKRACJA & USA:

Fundacja Kordoby

Abdullah Faliq |

Wprowadzenie ,


Pomimo tego, że jest to zarówno odwieczna, jak i złożona debata, Kwartalnik Arches ponownie analizuje podstawy teologiczne i praktyczne, ważna debata na temat relacji i zgodności między islamem a demokracją, jak odbiło się echem w programie nadziei i zmian Baracka Obamy. Podczas gdy wielu świętuje wstąpienie Obamy do Gabinetu Owalnego jako narodowego katharsis dla USA, inni są mniej optymistycznie nastawieni do zmiany ideologii i podejścia na arenie międzynarodowej. Chociaż wiele napięć i nieufności między światem muzułmańskim a USA można przypisać podejściu promującemu demokrację, zazwyczaj faworyzują dyktatury i marionetkowe reżimy, które deklarują deklarację wartości demokratycznych i praw człowieka, szok wtórny 9/11 naprawdę ugruntowała te obawy poprzez stanowisko Ameryki w sprawie politycznego islamu. Stworzył ścianę negatywności, którą odkrył worldpublicopinion.org, według którego 67% Egipcjan uważa, że ​​globalnie Ameryka odgrywa „głównie negatywną” rolę.
Odpowiedź Ameryki była zatem trafna. Wybierając Obamę, wielu na całym świecie pokłada nadzieje w rozwoju mniej wojowniczej, ale sprawiedliwsza polityka zagraniczna wobec świata muzułmańskiego. Test dla Obamy, jak rozmawiamy, tak Ameryka i jej sojusznicy promują demokrację. Czy będzie ułatwiać, czy narzucać??
Ponadto, czy może być uczciwym pośrednikiem w przedłużających się strefach konfliktów?? Pozyskanie wiedzy i wglądu prolifi
c uczeni, akademicy, wytrawnych dziennikarzy i polityków, Kwartalnik Arches ukazuje relację między islamem a demokracją oraz rolę Ameryki – a także zmiany, które wprowadził Obama, w poszukiwaniu wspólnej płaszczyzny. Anas Altikriti, dyrektor generalny The Cordoba Foundation zapewnia gambit otwierający tę dyskusję, gdzie zastanawia się nad nadziejami i wyzwaniami stojącymi na ścieżce Obamy. Śledzenie Altikriti, były doradca prezydenta Nixona, Dr Robert Crane oferuje dogłębną analizę islamskiej zasady prawa do wolności. Anwar Ibrahim, były wicepremier Malezji, wzbogaca dyskusję o praktyczne realia wdrażania demokracji w muzułmańskich społeczeństwach dominujących, mianowicie, w Indonezji i Malezji.
Mamy też dr Shireen Hunter, Uniwersytetu Georgetown, USA, który bada kraje muzułmańskie opóźnione w demokratyzacji i modernizacji. Uzupełnia go pisarz terroryzmu, Wyjaśnienie dr Nafeeza Ahmeda dotyczące kryzysu ponowoczesności i
upadek demokracji. dr Daud Abdullah (Dyrektor Monitora Mediów Bliskiego Wschodu), Alan Hart (były korespondent ITN i BBC Panorama; autor syjonizmu: „Prawdziwy wróg Żydów”) i Asem Sondos (Redaktor egipskiego tygodnika Sawt Al Omma) skoncentruj się na Obamie i jego roli w promowaniu demokracji w świecie muzułmańskim, a także stosunki USA z Izraelem i Bractwem Muzułmańskim.
Minister spraw zagranicznych, Malediwy, Ahmed Shaheed spekuluje na temat przyszłości islamu i demokracji; Cllr. Gerry Maclochlainn
– członek Sinn Féin, który odsiedział cztery lata więzienia za działalność irlandzkich republikanów i działacz Guildford 4 i Birmingham 6, wspomina o swojej niedawnej podróży do Gazy, gdzie był świadkiem wpływu brutalności i niesprawiedliwości wymierzonej Palestyńczykom; Dr Marie Breen-Smyth, Dyrektor Ośrodka Badań Radykalizacji i Współczesnej Przemocy Politycznej omawia wyzwania krytycznego badania terroru politycznego; Dr Khalid al-Mubarak, pisarz i dramaturg, omawia perspektywy pokoju w Darfurze; i wreszcie dziennikarz i działacz na rzecz praw człowieka, Ashur Shamis, krytycznie przygląda się demokratyzacji i upolitycznieniu współczesnych muzułmanów.
Mamy nadzieję, że wszystko to stanowi wszechstronną lekturę i źródło do refleksji nad problemami, które dotykają nas wszystkich w nowym brzasku nadziei.
Dziękuję Ci

Sekularyzm, Hermeneutyka, i Imperium: Polityka islamskiej reformacji

Saba Mahmood

Since the events of September 11, 2001, against the

backdrop of two decades of the ascendance of global religious politics, urgent
calls for the reinstatement of secularism have reached a crescendo that cannot
be ignored. The most obvious target of these strident calls is Islam, w szczególności
those practices and discourses within Islam that are suspected of fostering fundamentalism
and militancy. It has become de rigueur for leftists and liberals alike
to link the fate of democracy in the Muslim world with the institutionalization

of secularism — both as a political doctrine and as a political ethic. This coupling
is now broadly echoed within the discourse emanating from the U.S. State
Department, particularly in its programmatic efforts to reshape and transform
“Islam from within.” In this essay, I will examine both the particular conception
of secularism that underlies the current consensus that Islam needs to be
reformed — that its secularization is a necessary step in bringing “democracy” to
the Muslim world — and the strategic means by which this programmatic vision is
being instituted today. Insomuch as secularism is a historically shifting category
with a variegated genealogy, my aim is not to secure an authoritative definition of
secularism or to trace its historical transformation within the United States or the
Świat muzułmański. My goal here is more limited: I want to sketch out the particular
understanding of secularism underlying contemporary American discourses on
islam, an understanding that is deeply shaped by U.S. security and foreign policy
concerns in the Muslim world.

Egipt: Sekularyzm, Szariat, i perspektywy demokracji integracyjnej

Manar Szorbagy

The relationship between religion and politics is at the top of the politicalagenda in Egypt, oraz, as I shall argue, it has important implications for thepolitical rights of Egyptian women and minorities. Jednakże, the issue is not asimple secular/religious divide. It is, rather, the problem of how to define thenature and characteristics of a civil, democratic state that is neither a theocracynor an Islamically “naked” public space. !e Islamist/secularist dichotomy is afalse one; it has little or no relevance to actual political processes and possibilitiesin Egypt, where a middle ground is both theoretically and practically conceivable.Such a middle ground, jednakże, must be deliberately sought and found byEgyptians, so that a national consensus on the relationship between religion andpolitics can emerge.For a brief time, such a consensus seemed possible. Hopes were highbetween 2005 and early 2007. But those possibilities collapsed in 2007. !ispaper examines the reasons for this collapse. Reasons, I will argue, that lie incorrectable political failures of actors across the board, rather than any inherentimpossibility of creating an inclusive democracy in a Muslim society.Understanding Egypt’s Current Predicament2005 was an unusual political year in Egypt. Many taboos were broken in streetprotests and by the independent press. Domestic political pressure to begindemocratic reform was mounting to unprecedented levels. Ponadto, in theirconfrontation with the regime, many political forces shrewdly took advantage ofthe U.S.’s democracy rhetoric without buying into the Bush agenda or allowing92 SECULARISM, WOMEN & THE STATE: THE MEDITERRANEAN WORLD IN THE 21ST CENTURYthemselves to be exploited by the Bush administration.One of 2005’s most promising developments was the publicacknowledgement, for the first time, that a generation of young activists andintellectuals had succeeded, over more than a decade, in acting across ideologicallines. !e Egyptian Movement for Change, also known as Kefaya,1 was onemanifestation of these efforts and an important illustration of the possibilitiesof this new politics.