Të gjitha Entries tagged Me: "mysliman"
Arabi nesër
DAVID B. OTTAWAY
Tetor 6, 1981, ishte menduar të ishte një ditë festimi në Egjipt. Ai shënoi përvjetorin e momentit më madhështor të fitores së Egjiptit në tre konflikte arabo-izraelite, kur ushtria e dobët e vendit kaloi Kanalin e Suezit në ditët e hapjes së tij 1973 Lufta e Yom Kipur dhe dërgoi trupat izraelite duke u tërhequr. Në një të ftohtë, mëngjes pa re, stadiumi i Kajros ishte i mbushur plot me familje egjiptiane që kishin ardhur për të parë ushtrinë që po punonte me pajisjen e saj. Në tribunën e rishikimit, Presidenti Anwar el-Sadat,arkitekti i luftës, shikonte me kënaqësi teksa njerëzit dhe makinat parakalonin para tij. Unë isha afër, një korrespondent i huaj i sapoardhur.Papritur, një nga kamionët e ushtrisë u ndal drejtpërdrejt përpara stendës së rishikimit, ashtu si gjashtë avionë Mirage ulërin lart në një performancë akrobatike, duke pikturuar qiellin me shtigje të gjata me ngjyrë të kuqe, e verdhe, vjollcë,dhe tym jeshil. Sadati u ngrit në këmbë, me sa duket po përgatitej të shkëmbente përshëndetje me një kontigjent tjetër trupash egjiptiane. Ai e bëri veten një objektiv të përsosur për katër vrasës islamikë që u hodhën nga kamioni, sulmuan podiumin, dhe e goditi trupin e tij me plumba. Ndërsa vrasësit vazhduan për atë që dukej një përjetësi për të spërkatur stendën me zjarrin e tyre vdekjeprurës, Mendova për një çast nëse të godas në tokë dhe të rrezikoj të shkelem për vdekje nga spektatorët e panikuar ose të qëndroj në këmbë dhe të rrezikoj të marr një plumb endacak. Instinkti më tha të qëndroja në këmbë, dhe ndjenja ime e detyrës gazetareske më shtyu të shkoja të zbuloja nëse Sadati ishte gjallë apo i vdekur.
SHBA Hamasi blloqe politike e paqes në Lindjen e Mesme
Henry Siegman
islamizmi rishqyrtohet
Maha Azzam
Iraku dhe e ardhmja e Islamit Politike
James Piscatori
Islamofobia dhe krimit të urrejtjes anti-myslimane
GITHENS Jonathan-kupë
MBE ROBERT Lambert
Rrënjët e nacionalizmit në botën myslimane
Shaban Ahmed
Demokracia në mendimin politik islam
Azzam S. Tamimi
Kulturës islame Politike, Demokraci, dhe të Drejtat e Njeriut
Daniel E. Çmimi
Besimit islam në AMERICA
JAMES A. Beverley
Partive islamike : duke u kthyer përsëri në origjinën
Husain Haqqani
Hillel Fradkin
German Converts to Islam and Their Ambivalent Relations with Immigrant Muslims
Esra Ozyurek
SELECT BIBLIOGRAPHY ON ISLAM AND DEMOCRACY
Saliba Sarsar
Alexander Keller
Vëllazëria Myslimane në Jordani
Lëvizja islamike në Jordani erdhi në vëmendjen ndërkombëtare në prag të prillit 1989 trazirat dhe nëntori pasues 1989 zgjedhjet parlamentare. Këto zhvillime theksuan ndikimin politik të lëvizjes dhe ngritën spektrin në Perëndim të një revolucioni islamik të stilit iranian në Jordani., nxitur nga lëvizjet radikale islamike si ato të Egjiptit dhe të Maghribit. Ndërsa tendencat e ndryshme politike konkurruan për ndikim gjatë muajve para zgjedhjeve, Vëllazëria Myslimane kishte një avantazh të qartë; infrastrukturën e saj në xhami, shkollat e Kur'anit dhe universitetet i dhanë asaj një bazë të gatshme politike. Grupet e majta pro regjimit, ne anen tjeter, duhej të krijonte de facto parti politike – ende të ndaluara ligjërisht – dhe të ndërtonin bazën e tyre organizative pothuajse ex nihilo, ose për të transformuar një infrastrukturë klandestine në një politikë të hapur. Duhet të kishte shumë pak surpriza, prandaj, kur Vëllazëria Myslimane dhe kandidatët e tjerë islamikë fituan një fitim të papritur 32 prej 80 vendeve në Parlament. Politizimi i Islamit nuk është i ri në Jordani.1 Që nga themelimi i Emiratit të Trans Jordanisë nga 'Abdallah, Islami ka shërbyer si një nga blloqet ndërtuese të legjitimitetit të regjimit dhe të ndërtimit të kombit. Gjenealogjia e familjes Hashemite si pasardhës të fisit të Profetit ishte një burim i rëndësishëm legjitimiteti për sundimin e saj në Siri., Iraku dhe Jordania, siç kishte qenë në Hixhaz. Ideologjia e "Revoltës së Madhe Arabe" nuk ishte më pak islamike sesa ajo arabe, dhe kontrollin e Jeruzalemit pas 1948 u interpretua nga regjimi si një përgjegjësi islame dhe jo vetëm arabe.2 Mbreti 'Abdallah dhe nipi i tij Huseini, u kujdes që të paraqiten si myslimanë besimtarë, duke u shfaqur në rituale dhe lutje, kryerja e pelegrinazhit në Mekë dhe zbukurimi i fjalimeve të tyre me motive islame.3 Statusi i Islamit në Mbretëri u zyrtarizua edhe në kushtetutën jordaneze (1952) duke përcaktuar se Islami është feja e mbretërisë dhe se mbreti duhet të jetë musliman dhe prindër myslimanë. ligjit islamik(Sheriati) është përcaktuar në kushtetutë si një nga shtyllat e legjislacionit në mbretëri, ndërsa e drejta familjare është në duart ekskluzive të gjykatave të Sheriatit.
Claiming the Center: Political Islam in Transition
John L. Edwards
In the 1990s political Islam, what some call “Islamic fundamentalism,” remains a major presence in government and in oppositional politics from North Africa to Southeast Asia. Islami politik në pushtet dhe në politikë ka ngritur shumë çështje dhe pyetje: “A është Islami në kundërshtim me modernizimin??,” “A janë të papajtueshme Islami dhe demokracia??,” “Cilat janë implikimet e një qeverie islamike për pluralizmin, të drejtat e pakicave dhe të grave,” “Sa përfaqësues janë islamistët,” “A ka të moderuar islamikë?,” “A duhet që Perëndimi t'i frikësohet një kërcënimi transnacional islamik apo përplasjes së qytetërimeve??” Rilindja bashkëkohore islame Peizazhi i botës muslimane sot zbulon shfaqjen e republikave të reja islamike (Iran, Sudani, Afganistan), përhapja e lëvizjeve islame që funksionojnë si aktorë kryesorë politikë dhe socialë brenda sistemeve ekzistuese, dhe politika konfrontuese e ekstremistëve të dhunshëm radikalë._ Në ndryshim nga vitet 1980 kur Islami politik thjesht barazohej me Iranin revolucionar ose grupet klandestine me emra si xhihadi islamik ose ushtria e Zotit, bota myslimane në vitet 1990 është ajo në të cilën islamistët kanë marrë pjesë në procesin zgjedhor dhe janë të dukshëm si kryeministra, zyrtarët e kabinetit, kryetarët e kuvendeve kombëtare, parlamentarët, dhe kryetarët e bashkive në vende të ndryshme si Egjipti, Sudani, Turqi, Iran, Liban, Kuvajti, Jemen, Jordan, Pakistan, Bangladesh, Malajzi, Indonezi, dhe Izrael/Palestinë. Në agimin e shekullit të njëzet e një, Islami politik vazhdon të jetë një forcë kryesore për rendin dhe çrregullimin në politikën globale, ai që merr pjesë në proceset politike, por edhe në aktet e terrorizmit, një sfidë për botën myslimane dhe për Perëndimin. Të kuptuarit e natyrës së Islamit politik sot, and in particular the issues and questions that have emerged from the experience of the recent past, remains critical for governments, policymakers, and students of international politics alike.
Ngritja e "DEMOKRACIA MUSLIMAN”
Guvernatori Nasr
Një spektër i bezdisshëm botën muslimane. Ky spektër të veçantë është malinje notthe dhe shumë-diskutuar frymën e ekstremizmit fundamentalist, as shpresën iluzionit të njohur si liberale Islam. Në vend të kësaj, spektrin që kam në mendje është një forcë e tretë, a hopeful if still somewhat ambiguoustrend that I call—in a conscious evocation of the political tradition associated with the Christian Democratic parties of Europe—“Muslim Democracy.”The emergence and unfolding of Muslim Democracy as a “fact on the ground” over the last fifteen years has been impressive. This is so even though all its exponents have thus far eschewed that label1 and even though the lion’s share of scholarly and political attention has gone to the question of how to promote religious reform within Islam as a prelude to democratization.2 Since the early 1990s, hapje politike në anumber e me shumicë muslimane të gjitha vendet-, pa dyshim, jashtë Arabworld-kam parë islamike e orientuar drejt (por jo-islamike) Partitë vota konkurrojnë successfullyfor në Irak, Indonezi, Malajzi, Pakistan (beforeits 1999 grusht ushtarak), dhe islamistët Turkey.Unlike, me vizionet e tyre e sundimit nga të Sheriatit (ligjit islamik) oreven një kalifat restaurohen, Muslimane Demokratët parë jetën politike me sy apragmatic. Ata të refuzojë ose të paktën zbritje pohimin klasik islamik se islami urdhëron ndjekje të një shteti të Sheriatit, dhe goaltends e tyre kryesore të jetë ai më i zakonshëm i harton platformën zgjedhore të besueshme rere koalicionet qeverisëse të qëndrueshme për t'i shërbyer interesave individuale dhe kolektive-islamik, si dhe laike-brenda një arenën demokratike whosebo, fitojë apo të humbasë. Islamistët nuk shohin demokracinë si diçka të thellë e ligjshme, por në të mirë si një mjet ose taktikë që mund të jenë të dobishme në fitimin e pushtetit për të ndërtuar një shtet islamik.
INSTITUCIONET MUSLIMAN DHE POLITIKE mobilizimin
SARA SILVESTRI
Në Evropë, dhe shumica e botës perëndimore, pranisë muslimane në publicsphere është një fenomen i kohëve të fundit që karakterizoi dekadës së fundit të 20thcentury dhe ka shënuar fillimin e thellë 21. This visiblepresence, which amounts to something between 15 dhe 20 millionindividuals, can best be analysed if dissected into a number of components.The first part of this chapter illustrates where, when and why organisedMuslim voices and institutions have emerged in Europe, and which actorshave been involved. The second part is more schematic and analytical, inthat it seeks to identify from these dynamics the process through whichMuslims become political actors and how they relate to other, often incompeting political forces and priorities. It does so by observing theobjectives and the variety of strategies that Muslims have adopted in orderto articulate their concerns vis-à-vis different contexts and interlocutors.The conclusions offer an initial evaluation of the impact and of theconsequences of Muslim mobilisation and institution-formation forEuropean society and policy-making.