RSSTüm verileri de "Ikhwanophobia" Kategori

Ilımlı ve radikal İslam

Angel Rabasa

One of the components of this study is relevant to a question that I was asked to address,which is how radical Islam differs from moderate or mainstream Islam. Frankly, one ofthe problems that we have found in the discourse about Islam is that the terms “radical”or “moderate” are often used in a subjective and imprecise way, without going through aprocess of critically examining what these terms mean. In some cases, the term radical ormilitant is defined in terms of support for terrorism or other forms of violence. Webelieve that this is too narrow a focus, that there is, in fact, a much larger universe offundamentalist or Salafi groups who may not themselves practice violence, but thatpropagate an ideology that creates the conditions for violence and that is subversive ofthe values of democratic societies.

Arap ve Müslüman Demokrasi için Dünya Zorluklar

Alon Ben-Meir

President Bush’s notions that democratizing Iraq will have a ripple effect on the rest ofthe Arab world, bringing prosperity and peace to the region, and that democracy is the panaceafor Islamic terrorism are unsubstantiated as well as grossly misleading. Even a cursory review of the Arab political landscape indicates that the rise of democracy will not automatically translateinto the establishment of enduring liberal democracies or undermine terrorism in the region. Thesame conclusion may be generally made for the Muslim political landscape. Aslında, given theopportunity to compete freely and fairly in elections, Islamic extremist organizations will mostlikely emerge triumphant. In the recent elections in Lebanon and Egypt, Hezbollah and the Muslim Brotherhood respectively, won substantial gains, and in Palestine Hamas won thenational Parliamentary elections handedly. That they did so is both a vivid example of the today’spolitical realities and an indicator of future trends. And if current sentiments in the Arab statesoffer a guide, any government formed by elected Islamist political parties will be more antagonistic to the West than the authoritarian regimes still in power. Buna ek olarak, there are noindications that democracy is a prerequisite to defeating terrorism or any empirical data tosupport the claim of linkage between existing authoritarian regimes and terrorism.

Ikhwan Kuzey Amerika'da: A Short History

Douglas Farah

Ron Sandee


Kutsal Topraklar Vakfı İnsani Yardım ve Kalkınma için karşı mevcut federal dava (HLF) in Dallas, Texas,1 offers an unprecedented inside look into the history of the Muslim Brotherhood in the United States, as well as its goals and structure. The documents discuss recruitment, organization, ideology and the development of the organization in different phases in the United States. The prosecution in the case has presented many internal Muslim Brotherhood documents from the 1980’s and early 1990’s that give a first-ever, public view of the history and ideology behind the operations of the Muslim Brothers (known as the Ikhwan or The Group) in the U.S. over the past four decades. For researchers, the documents have the added weight of being written by the Ikhwan leaders themselves, rather than interpretations of secondary sources.

The Muslim Brotherhood in Belgium

Steve Merley,
Kıdemli Araştırmacı


The Global Muslim Brotherhood has been present in Europe since 1960 when SaidRamadan, the grandson of Hassan Al-Banna, founded a mosque in Munich.1 Since that time,Brotherhood organizations have been established in almost all of the EU countries, as well asnon-EU countries such as Russia and Turkey. Despite operating under other names, some ofthe organizations in the larger countries are recognized as part of the global MuslimBrotherhood. Örneğin, the Union des Organizations Islamiques de France (UOIF) isgenerally regarded as part of the Muslim Brotherhood in France. The network is alsobecoming known in some of the smaller countries such as the Netherlands, where a recentNEFA Foundation report detailed the activities of the Muslim Brotherhood in that country.2Neighboring Belgium has also become an important center for the Muslim Brotherhood inEurope. A 2002 report by the Intelligence Committee of the Belgian Parliament explainedhow the Brotherhood operates in Belgium:“The State Security Service has been following the activities of the InternationalMuslim Brotherhood in Belgium since 1982. The International MuslimBrotherhood has had a clandestine structure for nearly 20 yıllar. The identityof the members is secret; they operate in the greatest discretion. They seek tospread their ideology within the Islamic community of Belgium and they aimin particular at the young people of the second and third generation ofimmigrants. In Belgium as in other European countries, they try to take controlof the religious, social, and sports associations and establish themselves asprivileged interlocutors of the national authorities in order to manage Islamicaffairs. The Muslim Brotherhood assumes that the national authorities will bepressed more and more to select Muslim leaders for such management and,in this context, they try to insert within the representative bodies, individualsinfluenced by their ideology.

The Muslim Brotherhood in Europe

Brigi t te Mareşal
Shumuliyyat al-islam (Islam as encompassing every aspect of life) is the first of twenty principles laid out by the
founder of the Muslim Brotherhood movement, Hasan el-Benna, to teach his followers the proper understanding
of Islam. Even though this principle, usually translated as the “comprehensive way of life,” still remains integral
to the teachings of the members of the Brotherhood, both in Egypt and in Europe, it is strangely enough
neither commented upon in scholarly references nor by the wider public. When the Federation of Islamic
Organizations in Europe (FIOE, representing the Muslim Brotherhood movement at the European level) presented the European Muslim Charter to the international press in January 2008, none pinpointed this “universal dimension” of their understanding of Islam despite the potential tensions or even incompatibilities, both political and
legal, that this concept might have on a discourse on integration and citizenship. What do the Muslim Brothers traditionally say about this concept and how do they justify their call for it? What are its constituents
and the scope of its application? Are there any significant modifications to the concept in attempting to contextualize it within a pluralist Europe?

The Muslim Brotherhood’s U.S. Network

Zeyno Baran


Washington D.C. has suddenly become very interested in the Muslim Brotherhood. American policymakers are debating whether to engage non-violent elements of the Muslim Brotherhood network, both inside and outside the United States, in the hope that such engagement will empower these “moderates” against violent Wahhabi and Salafi groups such as al-Qaeda. Unfortunately, this strategy is based on a false assumption: that “moderate” Islamist groups will confront and weaken their violent co-religionists, robbing them of their support base.
This lesser-of-two-evils strategy is reminiscent of the rationale behind the Cold War-era decision to support the Afghan mujahideen against the Soviet army. In the short term, ABD. alliance with the mujahideen did indeed aid America in its struggle against the Soviet Union. In the long term, Ancak, ABD. support led to the empowerment of a dangerous and potent adversary. In choosing its allies, ABD. cannot afford to elevate short-term tactical considerations above longer-term strategic ones. Most importantly, ABD. must consider the ideology of any potential partners.
Although various Islamist groups do quarrel over tactics and often bear considerable animosity towards one another, they all agree on the endgame: a world dictated by political Islam. A “divide and conquer” strategy by the United States will only push them closer together.

Avrupa'nın Müslüman Kardeşler'in Conquest

Lorenzo Vidin


Since its founding in 1928, Müslüman Kardeşler (Hizb al-Ikhwan al-Muslimun) has profoundly influenced the political life of the Middle East. Its motto is telling: “Allah is our objective. Peygamber bizim lider. The Qur’an is our law. Cihat bizim yoldur. Dying in the way of Allah is our highest hope.

While the Brotherhood’s radical ideas have shaped the beliefs of generations of Islamists, over the past two decades, it has lost some of its power and appeal in the Middle East, crushed by harsh repression from local regimes and snubbed by the younger generations of Islamists who often prefer more radical organizations.

But the Middle East is only one part of the Muslim world. Europe has become an incubator for Islamist thought and political development. 1960'ların başından beri, Muslim Brotherhood members and sympathizers have moved to Europe and slowly but steadily established a wide and well-organized network of mosques, charities, and Islamic organizations. Unlike the larger Islamic community, the Muslim Brotherhood’s ultimate goal may not be simplyto help Muslims be the best citizens they can be,” but rather to extend Islamic law throughout Europe and the United States.[2]

Four decades of teaching and cultivation have paid off. The student refugees who migrated from the Middle East forty years ago and their descendants now lead organizations that represent the local Muslim communities in their engagement with Europe’s political elite. Funded by generous contributors from the Persian Gulf, they preside over a centralized network that spans nearly every European country.

These organizations represent themselves as mainstream, even as they continue to embrace the Brotherhood’s radical views and maintain links to terrorists. With moderate rhetoric and well-spoken German, Hollandalı, and French, they have gained acceptance among European governments and media alike. Politicians across the political spectrum rush to engage them whenever an issue involving Muslims arises or, more parochially, when they seek the vote of the burgeoning Muslim community.

But, speaking Arabic or Turkish before their fellows Muslims, they drop their facade and embrace radicalism. While their representatives speak about interfaith dialogue and integration on television, their mosques preach hate and warn worshippers about the evils of Western society. While they publicly condemn the murder of commuters in Madrid and school children in Russia, they continue to raise money for Hamas and other terrorist organizations. Europeans, eager to create a dialogue with their increasingly disaffected Muslim minority, overlook this duplicity. The case is particularly visible in Germany, which retains a place of key importance in Europe, not only because of its location at the heart of Europe, but also because it played host to the first major wave of Muslim Brotherhood immigrants and is host to the best-organized Brotherhood presence. The German government’s reaction is also instructive if only to show the dangers of accepting Muslim Brotherhood rhetoric at face value, without looking at the broader scope of its activities.

Qutbism: An Ideology of Islamic-Fascism

DALE C. EIKMEIER

The recently published National Military Strategic Plan for the War onTerrorism (NMSP-WOT) is to be commended for identifying “ideology”as al Qaeda’s center of gravity.1 The identification of an ideology as thecenter of gravity rather than an individual or group is a significant shift froma“capture and kill” philosophy to a strategy focused on defeating the rootcause of Islamic terrorism. göre, the plan’s principal focus is on attackingand countering an ideology that fuels Islamic terrorism. Unfortunately,the NMSP-WOT fails to identify the ideology or suggest ways tocounter it. The plan merely describes the ideology as “extremist.” This descriptioncontributes little to the public’s understanding of the threat or to thecapabilities of the strategist who ultimately must attack and defeat it. The intentof this article is to identify the ideology of the Islamic terrorists and recommendhow to successfully counter it.Sun Tzuwisely said, “Know the enemy and know yourself; in a hundredbattles you will never be in peril.”2 Our success in theWar on Terrorismdepends on knowingwho the enemy is and understanding his ideology.While characterizing and labeling an enemymay serve such a purpose, it is only usefulif the labels are clearly defined and understood. Otherwise, overly broadcharacterizations obscure our ability to truly “know the enemy,” they diffuseefforts, and place potential allies and neutrals in the enemy’s camp. Unfortunately,theWar on Terrorism’s use of labels contributes a great deal to themisunderstandingsassociated with the latter. The fact is, five years after 9/11 theNMSP-WOT provides little specific guidance, other than labeling the enemyas extremist.3 This inability to focus on the specific threat and its supportingphilosophy reflects our own rigid adherence to political correctness and is beingexploited bymilitant Islamists portraying these overly broad descriptionsas a war against Islam.As David F. Forte states “Wemust not fail . . . to distinguishbetween the homicidal revolutionaries like bin Laden and mainstreamMuslim believers.

Terörist ve aşırı Hareketleri Orta Doğu'da

Anthony H. Cordesman

Terörizm ve asimetrik savaş pek Ortadoğu askeri denge yeni özellikleri, ve İslami
aşırılık, aşırılıkçı şiddetin tek kaynağı değildir. Çok ciddi etnik ve mezhepsel farklılıklar var
Orta Doğu'da, ve bunlar uzun zamandır belirli eyaletlerde ara sıra şiddete yol açtı., ve bazen büyük sivil
çatışmalar. Yemen'deki iç savaşlar ve Umman'daki Dhofar İsyanı buna örnektir., uzun sivil tarihi gibi
Lübnan'daki savaş ve Suriye'nin Hafız el rejimine karşı çıkan İslami siyasi grupları şiddetle bastırması-
Esad. Filistin Kurtuluş Örgütü'nün yükselen gücü (FKÖ) Eylül ayında Ürdün'de bir iç savaşa yol açtı
1970. İran devrimi Türkiye'de 1979 ciddi siyasi mücadele izledi, ve bir teokratik ihraç etme çabası
İran-Irak Savaşı'nı tetikleyen devrim. Bahreyn ve Suudi Arabistan iki ülke arasında sivil çatışmalar yaşadı.
Sünni yönetici seçkinler ve düşman Şiiler ve bu çatışmalar Suudi Arabistan örneğinde önemli şiddet olaylarına yol açtı..
orada da, Ancak, bölgede şiddetli İslami aşırılığın uzun bir tarihi olmuştur, bazen teşvik
daha sonra başlangıçta destekledikleri İslamcıların hedefi haline gelen rejimler. Sedat İslam'ı kullanmaya çalıştı
Mısır'daki laik muhalefetine karşı bir hareket olarak hareketler, ancak ölümünden sonra böyle bir hareket tarafından öldürülecek.
İsrail ile barış anlaşması. İsrail, bundan sonra İslami hareketlere sponsor olmanın güvenli olduğunu düşündü. 1967 karşı bir sayaç olarak
FKÖ, sadece şiddetle İsrail karşıtı grupların hızla ortaya çıkışını görmek için. Kuzey ve Güney Yemen olaya sahne oldu
1960'ların başından beri darbeler ve iç savaşlar, ve Güney Yemen'deki bir iç savaş sonuçta çöküşe yol açtı.
rejiminin ve Kuzey Yemen ile birleşmesinin 1990.
Şah'ın düşüşü İran'da İslamcıların yönetimi ele geçirmesine yol açtı, ve Afganistan'ın Sovyet işgaline karşı direniş tetiklendi
Ortadoğu'yu ve tüm İslam dünyasını hala etkileyen İslamcı bir tepki. Suudi Arabistan anlaşmak zorunda kaldı
Mekke'deki Ulu Cami'de ayaklanma 1979. Bu ayaklanmanın dini karakteri birçok unsuru paylaştı.
Sovyetlerin Afganistan'dan çekilmesi ve Körfez Savaşı'ndan sonra ortaya çıkan hareketlerin 1991.
Cezayir'in demokratik bir seçimde İslami siyasi partilerin zaferini bastırma çabaları 1992 tarafından takip edildi
o zamandan beri devam eden bir iç savaş. Mısır, kendi İslami devletleri ile uzun ve büyük ölçüde başarılı bir savaş verdi.
1990'larda aşırılık yanlıları, ancak Mısır bu tür hareketleri ortadan kaldırmak yerine sadece bastırmayı başardı.
onlara. Arap dünyasının geri kalanında, Kosova ve Bosna'daki iç savaşlar yeni İslami aşırılıkçı kadroların yaratılmasına yardımcı oldu.
Suudi Arabistan daha önce iki büyük terör saldırısına maruz kaldı 2001. Bu saldırılar Ulusal Muhafızları vurdu
Al Khobar'da eğitim merkezi ve USAF kışlası, ve en azından biri İslam'ın sonucu gibi görünüyor
aşırılık yanlıları. Morocco, Libya, Tunus, Ürdün, Bahreyn, Katar, Umman, ve Yemen'in hepsi sert İslamcı gördü
hareketler ciddi bir ulusal tehdit haline geliyor.
Doğrudan bölgenin bir parçası olmasa da, Sudan, muhtemelen iki yıldan fazlaya mal olan 15 yıllık bir iç savaşla savaştı.
milyon hayat, ve bu savaş kuzeydeki Arap ülkelerindeki katı İslamcı unsurlar tarafından desteklenmişti.. Somali de var
beri bir iç savaşa sahne oldu 1991 o ülkede İslamcı hücrelerin faaliyet göstermesine izin veren

Terörizm ve asimetrik savaş pek Ortadoğu askeri denge yeni özellikleri, ve İslami aşırılık, aşırılık yanlısı şiddetin tek kaynağı değildir.. Ortadoğu'da çok ciddi etnik ve mezhepsel farklılıklar var, ve bunlar uzun zamandır belirli eyaletlerde ara sıra şiddete yol açtı., ve bazen büyük sivil çatışmalara. Yemen'deki iç savaşlar ve Umman'daki Dhofar İsyanı buna örnektir., Lübnan'daki uzun iç savaş tarihi ve Suriye'nin Hafız Esad rejimine karşı çıkan İslami siyasi grupları şiddetle bastırması gibi.. Filistin Kurtuluş Örgütü'nün yükselen gücü (FKÖ) Eylül 1970'de Ürdün'de bir iç savaşa yol açtı. İran devrimi Türkiye'de 1979 ciddi siyasi mücadele izledi, ve İran-Irak Savaşı'nı tetiklemeye yardımcı olan bir teokratik devrimi ihraç etme çabası. Bahreyn ve Suudi Arabistan, Sünni yönetici elitleri ve düşman Şiiler arasında sivil çatışmalar yaşadı ve bu çatışmalar Suudi Arabistan örneğinde önemli şiddet olaylarına yol açtı., Ancak, bölgede şiddetli İslami aşırılığın uzun bir tarihi olmuştur, bazen rejimler tarafından cesaretlendirildi ve daha sonra başlangıçta destekledikleri İslamcıların hedefi haline geldi.. Sedat, Mısır'daki laik muhalefetine karşı İslami hareketleri kullanmaya çalıştı, ancak İsrail ile yaptığı barış anlaşmasından sonra böyle bir hareket tarafından suikaste uğradı.. İsrail, bundan sonra İslami hareketlere sponsor olmanın güvenli olduğunu düşündü. 1967 FKÖ'ye karşı bir karşı duruş olarak, sadece şiddetle İsrail karşıtı grupların hızla ortaya çıkışını görmek için. Kuzey ve Güney Yemen, 1960'ların başından itibaren darbelere ve iç savaşlara sahne oldu., ve nihayetinde rejiminin çöküşüne ve 1990'da Kuzey Yemen ile birleşmesine yol açan, Güney Yemen'deki bir iç savaştı. Şah'ın düşüşü, İran'da İslamcı bir yönetimin ele geçirilmesine yol açtı., ve Afganistan'ın Sovyet işgaline karşı direniş, Ortadoğu'yu ve tüm İslam dünyasını hâlâ etkileyen bir İslamcı tepkiyi tetikledi.. Suudi Arabistan, Mekke'deki Ulu Cami'de çıkan bir ayaklanmayla uğraşmak zorunda kaldı. 1979. Bu ayaklanmanın dini karakteri, Sovyetlerin 1991'de Afganistan'dan çekilmesi ve Körfez Savaşı'ndan sonra ortaya çıkan hareketlerin birçok unsurunu paylaşıyordu. Cezayir'in demokratik bir seçimde İslami siyasi partilerin zaferini bastırma çabaları 1992 o zamandan beri devam eden bir iç savaş izledi. Mısır 1990'larda kendi aşırı İslamcılarıyla uzun ve büyük ölçüde başarılı bir savaş verdi., ancak Mısır, bu tür hareketleri ortadan kaldırmak yerine sadece bastırmayı başardı.. Arap dünyasının geri kalanında, Kosova ve Bosna'daki iç savaşlar, yeni İslamcı aşırılıkçı kadroların oluşmasına yardımcı oldu.Suudi Arabistan daha önce iki büyük terör saldırısından zarar gördü. 2001. Bu saldırılar Al Khobar'da bir Ulusal Muhafız Eğitim merkezine ve USAF kışlasına isabet etti., ve en azından biri aşırı İslamcıların sonucu gibi görünüyor. Morocco, Libya, Tunus, Ürdün, Bahreyn, Katar, Umman, ve Yemen, sert İslamcı hareketlerin ciddi bir ulusal tehdit haline geldiğini gördü. Doğrudan bölgenin bir parçası olmasa da, Sudan, muhtemelen iki milyondan fazla cana mal olan 15 yıllık bir iç savaşla savaştı., ve bu savaş kuzeydeki Arap ülkelerindeki katı İslamcı unsurlar tarafından desteklenmişti.. Somali, o zamandan beri bir iç savaşa da sahne oldu. 1991 İslamcı hücrelerin o ülkede faaliyet göstermesine izin veren.

Siyasal İslam'ın Death

Jon B. Alterman

Siyasal İslam'ın ölüm ilanları yazılmaya başlandı. Yıllarca süren görünüşte durdurulamaz bir büyümeden sonra, İslami partiler tökezlemeye başladı. Fas'ta, Adalet ve Kalkınma Partisi (veya PJD) geçen Eylül seçimlerinde beklenenden çok daha kötü oldu, ve Ürdün İslami Eylem Cephesi geçen ayki seçimlerde sandalyelerinin yarısından fazlasını kaybetti. Mısır Müslüman Kardeşleri'nin merakla beklenen manifestosu, bir taslağı geçen Eylül'de çıktı,ne güç ne de cesaret gösterdi. Bunun yerine, grubun entelektüel çelişkiler tarafından kuşatıldığını ve iç çatışmalar tarafından tüketildiğini öne sürdü. Siyasal İslam'ın ölümünü ilan etmek için henüz çok erken., Arap dünyasında liberalizmin doğuşunu ilan etmek için erken olduğu için 2003-04, ancak umutları, bir yıl öncesine göre belirgin şekilde daha sönük görünüyor., zarafetten düşme kaçınılmazdı; Siyasal İslam kendi çelişkileri altında çökmüştür., onlar söylüyor. iddia ediyorlar, objektif olarak, Siyasal İslam hiçbir zaman bir duman ve aynadan fazlası olmadı. Din, inanç ve hakikatle ilgilidir., ve siyaset uzlaşma ve uzlaşma ile ilgilidir. Bu şekilde görüldü, siyasal İslam hiçbir zaman kutsal bir girişim olmadı, sadece bir siyasi tartışmada bir tarafın siyasi beklentilerini artırma çabası. Dini otorite ve meşruiyet tarafından desteklenen, İslamcıların iradesine muhalefet sadece siyasi olmaktan çıktı - sapkınlık haline geldi - ve İslamcılar bundan yararlandı. Bu şüpheciler, siyasi İslam'ı siyasi hareketleri korumanın yararlı bir yolu olarak görüyorlar.,inek siyasi düşmanları, ve ralli desteği. Bir yönetim stratejisi olarak, Ancak, Siyasal İslam'ın herhangi bir başarı getirmediğini iddia ediyorlar.. Son zamanlarda güçlendiği iki alanda, Filistin Yönetimi ve Irak, yönetim anemik oldu. İran'da, Allah'ın neredeyse otuz yıldır iktidarda olduğu yer, din adamları saygı için mücadele ediyor ve ülke daha öngörülebilir kurallar ve daha olumlu getirilerle Dubai'ye ve diğer denizaşırı pazarlara para akıtıyor. Ortadoğu'nun en bariz dindar devleti, SaudiArabia, komşularının çoğundan önemli ölçüde daha az entelektüel özgürlüğe sahiptir., ve ortodoksluğun koruyucuları, dini düşünceyi dikkatle sınırlar.. Fransız İslam alimi olarak,olivier roy, on yıldan fazla bir süre önce unutulmaz bir şekilde gözlemlendi, din ve siyasetin kaynaşması siyaseti kutsallaştırmadı, dini siyasallaştırdı.Ancak İslam tutarlı bir yönetim teorisi sağlamadı., insanlığın sorunlarına evrensel olarak kabul edilmiş bir yaklaşım şöyle dursun, dinin önemi birçok Müslüman arasında büyümeye devam ediyor., son yıllarda hem kadınlar hem de erkekler için daha muhafazakar hale gelen, ve dilin ötesinde, Tanrı'nın adını on yıl önce olduğundan çok daha fazla çağıran. Aynı zamanda, hepsi yükselişte olan günlük İslam pratiğinin de ötesine geçiyor -duadan sadaka ve oruca kadar. Değişen şey, fiziksel görünüm veya ritüel uygulamadan bile daha temel bir şey., ve bu bu: Artan sayıda Müslüman, İslam'ın günlük hayatlarının tüm yönleriyle ilgili olduğu önermesinden yola çıkıyor., ve sadece teolojinin veya kişisel inancın alanı değil. Bazıları bunu Ortadoğu'da gelenekçiliğe dönüş olarak görüyor., Batıl inanç ve maneviyatın değişen ölçüleri günlük hayatı yönetirken. Daha doğrusu, rağmen, “neo-gelenekselciliğin yükselişini” görüyoruz.,Geleceğe girişi hızlandırmak için geçmişin sembol ve sloganlarının listelendiği. İslami finans—yani, Faizden ziyade hisselere ve getirilere dayanan finans - patlama yaşıyor, ve şık banka şubeleri erkekler ve kadınlar için ayrı girişler içerir. Kurnaz genç televizyon yazarları, her günü kutsallaştırma ve bağışlanma dileme mecazlarına güveniyorlar., on binlerce insanı toplantılarına ve milyonlarca izleyiciyi televizyona çekiyor. YouTube'da izlenebilen müzik videoları, genç izleyicileri inancı benimsemeye ve anlamsız laik yaşamdan uzaklaşmaya çağırıyor.Batı'daki birçok kişi laikliği ve göreceliği modernliğin somut işaretleri olarak görüyor. Orta Doğu, çoğu, onları adalet veya kalkınma sağlamada başarısız olan müflis bir laik milliyetçi geçmişin sembolleri olarak görüyor., özgürlük veya ilerleme. Laikliğin acısı anlamsız, ancak İslam disiplini anlamla doludur. Bu nedenle siyasal İslam'ın ölümünü ilan etmek için erkendir.. İslâm, giderek, kontrol altına alınamaz. Hayatın her alanına yayılıyor, ve Orta Doğu'daki en dinamik güçlerden bazıları arasında sağlamdır.. Emin olmak için devlet sübvansiyonlarından yararlanır.,ama devletlerin dini alanda ortaya çıkan yaratıcılıkla pek ilgisi yok. Tehlike, kamusal yaşamın bu İslamileştirilmesinin Ortadoğu'da kalan az hoşgörüyü bir kenara atacak olmasıdır., yüzyıllar sonra asa—temelde İslami—çok kültürlü antrepo. Yenilik ve yaratıcılığı benimsemezlerse, İslamlaşan toplumların nasıl gelişebileceğini hayal etmek zor., çeşitlilik ve farklılık. “İslami” apaçık bir kavram değil, arkadaşım Mustafa Kamal Paşa'nın bir zamanlar gözlemlediği gibi, ancak doğasının kemikleşmiş ve dar görüşlü kavramlarına bağlıysa, modern toplumlarda bir güç kaynağı olamaz. Farklılıklarla uğraşmak temelde politik bir görevdir., ve siyasal İslam'ın gerçek sınavıyla burada yüzleşeceği yer burasıdır.. Ortadoğu'daki resmi hükümet yapıları dayanıklı olduğunu kanıtlamıştır., ve İslami aktivizm dalgası altında parçalanmaları pek olası değil. Siyasal İslam'ın başarılı olması için, farklı inançlardan ve inanç derecelerinden oluşan çeşitli koalisyonları birleştirmenin bir yolunu bulması gerekiyor., sadece kendi tabanıyla konuşmak değil. Henüz bunun bir yolunu bulamadı, ama bu yapamayacağı anlamına gelmez.

ORTADOĞU VE GÜNEY ASYA IN TERORRIST diasporalar

Shannon Peterson

David Goetze


Ever since the Bush administration’s declaration of a global war on terror after 9/11,academics and policymakers have sought ways to counter the global terrorist threat. However asJeffrey Record (2003) has noted, treating terrorism monolithically and failing to discriminatebetween terrorist groups and other actors reduces the ability to produce effectivecounterterrorism strategies. Dahası, it can set actors “on a course of open-ended andgratuitous conflict with states and nonstate entities that pose no serious threat.” If terrorism andterrorist groups are not homogenous entities, then understanding the differences and similaritiesbetween groups is a crucial first step in constructing an effective counterterrorist response.This research seeks to better discriminate between terrorist groups by examining thegoals, tactics and images embedded in the narratives of terrorist or terrorist spawningorganizations. We define narratives as shared understandings of historical events and relevantactors that are used to justify past political actions or mobilize people for contemporary politicalactions as generally expressed through descriptions or charters issued by organizations orthrough statements of organizational leaders.2 Narrative, as noted by Benedict Anderson, formsthe underbelly of an “imagined community:” the glue binding a group of like-minded individualswho, “will never know most of their fellow-members, meet them, or even hear of them, yet inthe minds of each lives the image of their communion” (Anderson 6). sonuç olarak, we believethat narratives are excellent sources for uncovering group conceptions of “self” and “others” thatare key in attracting and maintaining ties to diaspora communities, as well as related group goals,strategies and tactics. We argue that by comparing the goals, images and tactics embedded in thenarratives of these different organizations, we can shed insight on crucial differences andsimilarities between these terrorist groups. These insights not only help discriminate betweenterrorist groups and other organizations, but also shed insight on the evolution of suchorganizations themselves.Specifically, this research examines the narratives of four groups: the MuslimBrotherhood, Hamas, Al Qaeda and the Tamil Tigers. Two of these groups, Hamas and AlQaeda, have roots in the Muslim Brotherhood and therefore can be viewed as diasporas of thelatter. ancak, while the Muslim Brotherhood takes an evolutionary and nonviolent approachto goal attainment, Hamas and Al Qaeda advocate violence and terrorism to advance their cause,tactics that are also promoted by the fourth group in the analysis, the Tamil Tigers. Since theTamil Tigers have no connection with the Muslim Brotherhood, their inclusion in ourcomparative analysis allows us to determine how much of the commonality of goals acrossterrorist organizations pertains to common roots and how much pertains to commonality oforganizational type, function or tactics.

İslami Hareketler ve Şiddet kullanın:

Esen Kirdis

.


şiddet sınır ötesi İslamcı terör ağlarında son akademik ve popüler odak rağmen,Orada İslami hareketlerin bir çokluğu olduğunu. Bu çokluk iki bulmaca bilim sunar. İlk bilmece, laik ulus-devletlerin kurulmasına tepki olarak şekillenen iç yönelimli İslami hareketlerin neden faaliyetlerini ve hedeflerini çok katmanlı ulusötesi bir alana kaydırdığını anlamaktır.. İkinci bulmaca, benzer amaç ve hedeflere sahip grupların “uluslararası” olduklarında neden şiddet veya şiddet içermeyen farklı stratejiler benimsediklerini anlamaktır. Bu makalenin ele alacağı iki ana soru,: İslami hareketler neden ulusötesi oluyor?? Ve, ulusötesileşirken neden farklı biçimler alıyorlar?? İlk, Ulusötesi seviyenin, yerel düzeyde iddialarında sınırlı olan İslami hareketler için yeni bir siyasi alan sunduğunu savunuyorum.. İkinci, Ulusötesileşmenin gruplar için kimlikleri ve ulusötesi düzeydeki iddiaları hakkında belirsizlik yarattığını savunuyorum.. Kabul edilen ortam, yani. şiddete karşı şiddet kullanmama, ulusötesileşmenin türüne bağlıdır, aktörler ulusötesi düzeyde karşılaşıyor, ve liderliğin hareketin bir sonraki adımı nereye gitmesi gerektiğine dair yorumları. sorularıma cevap vermek için, Dört vakaya bakacağım: (1) türk islam, (2) Müslüman Kardeşler, (3) Jemaah Islamiyah, ve (4) Tebliğ Cemaati

ABD'de Müslüman Kardeşler

MBusABD liderliği. Müslüman Kardeşler (MB, veya İhvan) amacı olduğunu söyledi
Cihat ABD'yi yok etmeyi amaçlıyordu ve öyle mi?. içinden. Kardeşlik liderliği var
Bu amaca ulaşmanın yolunun da İslamî teşkilatlar kurmak olduğunu söyledi.
ABD. Müslüman Kardeşler'in kontrolü altında. 1960'ların başından beri, Kardeşlik var
üzerine bir dizi kamusal veya
“ön” örgütler. şu anki ABD. Kardeşlik liderliği bu tarihi inkar etmeye çalıştı,
hem doğru olmadığını iddia ediyor, hem de daha eskiyi temsil ettiğini söylüyor.
Kardeşlik içindeki düşünce biçimi. Kamu ve özel Kardeşlik belgelerinin incelenmesi,
Ancak, bu tarihin hem doğru olduğunu hem de Kardeşliğin
düşünce tarzında ve/veya aktivitesinde değişiklik gösterecek hiçbir eylem yok.sss

Steven MerleyMBus

ABD liderliği. Müslüman Kardeşler (MB, veya İhvan) amacının ABD'yi yok etmeyi amaçladığını ve cihad olduğunu söyledi.. içinden.

İhvan liderliği de bu hedefe ulaşmanın yolunun ABD'de İslami örgütler kurmak olduğunu söyledi.. Müslüman Kardeşler'in kontrolü altında.

1960'ların başından beri, Kardeşlik, üzerine bir dizi kamu veya “cephe” örgütünün inşa edildiği ayrıntılı bir gizli örgütsel altyapı inşa etti..

şu anki ABD. Kardeşlik liderliği bu tarihi inkar etmeye çalıştı, ikisi de bunun doğru olmadığını iddia ediyor ve aynı zamanda Kardeşlik içindeki daha eski bir düşünce biçimini temsil ettiğini söylüyor..

Kamu ve özel Kardeşlik belgelerinin incelenmesi, Ancak, Bu tarihin hem doğru olduğunu hem de Kardeşliğin düşünce ve/veya faaliyet biçiminde değişiklik göstermek için hiçbir eylemde bulunmadığını gösterir..