Liberalna demokracja i polityczny islam: Poszukiwanie wspólnej płaszczyzny.

Mostafa Benhenda

This paper seeks to establish a dialogue between democratic and Islamic political theories.1 The interplay between them is puzzling: na przykład, in order to explain the relationship existing between democracy and their conception of the ideal Islamic political
regime, the Pakistani scholar Abu ‘Ala Maududi coined the neologism “theodemocracy” whereas the French scholar Louis Massignon suggested the oxymoron “secular theocracy”. These expressions suggest that some aspects of democracy are evaluated positively and others are judged negatively. For example, Muslim scholars and activists often endorse the principle of accountability of rulers, co jest cechą definiującą demokrację. Przeciwnie, często odrzucają zasadę rozdziału religii od państwa”, który jest często uważany za część demokracji (przynajmniej, demokracji znanej dziś w Stanach Zjednoczonych). Biorąc pod uwagę tę mieszaną ocenę zasad demokratycznych, interesujące wydaje się określenie koncepcji demokracji leżącej u podstaw islamskich modeli politycznych. Innymi słowy, powinniśmy spróbować dowiedzieć się, co jest demokratyczne w „teodemokracji”. Do tego końca, wśród imponującej różnorodności i pluralizmu islamskich tradycji normatywnej myśli politycznej, zasadniczo skupiamy się na szerokim nurcie myślowym, sięgającym czasów Abu ‘Ala Maududiego i egipskiego intelektualisty Sayyeda Qutba8. Ten szczególny nurt myślowy jest interesujący, ponieważ w świecie muzułmańskim, leży u podstaw jednych z najtrudniejszych opozycji wobec dyfuzji wartości pochodzących z Zachodu. Oparte na wartościach religijnych, trend ten wypracował model polityczny alternatywny dla liberalnej demokracji. Mówiąc ogólnie, koncepcja demokracji zawarta w tym islamskim modelu politycznym ma charakter proceduralny. Z pewnymi różnicami, koncepcja ta jest inspirowana teoriami demokratycznymi głoszonymi przez niektórych konstytucjonalistów i politologów10. Jest szczupła i minimalistyczna, do pewnego momentu. For example, nie opiera się na żadnym pojęciu suwerenności ludu i nie wymaga żadnego rozdziału między religią a polityką”.. Pierwszym celem tego artykułu jest rozwinięcie tej minimalistycznej koncepcji. Dokonujemy tego szczegółowego przeformułowania, aby oddzielić tę koncepcję od jej moralności (liberał) podwaliny, które są kontrowersyjne z punktu widzenia islamskiego rozważanego tutaj. Rzeczywiście, proces demokratyczny wywodzi się zwykle z zasady autonomii osobistej, które nie są popierane przez te teorie islamskie.11 Tutaj, pokazujemy, że taka zasada nie jest konieczna do usprawiedliwienia procesu demokratycznego.

Filed Under: AlgieriaEgiptWyróżnionyIranStudia & Badania

Tagi:

About the Author:

RSSUwagi (0)

Trackback URL

Leave a Reply